Morgunblaðið - 09.03.2004, Side 40

MINNINGAR
40 ÞRIÐJUDAGUR 9. MARS 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Þuríður Eyjólfs-dóttir Haukeland
fæddist 4. janúar
1931 í Reykjavík.
Hún lést á heimili
sínu Toppenhaug-
veien 9 í Drammen í
Noregi hinn 1. mars
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Krist-
ín Hjaltadóttir, f. á
Markeyri við Ísa-
fjarðardjúp 7. júní
1905, d. 30. maí 1995,
og Eyjólfur Jónsson,
f. í Bolungarvík 5.
maí 1904 , d. 12. des-
ember 1988. Systkini Þuríðar eru:
Ragnheiður, f. 27. júlí 1925, maki
Bjarni Einarsson, Elísabet Auður,
f. 3. október 1934, maki Ólafur
Kristjánsson og Ásmundur, f. 20.
apríl 1941, maki Þuríður Ísólfs-
dóttir.
Þuríður giftist 1. ágúst 1959
Lars M. Haukeland lækni, f. í
Ullensvang í Noregi 17. janúar
1931, d. í Drammen í Noregi 22.
apríl 1979. Foreldrar hans voru
Elias og Gudrid Haukeland. Þur-
íður og Lars eignuðust þrjú börn,
þau eru: Kristín læknir, f. í
Reykjavík 5. febrúar
1961, búsett í Nor-
egi. Thor Elias lækn-
ir, f. í Reykjavík 7.
september 1962, bú-
settur í Noregi,
kvæntur Lindu S.
Haukeland hjúkrun-
arfræðingi, f. 14.
maí l964. Börn
þeirra eru Hinrik og
Hanna. Lars læknir,
f. í Svíþjóð 30. mars
1966, búsettur í Nor-
egi, kvæntur Hege
W. Haukeland við-
skiptafræðingi, f. 6.
október 1966. Börn þeirra eru
Lisa og Hakon. Sonur Hege og
fóstursonur Lars er Mads W. Hal-
vorsen.
Þuríður ólst upp í Reykjavík.
Hún stundaði tungumálanám við
málaskóla í Þýskalandi og Eng-
landi. Hún vann við ýmis skrif-
stofustörf og var ein af fyrstu
flugfreyjunum hjá Loftleiðum.
1963 fluttist hún með eiginmanni
sínum til Svíþjóðar og síðar til
Noregs þar sem hún bjó alla tíð.
Útför Þuríðar fer fram í
Drammen í Noregi í dag.
Minnisstæð eru fyrstu kynni okk-
ar Þuríðar mágkonu minnar. Við
hjónin og dóttir okkar á öðru ári
komum hálffrosin til Vesterås eftir
kalda nótt í óupphitaðri næturlest-
inni frá Ósló. Á lestarstöðinni tók
Lars eiginmaður hennar brosandi á
móti okkur og nokkrum mínútum
síðar sátum við í eldhúsinu þeirra á
Armégatan og yljuðum okkur á
heitu kaffi og nýbökuðum bollum.
Gestrisni hennar og umhyggja var
einstök. Við höfðum báðar starfað
sem flugfreyjur hjá Loftleiðum, hún
á dögum Þristsins og Fjarkans en
ég á dögum Sexunnar, Monsans og
Áttunnar. Starf flugfreyjunnar er
þó alltaf það sama í háloftunum, að
veita góða þjónustu og skila ánægð-
um ferðalöngum á áfangastað. Þessi
sameiginlega reynsla okkar varð til
þess að að við gátum um margt tal-
að frá fyrstu kynnum.
Ári seinna fluttust þau til
Drammen og þangað komum við
reglulega í heimsóknir næstu 30 ár-
in. Það var alltaf jafngott að sækja
þau heim. Við urðum góðar vinkon-
ur og töluðum mikið um lífið og til-
veruna. Einstaklega eru mér minn-
isstæðar stundirnar sem við áttum
saman þegar börnin voru komin í ró
og við sátum á svölunum, horfðum
yfir fjörðinn og alla dýrðina í kring-
um okkur og rauluðum saman falleg
íslensk lög sem minntu á æsku
hennar og lagið „Man kan inte segla
utan vind“ en það var í miklu uppá-
haldi hjá okkur báðum. Þar sagði
hún líka þessa fleygu setningu ,,små
barn små problemer, store barn
store problemer“ því auðvitað töl-
uðum við líka um barnauppeldi.
Hún var trygg, sterk og þraut-
seig en þó svo viðkvæm, saknaði oft
fjölskyldu sinnar á Íslandi í lífsins
ólgusjó. Umhyggjusöm dóttir, syst-
ir, eiginkona og móðir, að ekki sé
talað um frænka, því að systkina-
börn hennar voru alltaf velkomin til
hennar og dvöldu hjá henni í lengri
eða skemmri tíma. Þuríður missti
mann sinn langt um aldur fram.
Börnin hennar voru þá á unglings-
aldri og við tók erfiður tími en hún
missti þó ekki kjarkinn og hélt
ótrauð áfram. Börnum sínum var
hún stoð og stytta og sá til þess að
þau gætu lokið skólagöngu sinni,
enda eru þau miklum mannkostum
búin og mikið sómafólk.
En Þura kom líka margar ferð-
irnar til okkar á Íslandi og mikil var
tilhlökkun barna okkar í hvert sinn,
því að hún var góður félagi þeirra,
þar var ekkert kynslóðabil. Það var
henni að þakka að ég komst loksins
hringinn í kringum landið. Fyrst
norður fyrir til Vopnafjarðar, en
þar hafði hún verið héraðslæknisfrú
um tíma og langaði til að koma
þangað aftur. Þarna hitti hún þrjá-
tíu árum síðar gamla kunningja og
urðu það miklir fagnaðarfundir. Ári
seinna fórum við suður fyrir til Eg-
ilsstaða. Það var einstaklega gaman
að upplifa landið með henni vegna
þess hve hún hreifst af fegurð þess.
Í ferðunum hingað heim gafst henni
líka tækifæri til að hitta gamlar vin-
konur sínar úr fluginu sem alltaf
voru jafn yndislegar. Það var svo
skemmtilegt að sjá þær saman, all-
ar svo glæsilegar, ungar á ný eins
og gerist á vinafundum.
Ástúð í andartaki,
augað sem glaðlega hlær,
hlýja í handartaki,
hjarta sem örar slær.
(Úlfur Ragnarsson.)
Að leiðarlokum vil ég þakka mág-
konu minni fyrir samfylgdina. Það
eru einstök forréttindi að hafa átt
svo góðan samferðarmann. Blessuð
sé minning hennar.
Þuríður Ísólfsdóttir.
Mig langar með örfáum orðum að
minnast Þuríðar Eyjólfsdóttur
Haukeland eða Þuru frænku eins og
ég kallaði hana sem er nú fallin frá
eftir erfið veikindi.
Frá því ég man eftir mér hefur
Þura og fjölskylda hennar búið í
Noregi og því gat liðið langt á milli
þess sem við hittumst. Það breytti
því ekki að það var ákaflega spenn-
andi að eiga frændsystkin í Noregi
og biðum við spennt hér á Íslandi
eftir að fá að hitta þau þegar þau
komu til landsins.
Ég minnist Þuru sem ákaflega
skemmtilegrar konu sem hafði
húmorinn alveg í lagi. Hún hafði
sterkar skoðanir á mönnum og mál-
efnum og var vel að sér í flestum
málum. Hún kunni líka vel að hlusta
á aðra og var samkvæm sjálfri sér í
skoðunum á því sem aðrir höfðu að
segja. Hún var ákaflega smekkleg
kona og alveg svakalega pjöttuð!
Hárið skyldi alltaf vera nýrúllað og
neglurnar lakkaðar. Hún var mjög
listelsk og fannst sérstaklega gam-
an að málverkum gömlu íslensku
meistaranna og stolt var hún af
þeim sem skreyttu veggi hennar í
Noregi. Hún var alltaf mikill Ís-
lendingur í sér þó að hún byggi
fjarri heimahögum og margt fannst
henni best á Íslandi. Við hlógum
stundum að því að ekki kom hún til
Íslands öðruvísi en að fara í Hag-
kaup og kaupa krydd og háralit þótt
eflaust hafi hún getað fengið hvort
tveggja í Noregi.
Fyrir rúmum tveimur árum átt-
um við Þura einkar skemmtilegt
spjall í síma þegar hún hringdi til að
tilkynna mér að hún gæti því miður
ekki komið í brúðkaup mitt vegna
veikinda sinna. Þrátt fyrir veikindin
var hljóðið í henni mjög gott, hún
gantaðist og sagði mér fyndnar sög-
ur af barnabörnunum sínum sem
henni þótti svo vænt um og færði
mér fréttir af börnum sínum sem
hún var svo stolt af. Hún fór líka vel
yfir málefni norsku konungsfjöl-
skyldunnar sem hún alla tíð fylgdist
vel með og bar virðingu fyrir. Ekki
þótti henni þó koma mikið til rit-
verka nýjasta meðlimsins, þó aðal-
lega vegna blaðsíðufjölda þess
verks!
Þegar Þura kom til Íslands í sum-
ar var flestum ljóst að það væri í
síðasta skipti. Það var verulega
dregið af henni en hugurinn og and-
inn hafði ekkert breyst. Við áttum
góða stund saman í kaffi hjá mér
nokkrar úr fjölskyldunni á yndis-
legum sumardegi. Hún var á leið-
inni á ættarmót og hlakkaði mikið
til að ferðast um landið og hitta fjöl-
skylduna. Eftir það ferðalag var ég
svo heppin að fá að fara með frænku
mína til Þingvalla þar sem henni
fannst gaman að vera. Hún sagði
mér á leiðinni að hér á Íslandi fyndi
hún tengingu sem hún hefði hvergi
annars staðar fundið, „hér er allt
einhvern veginn mitt“ voru hennar
orð.
Systir mín sagði mér um daginn
að alltaf þegar hún hafi kvatt ætt-
ingja sína í Noregi hafi Þura sagt
„ég bið að heilsa Esjunni!“ Ég er
sannfærð um að í dag skilar Esjan
kveðju til baka. Mig langar að biðja
alla góða vætti að blessa minningu
frænku minnar, börnum hennar og
fjölskyldum þeirra sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Ingunn Kristín.
ÞURÍÐUR
EYJÓLFSDÓTTIR
HAUKELAND
 Fleiri minningargreinar um
Þuríði Eyjólfsdóttur Haukeland
bíða birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
TRYGGVI JÓNSSON
matreiðslumeistari,
Sóltúni,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Árbæjarkirkju miðviku-
daginn 10. mars kl. 13.30.
Jón Tryggvason,
Bjarni Þór Tryggvason, Guðfinna Arnarsdóttir,
Berglind Tryggvadóttir, Karl Ómar Jónsson
og barnabörn.
Frændi okkar,
RAGNAR HALLDÓRSSON,
Miðvangi 41,
Hafnarfirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Sólvangi sunnudaginn 22. febrúar sl.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Aðstandendur.
Móðir mín,
ANNA KATRÍN GUÐMUNDSDÓTTIR,
lést á Sólvangi að kvöldi föstudagsins
5. mars.
Guðborg Þórðardóttir.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN JÓNASSON,
lést á Heilbrigðisstofnun Sauðárkróks fimmtu-
daginn 4. mars.
Útförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju laugar-
daginn 13. mars kl. 11.00.
Stefanía Kristín Jónsdóttir, Gylfi Eiríksson,
Ágústa Sigrún Jónsdóttir,
Þorbjörg Jónsdóttir, Gísli Jón Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
EGGERT SIGURMUNDSSON
skipstjóri,
lést á Ljósheimum, Selfossi, föstudaginn
5. mars.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudag-
inn 11. mars kl. 13:30.
Unnur Benediktsdóttir,
Sigurður Eggertsson, Jórunn Sigurðardóttir,
Benedikt Eggertsson, Anna María Jónsdóttir,
Unnsteinn Eggertsson, Dagný Karlsdóttir,
Ásgeir Eggertsson, Brynhildur Valdórsdóttir,
Ari Eggertsson, Ragnar Halldór Blöndal,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, amma og langamma,
GUÐRÚN TRYGGVADÓTTIR
frá Þursstöðum,
Borgarhreppi,
sem andaðist á heimili sínu föstudaginn
27. febrúar, hefur verið jaðsungin í kyrrþey að
eigin ósk og fór athöfnin fram frá Borgarkirkju
laugardaginn 6. mars.
Börn, barnabörn og barnabarnabörn.
AFMÆLIS- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er
minning@mbl.is, svar er sent sjálfvirkt um leið og grein hefur bor-
ist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf útprentun að fylgja.
Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda
(vinnusíma og heimasíma). Ekki er tekið við handskrifuðum grein-
um.
Um hvern látinn einstakling birtist ein aðalgrein af hæfilegri lengd á
útfarardegi, en aðrar greinar séu um 300 orð eða 1.500 slög (með bil-
um) en það eru um 50 línur í blaðinu (17 dálksentimetrar). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og
votta virðingu án þess að það sé gert með langri grein. Greinarhöf-
undar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Minningargreinum þarf að fylgja formáli með upplýsingum um hvar
og hvenær sá sem fjallað er um er fæddur, hvar og hvenær dáinn,
um foreldra hans, systkini, maka og börn og loks hvaðan útförin
verður gerð og klukkan hvað. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram
í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í greinunum sjálfum. Þar
sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests.
Frágangur afmælis-
og minningargreina