Morgunblaðið - 21.09.2003, Qupperneq 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 21. SEPTEMBER 2003 33
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
en ég starfsmaður á Leiðbeininga-
stöð heimilanna. María var þá jafn-
framt skólastjóri Nýja hjúkrunar-
skólans svo hún hafði í mörg horn að
líta. Mér virtist í fyrstu eins og hún
mætti varla vera að því að stansa
neitt eða sinna þeim vandamálum
sem biðu úrlausnar og ákvörðunar
formannsins þegar hún leit inn á
skrifstofuna til okkar þar, hvað þá að
ræða eða svara þeim spurningum
sem mér lágu á hjarta varðandi störf-
in fyrir KÍ.
Smám saman náðum við María að
tala okkur saman um málin, ég skildi
vel að hún ætti annríkt og hún sýndi
mér og mínu starfi góðan skilning.
Samstarf okkar varð þannig náið og
gott. María var mikil hugsjónakona,
hún hafði víða farið og margt lært í
sambandi við hjúkrunarstörf og skól-
ann. Hún átti í fórum sínum ýmsar
hugmyndir varðandi margvísleg
störf íslenskra kvenna og vissi að
Kvenfélagasambandið var góður
vettvangur til að koma þeim á fram-
færi. Hún var víðlesin og fjörug í hug-
arheimi sínum og full af áhuga um að
velja úr því margvíslega lesefni sem
okkur berst nú á dögum, eitthvað
sem kæmi íslenskum konum að
gagni. Hún vildi miðla því til fé-
lagskvenna KÍ, meðal annars í Hús-
freyjunni, málgagni samtakanna, og
að því unnum við oft saman á þessum
árum.
María hafði lengi aflað heimilda
um sögu hjúkrunarmála og gefið út
Hjúkrunarsögu árið 1969. Hún lét
ekki þar við sitja, en hélt áfram að
afla sér nýrra heimilda um þau mál á
síðari árum í þeim tilgangi að efla og
bæta bók sína í nýrri útgáfu. Hún var
mjög trúrækin og vildi helst sækja
kirkju á hverjum sunnudegi, þó að
heilsubrestur hamlaði því síðari árin.
Hún var mjög velviljuð í öllu sínu
starfi og vildi umfram allt vera sam-
ferðafólki sínu til góðs og var gjaf-
mild við vini sína. Meðan heilsan
leyfði sóttist hún eftir að taka að sér
hjúkrunarvaktir á spítölum um jólin,
löngu eftir að hún var hætt þeim
störfum að öðru leyti.
Hún lagði sig eftir hollu mataræði
og náttúrlegu og las bækur um holl-
ustu í hegðun og háttum öllum. Hún
lærði sérstakt heilsunudd og bauð
vinum sínum til sín til að veita þeim
slíka hvíldarstund. Því miður brast
heilsa hennar hin síðari ár en ég veit
að hún naut góðrar hjúkrunar og um-
hyggju vandamanna sinna.
Ég er þakklát Maríu fyrir góð
kynni og allar samverustundir og
samvinnuna hjá KÍ og bið henni allr-
ar blessunar Guðs á ókunnum leiðum.
Sigríður Kristjánsdóttir.
María Pétursdóttir, frumkvöðull í
hjúkrunarstétt á Íslandi er fallin frá.
María kom að flestum framfaraspor-
um hjúkrunar á Íslandi á síðustu öld.
Hún stóð að undirbúningi að stofnun
námsbrautar í hjúkrunarfræði við
Háskóla Íslands, hún stóð að stofnun
Nýja hjúkrunarskólans og var þar
skólastjóri á meðan sá skóli starfaði,
hún var formaður Hjúkrunarfélags
Íslands um 10 ára skeið og ötull tals-
maður hjúkrunar allt til dauðadags.
Ég var svo lánsöm að kynnast
Maríu á meðan hún var á fullu í starfi
við að stjórna Nýja hjúkrunarskólan-
um. Saman unnum við, ásamt fleir-
um, að flutningi framhaldsnáms
hjúkrunarfræðinga frá þeim skóla yf-
ir í Háskóla Íslands. Það var gott
samstarf. Í starfi mínu fyrir Félag ís-
lenskra hjúkrunarfræðinga kynntist
ég svo enn betur umhyggju hennar
fyrir velferð hjúkrunar, hjúkrunar-
fræðinga og skjólstæðinga þeirra.
Það er söknuður að því að sjá ekki
lengur hvíta kollinn á Maríu á ráð-
stefnum og fundum hjúkrunarfræð-
inga og heyra glöggar athugasemdir
hennar.
Með þessum örfáu orðum vil ég
votta Maríu og ævistarfi hennar virð-
ingu mína.
Herdís Sveinsdóttir.
Eftir yndislegt sumar haustar að.
Nú hefur einnig haustað að í huga
okkar. María, fyrrverandi skólastjór-
inn okkar og velgjörðarkona, hefur
kvatt þetta líf.
Minningarnar um Maríu streyma
fram og margs er að minnast. Hún
var einstök kona. Við undirritaðar
vorum svo lánsamar að fá tækifæri til
að starfa undir stjórn hennar um ára-
bil í Nýja hjúkrunarskólanum. Við
komum til starfa við skólann með
mismikla þekkingu og reynslu í far-
teskinu, en María hafði óbilandi trú á
okkur öllum og hún var stjórnandi
sem treysti starfsmönnum sínum,
veitti þeim frjálsræði, hvatti til góðra
verka, þannig að hver og einn fékk að
njóta sín og þroskast í starfi. Hlýja
hennar og kærleiki náði einnig til fjöl-
skyldna okkar sem hún sýndi alltaf
áhuga og fylgdist grannt með börn-
um okkar stíga sín fyrstu skref í líf-
inu.
María var eldhugi og hugsjóna-
manneskja, sem hafði sterka framtíð-
arsýn fyrir hjúkrun, vildi veg hennar
sem mestan og var tilbúin að fórna
því sem þurfti til. Hún lagði á sig
ómælda vinnu til að berjast fyrir
menntunarmálum stéttarinnar, sem
hjúkrunarfræðingar í dag njóta góðs
af. Einnig hafði hún óþrjótandi áhuga
á hjúkrunarsögu og gaf út bókina
„Hjúkrunarsaga“. Henni var mikið í
mun að saga stéttarinnar væri skráð
og hlyti þann sess í hugum hjúkrun-
arfræðinga sem henni bar. Segja má
með sanni að þar hafi María verið
langt á undan sinni samtíð.
Í samstarfi við Maríu kynntumst
við vel mörgum mannkostum hennar.
Hún var mjög hrifnæm og henni
tókst að varðveita barnið í huga sér.
Hnyttin var hún í tilsvörum, fyndin og
skemmtileg, en jafnframt ljúf og
elskuleg og vildi allra götu greiða. Ein-
læga trú átti hún líka sem eflaust hef-
ur mótast af því uppeldi sem hún fékk
og verið henni styrkur á lífsleiðinni.
Um áramótin 1989–1990 var Nýi
hjúkrunarskólinn lagður niður og
starfsemi hans flutt annað. Þótt leiðir
skildi héldum við starfsfólkið undir
forystu Maríu áfram að halda hinn
árlega jólafund skólans. Alltaf var
jafngaman að hittast, rifja upp liðnar
ánægjustundir og skapa nýjar og þar
var María hrókur alls fagnaðar.
Komið er að kveðjustundu. Minn-
ingar okkar um Maríu eru stórbrotn-
ar og hlýjar og munu halda áfram að
lifa í huga okkar þótt hún hafi horfið
af sjónarsviðinu. Við minnumst henn-
ar með djúpri virðingu og þakklæti
fyrir allt sem hún gerði fyrir hjúkrun
og fyrir það sem hún var okkur. Hafi
hún þökk fyrir allt.
Guð blessi minningu Maríu Péturs-
dóttur.
Samstarfskonur í Nýja hjúkrunar-
skólanum á árunum 1980–1990.
Kveðja frá hjúkrunarfræðideild
Háskóla Íslands
Á haustdögum fyrir þrjátíu árum
var grunnmenntun hjúkrunarfræð-
inga færð á háskólastig með stofnun
námsbrautar í hjúkrunarfræði við
Háskóla Íslands. Mikil undirbúnings-
vinna lá þar að baki í samvinnu við Al-
þjóðaheilbrigðismálastofnunina og
sóttar voru fyrirmyndir til erlendra
háskóla. Ýmsir aðilar samfélagsins
stóðu að þessari þróun en þar var
María Pétursdóttir í forystu. Hún var
formaður Hjúkrunarfélags Íslands,
skólastjóri Nýja hjúkrunarskólans
og hafði víðtæka reynslu af hjúkrun,
kennslu- og félagsstörfum.
María kenndi við ýmsa erlenda og
íslenska hjúkrunarskóla. Hún sat í
námsbrautarráði námsbrautar í
hjúkrunarfræði frá upphafi og var
kennslustjóri námsbrautarinnar á
fyrstu árum hennar. Á þeim tíma var
unnið að margvíslegum verkefnum
við þróun námskrár og kennslu.
Þarna lagði María, ásamt stjórn
námsbrautarinnar, grunninn að fjög-
urra ára námi hjúkrunarfræðinga á
háskólastigi.
Það var heilbrigðisstéttum ljóst á
þessum árum, og ekki síst Maríu, að
bæta þyrfti menntun hjúkrunarfræð-
inga í landinu til að skapa þekkingu í
hjúkrun sem byggðist á vísindalegum
grunni. Slíkur grunnur væri mikil-
vægur til að takast á við flóknari við-
fangsefni heilbrigðisþjónustunnar.
Með því að færa hjúkrunarmenntun á
háskólastig var stigið stórt skref til
eflingar hjúkrunarmenntun. Ísland
var þar með á undan flestum öðrum
löndum að taka þá ákvörðun og varð
fyrirmynd annarra þjóða á því sviði.
María vildi veg hjúkrunar sem
mestan og að sérhver nyti bestu
hjúkrunarþjónustu, sem byggðist á
góðri menntun hjúkrunarfræðinga.
Hluta af því að vera hjúkrunarfræð-
ingur taldi María vera fólginn í því að
þekkja vel uppruna sinn og hvernig
hjúkrun hefði þróast í gegnum sög-
una. Ber rit hennar um sögu hjúkr-
unar þess vitni. Með hógværð, glað-
lyndi en jafnframt af metnaði og
festu vann hún markvisst að þróun
hjúkrunarmenntunar í landinu sem
reynst hefur hjúkrunarstéttinni og
jafnframt þjóðinni til heilla. Framlag
hennar til menntunarmála hjúkrun-
arfræðinga var ómetanlegt braut-
ryðjandastarf.
Við þökkum Maríu áræði, framsýni
og þor og vottum ættingjum hennar
samúð.
Systir mín,
MARÍA MARGRÉT SIGURÐARDÓTTIR,
áður Hlaðbrekku 7,
Kópavogi,
sem andaðist á Sjúkrahúsi Blönduóss
12. september verður jarðsungin frá Aðventu-
kirkjunni í Reykjavík þriðjudaginn 23. septem-
ber kl. 14.00.
Auður Sigurðardóttir.
Elsku pabbi, nú ertu
farinn frá mér allt of
fljótt, ég sakna þín svo
mikið. Við höfum átt
margar góðar stundir sem ég mun
ávallt geyma í hjarta mínu. Allar
veiði- og sumarbústaðaferðinar
gegnum árin. Mér er efst í huga sum-
arfríið okkar í fyrra austur og norður
á Egilsstöðum. Ég fékk að hafa vin-
konu mína með, við tjölduðum,
veiddum okkur fisk sem við grilluð-
um og borðuðum með bestu list,
þetta var besta ferðin okkar. Í sumar
ætluðum við saman til Spánar eða
Kaupmannahafnar, en þú varst orð-
inn svo veikur, svo við fórum bara
með mömmu og vinkonu minni í
sumarbústað 9. ágúst. Þú varst svo
skemmtilegur og við hlógum öll svo
mikið. Þrátt fyrir hvað þú varst orð-
inn veikur þá barstu þig alltaf svo
vel. Ég mun ávallt geyma minning-
arnar um þig í hjarta mínu, þú varst
besti pabbi í heimi og reyndir að gera
allt fyrir mig. Ég sakna þín svo mik-
ið, elsku pabbi, guð geymi þig.
Vertu, Guð faðir, faðir minn
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn
svo allri synd ég hafni.
(Hallgr. Pét.)
Þín dóttir,
Anna Jóna Reynisdóttir.
REYNIR HALLDÓR
HILMARSSON
✝ Reynir HalldórHilmarsson fædd-
ist í Reykjavík hinn
21. júlí 1961. Hann
andaðist á krabba-
meinsdeild Landspít-
alans v. Hringbraut
fimmtudaginn 11.
september og var út-
för hans gerð frá Frí-
kirkjunni í Reykjavík
18. september.
Ekki átti ég von á að
þurfa kveðja hann
Reyni svona ungan,
mann sem væri í blóma
lífsins ef krabbameinið
hefði ekki kvatt dyra.
Hann var sambýlis-
maður hennar mömmu
minnar og tók því með
sínu jafnaðargeði að
þurfa að takast á við
uppeldið á mér, einka-
barninu hennar Sirrýj-
ar. Hann reyndist mér
ævinlega vel og ég mun
varðveita allar þær
góðu minningar sem ég
á um hann, hvort heldur það voru ró-
leg kvöld fyrir framan bíómynd í
sjónvarpinu eða í áköfum rökræðum
um heimsins gagn og nauðsynjar. Ég
hitti hann síðast fyrr í sumar þegar
ég var að fagna áfanga í mínu lífi.
Þrátt fyrir að það væri augljóst að
sjúkdómurinn væri farinn að taka
verulegan toll af honum kom hann til
að samgleðjast mér og ég met það
mikils. Hann mun alltaf eiga hluta í
mér fyrir þau mörgu góðu ár sem við
deildum heimili og áttum ánægju-
lega samveru. Árið 1991 eignuðust
mamma og Reynir systur mína, hana
Önnu Jónu. Hann hefur ávallt
dásamað stelpuna sína og allt viljað
fyrir hana gera. Það eru miklar byrð-
ar sem eru lagðar á hana litlu systur
mína að þurfa að axla föðurmissi á
þessum unga aldri. Elsku Anna, ég
veit að mamma og við öll munum
standa með þér gegnum þessa lífsins
þraut, hugur minn og samúð eru hjá
þér. Ég votta ennfremur fjölskyldu
Reynis mína dýpstu samúð á þessum
erfiðu tímum sem þau hafa þurft að
ganga gegnum á undanförnum vik-
um. Guð blessi minningu Reynis
Halldórs Hilmarssonar.
Hreinn Pálsson.
AFMÆLIS- og minningar-
greinum má skila í tölvupósti
(netfangið er minning-
@mbl.is, svar er sent sjálf-
virkt um leið og grein hefur
borist) eða á disklingi. Ef
greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsyn-
legt er að tilgreina símanúm-
er höfundar og/eða sendanda
(vinnusíma og heimasíma).
Ekki er tekið við handskrif-
uðum greinum.
Um hvern látinn einstakling
birtist ein aðalgrein af hæfi-
legri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar séu um 300 orð
eða 1.500 slög (með bilum) en
það eru um 50 línur í blaðinu
(17 dálksentimetrar). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmark-
ast við eitt til þrjú erindi.
Einnig er hægt að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5–15 línur, og votta
virðingu án þess að það sé
gert með langri grein. Grein-
arhöfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.
Minningargreinum þarf að
fylgja formáli með upplýsing-
um um hvar og hvenær sá
sem fjallað er um er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um
foreldra hans, systkini, maka
og börn og loks hvaðan útför-
in verður gerð og klukkan
hvað. Ætlast er til að þetta
komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en
ekki í greinunum sjálfum. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu
greina, enda þótt þær berist
innan hins tiltekna frests.
Frágangur
afmælis-
og minning-
argreina