Morgunblaðið - 11.10.2005, Blaðsíða 32

32 ÞRIÐJUDAGUR 11. OKTÓBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Jón EarnestHensley fæddist
í Hafnarfirði 28.
apríl 1943. Hann
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 29. septem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
María Guðbjörg
Jónsdóttir, f. 8. des-
ember 1925, d. 13.
janúar 2003 og
Charles Earnest
Hensley, d. 1985.
Systkini Jóns sam-
mæðra eru; Sigurður Ólafsson, f.
6. mars 1945, Sóley Sigursveins-
dóttir, f. 12. desember 1948, Jó-
hann Ósland Jósefsson, f. 23. febr-
úar 1957, Guðlaugur Smári
Jósefsson, f. 23. september 1959
og Bergsteinn Ingi Jósefsson, f.
29. nóvember 1961. Jón kvæntist
Báru Björnsdóttur, f. 15. septem-
ber 1934, þau skildu. Þau eignuð-
ust tvær dætur; 1) María Guð-
björg, f. 2. júní 1967, maki Stefán
Kristján Pálsson, f. 25. október
1957. María á eina dóttur, Báru
Rúnar Hauksson, f. 18. september
1959. Þau eiga þrjú börn, Agnesi
Maríu, Edith Þóru og Pál Árna. 3)
Rúnar Guðni Kellogg, f. 22. mars
1963, móðir Páls er Ingibjörg
Baldvinsdóttir.
Jón ólst upp í Hafnarfirði hjá
móðurforeldrum sínum, Jónu
Gísladóttur og Jóni Bergsteini
Péturssyni, fram til 16 ára aldurs,
en þá flutti hann til móður sinnar í
Keflavík. Jón var til sjós á yngri
árum og starfaði seinna meir sem
símvirki. Árið 1967 fluttist hann til
Akureyrar og þar tók hann mikinn
þátt í ýmiskonar félagsstörfum.
Má þar helst að nefna störf hans
fyrir handknattleiksdeild KA og
Framsókn á Norðurlandi eystra.
Jón var lengi búsettur í Bandaríkj-
unum þar sem hann dvaldi meðal
annars hjá föður sínum. Árið 1993
fluttist hann aftur til Íslands. Árið
1997 veiktist Jón af erfiðum sjúk-
dómi sem hann barðist við til ævi-
loka. Vegna veikinda sinna dvaldi
hann mikið á Fjórðungssjúkrahúsi
Akureyrar þar sem hann naut
mikillar umhyggju. Einnig fékk
hann mikla og góða aðstoð frá
Heimahlynningu á Akureyri.
Síðustu ár ævi sinnar bjó Jón hjá
dóttur sinni, Maríu.
Jón verður jarðsunginn frá
Glerárkirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 14.
Hensley Pétursdótt-
ur og Stefán þrjú
börn frá fyrra hjóna-
bandi, Óðin, Gunnar
og Matthildi. 2)
Helga, f. 5. júní 1975,
maki Jóhannes Gísli
Pálmason, f. 29.
ágúst 1974. Þau eiga
tvö börn, Sindra Snæ
og Elísabetu Ýr.
Seinna kvæntist
Jón, Ólöfu Lóu Jóns-
dóttur, f. 22. október
1948, þau skildu. Þau
eignuðust tvö börn;
1) Erla Björk, f. 6. apríl 1981. Hún
á eina dóttur, Ragnheiði Lóu Snæ-
dal. 2) Jón Þorri, f. 6. desember
1982.
Fyrir átti Jón þrjú börn; 1) Hjör-
dís, f. 20. september 1960, móðir
Helga Sólveig Hafsteinsdóttir, lát-
in. Maki Guðlaugur Aðalsteinsson,
f. 22. apríl 1964. Þau eiga eina
dóttur, Írísi Helgu og Hjördís á tvö
börn fyrir, Þóru og Gísla Hrafn
Ólafsbörn. 2) Dóróthea, f. 18. októ-
ber 1961, móðir Edith María
Pruitt Meadows, látin. Maki Pétur
Elsku pabbi minn, það er erfitt að
trúa því að þú sért farinn. Við höfum
gengið í gegnum svo margt saman
frá því að ég fæddist og skrítið að
hugsa til þess að þú verðir ekki með
mér áfram til að upplifa fleiri hluti
með mér. Það er margs að minnast
þegar ég lít til baka. Þegar ég var lít-
il þá var ég alltaf í kringum þig, þú
tókst mig með í Skemmuna þar sem
æfingar hjá handknattleiksdeild KA
fóru fram og yfir sumartímann var
farið á fótboltavöllinn. Svo þegar ég
eignaðist Báru litlu fórst þú aftur í
uppeldishlutverkið og stóðst þig með
sóma. Síðustu árin voru erfið hjá þér
en þú ætlaðir að halda áfram eins
lengi og þú gast. Þú varst svo
ánægður með að Bára væri farin að
æfa handbolta og fórst meira að
segja á eina æfingu hjá henni.
Ég veit að þú er í góðum höndum
þar sem þú ert, laus við alla verki og
stendur teinréttur í baki. Ég á eftir
að sakna þín mikið og Bára litla líka.
Takk fyrir allt sem þú gafst mér og
mínum.
Þín dóttir
María.
29. september byrjaði sem venju-
legur dagur og pabbi á batavegi. Ég
hafði verið hjá pabba síðan á laug-
ardag. Pabbi hafði oft verið uppi á
spítala áður en aldrei fékk ég það á
tilfinninguna að ég yrði að vera hjá
honum, ekki eins og núna. Margir
undruðust á því að ég skildi sitja
svona yfir honum og meira að segja
pabbi sagði að ég mætti alveg fara
heim. En ég sagði við hann að ég
vildi hvergi annars staðar vera og ég
meinti það af öllu hjarta. Þó að mín
biði hversdagleikinn sat ég sem fast-
ast. Pabbi hafði haft orð á því við
systur mínar að ég væri búin að vera
hjá honum alla daga og spjalla, leysa
krossgátur og lesa blöð. Ég held
hann hafi verið ánægður með það.
En eitt vissi hann ekki. Að á með-
an hann svaf þá horfði ég á hann,
grandskoðaði fingur hans og hendur,
andlit og bringu. Ég skoðaði hverja
einustu hrukku í andliti hans og
hlustaði á andardrátt hans. Ég
horfði á hjartaritann eins og sjáöldur
augna minna og var meira að segja
farin að tala við tækið. Ég tók bara
krossgátuna upp þegar pabbi vakn-
aði.
Þegar þú hélst ég væri ekki að horfa,
heyrði ég þig fara með bæn.
Og ég trúði því að það væri til Guð
sem ég gæti alltaf talað við.
Þegar þú hélst ég væri ekki að horfa,
fann ég að þú kysstir mig góða nótt.
Og ég fann að ég var elskuð.
Þegar þú hélst ég væri ekki að horfa,
sá ég augu þín fyllast af tárum.
Og ég lærði það að sumt særir mann,
og það er í lagi að gráta.
Þegar þú hélst ég væri ekki að horfa,
sá ég væntumþykju þína.
Og ég vildi verða
allt sem ég gat orðið.
Þegar þú hélst ég væri ekki að horfa,
horfði ég.
Og ég vildi þakka þér
fyrir allt sem ég sá
(Höf. ók.)
Á morgnana er ég vakna, vonast
ég til að mig hafi verið að dreyma en
þá kemur nístandi sársauki líkt og
hjarta mitt ætli að bresta eins og
þitt.
Skarðið í lífi okkar Lóu er stórt og
söknuðurinn mikill.
Allt þetta ferli er erfitt, elsku
pabbi, en ég finn að þú styður við
bakið mitt þegar ég er að detta. Þú
ert ljósið mitt, pabbi, hvíldu í friði.
Erla Björk.
Það er með trega sem ég kveð þig,
Jón Hensley tengdaföður minn. Ég
kynntist þér fyrir meir en tólf árum
síðan en þá varstu nýfluttur heim
aftur frá Bandaríkjunum. Við kom-
umst fljótt að því að við höfðum báðir
mikinn áhuga á íþróttum og gátum
endalaust spjallað saman um þær.
Umræðurnar urðu oftar en ekki fjör-
ugar því við vorum hvergi samherjar
á neinu sviði íþróttanna. Þú spáðir
mikið í mat og matargerð og voru ófá
skiptin sem þú stóðst fyrir matar-
boði fyrir fjölskylduna. Skemmst er
frá því að segja þegar þú ákvaðst að
fagna heimkomu barnabarns þíns
með matarboði og til þess að allt
tækist sem best hafðir þú samband
við færustu matreiðslumenn lands-
ins. Var þessi undirbúningur líka vel
þess virði og nutum við góðs af.
En nú er þinni lífsgöngu lokið og
var hún bæði ævintýraleg og erfið.
Núna seinni ár varstu orðinn mikill
sjúklingur en misstir þrátt fyrir það
aldrei húmorinn og góða skapið. Þú
hefur kennt þeim sem kynntust þér
að missa aldrei lífsviljann hvað sem á
dynur. Hafðu þökk fyrir það Jón.
Blessuð sé minning þín.
Fannir í fjöllum, frostrós á skjá.
Fuglar í lofti, fiðrildin smá.
Lindin tær, augun skær ótrúlega blá.
Það er svo ótal margt sem minnir þig á.
Vetrarnótt, vorkvöld hljótt,
er sumarsólin skín,
ár og daga, alla tíð, ég hugsa til þín.
(Jóhanna G. Erlingsson.)
Kveðja,
Jóhannes Gísli.
Komið er að kveðjustund, ástkær
bróðir minn Nonni er látinn. Hugur
minn reikar til æskuáranna í Hafn-
arfirði, í stóra húsið á horni Aust-
urgötu og Linnetsstígs. Þar bjuggu
sæmdarhjónin Jóna Gísladóttir og
Jón Bergsteinn Pétursson skósmið-
ur, amma okkar og afi. Hjá þeim
eignaðist mamma Nonna og þar
voru þau bæði til húsa þar til að hún
stofnaði sitt eigið heimili í Hafnar-
firði nokkrum árum síðar en Nonni
vildi bara vera hjá ömmu sinni og
afa, enda var hann augasteinninn
þeirra. Ég var sex árum yngri en
Nonni og lengi vel vorum við bara
tvö systkinin og segja má að á milli
okkar hafi alltaf verið sterk taug.
Þegar Nonni var 16 ára breyttist
margt í lífi hans því þá lést afi okkar
og amma gat ekki lengur haft hann
og flutti Nonni þá til Keflavíkur, en
mamma var flutt þangað.
Á meðan Nonni bjó í Keflavík var
hann mikið til sjós, þar á meðal á
togurum frá Hafnarfirði. Eftir sigl-
ingar kom hann heim færandi fal-
legar gjafir handa mér og bræðrum
okkar, þeim Jóhanni, Smára og
Bessa sem þá voru smá pollar. Nonni
hjálpaði mér mikið eftir að hann
flutti til Keflavíkur og það var mér
mikils virði að eiga hann að. Nonni
var vinsæll og oftast mikið að gerast
í kringum hann, stundum of mikið.
Ég var alltaf svolítið montin af þess-
um vinsæla bróður sem var með
myndarlegri mönnum sem ég hef
séð, með fallegt blásvart hár og fag-
urblá augu. Nonni var vinamargur
og margir af bestu vinum hans voru
frá Keflavík og voru þeir honum
mikils virði.
Það gaf oft á bátinn hjá Nonna
bróður mínum enda valdi hann ekki
alltaf besta og breiðasta veginn.
Hans mesta gæfuspor í lífinu var
þegar að hann kynntist fyrri konu
sinni, henni Báru Björnsdóttur. Þau
giftu sig árið 1967 og hófu búskap á
Akureyri. Þau eignuðust tvær dæt-
ur, Maríu Guðbjörgu og Helgu.
Þetta voru góðir dagar í lífi Nonna
og hann sagði sjálfur við mig að árin
sem þau Bára bjuggu saman hefðu
verið þau bestu í lífi sínu. Þegar leið-
ir þeirra skildu reyndist Bára Nonna
ákaflega vel og allt til hinsta dags.
Nonni vann mikið að félagsmálum
eftir að hann flutti til Akureyrar,
m.a. fyrir handknattleiksdeild KA.
Hann lærði símvirkjun og vann við
það ásamt ýmsu öðru.
Seinni kona Nonna var Ólöf Jóns-
dóttir, en þau slitu samvistum.
Þeirra börn eru Erla Björk og Jón
Þorri.
Nonni fór til Bandaríkjanna árið
1984 og hafði upp á föður sínum sem
var hermaður hér á landi á stríðs-
árunum. Þetta átti bara að vera
nokkurra vikna ferð en það liðu hátt
í 10 ár áður en hann kom heim aftur.
Eftir að Nonni kom heim var hann
um tíma í Reykjavík en flutti síðan
til Akureyrar þar sem hann bjó að
mestu í skjóli Maríu dóttur sinnar til
hinsta dags.
Nonni var mikill sjúklingur síð-
ustu árin og dvaldi oft langdvölum á
lyflækningadeild Fjórðungssjúkra-
hússins á Akureyri. Þar unnu
læknar og annað starfsfólk oft
kraftaverk í hans þágu og sendi ég
þeim kærar þakkir fyrir allt sem það
gerði fyrir hann. Nonni tók á veik-
indum sínum með miklu æðruleysi,
kvartaði ekki og reyndi eins og hann
gat að taka þátt í daglegu líf. Þegar
hann gat verið heima hugsaði hann
um litlu afastelpuna sína, hana Báru.
Hann gætti hennar þegar þess þurfti
og gaf það honum mikið enda þótti
þeim einstaklega vænt hvoru um
annað. Einnig komu Sindri, Elísabet
og Lóa mikið til afa síns.
Ég vil sérstaklega þakka systrun-
um Maríu og Helgu fyrir hversu vel
þær reyndust föður sínum. Þær
gerðu allt sem hægt var til að honum
liði sem best, ekki síst María sem tók
hann til sín þegar hann gat ekki
lengur verið einn. Hjá þeim fann
hann mikla væntumþykju og reynd-
ust tengdasynir hans, þeir Stefán og
Jóhannes Gísli, honum vel. Nonni
eignaðist sjö börn, þau eru Hjördís,
Dórótea, Rúnar Guðni, María Guð-
björg, Helga, Erla Björk og Jón
Þorri.
Elsku Nonni, kærar þakkir fyrir
samfylgdina og allt sem þú gerðir
fyrir mig, blessuð sé minning þín. Ég
votta börnum Nonna, tengdasonum,
barnabörnum og öðrum ástvinum
samúð mína og bið guð að styrkja
ykkur í sorginni.
Sóley Sigursveinsdóttir.
Ég verð að fara, ferjan þokast nær
og framorðið á stundaglasi mínu.
Sumarið, með geislagliti sínu
hjá garði farið, svalur fjallablær
af heiðum ofan, hrynja lauf af greinum,
og horfinn dagur gefur byr frá landi.
Ég á ekki lengur leið með neinum,
lífsþrá mín dofnar, vinir hverfa sýn,
og líka þú, minn guð, minn góði andi,
gef þú mér kraft til þess að leita þín.
Ég verð að fara, ferjan bíður mín.
(Davíð Stefánsson.)
Það haustar að og laufblöð trjánna
eru byrjuð að falla og fjúka undan
svölum fjallablænum, þá kom fréttin
um að þú værir fallinn frá.
Já, Jón, þú varðst að fara einmitt
þegar við álitum að þú værir kominn
yfir það erfiðasta og værir að vinna
sigur einu sinni enn með þinni ótrú-
legu þrautseigju og dugnaði. Það
hefði svo sem verið þér líkt þú varst
svo lengi búinn að berjast við van-
heilsu og sjúkdóma og sigra, en í
þetta skipti hafði dauðinn betur. Já
lífið var þér hreint ekki auðvelt en
flestu tókstu þó með jafnaðargeði,
ein af þessum hvunndagshetjum
sem var hreint ekki að bera sorgir
sínar og erfiðleika á torg, en eru þó
hverjum manni sem kynnist eftir-
minnilegar.
Ég kynntist þér fyrir nokkrum ár-
um þegar sonur minn steig það
gæfuspor að fara að búa með Helgu
dóttur þinni, síðan áttum við oft eftir
að hittast, oftast á gleðistundum í lífi
barnanna okkar, þar varstu hrókur
alls fagnaðar. Ég tók strax eftir því
hversu náið og gott samband var á
milli þín og dætra þinna þriggja sem
búa fyrir norðan og síðan barna-
barnanna og þótt þú værir oft veikur
og líðanin slæm varstu boðinn og bú-
inn til að gæta barnabarnanna þegar
þau þurftu á að halda, því er mikil
sorg að þeim kveðin en þau eiga góð-
ar minningar um elskulegan afa og
mikil er gæfa þeirra að hafa fengið
að njóta návistar þinnar í svo ríkum
mæli.
Við viljum þakka góð kynni og
biðjum algóðan guð að styrkja börn-
in þín og fjölskyldur þeirra í sorg
þeirra og söknuði, blessuð sé minn-
ing þín.
Helga Sigríður Árnadóttir og
fjölskyldan frá Sámsstöðum.
Ekki munum við hvenær, en það
er langt síðan við sáum Jón Earnest
Hensley í fyrsta sinn. Stór og mikill
maður sem sat á áhorfendabekkjun-
um í gömlu Íþróttaskemmunni og
horfði á æfingu hjá KA. Hann vildi
slást í hópinn, ekki sem leikmaður
enda ekki íþróttamannslega vaxinn,
en tilbúinn í allt annað. Nýfluttur frá
Keflavík, vinur Rúna Júl. og hafði að
sögn verið „rótari“ hjá Hljómum um
tíma, en þeir voru þá ekki minna
frægir en Bítlarnir. Auk þess ófor-
betranlegur framsóknarmaður og
hélt með Manchester Utd. Ekki þarf
að fjölyrða um að hann varð strax
óaðskiljanlegur hluti af handboltaliði
KA, sem liðsstjóri og um tíma einnig
stjórnarmaður í handknattleiks-
deildinni.
Það er margs að minnast frá þeim
árum sem leiðir okkar lágu saman.
Glaðlyndur og hlýr maður sem taldi
ekkert eftir sér þegar KA var annars
vegar. Minnisstætt er t.d. þegar
Birgir Björnsson þjálfaði KA og var
með æfingar í hádeginu, þá kom
Hensley með mat handa liðinu sem
ég veit ekki betur en hann hafi útbú-
ið sjálfur og hann vantaði nánast
aldrei á æfingu. Fjölmargar keppn-
isferðir skilja eftir ótal sögur og
minningar sem ekki verða rifjaðar
upp hér, en ber oft á góma þegar
leikmenn frá þessum tíma hittast og
í þeim flestum er Hensley ekki í
neinu aukahlutverki. Hann var lífs-
glaður maður sem kunni að meta
stað og stund. Ekki var hann neinn
sérfræðingur í handbolta, en fór létt
með að blása okkur fulla af sjálfs-
trausti og kappi fyrir leiki. Þegar
tími var til að skemmta sér, sem oft
gafst, tók hann við fyrirliðabandinu
og máttu menn hafa sig alla við að
fylgja honum eftir.
Hjá einum okkar hringdi síminn
snemma á sunnudagsmorgni, eftir
að „ávaxtasafi“ hafði verið drukkinn
upp úr þvottabala í stórafmæli hjá
Hensley kvöldið áður. Afmælisbarn-
ið var sjálft í símanum og sagði ým-
islegt hafa komið í ljós þegar balinn
tæmdist, aðallega glös og borðbún-
aður, en bætti síðan við. Átt þú nokk-
uð góminn sem ég fann þar líka.
Þannig var Hensley, ávallt léttur.
Síðar lá leið hans til skyldfólks í
Bandaríkjunum þar sem hann var í
nokkur ár, en hélt alltaf sambandi
við okkur, t.d. hringdi hann á að-
fangadagskvöldum til að þakka fyrir
jólakort og fá nýjustu fréttir úr bolt-
anum.
Síðustu árin átti hann við van-
heilsu að stríða, en það virtist þó
ekki koma niður á góða skapinu og
aldrei var langt í grínið. KA maður
var hann harður fram í andlátið,
fylgdist með af áhuga og ekki kæmi
okkur á óvart að verða boðaðir á
handboltaæfingu af Hensley þegar
við mætum á svæðið handan móð-
unnar miklu.
Fjölskyldu og aðstandendum Jóns
Earnest Hensley vottum við okkar
dýpstu samúð.
Stjórn handknattleiks-
deildar KA ásamt núverandi
og fyrrverandi leikmönnum.
JÓN EARNEST
HENSLEY
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Stapahrauni 5
Sími 565 9775