Morgunblaðið - 18.09.2005, Blaðsíða 48

48 SUNNUDAGUR 18. SEPTEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Hún sýnir mikla oginnilega trú, nefnist„Ein góð bæn dag-lega nauðsynleg“ oger á þessa leið:
Eg befala mig í dag og hvern annan í vald
föður og sonar og heilags anda.
Eg befala mig þeim heilaga líkama, sem
hin skírasta mey og móðir, jómfrú María,
huldi í sínum kviði og offraður var til líkn-
ar og lausnar öllum syndugum mönnum.
Eg befala mig í vernd drottins vors Jesú
Christí.
Eg befala mig því hinu dýrmæta blóði,
sem af hans síðu rann og flaut.
Eg befala mig undir öll kristilegheit guðs.
Eg befala mig undir varðveizlu hins heil-
aga Michaelis engils og annarra heilagra
engla.
Eg befala mig þeim heilaga anda, sem
Jesús Christus sendi yfir sína lærisveina á
hvítasunnudegi, og hann megi mitt hjarta
upplýsa með öllum lukkusamlegum hlut-
um, hvar eg er eða fer.
Eg befala mig undir pínu og dauða guðs
sonar og alla þá náð, mildi og makleg-
leika, sem hann hefur með henni forþénað
og þegið af sínum himneska föður, vorum
drottni.
Eg befala mig undir þá náð og miskunn,
trú og von, sem hann styrkti við sína
signuðu móður.
Eg befala mig undir þann náðarkraft, sem
þú gafst hinum heilaga Jóhanni Baptista
og öllum höfuðfeðrunum.
Eg befala mig undir þá náð og miskunn,
sem hann veitti og yfirhellti þann sæla
Petrum, og alla aðra postula, guð-
spjallamennina og lærisveinana.
Eg befala mig undir alla krafta þeirra
himnesku anda og hirðsveita og undir
varðveizlu drottins Jesú Christí, sem hann
hefur umboðið sínum engli að hafa yfir
mér í svefni og vöku.
Eg befala mig undir þann skírlífisanda,
sem hann veitti helgum mönnum.
Nú signi eg mig í nafni föður og sonar og
heilags anda.
Nú signi mig faðir og sonur, svo að eg
megi ganga í heilags anda friði.
Nú signi mig sá hinn sami Jesús Christus,
sem á krossinum hékk, hver af Gyðingum
var spottaður og í sína ásjónu háðulega
hræktur, með nöglum negldur, með spjóti
lagður og aumlega særður.
Bevara þú mig, mína sál, mitt hold og
blóð, æðar og sinar, brjósk og bein og all-
an minn samsettan líkama, frá öllu járni
og stáli, byssum og bogum, sem smíðaðir
hafa verið, síðan Jesús Christus var fædd-
ur.
Eg deyfi og sljóvga öll vopn við það heil-
aga hold og blóð drottins vors Jesú
Christí, sem mér eða mínum nokkrum í
minni ættkvísl til skaða og skammar eða
nokkurra vondra hluta hugsað eða talað
er af nokkrum manni, minni eða meiri,
svo að mínu holdi verði ekki að meini.
Verndi mig svo guð faðir, sem þú vernd-
aðir og geymdir þinn elskulegan son fyrir
Heródis kóngs sendiboðum.
Bevara þú mig, drottinn minn guð, frá
öllu því, sem mér kann til nokkurs skaða
að vera, sem er fyrir vondu rykti og for-
djörfun, fyrir morðingjum og manndráp-
urum, fyrir þjófum og skeytum fljúgandi
um nætur.
Bevara þú mig fyrir eldi, himneskum og
jarðneskum.
Bevara þú mig, drottinn minn, fyrir öllum
illum hlutum á sjó og landi, sem öfluglega
að mér koma, frá eldingum og reið-
arþrumum, jarðskjálftum, hagli og óveðri.
Bevara þú mig, drottinn minn, frá falsi og
flærð, fjölkynngi og göldrum.
Eg deyfi og sljóvga öll vopn allra manna,
galdra og gjörninga, sem mér eru ætlaðir
af nokkrum manni eður skepnu, við allar
fimm undir vors drottins, Jesú Christí.
Stöðva þú, drottinn minn, alla þá, sem
mér eða mínum vilja nokkuð vont gjöra,
og heft þú þá þar í frá, svo sem þú stöðv-
aðir ána Jórdan, þá vor herra Jesús
Christus var skírður af hinum heilaga Jó-
hanni Baptista, hjálpari minn og guð
minn.
Stöðva þú, drottinn minn, mig frá öllu
vondu, svo sem þú stöðvaðir sjó og vatn
fyrir þína lærisveina, og sem þú stöðvaðir
Hafið rauða, svo still þú alla mína mót-
stöðumenn og banna þeim, drottinn minn,
mér vont að gjöra, svo sem þú bannaðir
óhreinum anda himnaríki.
Bevara þú mig, drottinn minn, frá allri
illsku minna óvina, sýnilegra og ósýni-
legra, svo sem þú leystir þrjá sveina úr
ofninum, Daníelem úr ljónagröfinni og
Davíð kóng af hendi Sáls og syndasaur.
Vernda þú mig, drottinn minn, fyrir þína
bitru pínu og dauða. Gef þú mér mína lífs-
næring, að eg fari svo með það, sem þú
lánar mér, að þér sé þægilegt, en mér
sjálfum nytsamlegt og öllum mínum af-
kvæmum, alla vora lífdaga.
Hlíf mér, lausnari, lifandi guðsson, sem
fyrir allt mannlegt kyn var krossfestur.
Eg bið þig fyrir þitt dýrmæta hold og
blessaða blóð, sem þú úthelltir á kross-
inum, svo og fyrir þann blóðuga sveita og
helgustu undir, að þú gjörir mig heil-
brigðan af öllum mínum syndum.
Þyrm þú mér, drottinn minn, og öllu mínu
lífi. Geym mig og bevara frá öllu illu,
komnu og ókomnu, fyrir skaðsömum og
illum freistingum.
Þín óumræðileg mildi verndi mig í dag og
hvern dag annan fyrir öllum háskasemd-
um lífs og sálar.
Vernda þú mig fyrir bráðum og óvísum
dauða, fyrir helvítis pínum og kvölum,
draugum, illum öndum og öllu skaðlegu
eðli heims og himins, loft og lagar og fyrir
illum draumum.
Lát mig nokkuð vorkennast í þessari ver-
öldu, þó eigi eftir mínum verðugleika, eft-
ir þinni náð, fyrir þína beisku pínu og
dauða.
Gef þú mér góðan endadag og vel að
deyja á minni síðustu stundu, vor ljúfi
lausnari, Jesús, með ósegjanlegri náð og
píslarvætti.
Geym þú mig og bevara, drottinn minn,
mína sál frá öllu illu. Send þú mér varð-
haldsengil þinn mér til verndar í móti öll-
um illum hlutum.
Varðveit þú mig og bevara þennan dag,
og alla aðra, og á hverri stundu, vakandi
og sofandi, standandi og liggjandi, ríðandi
og gangandi, á nótt og degi og öllum tím-
um míns lífs.
Varðveiti mig þinn heilagi engill, svo að sá
hinn slægi fjandi og allir mínir óvinir fái
mér ekki skaða gjört, hvorki á lífi né sálu,
fyrir Jesú Christum, þinn elskulega son,
sem með þér og heilögum anda lifir og
ríkir, ræður og stjórnar um eilífar aldir.
Amen.
Ein góð bæn
sigurdur.aegisson@kirkjan.is
Þegar Brynjólfur
Sveinsson kom í
þennan heim, fyrir
400 árum, var
lútherskur siður á Ís-
landi ekki nema um
hálfrar aldar gamall.
Sigurður Ægisson er
hér með sýnishorn af
kaþólskri bæn, sem
eflaust var enn í
notkun um það leyti.
HUGVEKJA
✝ Bergþóra Árna-dóttir fæddist í
Holti á Barðaströnd
12. mars 1918. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Sunnuhlíð
að morgni 8. sept-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Árni Jón Ein-
arsson, f. 3. apríl
1893, d. 15. nóv.
1980, fæddur og upp
alinn á Barðaströnd,
og kona hans Guð-
björg Jónsdóttir, f.
23. sept. 1896, d. 16. sept. 1971, ætt-
uð af Ströndum. Bergþóra var elst
systkina sinna, hin eru Anna Að-
alheiður, f. 11. maí 1920, d. 24.
mars 1959, Sigurjón, f. 24. apríl
1923, býr á Patreksfirði, Hafliði
Arnberg, f. 16. okt. 1934, d. 26. maí
1977, og Elísabet Matthildur, f. 8.
júní 1924, býr í Reykjavík.
Fyrri maður Bergþóru var Þor-
valdur K. Þorvaldsson frá Skerð-
ingsstöðum í Grundarfirði, f. 23.
maí 1916, d. 10. júlí 1993. Þau
skildu. Seinni maður Bergþóru var
Einar J. K. Árnason frá Hólkoti á
Reykjaströnd, f. 7. júní 1923, d. 5.
maí 1962. Dætur Bergþóru eru: 1)
Freyja Kolbrún Þorvaldsdóttir, f.
26. feb. 1947, maður hennar er
Hörður Sigþórsson, f. 2. ág. 1947.
Börn þeirra eru: a) Birgitta, f. 19.
júní 1966, b) Hrafnhildur, f. 3. okt.
1967, gift Guðmundi A. Sigurðs-
syni, f. 8. júní 1965, og eiga þau
26. maí 1980, unnusta hennar er
Stella Guðjónsdóttir, 16. des. 1981,
d) Árni Freyr, f. 12. des. 1985. 3)
Aðalbjörg Sólrún Einarsdóttir, f.
19. sept. 1953, gift Valgeiri Guð-
mundssyni, f. 14. mars 1952. Börn
þeirra eru: Einar, f. 18. feb. 1974,
sonur hans úr fyrri sambúð er
Michael Aron, f. 12. des. 1999. Unn-
usta Einars er Lára Dagbört Hall-
dórsdóttir, f. 19. feb. 1985, b) Guð-
mundur, f. 26. maí 1976, c)
Bergþóra, f. 18. júní 1978, dóttir
hennar er Elísabert Ósk, f. 9. mars
1998, d) Valgerður, f. 6. feb. 19, e)
Aðalgeir, f. 5. sept. 1990, d. 18. okt.
sama ár.
Bergþóra ólst upp með foreldr-
um sínum og systkinum vestur í
Breiðafjarðareyjum, Hergilsey,
Sauðeyjum og frá árinu 1930 í Flat-
ey, en um miðjan þrítugsaldurinn
bjó hún um tíma í Reykjavík og
kynntist þar fyrri manni sínum og
giftust þau 1946, en þau skildu eftir
fárra ára hjónaband. Með seinni
manni sínum bjó Bergþóra ásamt
dætrunum um hríð í Flatey og síð-
an á Hellissandi, eða til ársins 1958.
Þegar Einar lést hafði fjölskyldan
búið um tíma í Kópavogi, og þar
átti Bergþóra heimili sitt upp frá
því. Bergþóra var verkakona, og
vann sem slík víða á yngri árum, en
í rúm 20 ár vann hún hjá Málningu
hf., eða þar til verksmiðjan við
Kársnesbraut brann. Eftir það átti
hún ekki afturkvæmt á vinnumark-
aðinn. Árið 1988, aðeins sjötug að
aldri, flutti Bergþóra á sambýli fyr-
ir aldraða, en frá því í desember
1991 var hún á hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð í Kópavogi, þar sem hún
naut hinnar bestu umönnunar og
hjúkrunar til síðasta dags.
Útförin hefur farið fram.
börnin Arnór, f. 20.
apríl 1988, Andra, f.
8. ág. 1990, og Huldu
Björk, f. 21. okt. 2001,
c) Ásta Pála, f. 27.
júní 1970, gift Albert
Sveinssyni, f. 7. nóv.
1969, og eru synir
þeirra Sindri, f. 29.
nóv. 1990, Atli, f. 3.
nóv. 1994, og Albert
Páll, f. 19. jan. 1996,
d) Árni Jón, f. 13. maí
1973, börn hans eru
Alexandra, f. 17. okt.
1994, og Hörður Ró-
bert, f. 28. júlí 1998, e) Kolbrún
Hrönn, f. 12. júlí 1978, gift Ólafi Ey-
berg Rósantssyni, f. 6. feb. 1975,
börn þeirra eru Sunneva Lind, f.
17. des. 1997, og Theódór Sölvi, f.
21. mars 2001. 2) Auður Sigurdís
Þorvaldsdóttir, f. 21. jan. 1949,
maður hennar er Elí Halldórsson, f.
30. des. 1946. Börn þeirra eru: a)
Anna Leif, f. 21. apríl 1970, gift Ás-
geiri Kristinssyni, f. 19. maí 1966.
Börn þeirra eru Hafliði, f. 2. ág.
1990, Íris Jana, f. 27. des. 1995, og
Finnur Ari, f. 15. sept. 1997, b)
Þóra Björg, f. 17. nóv. 1971, hennar
börn með fyrrverandi manni sín-
um, Herði Harðarsyni, f. 31. júlí
1965, eru Auður Elísa, f. 14. ág.
1990, Hörður Þór Húnfjörð, f. 21.
júní 1996, og Maron Snær, f. 9. feb.
2001. Unnusti Þóru Bjargar er
Skarphéðinn Magnússon, f. 26.
mars 1971, dóttir hans er Svanhild-
ur, f. 22. apríl 1998, c) Sóley Ósk, f.
Hvernig kveður maður móður
sína? Þess spyrjum við systurnar nú
þegar móðir okkar er látin og horfin
okkur að eilífu. Mikið var hann fal-
legur fimmtudagsmorgunninn í
Kópavogi, sólin skein á haustlitaðan
gróðurinn fyrir utan stofugluggann
og færði birtu og yl að dánarbeði
mömmu, þar sem erfiða undanfarna
viku hafði ríkt sorg og kvíði var nú
friður og ró og lausn frá átakanlegri
tilveru síðari ára. Í uppvexti okkar
systranna vorum það alltaf við og
mamma; mamma og við. Sem ein-
stæð móðir var hún okkur allt, hún
var móðirin og faðirinn, og sú sem
gerði heimilið okkar að þeim griða-
stað sem allir þurfa á að halda. Hún
var skjólið þegar á móti blés, leið-
beinandinn þegar við vorum að
reyna að feta okkur áfram veginn,
huggaði og hughreysti þegar eitt-
hvað angraði og olli áhyggjum, og
umvafði okkur með takmarkalausri
elsku sinni. Hún lagði nótt við dag til
að sjá heimilinu farborða og naut við
það aðstoðar foreldra sinna, ömmu
okkar og afa, sem bæði voru okkur
systrum afar kær.
Mamma naut lítillar skólagöngu,
en þeim mun betur var hún menntuð
af sjálfri sér. Hún var vel að sér í
mörgu, las dönsku, ensku og þýsku
sér að gagni, kunni sögur og ljóð og
spilaði á orgel fyrir sjálfa sig og sína.
Mamma gerði miklar kröfur til
sjálfrar sín en var þrjósk og gafst
ekki upp fyrr en í fulla hnefana. Hún
var skapmikil og hafði ríka réttlæt-
iskennd og fór misréttið í heiminum
mikið fyrir brjóstið á henni, ekki
hvað síst þau misjöfnu kjör sem bíða
barna strax við fæðingu, t.d. vegna
meðfæddrar fötlunar. Hún var póli-
tísk og lét sig þjóðmálin miklu varða,
fylgdi vinstri flokkunum að málum
og kaus alltaf, ef ekki á almennum
kjörstað þá með aðstoð í Sunnuhlíð.
Raunar er ótrúlegt hversu hún gat
verið vakandi fyrir umhverfi sínu
þrátt fyrir þessar langvarandi
heilsufarslegu hömlur.
Hér áður fyrr var mamma oftast
sjálfri sér nóg, og naut þess gjarnan
að dunda sér ein. Á sumrin gat hún
verið tímunum saman í garðinum
sínum og hlúð að plöntunum og bætt
öðrum við. Hún fór reglulega með
strætisvagninum í gróðrarstöðina
Garðshorn og keypti sér eina og eina
trjáplöntu, sem nú eru löngu orðin
reisuleg tré sem gnæfa yfir litla hús-
ið sem einu sinni var hennar. Þau eru
minnisvarði um það sem einu sinni
var.
Lífið var henni mömmu óvægið.
Lengstum voru kjörin kröpp, þar
sem tilveran snerist um að lifa af, og
skyndileg dauðsföll í fjölskyldunni
voru henni þungbær. Fyrir miðjan
aldur fór að bera á heilsubresti sem
ágerðist með árunum, og svo kom að
aðeins sjötug að aldri gat hún ekki
lengur búið heima. Mörg hin síðari
ár voru henni sérstaklega erfið þar
sem hún þurfti að öllu leyti að vera
upp á aðra komin. Það tók á að sjá
hvernig smám saman dró úr allri
færni, jafnt getunni til að hreyfa sig
um og nota hendurnar og að tjá sig
við annað fólk, og að finna vanlíð-
anina hjá henni vegna eigin vanmátt-
ar. En núna er hún frjáls og laus við
allar hömlur, því viljum við trúa.
Tek ég úr gleymsku myrkri, móðir,
minninganna spjöld,
það er eins og englar góðir
að mér svífi í kvöld,
ástar stjarna eilíf skíni
inn í myrkrið svart,
er sem kalinn hugur hlýni,
húmið verði bjart.
Man ég alla ástúð þína,
öll þín tryggðabönd,
yfir barnabresti mína
breiddirðu milda hönd,
stundum vildi ég vera góður
vænsta yndið þitt.
það er svo gott að eiga móður,
sem elskar barnið sitt...
Hver þekkir mátt, er móðir veitir,
mild og kærleiksrík?
Allri sorg í unað breytir,
engin er henni lík.
Hvar finnst vinur hlýr, svo góður,
hjartans mýkja sár?
Hvað er betra en blíðrar móður
bros og hryggðartár?
(Kristján Jónsson frá Skarði.)
„Hvernig kveður maður móður
sína,“ var spurt.
Veit það nokkur?
Guð blessi minningu móður okkar,
Bergþóru Árnadóttur.
Með þakklæti fyrir allt og allt.
Freyja, Auður og Aðalbjörg.
Þegar ástvinur kveður hellast yfir
mann minningar. Elskuleg amma
mín hefur nú kvatt þetta líf. Eftir sit
ég með minningar um frosnu klein-
urnar hennar, hálsmenið sem hún
alltaf bar, vaxliti í áldós og kópal blöð
til að teikna á, gömlu púsluspilin,
ömmumýkt og ömmulykt.
Amma var sterk og dugleg kona
fram á síðustu stund en líf hennar
var þó ekki alltaf dans á rósum þar
sem hún átti sínar sorgir en jafn-
framt sína sigra, lífssaga sem afkom-
endur hennar munu halda á lofti í
minningu hennar. Ævi hennar var
viðburðarík og ber afkomendum
hennar að vita hve sterk persóna
ættmóðir þeirra var. Minning um
konu sem ég er hreykin af að geta
sagt að hafi verið hún amma mín.
Undanfarin ár var amma heilsu-
laus og því fóru lífsgæðin minnkandi
með tímanum og veit ég að henni var
farið að finnast það vel tímabært að
kveðja okkur, kveðja þennan heim
og halda áfram inn í þann næsta, þar
sem ég vil trúa að hún hitti á ný alla
þá ástvini sem hún hafði misst í
gegnum lífið og að hún losni við þær
hömlur sem höfðu smám saman
komið með árunum. Nú veit ég að
amma er frjáls.
Með þessa mynd í huga mér af
þér, elsku amma, þótt sorgin og
söknuðurinn séu til staðar, þá er ég
sátt af því að ég veit að þú ert sátt.
Að lokum vil ég kveðja ömmu
mína með þessu litla ljóði sem vísar
til uppruna hennar:
Bráðum vagga bjartar nætur
blómi þínu föla jörð.
Flýgur lóa senn um sveitir,
senn er vor um Breiðafjörð.
Hlustar bær í björtu túni
bláa morgna, kvöldin rjóð,
meðan svásir sunnanvindar
syngja gömul hörpuljóð.
Þar í hljóðri helgi geymast
Hlýrrar æsku falin spor.
Þar um velli tærust titrar
tíbrá dagsins – góða vor!
Bráðum vagga bjartar nætur
blómi þínu, föla jörð.
Flýgur lóa senn um sveitir,
senn er vor um Breiðafjörð.
(J. Kr. Jóh.)
Elsku amma, megi góður Guð
vaka yfir þér.
Þín
Kolbrún.
Elsku amma mín, minningarnar
hafa streymt fram síðustu vikurnar,
meðan á veikindum þínum stóð og
við vissum hvert stefndi. Ég hugsa
um húsið þitt við Álfhólsveginn, rab-
arbarann sem við tíndum í garðinum
þínum, sem var sannkallaður skrúð-
garður og geymdi stóru breiðurnar
af gleym-mér-ei blómum. Frosnu
kleinurnar og köldu mjólkina í litlu
BERGÞÓRA
ÁRNADÓTTIR