Morgunblaðið - 12.10.2005, Síða 49

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 12. OKTÓBER 2005 49
Sími 591 5250 info@basecamp.is
BaseCamp, auglýsir fyrir hönd Ríkisútvarpsins-Sjónvarps, eftir
lagi til þátttöku í Söngvakeppni evrópskra sjónvarpsstöðva sem
fram fer á Grikklandi í maí 2006.
Lagið má ekki hafa verið flutt opinberlega og hámarkslengd þess
skal vera 3 mínútur. Texti lagsins skal vera á íslensku vegna
flutnings hér heima.
Höfundar skili lögum til BaseCamp, Vatnagörðum 4, 104 Reykjavík
eigi síðar en 18. nóvember, merktum Söngvakeppnin 2006. Lögin
skulu merkt dulnefni höfunda en rétt nöfn fylgi í lokuðu umslagi.
Frekari upplýsingar eru veittar hjá BaseCamp í síma 591 5250 eða í
vefpósti info@basecamp.is.
2 0 0 6NAFN Rúnu Stefánsdóttur kemurlíkast til sjaldan upp í umræðum um
íslenskar dægurlagasöngkonur þótt
hún eigi nú að baki
rúmlega tíu ára
söngferil. Ástæðan
er einföld, Rúna
hefur að mestu
starfað í hópum, þá
við hinar ýmsu söngsýningar eða þá
ljáð öðrum bakraddir. Þannig hefur
hún verið nokkuð viðloðandi Broad-
way undanfarin ár, t.a.m. í Abbasýn-
ingunni, Laugardagskvöldi á Gili og
hefur starfað með söngtríóinu
Prímadonnum. Hún söng bakraddir
þegar Evróvisjónsigrinum var stolið
af Selmu í Ísrael og hefur jafnframt
tekið þátt í forkeppninni hér heima,
söng lagið „Í villtan dans“ árið 2001
og er það að finna hér ásamt ellefu
öðrum frumsömdum lögum.
Það er sannarlega hetjulegt af
Rúnu að stíga svona fram fyrir
skjöldu og láta drauminn rætast, þó
vissulega megi deila um niðurstöð-
una. Innihald plötunnar er bæði
taktdrifið danspopp/evrópopp og svo
ballöður. Margt hér ætti vel heima í
Evróvisjónkeppni og þegar best
tekst til í dansvænni lögunum er
komin ágætasta uppskrift að dynj-
andi diskópoppi, ekki ósvipuðu því
sem samkynhneigðir taka gjarnan
upp á arma sína. Þessi lög, eins og
t.a.m. upphafslagið „Þín ást“, „Vertu
nú“ og „Í villtan dans“ eru drifin
áfram af blöðrulegum tölvutakti sem
var einkennandi í þessum fræðum
fyrir fimmtán árum eða svo. Hið
besta mál, þegar vel tekst til það er
að segja, en þegar því er ekki að
heilsa, sem er of oft hér, standa eftir
nakin hallærisheit. Undirspilið á það
til að vera fullveikt og sjoppulegt og
oft fer rödd Rúnu – sem er hin prýði-
legasta sem slík – illa við lagasmíð-
arnar sem eru margar hverjar helst
til þunnar og óeftirminnilegar.
Það er frekar í ballöðunum sem
hlutirnir ganga upp, eins og í „Ást-
arljós“ og í hinu ágæta lokalagi,
„Frægðarsól“. Þá eiga Rúna og Ell-
ert Heiðar ágætan dúett í laginu
„Engu nær“. Platan batnar til muna
eftir því sem á dregur þar sem dans-
poppið er látið víkja fyrir rólegri lög-
um og henta þau söngrödd Rúnu
mun betur verður að segjast sem er í
grunninn falleg og nokk viðkvæmn-
isleg.
Platan er því tvíklofin og þó að
stöku sprettir láti á sér kræla í blá-
endann dugir það ekki til. Þrátt fyrir
þetta er þó ekki hægt að bera brigð-
ur á söngkonuna Rúnu, sem kann þá
list vel, þó platan sjálf haldi ekki sjó.
Fislétt
danspopp
TÓNLIST
Íslenskar plötur
Rúna er fyrsta sólóplata söngkonunnar
Rúnu Stefánsdóttur. Einar Oddsson á lög
og texta, utan að Magnús Einarsson á
nokkra texta einnig. Um hljóðfæraleik
sjá Einar Oddsson, Pétur Hjaltested,
Vignir Snær Vigfússon, Þorvaldur Bjarni
Þorvaldsson, Guðni Finnsson, Roland
Hartwell og Hafþór Guðmundsson.
Söngvarar eru Rúna, Margrét Eir Hjart-
ardóttir, Regína Ósk Óskarsdóttir og Ell-
ert Heiðar Jóhannsson. Einar Oddsson,
Pétur Hjaltested og Þorvaldur Bjarni Þor-
valdsson útsettu og tveir þeir síðast-
nefndu tóku upp og hljóðunnu. Útgefandi
er EOD.
Rúna – Rúna

Arnar Eggert Thoroddsen
FREMUR væskilslegur unglingur
tekur nokkra hermenn í nefið í
íþróttakeppni í ungversku þorpi,
en uppsker vélbyssuskothríð brjál-
aðs liðsforingja, sem þolir ekki
niðurlæginguna. Unglingurinn er
þó ekki eins dauður og maður
skyldi ætla, en hvaða öfl standa að
upprisu hans er ekki á hreinu.
Sagan um unglinginn upprisna er
ein af þremur sögum í kvikmynd-
inni Postulínsdúkkan, en hún er
gerð eftir smásagnasafninu
Stjörnubýlið eftir Ervin Lazar.
Sögurnar eiga það sameiginlegt að
hið yfirnáttúrulega spilar stórt
hlutverk í þeim og eru þær krydd-
aðar með skemmtilegum húmor
sem jaðrar við að vera kvikind-
islegur.
Þrátt fyrir að sögurnar séu
þjóðsagnakenndar eru þær á viss-
an hátt táknrænar fyrir róstusama
sögu Ungverjalands. Þjóðsögur og
goðsagnir eru ekki bara ein-
hverjar fantasíur eins og ein-
hverjir kynnu að ætla; oftar en
ekki eiga þær sér rætur í raun-
verulegum atburðum. Skáldið og
fræðmaðurinn Robert Graves, sem
er kunnastur fyrir bók sína Ég
Kládíus og Guðinn Kládíus, hefur
einmitt sýnt fram á þetta í annarri
bók, The Greek Myths, en þar eru
grísku goðsagnirnar settar í sögu-
legt samhengi. Hann hafnar alger-
lega túlkun sálfræðingsins Carls
Jung, sem greindi goðsagnir út
frá sálarlífi mannsins. Ég held
samt að Jung hafi haft rétt fyrir
sér að því leyti að í goðsögnum er
oft tímalaus sannleikur sem má
heimafæra á hversdagslega at-
burði í lífi manns.
Allar sögurnar í Postulínsdúkk-
unni fjalla um dauða og endurfæð-
ingu eða upprisu og hana upplifir
maður í ótal myndum. Er maður
ekki alltaf að endurnýja sig?
Gömlu hjónin er hverfa í akrinum
og endurfæðast sem plöntur um
leið og spilaður er kafli úr Árstíð-
um Vivaldis ásamt hendingu úr
Vorblóti Stravinskys má skilja út
frá eilífri hringrás náttúrunnar,
eða út frá því að sagan hafi til-
hneigingu til að endurtaka sig aft-
ur og aftur. Kannski er það bara á
valdi hvers og eins hvernig ber að
skilja þetta.
Sögurnar gerast allar í fallegu
sveitalandslagi og það að flestir
leikararnir eru ófaglærðir eykur
sjarma þeirra. Án efa var þetta
með aðgengilegri myndum kvik-
myndahátíðarinnar og hiklaust
hægt að mæla með henni.
Hið yfirnáttúrulega
KVIKMYNDIR
Regnboginn: AKR 2005
Leikstjórn: Peter Gardos. 119 mín. Ung-
verjaland. 2005.
Postulínsdúkkan (A Porcelánbaba)

„Sögurnar gerast allar í fallegu
sveitalandslagi og það að flestir
leikararnir eru ófaglærðir eykur
sjarma þeirra,“ segir m.a. í dómi.Jónas Sen