Morgunblaðið - 14.03.2004, Page 43
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 14. MARS 2004 43
✝ Dóróthea Finn-bogadóttir fædd-
ist á Eskifirði 3. des-
ember 1918. Hún lést
á Landspítala í Foss-
vogi 23. febrúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Dóróthea Kristjáns-
dóttir húsfeyja, f. 14.
desember 1895, d. 2.
mars 1965 og Finn-
bogi Þorleifsson,
skipstjóri og útgerð-
armaður, f. 19. nóv-
ember 1890, d. 13.
ágúst 1961. Dóró-
thea var þriðja í röð sex systkina.
Hin eru: Helga, f. 26. janúar
1916, d. 5. september 1991, Esth-
er, f. 24. janúar 1917, d. 23. júní
1986, Alfreð, f. 25. mars 1921, d.
10. desember 1969, Rögnvaldur,
f. 13. maí 1925 og Björg, f. 25.
maí 1928. Dóróthea ólst upp á
Eskifirði en fluttist síðar til Ak-
ureyrar ásamt fjölskyldu sinni.
Dóróthea giftist árið 1948 Jóni
Áskelssyni, f. 31. október 1915, d.
30. nóvember 1984. Jón var sonur
Áskels Sigurðssonar, f. 14. febr-
úar 1886, d. 25. desember 1968
og Sigríðar Jónsdóttur, f. 29.
október 1883, d. 31.
ágúst 1956. Þau
skildu 1965. Sonur
Dórótheu og Jóns er
Áskell Jónsson, f.
31. desember 1949,
kvæntur Droplaugu
Pétursdóttur, f. 16.
október 1949. Þau
eiga þrjú börn,
Hlyn, f. 5. júní 1969,
Björk, f. 17. júní
1975 og Ylfu Ösp, f.
8. maí 1980. Barna-
barnabarn Dór-
ótheu er Ýmir Hrafn
Hlynsson, f. 12. maí
1996.
Dóróthea fluttist aftur til Eski-
fjarðar 1965 og bjó þar til ársins
1972. Þá flutti hún til Reykjavík-
ur og átti heimili með Esther
systur sinni þar til hún lést.
Dóróthea vann lengst af við
verslunar- og þjónustustörf. Hún
vann hjá Flugfélagi Íslands (síðar
Flugleiðum) í 20 ár, fyrst sem
starfsmaður umboðsins á Eski-
firði og síðar í Vöruafgreiðslu
Flugleiða í Reykjavík. Hún lét af
störfum vegna aldurs árið 1988.
Jarðarför Dórótheu fór fram í
kyrrþey, að hennar ósk.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Valdimar Briem.)
Nú hefur Dóróthea Finnbogadótt-
ir, sem alltaf var kölluð Dúdda, kvatt.
Við kynntumst fyrir þrjátíu árum
þegar ég giftist einkasyni hennar, Ás-
keli Jónssyni. Þrjátíu ár er langur
tími af æviskeiði manns og eins og
gefur að skilja er margs að minnast á
kveðjustund.
Dúdda fæddist og átti sín bernsku-
ár á Eskifirði og var Eskifjörður
henni mjög kær. En fjölskylda henn-
ar tók sig upp um 1938 og fluttist
norður til Akureyrar og þar bjó
Dúdda í rúm 25 ár og hafði alltaf
sterkar taugar norður eftir að hún
flutti til Reykjavíkur. Ef hún hitti ein-
hvern að norðan þurfti hún alltaf að
grennslast fyrir hverra manna við-
komandi var.
Dúdda kom úr stórum systkinahópi
og er frændgarðurinn stór. Hún skip-
aði sess sem aldursforseti síðustu 12
árin og fylgdist hún vel með öllu sínu
fólki. Barnabörnin voru henni alltaf
efst í huga og fylgdist hún alla tíð
mjög vel með framvindu þeirra. Á
sama hátt var hugur hennar hjá
systkinum hennar, systkinabörnum
og afkomendum þeirra.
Áhugamál Dúddu voru mörg. Hún
var t.d. mikil áhugamanneskja um
bridge. Henni fannst óskaplega gam-
an að spila og tók þátt í mörgum
bridgemótum. Hún hafði einnig gam-
an af að ferðast og hafði víða farið og
voru nokkrar ferðir þar sem hún gat
sameinað þessi áhugamál sín. Eitt var
það áhugamál sem átti hug hennar
allan en það var knattspyrna. Enski
boltinn og að fylgjast með ,,strákun-
um okkar“ var hennar líf og yndi.
Heimsmeistarakeppnin í fótbolta
var henni svo hugleikin að ekkert gat
stöðvað hana meðan hún stóð yfir.
Eitt sinn þegar heimsmeistarakeppn-
in stóð yfir var Dúddu, sem þá var
rúmlega áttræð, boðið í útskriftar-
veislu. Rúmri klukkustund síðar vildi
hún fara heim og skildu gestgjafarnir
ekkert í þessu og spurðu hvað ylli
þessum asa. Hún sagðist verða að
fara heim því nú færi leikurinn að
byrja. Gestgjafarnir máttu vart mæla
af undrun yfir því að þetta fullorðin
kona skyldi hafa þennan brennandi
áhuga á fótbolta.
Dúdda lenti í því að slasast og lær-
brotna á árinu 2000. Af miklum vilja-
styrk og hörku tókst henni að komast
á fætur aftur og heim. Því miður
þurfti hún að dvelja langdvölum á
sjúkrahúsum síðustu árin en hún tók
því með ótrúlegri jákvæðni og and-
legum styrk. Hún var lýsandi dæmi
um fólk sem stendur af sér storma,
sem bognar en brotnar ekki. Hún var
alla tíð mjög sjálfstæð manneskja og
auðnaðist að halda sjálfstæði sínu,
vilja og andlegri reisn til hins síðasta
þó líkaminn væri sjúkur. Sem dæmi
um sjálfstæði hennar og viljafestu þá
var hún búin að skrifa bréf og ákveða
allt varðandi útför sína. Síðustu dag-
ana fann hún að hverju stefndi og
sagðist vera orðin tilbúin að kveðja.
Margs er að minnast og margt ber
að þakka en minningarnar lifa með
okkur. Blessuð sé minning Dórótheu.
Hvíl þú í friði.
Droplaug Pétursdóttir.
Elsku amma. Við systkinin og
ömmubörnin þín kveðjum þig nú í
hinsta sinn með nokkrum orðum.
Hvernig munum við minnast þín í
framtíðinni og hvernig munum við
lýsa þér fyrir ófæddum afkomendum?
Jú, svarið er ekki flókið. Þú varst ein-
faldlega frábær amma, skemmtileg,
kærleiksrík og góð. Þú varst smávax-
in og fínleg en ótrúlega sterk kona,
dugleg og ákveðin. Svona var amma í
hnotskurn og hún lét fátt stoppa sig.
Hún endurnýjaði t.d. ökuskírteinið
sitt á sjötugsaldri eftir að hafa hætt
að keyra nokkrum áratugum á undan.
Þegar hún varð áttatíu ára fyrir rúm-
um fimm árum hætti hún að reykja
eftir að hafa reykt í rúm sextíu ár.
Læknirinn sagði að nú væri komið
nóg ef hún ætlaði ekki að hrökkva upp
af innan tíðar. Lífslöngunin var
nautninni yfirsterkari og hún hætti og
sagði að það hefði ekki verið neitt mál.
Seinustu þrjú árin voru ömmu erf-
ið. Hún var ekki fyrr stigin upp úr
lærbroti en hún braut sig aftur og nú
síðastliðið sumar fótbraut hún sig í
þriðja skiptið. Þetta voru mikil áföll
fyrir gamla konu en hún bar ávallt
höfuðið hátt og neitaði að gefast upp.
Það var aðdáunarvert að fylgjast með
henni berjast áfram eftir þessi tíðu
skakkaföll, ávallt staðráðin í að kom-
ast á fætur og aftur heim. Amma var
viljasterk og andlega þróttmikil þótt
að líkaminn væri orðinn gamall og
þreyttur. Þessi lífsvilji, jákvæðni og
þrautseigja skilaði henni lengri líf-
dögum og fleiri stundum með sínum
nánustu. Þótt hún væri oft kvalin og
ekki vel fyrir kölluð þá var henni það
ávallt efst í huga að bjóða fram aðstoð
sína ef hún mögulega gat. Er það ekki
annars tilgangur lífsins í hnotskurn,
þ.e. að láta gott af sér leiða? Ég held
að göfugra markmið verði vart fund-
ið.
Elsku amma, takk fyrir allar góðu
stundirnar sem við áttum með þér.
Þótt að þú sért nú farin í annan heim
eigum við minningu um frábæra
ömmu sem var lítil og nett en með
stórt og einstaklega gott hjarta.
Hlynur, Björk og Ylfa Ösp.
DÓRÓTHEA
FINNBOGADÓTTIR
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðmundur Þór
Gíslason,
útfararstjóri.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegrar systur okkar, mágkonu og
frænku,
SVANHVÍTAR ÁGÚSTU
GUÐMUNDSDÓTTUR,
dvalarheimilinu Lundi,
Hellu.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á dvalarheimilinu Lundi, Hellu, fyrir góða
umönnun.
Gunnar Kr. Guðmundsson, Kristín Lúðvíksdóttir,
Guðmundur I. Guðmundsson, Elísabet Jónsdóttir,
Páll A. Guðmundsson, Lynn Guðmundsson
og fjölskyldur.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför systur minnar,
INGIBJARGAR PÁLSDÓTTUR,
Ólafshúsi,
Blönduósi.
Bjarni Pálsson.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför ástkærrar móður
okkar, stjúpmóður, tengdamóður og ömmu,
ÖNNU SOFFÍU ÁRNADÓTTUR,
Skólabraut 5,
áður Unnarbraut 10,
Seltjarnarnesi.
Björn Halldórsson, Anna Birna Sigurbjörnsdóttir,
Árni Halldórsson, Valborg Birgisdóttir,
Sigurður Benediktsson, Margrét Kristín Jónsdóttir,
Kristín Benediktsdóttir,
Elísabet Benediktsdóttir Driche
og barnabörn.
Þökkum hlýhug og samúð við andlát og útför
HELGA SÆMUNDSSONAR
ritstjóra.
Sérstaklega þökkum við starfsfólki Hrafnistu
fyrir góða umönnun.
Guð blessi ykkur öll.
Valný Bárðardóttir,
Helgi E. Helgason, Ásdís Ásmundsdóttir,
Gísli M. Helgason,
Gunnar H. Helgason, Sigrún Þórðardóttir,
Ásdís Stefánsdóttir,
Sigurður Helgason, Anna B. Ólafsdóttir,
Bárður Helgason, Svanhildur Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra fjöl-
mörgu, sem auðsýndu okkur samúð, vináttu
og hlýhug við andlát og útför okkar hjartkæru
eiginkonu, dóttur, móður, systur, mágkonu og
ömmu,
EDDU LOFTSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til alls starfsfólks krabba-
meinslækningadeildar Landspítala við Hring-
braut fyrir einstaka umönnun.
Guð blessi ykkur öll.
Ingvar Ólafsson,
Margrét Guðmundsdóttir,
Loftur Gunnarsson,
Snorri Loftsson, Sólveig Stefánsdóttir,
Júlíus Þór Loftsson, Ragnhildur Oddný Loftsdóttir.
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn
einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.