Morgunblaðið - 17.12.2005, Blaðsíða 71

Morgunblaðið - 17.12.2005, Blaðsíða 71
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. DESEMBER 2005 71 MINNINGAR Útfararþjónustan ehf. Stofnað 1990 Þegar andlát ber að Síðastliðin 15 ár höfum við feðgar aðstoðað við undirbúning útfara. Alhliða útfararþjónusta Símar: 567 9110, 893 8638 og 897 3020 Rúnar Geirmundsson Sigurður Rúnarsson Elís Rúnarsson Gautsdal. Þaðan eru fáeinir kíló- metrar að Mörk. Ólafur á Mörk skrifaði mörg bréf til Stefönu systur sinnar en hún varðveitti vandlega. Þar geymast sannar myndir frá lífi bóndans eins og sést í bréfi frá 1. des. 1930: „Við Pálmi erum nú fjármennirn- ir, það gengur slysalaust ennþá en svo missi ég Pálma bráðum, hann verður hálfan mánuð á skóla fyrir jól í Þverárdal og svo yfir janúar, svo hálfan mánuð næstan fyrir prófið seinna í vetur en þetta er nú kollhríðin fyrir honum.“ Hér er pabbi hans að tala um fullnaðarprófið, en heldur svo áfram: „Pálmi er sérlega hneigður fyrir skepnur og gerir allt svo vel sem að þeim lýtur að fullorðnir gera ekki betur, hann er einnig bráðlaginn við öll verk og ég hugsa smiðsefni gott.“ Falleg ummæli velur bréfritari syni sínum enda þótti þau rætast þegar Pálmi fór sjálfur að stjórna búi. Þegar kom fram á unglingsár Pálma flutti fjölskyldan fram í Blöndudal og bjó þar á Brandsstöð- um og Eyvindarstöðum hjá roskn- um jarðeigendum. Þetta voru erfið ár með fjárskipti og búferli en Pálmi tók þátt í starfi Karlakórs Bólstaðarhlíðarhrepps með söng- glöðum frændum sínum þar í döl- unum, starfaði að vegavinnu með nágrönnum sínum, fór í göngur með jafnöldrum sínum og auðvitað fór hann að koma sér upp skepnum. Þegar Pálmi hafði fastnað sér konu, fluttu þau ásamt foreldrum hans út að Holti á Ásum, keyptu þá jörð og byggðu upp af miklum dugnaði. Börn þeirra hafa síðan haldið áfram uppbyggingarstarfi og þar í Holti er fjölbyggt í dag af börnum þeirra og barnabörnum. Foreldrar Pálma höfðu einnig bú- skap í Holti og góða samvinnu við yngri hjónin. Viðsýnt er frá Holti: Húnaflóinn og Strandafjöll í norðvestri, Vatns- nes, Víðidalur,Vatnsdalur, Axl- aröxl, Sauðadalur og Reykjanibba koma síðan frá vestri til suðurs, en Spákonufell ríkir í norðri. Að bæj- arbaki rís Holtsbungan, glæsilegur sjónarhóll um Húnavatnsþing. Nafn Pálma er gróið í Húna- vatnsþingi, en Pálmi móðurfaðir hans bjó á Æsustöðum í Langadal, en móðurfaðir þess Pálma var Pálmi í Sólheimum, mikill ættfaðir búhölda og forystumanna. Sigríður Gísladóttir, amma Pálma í Holti var af hinni tónelsku og fjölmennu Eyvindarstaðaætt og ekki fór hann á mis við þá gáfu þó fáar stundir gæfust frá önnum bús- ins, en hann tók þátt í kórstarfi með Karlakórnum Húnum sem starfaði á Blönduósi. Ég leita í smiðju til Jónasar Hall- grímssonar að kveðja Pálma frænda minn, þenna hógværa mann, sem ekki lagði öðrum til og vildi fremur veita greiða en þiggja: Hörðum höndum vinnur hölda kind ár og eindaga. Siglir særokinn sólbitinn slær, stjörnuskininn stritar. Traustir skulu hornsteinar hárra sala. Í kili skal kjörviður. Bóndi er bústólpi, – bú er landsstólpi, – því skal hann virður vel. Ingi Heiðmar Jónsson. Vorið 1947 flutttu nýir ábúendur að Holti á Ásum. Það voru hjónin Pálmi Ólafsson og Aðalbjörg Þor- grímsdóttir, sem þá voru í blóma lífsins. Þangað fluttu einnig foreldr- ar Pálma, Ólafur og Jósefína, og voru feðgarnir báðir skráðir bænd- ur, þótt Pálmi yrði þegar aðalbónd- inn. Hann hafði þá keypt hálfa jörð- ina en eignaðist hana mestalla síðar. Í Holti var verk að vinna. Bú- skapur hafði að miklu leyti fallið niður síðustu eitt eða tvö árin, túnið var lítið, ræktun og útihús frá göml- um tíma. Skömmtunarárin greiddu lítið götu framkvæmdamanna en samt var vor í lofti. Vélaöldin var að taka við af tíma hestaverkfæranna og áreiðanlega bjó sóknarhugur í brjósti ungu hjónanna í Holti. Pálmi hófst þegar handa við framkvæmdir. Mér finnst að ótrú- lega skammur tími hafi liðið þangað til túnin breiddu úr sér þar sem áð- ur voru víðlendar mýrar og ný úti- hús höfðu verið byggð fyrir allan búsmala. Síðasta stórátakið í fram- kvæmdum Pálma var bygging íbúð- arhúss sem tengt var litla steinhús- inu sem reist hafði verið á jörðinni áður en hann og hans fólk fluttist þangað. Pálmi í Holti var prúður maður og yfirlætislaus. Hann var glaður jafnan, léttur í máli og oft með spaugsyrði á vörum. Hann var vinnusamur, hygginn og hagur til verka. Honum vannst því vel eins og verk hans sýndu og betur en mörgum öðrum. Hann var góður bóndi, fór vel með fénað sinn og var snyrtimenni í umgengni. En hann stóð ekki einn. Aðal- björg var dugleg með afbrigðum og myndarleg í verkum sínum. Pálmi gaf sig lítið að félagsmálum en sat þó m.a. í hreppsnefnd um skeið. Hann söng í karlakórnum í hér- aðinu, hafði góða bassarödd og söngur veitti honum ánægju. Trú- lega hefur honum þó hvergi liðið betur en heima og þar vann hann sína stóru sigra. Það var ávallt gott að koma að Holti og er enn. Hvort sem komið var til eldri eða yngri húsráðenda voru móttökur hlýlegar og rausn- arlegar. Aldrei heyrðist orð um erf- iðleika í sambúð fólksins þótt þröngbýlt hafi verið í gamla húsinu og ber það öðru framar vott um mannkosti húsmæðranna, sem báð- ar voru skörungar á þeirri tíð. Það sést ef komið er að Holti, að margir draumar þeirra Pálma og Aðalbjargar hafa ræst. Þau sáu líka börnin sín vaxa úr grasi og taka myndarlega til hendinni og þegar þau tóku að festa ráð sitt byggðu sum hinna eldri hús sín og heimili í Holti. Nú búa þar afkomendur þeirra hjóna í þremur íbúðarhúsum af fjórum. Mikil saga hefur gerst og hún heldur áfram. Við fráfall nafna míns, sem í senn var sveitungi minn og frændi, flyt ég honum þakkir fyrir samskipti okkar öll. Ég leyfi mér einnig að flytja honum og eftirlifandi eigin- konu hans þakkir fyrir framlag þeirra til okkar í nágrenninu, bæði í verkum og arfleifð. Við Helga sendum Aðalbjörgu sem nú er hnigin að aldri, börnum þeirra hjóna og öllu venslafólki ein- lægar samúðarkveðjur. Pálmi Jónsson. Á sólbjörtum vormorgni leiðir lít- il hnáta afa sinn um grænkandi tún þeirra erinda að huga að lambfé. Vinnulúin hönd reynist stúlkunni öruggt haldreipi á fyrstu skrefun- um í margslunginni náttúrunni. Hlýleg rödd svarar sífelldum spurningum um allt og ekkert af stakri ró og fágætri þolinmæði. Hvergi munu skilin lífs og dauða jafn augljós og á sauðburði í ís- lenskri sveit. Ekki einasta er dag- urinn kominn vel á veg með að sigra nóttina, heldur byrjar hvert lífið á fætur öðru sigurgöngu sína. Eitt og eitt fær ekki einu sinni að byrja þessa sigurgöngu og sérhver slík er dæmd til tímabundinnar tilveru. Sá er lífsins gangur. Afinn með vinnulúnu höndina og hlýju röddina hefur lokið farsælli sigurgöngu sinni. Litla hnátan er orðin stór en saknar haldreipisins sem hún átti víst hvenær sem þörf var á. Nú stendur þetta haldreipi ekki til boða lengur og hið eina sem nýtast má þess í stað er dýrmæt minning. Sú minning er umvafin birtu vormorguns og tónlist sem samanstendur af vinhlýrri, hjart- kærri rödd og ómþýðum söng nátt- úrunnar. Elsku afi minn, hafðu hjartans þökk fyrir allt og allt. Það þyrftu allir að eiga afa eins og þig. Hafdís, Einar, Atli og Alma. ✝ Klemens Jóns-son bygginga- meistari fæddist á Kálfsá í Ólafsfirði 22. febrúar 1918. Hann lést á dvalar- heimilinu Horn- brekku 10. desem- ber síðastliðinn. Foreldrar hans voru hjónin frá Auðnum, Jón Jónsson bóndi, f. 13. september 1886, d. 11. febrúar 1939, og Anna Guð- varðardóttir ljós- móðir, f. 19. júní 1890, d. 5. ágúst 1933. Systkini Klemensar voru Garðar, f. 18. mars 1919, d. 27. febrúar 1921, Aðalvarður Karl, f. 10. desember 1920, d. 25. febrúar 1921, Garða, f. 5. maí 1922, Að- janúar 1949. Börn þeirra eru: a) Guðrún hjúkrunarfræðingur, f. 24. janúar 1967, gift Árna Jónssyni kennara, f. 4. ágúst 1964, börn þeirra eru Kolbeinn Arnar, f. 5. september 1995, og Katrín Eva, f. 2. september 2001. b) Klemenz húsasmiður og dúklagninga- og veggfóðrarameistari, f. 10. apríl 1968, sambýliskona María Magn- úsdóttir sjúkraþjálfari, f. 22. apríl 1972, börn þeirra eru Helga, f. 9. mars 1999, og Tinna, f. 13. nóv- ember 2002. c) Rósa nuddari, f. 20. júlí 1973, sambýlismaður Sigur- björn Þorgeirsson lögreglumaður, f. 16. febrúar 1971, börn þeirra eru Þorgeir Örn, f. 29. mars 1999, Guðrún Fema, f. 9. ágúst 2000, og Sara, f. 16. febrúar 2003. 2) Arnar verkamaður, f. 11. október 1949. Klemens var búsettur á Ólafs- firði alla sína tíð. Hann stundaði sína iðn sem byggingameistari til áttræðs. Útför Klemensar verður gerð frá Ólafsfjarðarkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14. algeir, f. 29. ágúst 1925, d. 29. ágúst 1982, Guðfinna, f. 22. apríl 1927, og Unnur Guðbjörg, f. 29. apríl 1931. Eiginkona Klem- ensar er Sumarrós Helgadóttir húsmóð- ir, f. 20. mars 1926. Foreldrar hennar voru hjónin frá Syð- stabæ, Helgi Jóhann- esson, f. 20. desem- ber 1883, d. 26. febrúar 1978, og Guðrún Pálína Jóhannsdóttir, f. 20. október 1897, d. 26. desember 1991. Börn þeirra Klemensar og Sumarrósar eru: 1) Jón Ævar húsasmíðameistari, f. 7. apríl 1946, kvæntur Helgu Jónsdóttur, f. 13. Þegar við hugsum til þín, afi Klem- ens, þegar þú ert borinn til grafar í dag leita margar minningar á hug- ann. Afi Klemens, eins og við köll- uðum þig í fjölskyldunni, varst alveg einstakur persónuleiki. Ætíð varstu góðlegur í viðmóti og léttur í lundu. Þú hafðir fjölskylduna í forgrunni alla þína tíð. Þú varst einn færasti í þínu fagi sem trésmiður og vannst sem slíkur í 60 ár. Við í fjölskyldunni nutum krafta þinna mjög mikið og ekki var það sjaldan að þú smíðaðir fyrir okk- ur. Oft hafðir þú á orði að það hafi nú verið aðrir tímar hér áður fyrr sér- staklega þegar þú varst að byggja á Ólafsveginum og barðist við múrpíp- una forðum. Duglegur varstu til vinnu og sér- staklega vandvirkur smiður því það var ekki á hvers manns færi að smíða alla gluggana í kirkjuna svo og öll hin húsin sem þú vannst við, í Ólafsfirði og nærbyggðum. Einnig er vart hægt að sleppa að minnast á hjálpsemi þína á verkstæðinu því margir komu og fengu þig oftar en ekki til að gera ým- is viðvik fyrir þá. Ég átti því láni að fagna að fá að koma á verkstæði Tré- vers en þar varst þú og Siggi að stússa við kirkjugluggana. Ég fékk leyfi til að smíða eitt rúm fyrir strák- inn minn hann Kolbein. Ég var varla byrjaður að efna niður er þú varst kominn til aðstoðar og fékk ég sann- ast sagna lítið annað að gera en að pússa og pæla í smíðinni. Þér var svo umhugað um að rúmið yrði sterkt og fallegt. Meira að segja léstu mig fræsa með sömu tönn og þú fræstir kirkjugluggana, ég segi nú til guðs- blessunar. Síðan hefur þetta rúm gengið á milli barna og þau sofið vært, þökk sé þér, minn kæri. Annars var vinnan þitt líf og yndi. Þú naust þess að smíða og búa eitthvað til. Á þinni starfsævi stækkaði bærinn þinn mikið og dafnaði og þú lagðir svo sannarlega þín lóð á vogarskálarnar. Þú hafðir mikið yndi af músík og áttu Geirmundur og Álftagerðis- bræður vísan stað í spilaranum hjá þér. Öll dansiböllin sem þið amma Rósa fóruð á og þá var aldeilis tekið á því í dansinum. Við vorum ekki svo sjaldan búnir að rifja upp þá tíma. Einnig var uppáhaldsþátturinn í sjónvarpinu alltaf klukkan fimm og það þurfti nú ýmislegt að ganga á til að þú myndir sleppa honum. Sumir höfðu nú á orði að þetta væri nú orðn- ir ansi margir þættir en það skipti ekki máli, fólkið var svo fallegt og það vel klætt. Gott fannst okkur að koma í heim- sókn til ykkar ömmu Rósu á Ólafs- veginn og var þar gestrisnin alltaf í fyrirrúmi hjá ykkur. Vínarbrauð, partar, kleinur og annað góðgæti var alltaf indælt svo og auðvitað að spjalla saman en það var nú ekki erf- itt að finna umræðuefni fyrir okkur. Börnunum okkar Guðrúnar varstu mikill vinur og naust samvistanna við þau. Margar sögur eru til af sam- skiptum þínum við barnabörnin. Rósa kann nú söguna þegar þú gafst alltaf stefnuljós þegar þú keyrðir yfir Vaðlaheiðina en það var nú ekkert skrýtið, hún var svo hlykkjótt. Af og til síðustu tvö ár voruð þið amma Rósa hjá okkur því þú varst að leita þér lækninga hér í Reykjavík. Við héldum margar veislur ykkur til heiðurs og það var góður tími sem við áttum saman. Hægt væri að halda mun lengur áfram en í minningunni átt þú alltaf stað í hjarta okkar sem einstaklega hjartgóður og hjálpsam- ur maður.Við þökkum þér kærlega fyrir allt og minning þín lifir með okkur. Árni Jónsson. Elsku langafi Klemens. Það verður nú ansi tómlegt í Ólafsveginum þegar þú ert farinn, en við vitum að þú ert á góðum stað og þér líður vel. Við þökkum þér langafi fyrir allt og allar góðu stundirnar sem við áttum sam- an. Minningin lifir í hjörtum okkar. Leiddu mína litlu hendi, ljúfi Jesús, þér ég sendi bæn frá mínu brjósti, sjáðu, blíði Jesús, að mér gáðu. Hafðu gát á hjarta mínu, halt mér fast í spori þínu, að ég fari aldrei frá þér, alltaf, Jesús, vertu hjá mér. (Ásmundur Eiríksson.) Þín langafabörn Kolbeinn Arnar og Katrín Eva. Elsku afi Klemens, okkur langar að kveðja yndislegan afa. Þú varst alltaf svo glaður þegar við komum í heimsókn. Iðulega sastu í fína stóln- um þínum í stofunni við gluggann. Þá var svo gaman að koma að stofu- glugganum og banka. Gleðin skein úr augunum þínum, þegar þú sást okk- ur, því langafabörnin þín, sjö, voru þér allt. Við áttum sameiginlegt áhugamál með þér, allavega núna síðustu árin þín, það var að setja spólu í mynd- bandstækið til að horfa á. Við völdum þá eina af gamanmyndunum þínum og nutum þess að hlusta á hlátra- sköllin í þér. Þú hafðir sérstaklega smitandi hlátur. Amma átti það til að hræra í lumm- ur eða pönnukökur. Þá var sko veisla. Við kveðjum þig með lítilli bæn sem amma Rósa hefur kennt okkur. Vertu yfir og allt um kring með eilífri blessun þinni, sitji Guðs englar saman í hring sænginni yfir minni. (Sig. Jónsson frá Presthólum.) Elsku amma Rósa, afi Jónsi, amma Helga og Addi. Guð gefi ykkur styrk í sorginni. Með kveðju frá litlu engl- unum ykkar allra, Þorgeir Örn, Guðrún Fema og Sara. KLEMENS JÓNSSON Morgunblaðið birtir minningar- greinar alla útgáfudagana. Skil Minningargreinar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is (smellt á reitinn Morgun- blaðið í fliparöndinni – þá birtist valkosturinn „Senda inn minning- ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs- ingum). Skilafrestur Ef birta á minning- argrein á útfarardegi verður hún að berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðju- degi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins til- tekna skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur rennur út. Minningar- greinar
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.