Morgunblaðið - 09.03.2004, Blaðsíða 42

MINNINGAR
42 ÞRIÐJUDAGUR 9. MARS 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Björg Sigurjóns-dóttir fæddist á
Hrafnagili í Vest-
mannaeyjum 19. jan-
úar 1917. Hún lést á
hjartadeild Landspít-
alans þriðjudaginn 2.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Guðríður Þór-
oddsdóttir húsmóðir,
f. 17. júní 1886, d.
1956, og Sigurjón
Jónsson útgerðar-
maður, f. 3. júlí 1887,
d. 1933. Björg átti
fjögur systkini og
eru þau: Sigríður Anna, f. 15.
ágúst 1915, d. 5. okt. 1989; Guð-
björg Sigríður, f. 29. desember
1921; Þóra, f. 17. júní 1924; og
Soffías, f. 8. maí 1926 d. 1931.
Björg ólst upp í Vestmanna-
eyjum. Hún lauk
prófi frá Gagn-
fræðaskóla Vest-
mannaeyja og síðar
Húsmæðraskóla
Suðurlands, og var
þar í fyrsta útskrift-
arhópnum. Björg
vann lengst af hjá
Pósti og síma, árin
1957–1986. Hjá
Póstinum gegndi
hún mörgum trún-
aðarstörfum. Var
póstfulltrúi í Vest-
mannaeyjum í mörg
ár og síðustu starfs-
árin starfaði Björg sem skrif-
stofustjóri hjá Póst- og símamála-
stofnuninni í Ármúla.
Útför Bjargar fer fram frá Há-
teigskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 15.
Elsku frænka. Ég á eftir að sakna
þín mikið. Ég er búin að eiga svo
margar góða stundir með þér.
Í minningunum er tíminn þegar ég
bjó hjá þér og ömmu svo dýrmætur.
Ég mun aldrei gleyma spilakvöldun-
um þegar við spiluðum rommý og
scrabble hvað það var gaman. Öllum
bíltúrunum með ykkur ömmu og allt-
af varst þú tilbúin að keyra mig og
sækja mig þegar ég þurfti.
Það var svo gaman þegar þú varst
að segja sögur, þú sagðir svo
skemmtilega frá, þú varst svo fróð
enda lastu mikið bæði íslensk blöð og
erlend. Þú varst alveg einstök.
Þú varst svo flink í höndunum,
alltaf að prjóna og hekla. Ég á svo
margt fallegt eftir þig.
Eftir að ég stofnaði mitt heimili,
var alltaf svo gott að koma til ykkar
ömmu. Það fyrsta sem maður gerði
þegar maður kom var að fara inn í
herbergið þitt og ná í Eyjablaðið
Fréttir. Þú fylgdist alltaf svo vel með
hvað var að gerast í Vestmannaeyj-
um sem voru þínar æskuslóðir.
Birtu Lóu fannst svo gaman að
koma til ykkar ömmu, það var svo
gaman að sjá hvað þú ljómaðir og
hvað þú varst svo góð að leika við
hana.
Það var svo yndislegt að sjá hvað
þið amma voruð samrýndar og gest-
risnar og maður var alltaf velkominn
til ykkar.
Þú varst alltaf svo kát og jákvæð
og með smitandi hlátur og þolin-
mæði þín gagnvart okkur krökkun-
um var alveg einstök. Þegar við vor-
um yngri þá máttum við leika okkur
um alla íbúð og jafnvel tjalda í stof-
unni, það var alltaf líf og fjör hjá ykk-
ur ömmu.
Elsku frænka, þú varst algjör
gullmoli og mér fannst þú alltaf líka
vera amma mín.
Síðasta stundin okkar saman var á
laugardeginum 28. febrúar þegar við
amma komum til þín á spítalann og
við vorum að reyna að þýða texta aft-
an á sænskri ljóðabók og þú varst
ekki lengi að þýða hann Það var ynd-
isleg stund sem og allar aðrar sam-
verustundir okkar sem ég gleymi
aldrei.
Minning þín er ljós sem lifir í
hjarta okkar.
Elsku amma mín, guð styrki þig
og huggi í söknuði þínum og sorg.
Arnbjörg, Styrmir Már
og Birta Lóa.
Elsku frænka, við kveðjum þig í
dag með mikinn söknuð og þakklæti
í hjarta.
Í huga okkar varstu miklu meira
en bara frænka. Þú varst okkur
systkinunum sem önnur móðir.
Þegar faðir okkar dó 1957 komst
þú frá Reykjavík og bjóst hjá okkur
og með mömmu þar til þú kvaddir
þetta líf. Þú varst einstök, glaðlynd
ljúf og jákvæð. Á sunnudagsmorgn-
um þegar við vorum lítil fórstu með
okkur í gönguferð meðan mamma sá
um matinn og voru þetta fræðslu-
ferðir í leiðinni því þú varst sífellt að
kenna okkur úr þínum viskubrunni
um yndislegu Eyjuna okkar.
Þegar ég var í skóla kom það oftar
en ekki í þinn hlut að hjálpa til við
lærdóminn og það var sama hvort
það var stærðfræði, landafræði eða
tungumál, þú gast alltaf hjálpað. Þér
var svo annt um að við töluðum fal-
legt og rétt móðurmál. Þú elskaðir
að ferðast jafnt innanlands sem utan.
Þú fórst til Spánar um leið og hægt
var að ferðast þangað og þið mamma
fóruð til Nýja Sjálands oftar en einu
sinni gegnum Singapore og gistuð
þar og þú hafðir orð á því hvað það
væri snyrtileg borg því þú varst svo
mikill snyrtipinni. Þú hafðir svo
gaman af að segja okkur frá hvað þú
upplifðir í öllum þessum ferðalögum.
Þú hlakkaðir alltaf til að koma til
Vestmannaeyja og sjá hvað væri bú-
ið að breyta, bæta og laga og sjá
Heimaklett einu sinni enn. Þú sást
það góða í öllum mönnum og hall-
mæltir ekki nokkrum manni.
Nú hækkar sól og birtir dag frá
degi. Eins munu minningarnar um
þig lýsa og veita okkur birtu í huga
og hjarta að eilífu.
Guð blessi minningu þína, elsku
frænka.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð
( Þórunn Sig.)
Ágúst og Lóa.
Í dag er lögð til hinstu hvíldar
elskuleg frænka mín. Það er erfitt
fyrir mig að lýsa þeim tilfinningum,
sem fara í gegnum huga minn á þess-
um tímamótum. Að öllum öðrum
ólöstuðum er hún í þeim hópi, sem
hefur reynst mér einna best í lífinu.
Þegar móðir mín varð skyndilega
ekkja og stóð ein uppi með þrjú börn,
eins, tveggja og þriggja ára, sagði
hún upp vinnu sinni í Reykjavík,
flutti til Vestmannaeyja og tók sér
stöðu við hlið móður minnar og ól
okkur systkinin upp ásamt henni.
Frænka var ekki bara frænka, hún
hafði nákvæmlega sömu stöðu og
mamma og bar okkar hag fyrir
brjósti. Hún tók þátt í okkar gleði og
sorgum til dauðadags. Það eru
margar minningarnar sem hrannast
upp á þessum tímamótum, þegar
frænka er horfin á braut. En það
sem efst er í huga, er sú gagnkvæma
virðing, vinátta og vinsemd, sem alla
tíð einkenndi okkar samskipti.
Frænka var einstaklega vönduð
manneskja, heiðarleg, hallmælti
aldrei nokkrum manni, upphóf aldrei
sjálfa sig, var hógvær og lítillát en
gerði samt miklar kröfur til sjálfrar
sín og sinna nánustu. Hún var gáfuð,
greind og víðlesin. Frænka var haf-
sjór af fróðleik, ferðaðist víða og nut-
um við frændfólk hennar kunnáttu
hennar og víðsýni í ríkum mæli við
nám okkar og störf. Heilsteyptari og
vandaðri manneskja er vandfundin.
Í þessum fátæklegu minningar-
orðum get ég ekki sleppt að minnast
á þá ómetanlegu aðstoð sem hún
veitti við uppeldi barnanna minna.
Hún var þeim eins og besta amma.
Þau sóttu í að vera hjá frænku. Hún
lék við þau, sagði þeim sögur, spilaði
við þau, prjónaði á þau peysur, fór
með þau í göngutúra, útskýrði fyrir
þeim hlutina og gaf þeim heilræði,
nákvæmlega eins og hún hafði gert
fyrir mig þegar ég var lítil stelpa
heima í Eyjum.
Nú er gengin góð og merkileg
kona, sem alls staðar kom sér vel og
geislaði af heiðarleika og dygðum.
Það voru forréttindi að fá að alast
upp undir verndarvæng hennar.
Megi góður guð blessa minningu
Bjargar frænku minnar. Þessum
orðum vil ég ljúka með fallegu ljóði
eftir Guðríði ömmu mína, sem hún
orti til Bjargar dóttur sinnar
(frænku):
Ég þakka alla hlýjuna, hjartað mitt blíða,
hjálp þá og umhyggju er berð fyrir mér.
Oft væru stundirnar lengur að líða,
ef lægju ekki spor þín til ánægju hér.
Ég fel þér nú umsjá míns Föður á hæðum,
friður og náðin hans veiti þér skjól.
Auðguð og mettuð af andlegum gæðum
umvafin geislum frá kærleikans sól.
(Guðríður Þóroddsdóttir.)
Guðríður Halldórsdóttir.
BJÖRG
SIGURJÓNSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar
um Björgu Sigurjónsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
✝ Anna Fjóla Jóns-dóttir fæddist í
Reykjavík 23. des-
ember 1923. Hún lést
á Landspítalanum v/
Hringbraut 26. febr-
úar síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Jón Jónsson skó-
smiður, f. 24. júní
1872, d. 13. júlí 1957,
og Lilja Sigurjóns-
dóttir húsmóðir, f.
13. desember 1888,
d. 23. mars 1976.
Anna Fjóla ólst upp á
Grímsstaðaholtinu
hjá foreldrum sínum ásamt þrem-
ur alsystkinum, þau eru: Jóhann
Gunnar, f. 12. mars 1921, d. 24.
ágúst 1995, Soffía Lilja, f. 24. októ-
ber 1926, d. 11. maí 2001, gift
Richard Lyons, látinn, þau áttu
þrjá syni og er einn þeirra látinn
og Auður Sigurrós, f. 30. júní 1929,
gift John Otto, þau eiga þrjár dæt-
Kristjánsdóttur, þau eiga einn son.
Fyrir átti hann tvö börn af fyrri
sambúð og á Valgerður einnig tvö
börn fyrir, c) Lilja Rós, gift Miquel
Thompson, þau eiga eina dóttur,
fyrir átti hún einn son, d) Hafþór
Örn, sambýliskona Anna Karen
Sigvaldadóttir. 2) Lilja, f. 1. júlí
1954, fyrrv. eiginmaður hennar er
Helgi Baldvinsson og börn þeirra
eru a) Elín Rós, gift Bryant Griff-
in, þau eiga þrjú börn, b) Jóhann
Gunnar, c) Anna Fjóla, sambýlis-
maður Hilmar Geir Óskarsson,
þau eiga einn son, d) Helgi Þór og
e) Þórunn Lilja, sambýlismaður
Hilmir Agnarsson. 3) Jóna Soffía,
f. 30. janúar 1958, fyrrv. eiginmað-
ur hennar er Víglundur Þ. Víg-
lundsson, börn þeirra eru a) Þor-
björn, sambýliskona Agnes
Guðlaugsdóttir og b) Hafdís, fyrrv.
sambýlismaður Hinrik Jóhanns-
son, þau eiga einn son. 4) Jóhanna
Kolbrún, f. 12. júní 1961, gift Má
Friðþjófssyni, börn þeirra eru a)
Friðþjófur Sturla, sambýliskona
Þórey Þormar, b) Víkingur og c)
Soffía Marý.
Anna Fjóla verður jarðsungin
frá Breiðholtskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
ur og einn son, látinn.
Hálfsystkini Önnu
Fjólu, samfeðra, voru
Helga, Jóhann, Guð-
rún Vilborg, Þorkell
Hreggviður, Gunn-
hildur og Unnur. Þau
eru öll látin.
Hinn 22. febrúar
1952 giftist Anna
Fjóla eftirlifandi eig-
inmanni sínum, Þor-
birni Jónssyni, f. 1.
október 1923. For-
eldrar hans voru Jón
Eyjólfsson, f. 18. nóv-
ember 1889, d. 19.
ágúst 1957, og Þórunn Pálsdóttir,
f. 14. mars 1892, d. 18. september
1969. Anna Fjóla og Þorbjörn eiga
fjórar dætur, þær eru: 1) Þórunn,
f. 16. júlí 1951, gift Kristófer Þ.
Guðlaugssyni, börn þeirra eru a)
Anna Kristín, gift Viktori Reynis-
syni, þau eiga þrjár dætur, b) Guð-
laugur Kristinn, kvæntur Valgerði
Elsku besta mamma mín.
Takk fyrir tímann sem með þér við áttum,
tíma sem veitti birtu og frið.
Ljós þitt mun loga og leiðbeina áfram,
lýsa upp veg okkar fram á við.
Gefi þér Guð og góðar vættir,
góða tíð eftir veruna hér.
Þinn orðstír mun lifa um ókomna daga,
indælar minningar hjarta okkar ber.
(P.O.T.)
Ég á mjög erfitt með að átta mig á
því að þú ert farin frá mér, á hverj-
um degi finnst mér að ég þurfi að
tala við þig í símann eins og við gerð-
um alltaf, ef ekki þá vantaði eitthvað
upp á daginn. Þannig líður mér
núna, það vantar eitthvað upp á dag-
inn, það er svo mikið tómarúm. Ég
hefði aldrei trúað að það yrði svona
sárt að missa þig, þú varst besta vin-
kona mín og þér gat ég treyst fyrir
öllu. Þú varst alltaf tilbúin að hlusta
og gefa ráð þegar á þurfti að halda.
Þú hafðir vakandi auga með öllum í
fjölskyldunni, þú vildir alltaf vita allt
um alla og ánægðust varstu þegar þú
vissir af öllum, sama hvort það voru
við dæturnar eða tengdasynirnir,
barnabörnin og þeirra makar eða
barnabarnabörnin.
Elsku mamma, það er svo erfitt að
setjast niður og skrifa, alls konar
minningar skjótast upp í hugann. Ég
man þegar við sátum og vorum að
spjalla, þá var allt í einu farið að
syngja! Þú kunnir ógrynni af textum
og kenndir okkur systrunum, eða
hvað það var oft glatt á hjalla þegar
við systurnar vorum allar saman
með börnin okkar í Hjaltabakkan-
um. Ég skil ekki ennþá hvað þú gast
verið þolinmóð í öllum látunum,
kannski var það ekkert skrítið, þú
varst ánægðust þegar allir voru sam-
an því þannig vildir þú hafa það. Ég
man líka hvað þú tókst því alltaf vel
þegar við vorum að stríða þér, enda
varstu svo stríðin sjálf. Þér þótti svo
gaman að skreyta heimili ykkar
pabba og þú varst alltaf að búa eitt-
hvað til og skreyta. Oft varst þú
fengin ef okkur langaði til að breyta
heima hjá okkur, því þú vissir alltaf
hvernig hlutirnir nytu sín sem best.
Þú hefðir getað orðið innanhússarki-
tekt hefðir þú átt kost á að læra.
Elsku pabbi, þinn missir er mikill og
Lilja, Jóna og Hanna, tengdasynir,
barnabörn og barnabarnabörn, megi
góður Guð gefa okkur styrk til að
takast á við sorgina. Mig langar sér-
staklega til að þakka startsfólkinu á
deild 11-G á Landspítalanum v/
Hringbraut fyrir hjálpina og stuðn-
inginn við andlát hennar mömmu.
Megi Guð vera með ykkur.
Elsku mamma.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Þórunn (Tóta).
Elsku mamma mín.
Nú er komið að kveðjustund. Mig
langar að minnast þín með nokkrum
orðum, þakka þér fyrir öll árin sem
við bjuggum saman.
Hvað það var gott að vita af þér,
geta alltaf treyst á þig þegar ég átti
erfitt. Þú varst alltaf boðin og búin
að hugsa um börnin mín. Hvað það
var gott að vita til þess að börnin mín
áttu þig alltaf að. Það verður skrítið
að hafa þig ekki lengur hjá mér. Það
koma svo margar minningar að ég
veit ekki hvernig á að orða þær. Það
er svo margt sem við gerðum saman.
Ég á alltaf eftir að minnast þín með
þakklæti.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Þín dóttir
Lilja Þorbjörnsdóttir.
Elsku hjartans mamma mín, mig
langar að þakka þér fyrir allan þína
ást og umhyggju, það er svo erfitt að
kveðja og maður er aldrei tilbúin. Þú
barst svo mikla umhyggju fyrir fjöl-
skyldu þinni. Þú vildir alltaf vita
hvað við systurnar væru að gera og
þú fylgdist líka mjög vel með barna-
börnum þínum. Þú vildir helst hafa
okkur alltaf hjá þér öllum stundum,
enda sóttu barnabörnin þín mikið til
þín. Mikið er ég þakklát fyrir að hafa
haft ykkur pabba hjá okkur út í eyj-
um um jólin. Það voru yndisleg jól.
Þegar ég kom til þín á spítalann hélt
ég að þú yrðir þar bara í nokkra
daga, svo kæmir þú heim og ég gæti
stjanað í kringum þig, en veikindi
þín voru alvarlegri en okkur óraði
fyrir.
Það verður skrítið að koma til
Reykjavíkur þegar þú ert ekki þar.
Ég geymi allar ljúfu minningarnar
um þig elsku mamma í hjarta mínu.
Að morgni sama dags og þú lést,
rakst ég á þessa hugleiðingu: „Hvað
er að deyja?: Ég stend á bryggjunni.
Skúta siglir út sundið. Það er fögur
sjón. Ég stend og horfi á eftir henni
uns hún hverfur sjónum mínum við
sjóndeildarhring. Einhver nær-
staddur segir með trega í röddinni:
„Hún er farin.“ Farin hvert? Farin
mínum sjónum séð, það er allt og
sumt, hún heldur samt áfram sigl-
ingu sinni, með seglin þanin í sunn-
anþeynum, og ber áhöfn sína til ann-
arar hafnar. Þótt skútan hafi
fjarlægst mig, mynd hennar dofnað
og loks horfið, þá er það aðeins fyrir
mínum augum. Og á sömu stundu og
einhver við hlið mér segir: „Hún er
farin“ þá eru aðrir sem horfa með
óþreyju á hana nálgast og hrópa:
„Þarna kemur hún! – og svona er að
deyja.“ (Charles Henry Brent).
Elsku pabbi, systur mínar, börn
og Auður frænka sem er svo langt í
burtu og getur ekki fylgt systur
sinni vegna veikinda síðasta spölinn,
Guð gefi okkur öllum styrk.
Innilegar þakkir færi ég starfs-
fólkinu á 11-G á Landspítala Há-
skólasjúkrahúsi fyrir yndislega
umönnun.
Vertu bless elsku mamma mín,
sjáumst síðar. Þín dóttir,
Jóna.
Elsku besta mamma mín hefur nú
kvatt þennan jarðneska heim, það er
mjög erfitt að trúa því. Á mánudegi
var hún greind með illvígan sjúk-
dóm, og okkur sagt að ekkert væri
hægt að gera. Á fimmtudegi var hún
látin. Enginn bjóst við því að hún
færi svo snöggt. Það voru margar
ANNA FJÓLA
JÓNSDÓTTIR