Morgunblaðið - 09.03.2004, Side 46

46 ÞRIÐJUDAGUR 9. MARS 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Lukku Láki – Dalton bræðurnir taka lestina
© DARGAUD
Smáfólk
Smáfólk
Á
LAUGARDÖGUM
SOFA RITARAR
TIL HÁDEGIS!
VILTU HEYRA
FYNDNA SÖGU?
ÉG ÁTTI AÐ FARA MEÐ SKILABOÐ FRÁ
PABBA TIL MANNS HJÁ RAKARANUM OG
ÞEGAR ÉG KOM ÞANGAÐ SAGÐI
RAKARINN VIÐ MIG, GET ÉG HJÁLPAÐ
ÞÉR SONUR SÆLL
HA
HA!
ÞAÐ KOM SVIPAÐUR HLUTUR FYRIR Í
HVERFINU MÍNU. MAÐUR KOM MEÐ
DÓTTURDÓTTUR SÍNA TIL RAKARANS
EN RAKARINN HÉLT AÐ HÚN VÆRI
STRÁKUR OG KLIPPTI ALLT HÁRIÐ AF...
MAMMAN VARÐ ALLVEG BRJÁLUÐ,
ÖSKRAÐI Á ALLA, EN MAÐUR GETUR
HLEGIÐ AÐ ÞESSU EFTIR Á...
ÉG VAR EKKI BÚIN
MEÐ SÖGUNA MÍNA!
framhald ...
SMÁFÓLK
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
OPIÐ bréf til ráðandi afla í sam-
göngu- og ferðamálum.
Nokkrar staðreyndir: Verið er að
leggja svokallaðan heilsársveg vestur
eftir Barðastrandarsýslu, gott mál
sem framtíðarsýn, því ennþá er þetta
aðeins framtíðarsýn, samanber uppá-
komur nú á snjólausum vetrum.
Klettsháls með fullfrágenginn veg
ítrekað lokaður vegna snjóa og óveð-
urs. Engin leið er að kenna einu sinni
meðalvetrarfari þar um. Vattarfjörð-
ur fullfrágenginn sýndi á síðastliðn-
um vetri að hann er farartálmi ef eitt-
hvert vetrarfar er. Kjálkafjörður, þar
er vegurinn óhreyfður, enn í gamla
snjóavegstæðinu. Frægar sagnir til
um hann þar sem yfir 20 metra snjó-
stál mældist í maí 1995. Framansagt
er leiðin vestan Kollafjarðar. Leiðin
Kollafjörður-Þorskafjörður? Hvar
lendir sá vegur, og hvenær?
Bílferja hefur siglt hér yfir Breiða-
fjörð síðan 1965, þótt ekki hafi komið
ekjuskip fyrr en 1990. Það er deg-
inum ljósara að nú í dag, verandi með
alla þungaflutninga í landi (áður Rík-
isskip), þá væri svæðið hér í Vestur-
Barð. algjörlega einangrað oft á tíð-
um, ef ekki væri ferja á Breiðafirði.
Að telja fólki trú um raunverulega
breytingu og öryggi af landleiðinni,
árið um kring, er ósvífni í hæsta
máta. Hvert mannsbarn hér veit að
hugarfóstur vegagerðarinnar „heils-
ársvegur“ er steinfóstur sem aldrei
fæðist. Klettsháls er ótrúlega oft
ófær þó snjólétt sé. Hvaða leið er þá
farin? Breiðafjarðarferjan er okkar
eina og albesta trygging hvernig sem
litið er á. Það er óþolandi lítilsvirðing
hjá stjórnendum samgöngumála að
vilja ekki sjá það og viðurkenna. Nú-
verandi skip, þótt ekki sé gamalt, er
alltof lítið. Á því sést best hvað fólk
velur sem ferðamáta. Vegagerðin
virðist hata þessa ferju, það er engu
líkara. Jafnvel hafa málsmetandi
menn þar í röðum talað um að vega-
gerðinni væri ekki heimilt að reka
slíka samkeppni við veginn. Frekar
má nú segja að með öllum tilfæring-
unum sem hafðar eru, við landleiðina,
sé í stórum stíl bruðlað með fjármuni
í stað þess að auka flutningsrými í
ferjunni.
Nú er í stöðunni möguleiki að
skifta um skip, selja núverandi og
kaupa stærra, án þess að nein bylt-
ingarkennd áform séu í farvatninu,
aðeins reyna að nálgast eftirspurn
eftir bílaflutningum. En með stærra
skipi myndi þjónustan stórbatna og
rekstrarumhverfið gerbreytast, fyrir
þann sem rekur ferjuna.
Ekki má gleyma í umræðunni
þeirri flóðbylgju ferðafólks sem
Breiðafjarðarferjan hefur skapað
hingað til Vestfjarða, á ég þá ekki síð-
ur við sumarumferðina. Í júlímánuði
einum síðastliðið sumar flutti ferjan
Baldur rúmlega 10 þúsund farþega
yfir Breiðafjörð (framboð langt yfir
flutningsgetu). Talar þetta ekki
vissulega sínu máli?
Einar K. Guðfinnsson, ráðandi í
ferðamálum; ætla mætti að hann tæki
svonalagað sem ákjósanlegan þrýst-
ing við þróun og stóraukna möguleika
ferðaþjónustu Vestfjörðum til handa,
og nýtti það með stuðningi við þessa
augljóslega vinsælustu leið ferðafólks
til Vestfjarða. Nei öðru nær, í besta
falli þegir hann, oftar þó tekur hann
sér stöðu við hlið hinna þráhyggju-
kónganna. Aðrir Vestfjarðaþing-
menn eru raunar engu betur sjáandi
á augljósa kosti „ferjudæmisins“.
Ég vil að öllu samanteknu skora á
ráðandi öfl að byrja nú að viðurkenna
rétt okkar til samgangna árið um
kring, sem minnst háðra snjóalögum
að vetri. Nú ber að grípa tækifærið að
auka flutningsrými með ferjunni. Þið
sem hafið ráðin verðið að hætta þess-
ari eindæma þvermóðsku, og raunar
heimsku, að leggja þetta ofurkapp á
að telja fólki trú um það sem alls ekk-
ert er að gerast, í vega- og samgöngu-
málum. Látið skynsemina ráða.
Stærri ferju á Breiðafjörð, það er
enginn á móti góðum vegum hingað
vestur, síst ég.
RAGNAR GUÐMUNDSSON
Brjánslæk.
Þráhyggja og
þvermóðska
Frá Ragnari Guðmundssyni:
ÉG vil þakka Herdísi Þorvaldsdótt-
ur og Margréti Jónsdóttur fyrir góð
skrif til varnar gróðurþekju lands-
ins. Við þurfum ekki meira lamba-
kjöt en hægt er að framleiða í lok-
uðum beitarhólfum, eins og þær og
fleiri hafa margsinnis bent á.
Ragnar Þorsteinsson, sauðfjár-
bóndi, skýrir í grein sinni í Morg-
unblaðinu þann 17. febrúar frá verk-
efninu „Bændur græða landið“ og er
það fagnaðarefni. Hann fullyrðir að
Norðmenn hafi flutt búféð með sér
frá Noregi. Ég veit ekki til að þetta
sé sannað. Í einni bók sinni færir
Árni Óla, rithöfundur, fram sterk
rök fyrir því að búfé hafi verið margt
í landinu, þegar þeir komu.
Nú hefur verið sannað með gena-
rannsóknum að um 60% íslenskra
kvenna eru ættaðar frá Bretlands-
eyjum, en karlar um 60% frá Norð-
urlöndum. Þetta styður kenningu
Árna og reyndar fleiri um að hér hafi
búið Vestmenn þegar Norðmenn
komu. Vestmenn vörðust í fyrstu
(skýrir t.d. fall Hjörleifs fóstbróður
Ingólfs), en voru seinna ofurliði
bornir og Norðmenn settust í óðul
þeirra. Hirtu búsmala þeirra, konur,
dætur og þrælkuðu þá karla sem
þeir treystu sér til að hafa hemil á,
hinir voru að sjálfsögðu drepnir.
Þessar genarannsóknir styðja mjög
við kenningar Árna Óla og Bendikts
eldri frá Hofteigi. Þá hafa margar
konur grátið á Íslandi. Var þetta ef
til vill það sem Ari fróði mátti ekki
skrá í Landnámu fyrir biskupunum?
En þetta verður víst seint sannað.
Fróðlegt væri ef genarannsókn
varðandi íslenska búféð gæti farið
fram. Ég hef bragðað norskt lamba-
kjöt, sem mér finnst miklu síðra að
bragðgæðum og að öllu leyti heldur
en íslenskt.
HAUKUR ÍSLEIFSSON,
Hvassaleiti 19,
103 Reykjavík.
Þakkir fyrir góð skrif
Frá Hauki Ísleifssyni: