Morgunblaðið - 01.04.2004, Blaðsíða 50

MINNINGAR
50 FIMMTUDAGUR 1. APRÍL 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Ingólfur AgnarGissurarson
fæddist í Reykjavík
7. ágúst 1923. Hann
lést á Landspítala
við Hringbraut 26.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Gissur Sveinn
Sveinsson, f. 14.
september 1895, d.
27. febrúar 1969, og
Guðrún Sæmunds-
dóttir, f. 23. sept-
ember 1899, d. 1.
maí 1938. Systkini
Ingólfs eru: 1) Sæ-
mundur Kristinn, f. 5. september
1924, d. 4. nóvember 1974, 2)
María, f. 17. september 1926, d.
16. apríl 1927, 3) Ísleifur, f. 22.
ágúst 1928, d. 3. apríl 1993. 4)
Sigríður, f. 2. júlí 1930, 5) Hróð-
mar, f. 3. október 1931, og 6)
Gunnar, f. 23. janúar 1934, d. 14.
október 1956. Seinni kona Giss-
urar var Guðrún Pálsdóttir, f. 1.
apríl 1891, d. 10. júlí 1981. Fóst-
Sigurborg. Kvæntur Sigþrúði
Hilmarsdóttur. Börn þeirra eru
Atli, Guðrún og Agnar. Sonur
Sigþrúðar er Evert Ingjaldsson.
4) Auður, f. 3. nóvember 1958,
gift Ólafi Sigurgeirssyni. Börn
þeirra eru Gerður Björk, Ing-
ólfur Agnar og Aðalsteinn. 5)
Helga f. 15. maí 1966, gift Pétri
S. Valtýssyni. Synir þeirra eru
Olgeir Frits og Valtýr Ingi. 6)
Arna, f. 4. september 1968, gift
Páli Hreinssyni. Börn þeirra eru
Guðrún, Hreinn og Anna. Ing-
ólfur og Vilborg eiga sjö barna-
barnabörn sem eru: Hafsteinn
Fannar og Birkir Orri Ragnars-
synir, Ólöf Eiríksdóttir, Rakel
Jóna Ásbjörnsdóttir, Sædís Birta
Stefánsdóttir, Óskar Andri og
Tristan Dagur Kristjánssynir.
Ingólfur lærði húsgagnabólstr-
un og vann við iðn sína fram á
síðustu ár.
Ingólfur var virkur í starfi
Kristniboðssambandsins og Gid-
eonfélagsins og gegndi ýmsum
trúnaðarstörfum fyrir þau félög
og var einn af umsjónarmönnum
sunnudagaskóla Kristniboðssam-
bandsins.
Útför Ingólfs fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
ursonur Guðrúnar
Pálsdóttur var Páll
Sigurðsson, f. 2. sept-
ember 1919, d. 19.
janúar 2004. Einnig
ólu þau upp Þrúði
Pálsdóttur, f. 31.
mars 1941, og Gunn-
rúnu Gunnarsdóttur,
f. 23. mars 1957.
Í júní 1946 kvænt-
ist Ingólfur eftirlif-
andi eiginkonu sinni
Vilborgu Stefáns-
dóttur, f. 21. mars
1928. Börn þeirra
eru: 1) Guðrún, f. 14.
mars 1948, gift Haraldi Hafsteini
Jónssyni. Þeirra synir eru Ragn-
ar og Ingólfur. 2) Gissur Sveinn,
f. 20. ágúst 1950, kvæntist Sól-
veigu Aradóttur, þau skildu.
Börn þeirra eru Vilborg Arna og
Sæmundur Kristinn. Sambýlis-
kona er Lovísa Þorleifsdóttir. 3)
Sæmundur Kristinn, f. 24. maí
1953, kvæntist Ólöfu Björnsdótt-
ur, þau skildu. Þeirra dóttir er
Ingólfur Agnar Gissurarson var
fæddur á Laugaveginum í Reykja-
vík 7. ágúst 1923, sonur hjónanna
Gissurar Sveins Sveinssonar og
Guðrúnar Sæmundsdóttur. Árið
1929 fluttist fjölskyldan að Fjöln-
isvegi 6, í glæsilegt hús sem Gissur
hafði reist, og varð aðsetur stór-
fjölskyldunnar í hálfa öld.
Þegar Ingólfur var á 15. ári lést
móðir hans 38 ára gömul, frá
stórum barnahópi, en þá voru
börnin sex, Ingólfur elstur, þá Sæ-
mundur, Ísleifur, Sigríður, Hróð-
mar og Gunnar, en María, sem
fæddist 1926, lést sex mánaða göm-
ul. Eftir lát Guðrúnar kom inn á
heimilið Guðrún Pálsdóttir, síðari
eiginkona Gissurar, og annaðist
fjölskylduna af einstökum mynd-
arskap og hlýju.
Ingólfur og eftirlifandi eiginkona
hans Vilborg Stefánsdóttir giftu sig
29. júní 1946. Elsta dóttirin Guðrún
fæddist 1948 og bjó fjölskyldan
fyrstu árin á Fjölnisveginum og
þar fæddust Gissur og Sæmundur.
Þau byggðu sér glæsilega íbúð á
Bugðulæk 13, þar sem þau bjuggu
í nokkur ár og þar bættist Auður í
hópinn. Þaðan fluttu þau í Melgerði
5 og þar bættust yngstu dæturnar
Helga og Arna í barnahópinn. Síð-
ustu árin hafa þau búið á Klepps-
vegi 34.
Ingólfur og Vilborg voru ákaf-
lega samhent hjón, sýndu hvort
öðru ást og virðingu og bjuggu
börnum sínum fallegt heimili. Gest-
risni var þeim báðum í blóð borin
og oft mikill gestagangur á heimili
þeirra, ég minnist þess að þegar
við, hópur af ungu fólki, komum að
sækja Guðrúnu dóttur þeirra að
kvöldi fermingardags Sæma var
öllum hópnum boðið inn í veisluna.
Það voru ekki bara þau hjón sem
voru samhent heldur hefur þessi
stóra fjölskylda alla tíð verið ein-
staklega samhent. Þegar tvö af
„börnunum“ fluttu út á land hittist
öll fjölskyldan og hélt útihátíðir
norður í landi og þegar mikið hefur
staðið til í verklegum framkvæmd-
um hafa margar hendur unnið létt
verk.
Hinn 1. september 1939 hóf Ing-
ólfur nám í húsgagnabólstrun hjá
Erlingi Jónssyni og lauk hann
sveinsprófi 1944, með hæstu ein-
kunn sem gefin hafði verið í faginu.
Hann vann á ýmsum húsgagna-
verkstæðum framan af, m.a. hjá
Ragnari Björnssyni, en lengst af
rak hann eigið verkstæði fyrst í
Bergstaðastræti en síðan á ýmsum
stöðum í bænum. Í mörg ár voru
þau hjón með húsgagnaverslunina
Bólstrun Ingólfs, sérverslun með
rókókóhúsgögn og tengda hluti,
fyrst á Hverfisgötunni en síðan í
Austurstræti og Aðalstræti. Margir
þekktir fagurkerar leituðu til hans
með endurbyggingu á fágætum
húsgögnum og voru slíkar endur-
byggingar oft hrein listaverk.
Ingólfur greindist með krabba-
mein fyrir þrettán árum en náði
aftur góðri heilsu en greindist síð-
an aftur með krabbamein fyrir
tveimur árum en var við allgóða
heilsu framan af og gekk til vinnu,
en í lok síðasta árs fór þrekið að
dvína uns hann fékk hægt andlát
að morgni 26. mars.
Það er mikil gæfa í lífinu að fá
að kynnast manni eins og Ingólfi
Gissurarsyni. Við fyrstu kynni sá
maður hinn glettna og lífsglaða
mann en við nánari kynni kynntist
maður einnig hinum trúaða manni,
hann átti sanna trú en í trú sinni
var hann hógvær og lítillátur.
Hann var virkur félagi í Kristni-
boðssambandinu og Gideonfélaginu
og var m.a. einn af umsjónarmönn-
um sunnudagaskóla Kristniboðs-
sambandsins.
Ég kveð með söknuði og virð-
ingu ástkæran tengdaföður minn.
Það var ekki hans lífsstíll að pred-
ika yfir öðrum, en með því hvernig
hann lifði lífi sínu í kristilegum
anda, hógvær og lítillátur, var hann
okkur öllum sönn fyrirmynd.
Haraldur H. Jónsson.
Elsku afi.
Nú kveð ég þig eftir stutta en
snarpa baráttu við illvígan sjúk-
dóm. Ég minnist þess þegar ég
sem polli kom og fékk að gista hjá
ömmu og afa í Reykjavík. Þá var
oft glatt á hjalla og þá sérstaklega
þegar farið var í skottabílnum í
sunnudagaskólann. Öllum var
hrúgað í bílinn og svo var ekið af
stað og sungið hástöfum. Eins þeg-
ar við fórum til berja og í okkar
frægu útilegur. Ég minnist þess
sérstaklega þegar þú varðst sjötug-
ur og einni af hinum frægu veislum
fjölskyldunnar var slegið upp á
Kópaskeri, ég gat því miður ekki
verið með í veislunni, en þar sem
ég var staddur á Kópaskeri daginn
fyrir veisluna tók ég að mér að
skreyta kökuna. Margir skemmtu
sér yfir þessari abstrakt skreyt-
ingu, þar sem elsta barnabarnið
sem þá var 21 árs skrifaði stórum
og klunnalegum stöfum AFI 70
ÁRA.
Þó alltaf væri stutt í brosið og
góðmennskan skini af þér var líka
gott að leita til þín ef eitthvað bját-
aði á. Ekki leiddist þér að taka í
spil, og það hef ég erft frá þér, þó
svo spilaáhugi minn komist ekki í
hálfkvisti við þinn.
Við vorum báðir miklir áhuga-
menn um ljóð, og vil ég kveðja þig í
hinsta sinn með 1. erindi ljóðsins
„Og svona lauk þessu ljóði“ eftir
Tómas Guðmundsson, úr bók sem
þú gafst mér á stórri stund í lífi
mínu:
Og svona lauk þessu ljóði –
það leið út í þögulan bláinn
sem söngur úr skógi, sem blærinn ber
með blómilmi út yfir sjáinn.
Við sungum það eina sumarnótt.
Við syngjum það aftur við djúpið rótt,
þegar dagurinn hinzti er dáinn.
Góða nótt og Guð geymi þig
elsku afi minn.
Þinn
Ragnar
Hinn 26. mars sl. lést í Landspít-
alanum Ingólfur A. Gissurarson
bólstrari. Mig langar til að minnast
þessa góða vinar míns nokkrum
orðum. Okkar kynni voru búin að
standa í rúmlega 42 ár, allt frá því
að við gerðumst félagar í Kristni-
boðsfélagi karla. Kynnin við Ingólf
voru alla tíð bæði ljúf og góð, enda
hann einstakt ljúfmenni og góður
drengur. Við heyrðum kall Guðs til
afturhvarfs á sömu stundu á tjald-
samkomu á Skólavörðuholtinu árið
1961. Ingólfur svaraði kalli Guðs á
róttækan hátt í fullri einlægni,
enda bar vitnisburður hans og öll
framkoma vott um það. Vitnisburð-
ur hans um trú hans á Jesú Krist
var svo einlægur að maður fann að
hún risti djúpt í alla vitund hans.
Ingólfur átti trúaða móður og hann
vitnaði oft um það hversu djúp
áhrif hún hafði á líf hans á upp-
vaxtarárunum. Ingólfur var kall-
aður til ábyrgðarstarfa hjá Sam-
bandi ísl. kristniboðsfélaga og sat í
stjórn þess í mörg ár, lengst af
sem ritari. Hann var einnig vara-
formaður í Kristniboðsfélagi karla í
mörg ár og formaður þess í þrjú
ár. Hann starfaði við Sunnudaga-
skóla Kristniboðsfélaganna í mörg
ár. Hann var einn af þeim sem hóf
starf á vegum Kristniboðssam-
bandsins í Keflavík 1961. Einnig
tók hann þátt í Tjaldsamkomum
þeim sem Kristniboðssambandið
hélt í Reykjavík um 10 ára skeið.
Ingólfur var virkur félagi í Gideon-
félaginu í mörg ár og tók þátt í út-
hlutun á Nýjatestamentum til
skólabarna á vegum þess. Öllum
þessum störfum gegndi hann af
mikilli trúmennsku og af þeirri
natni sem honum var eðlilegt. Ing-
ólfur var mikill bænamaður og bar
fjölda einstaklinga á bænarörmum
fram fyrir Guð. Hann bar einnig
fyrir brjósti það samfélag sem
hann tilheyrði, því að auk kristni-
boðshreyfingarinnar var hann fé-
lagi í KFUM, en í það félag gekk
hann ungur og naut þess að sitja
við fótskör þeirra góðu manna sem
þar störfuðu. Dvalar í sumarbúðum
félagsins í Vatnaskógi naut hann
vel og taldi þær stundir meðal
bestu stunda ævi sinnar. Ingólfur
var kvæntur Vilborgu Stefánsdótt-
ur og eignuðust þau fjórar dætur
og tvo syni. Ingólfur naut sín vel í
faðmi fjölskyldunnar og naut hún
ómældrar umhyggju hans. Með
Ingólfi er horfinn á braut traustur
vinur og heimilisfaðir og traustur
samfélagsþegn hins kristna sam-
félags á okkar landi. Honum eru af
hjarta þökkuð öll störf hans í sam-
félaginu og fjölskyldu hans vottuð
einlæg samúð og þeim beðið Guðs
blessunar.
Baldvin Steindórsson.
Það syrtir að er sumir kveðja.
(D. St.)
Vinur minn Ingólfur Gissurarson
er ekki lengur á meðal okkar. Ég
veit að hann er á himnum þar sem
Jesú frelsari hans hefur tekið á
móti honum.
Vinátta okkar Inga hófst í
Vatnaskógi, þar sem unaðsstundir
unglingsáranna liðu undir hand-
leiðslu sr. Friðriks Friðrikssonar
og sr. Magnúsar Runólfssonar.
Við Ingólfur urðum fljótt góðir
vinir og hélst sú vinátta alla tíð, án
þess að skuggi félli á.
Minningar koma og líða hjá.
Tjaldfélagar í skóginum þar sem
maríuerla villtist inn í tjaldið eina
nóttina. Knattspyrnuleikir þar sem
Ingi bar af öðrum, eggjaleit. Ganga
á Skarðsheiði sem hófst um mið-
nætti er ógleymanleg undir far-
arstjórn vinar okkar allra Þórðar
Möller læknis, bátsferðir o.þ.m.
veiðiferðir og svo það sem mestu
máli skipti uppfræðsla í Guðs orði,
sem hafði varanleg áhrif á líf okk-
ar, eins og svo margra annarra.
Ég á Ingólfi margt að þakka, þó
mest af öllu fyrir símtal, sem varð
mér til ómetanlegrar og varanlegr-
ar blessunar. Þegar hann benti
mér á að KFUM væri að undirbúa
námskeið, sem bæri yfirskriftina
„Grundvöllurinn er Kristur“.
Lokakvöldið tók ég á móti Jesú
Kristi, sem frelsara mínum og þá
eignaðist ég nýtt líf.
Ég bið Drottin að styrkja Boggu
konu Ingólfs, börn þeirra, fjöl-
skyldur og einnig þá aðra sem
sorgin hefur snert vegna fráfalls
hans.
„Því svo elskaði Guð heiminn að
Hann gaf son sinn eingetinn til
þess að hver, sem á Hann trúir,
glatist ekki heldur hafi eilíft líf.“
Blessuð sé minning Ingólfs Giss-
urarsonar.
Jóhann Guðmundsson.
Elsku afi, núna ertu kominn á
bjartan og fallegan stað með hinum
englunum hans Guðs, í hvítum
kyrtli með skjannahvítt hárið og
geislandi brosið. Þú varst fallegur
yst sem innst, trúfastur og traust-
ur maður.
Við sátum saman fyrir stuttu og
rifjuðum upp gamlar minningar
saman frá því að ég var lítil stelpa
því að við brölluðum margt
skemmtilegt saman. Við rifjuðum
upp þegar ég var eitt gamlárskvöld
á Njallanum hjá ykkur ömmu og
við sprengdum upp flugelda og
höfðum það gott.
Það var svo ávallt hápunktur
sumarsins þegar þú komst eld-
snemma á laugardagsmorgni og
sóttir mig og leiðin lá upp í Vatna-
skóg á kristniboðsmótin þar sem
var mikið sungið og hlustað á orð
Guðs, hlegið og grátið. Stundum
fórum við að sigla á vatninu eða í
göngutúr upp að kapellunni.
Skemmtilegast var þegar við gist-
um í gamla skálanum og ferðirnar
á milli voru einstaklega skemmti-
legar því þá fræddirðu mig um
allskyns hluti og bentir mér á
Staupastein.
Oft þegar ég kom að heimsækja
þig spjölluðum við saman á verk-
stæðinu og þú útskýrðir fyrir mér
hvað þú varst að gera, svo fórum
við upp að snæða og spiluðum
gjarnan. Ég mun ávallt verða
þakklát fyrir tímann með þér, þú
kenndir mér margt. Ég veit að þú
passar hana ömmu vel því þið áttuð
svo fallegt samband.
Ég ætla að kveðja þig með orð-
unum sem þú kvaddir mig alltaf.
Guð geymi þig, elsku afi, og hvíldu
í friði.
Vilborg Arna.
Síðla dags föstudaginn 26. mars
sl. hringdi dóttir góðs vinar míns
til mín og tilkynnti mér að faðir
sinn, Ingólfur A. Gissurarson, væri
látinn.
Daginn áður hafði ég setið við
rúm hans á spítalanum og sá þá
hversu sjúkur hann var, enda náði
ég ekki sambandi við hann. Ég hélt
í hönd hans og þakklæti kom upp í
huga minn til Guðs fyrir að hafa
átt Ingólf að vin um áratuga skeið.
Nú var hann að kveðja þetta jarð-
neska líf og ég veit að Guð var að
taka á móti honum í ríki sitt.
Við Ingólfur tengdumst vina-
böndum á unglingsárum okkar. Við
sóttum báðir fundi í KFUM og nut-
um þess að kynnast séra Friðriki
Friðrikssyni. Það voru forréttindi
okkar að fá að hlusta á séra Frið-
rik predika um gildi þess að eign-
ast Jesú Krist sem leiðtoga lífs
okkar.
Ég minnist einnig margra
ánægjulegra stunda þegar við
dvöldum í Vatnaskógi á unglings-
árum okkar og nutum þess að spila
knattspyrnu á gamla vellinum. Ing-
ólfur var frábærlega lipur í þeirri
íþrótt, fljótur og markviss og naut
þess að spila með knöttinn.
Ingólfur fór í iðnnám í hús-
gagnabólstrun hjá Erlingi Jónssyni
sem var frábær kennari. Ingólfur
rak síðan eigið verkstæði nánast
allan sinn starfsaldur.
Hann var handlaginn og vand-
virkur í öllum störfum sínum og
eftirsóttur af viðskiptavinum. Hann
var afar nákvæmur og skylduræk-
inn og lét aldrei frá sér húsgagn til
viðskiptavina nema því aðeins að
það væri óaðfinnanlega unnið.
Eiginkona Ingólfs er Vilborg
Stefánsdóttir. Hjónaband þeirra
var afar farsælt og stóð Vilborg við
hlið manns sins í blíðu og stríðu.
Þeim varð sex barna auðið.
Ingólfur starfaði um áratuga
skeið með KFUM. Einnig átti
kristniboðsstarfið hér heima og er-
lendis hug hans allan og var hann
mikill bænamaður fyrir því starfi.
Ingólfur var hlédrægur í allri
framkomu. Hann hélt sér fremur
til hlés og var lítillátur. Hann átti
marga eiginleika sem nutu sín ekki
alltaf vegna hlédrægni hans. Það
var ánægjulegt að tala við hann um
guðfræðina og hann var fróður í
Biblíunni. Við áttum margar góðar
stundir saman þar sem við rædd-
um um gildi trúarinnar og mik-
ilvægi þess að lesa Guðs orð og
taka þátt í hinu kristilega starfi.
Nú þegar komið er að leiðarlok-
um, koma orð séra Friðriks upp í
huga mér:
Til kross þíns, kæri Jesús,
ég kom og hlaut þar frið,
því aldrei ég í huga hef
það hæli að skiljast við.
Og hvað sem býður heimur mér,
ég hismi met og tál,
en ég hrósa mér af krossi Krists,
þar Guðs kærleik vann mín sál.
(Friðrik Friðriksson.)
Við hjónin vottum fjölskyldu
Ingólfs okkar dýpstu samúð.
Hvíl þú, vinur, í friði Guðs.
Helgi Elíasson.
INGÓLFUR AGNAR
GISSURARSON
Elsku langafi.
Við kveðjum þig núna eftir
góðar samverustundir. Það
var alltaf gott að hitta þig, og
finna stóru hendurnar
strjúka litla kolla, og segja
sögur eða fara með ljóð.
Við kveðjum þig með „litlu
bæninni“ eins og við köllum
hana.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Góða nótt og Guð geymi
þig.
Hafsteinn Fannar
og Birkir Orri.
HINSTA KVEÐJA
 Fleiri minningargreinar um
Ingólf Agnar Gissurarson bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.