Morgunblaðið - 17.12.2005, Síða 73

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. DESEMBER 2005 73
MINNINGAR
hjúkrunarkonu og séra Sjöfn Þór.
Þá langar mig líka að þakka fé-
lögum Finns í Lions sem veittu
okkur ómetanlega hjálp.
Guð blessi ykkur öll.
Þín systir
Karlotta.
Ævi manns í alda straumi
er sem lítið strá,
heljarafli brims og bylja
borið til og frá.
Hún er tár, sem tindrar yfir
tregans þöglu storð,
bjarmaskin frá loga lífsins
lagt á dauðans borð.
Annars vegar vorsins eldar
verma hjartans blóm,
þar sem trú og tignar ástir
talar einum róm.
Húmar svo, er hausta tekur,
hlaðast fönnum skjól.
Dauðinn, þegar drottinn kallar,
dregur ský að sól.
Farðu vel til friðarsala
firrtur sorg og þraut.
– Fylgja þér að æviaftni
ástvinir á braut.
Geislar þér í gengnum sporum
gullinn vefa krans;
þannig heillavættir varða
veg hins góða manns.
Meðan aftansólin sígur,
sofðu friðarrótt.
– Eilífð verpur árdagsljón
yfir dauðans nótt.
Ljóma foldir fjarskabláar
fyrir handan sæ.
Vekur þig til verka nýrra
vorið sól og blæ.
(Jón Magnússon.)
Guð, gef mér æðruleysi
til að sætta mig við það sem ég fæ ekki
breytt,
kjark til að breyta því sem ég get breytt,
og vit til að greina þar á milli.
(Æðruleysisbænin.)
Hvíl þú í friði, kæri bróðir.
Þinn vinur og bróðir,
Kristján.
Fimmtudagurinn 8. desember
rann upp. Aðventan í algleymingi.
Ég mætti í vinnuna mína í leikskól-
anum. Börnin orðin svolítið óróleg
og spennt. Jólin voru að koma. Allt
í einu birtust systkini mín þau
Kristján og Karlotta á ganginum.
Ég gersamlega fraus. Ég vissi ná-
kvæmlega hvað hafði gerst. Þú
elsku, elsku Finnur minn, varst dá-
inn.
Við vorum fimm systkinin, þrír
strákar og tvær stelpur. Oft var
mikið fjör og mikið gaman. Það var
líka oft rifist eins og gerist og
gengur í svona stórum systkina-
hópi. Mínar fyrstu minningar um
þig eru afar ljúfar. Þú varst með
ljósasta hárið af okkur öllum, bros-
ið þitt var svo fallegt. Þú hefur
sjálfsagt oft fengið það hlutverk að
passa litlu systur enda voru sjö ár á
milli okkar.
Áhugi þinn á dýrum og fuglum
var mikill. Oft fékk ég að trítla með
þér í svoleiðis skoðunarleiðangra.
Var það mér mikil ánægja. Árin
færðust yfir og þessi stóri systk-
inahópur óx og dafnaði. Þú áttir
alltaf flotta bíla og alltaf voru þeir
fallega bónaðir, hreinir og flottir.
Svoleiðis vildir þú hafa allt í kring-
um þig, hreint og fínt.
Þegar ég fór að heiman í fyrsta
skipti fór ég í skóla til Reykjavíkur.
Við leigðum saman þrjú, ég, þú og
Karlotta í Efstalandinu. Það var
mér ómetanleg stoð og styrkur að
hafa ykkur hjá mér þegar ég var að
ganga þessi fyrstu spor í stórborg-
arlífinu aðeins 16 ára gömul. Þá
stóðst þú við hlið mér sem klettur.
Í þrjú ár leigðum við saman íbúð
í Hraunbænum. Oft varstu með
Steindór son þinn hjá þér. Það var
mjög ánægjulegur tími. Þú varst
mikið fyrir að eiga falleg föt. Þú
áttir t.d. flotta leður- og gallajakka.
Áttu þeir það til að bretta upp á
ermarnar alveg sjálfir inni í skáp.
Hafði þá litla systir fengið þá lán-
aða og gleymt að laga þá aftur. Við
höfum svo oft hlegið að þessu sam-
an.
Síðasta árið sem við leigðum
saman kynntist ég Pálma og fljót-
lega upp úr því varð ég ófrísk að
henni Særúnu. Það var alveg ótrú-
legt hvað þú varst nærgætinn og
góður við mig á þeim tíma og lýsir
það svo vel góðmennsku þinni og
væntumþykju. Síðan kom að því að
þú kynntist henni Ásdísi þinni og
stuttu seinna fæddist hún litla Ása
Guðrún þín. Sex árum seinna kom
svo litli Halldór og síðan liðu fimm
ár, þá fæddist Bryndís en það var
eftir að þú tókst við hálfum Skerð-
ingsstöðunum af Halla frænda.
Á þessum tíma fór þessi hræði-
legi sjúkdómur þinn að koma í ljós.
Þú reyndir að fá hjálp en það tókst
ekki. Þið Ásdís slituð samvistum.
Þú seldir jörðina og fluttir inn að
Reykhólum. Þar varstu í svo góðu
návígi við börnin þín sem þú elsk-
aðir algerlega út af lífinu. Einnig
kom Steindór elsti sonur þinn oft til
þín. Ég held að ekkert okkar hafi
gert sér grein fyrir því hvað þú
varst orðinn mikið veikur í lokin og
vanlíðan þín mikil.
Á meðan ég sit hér með tárin í
augunum og rita þessi orð, horfi ég
á mynd af þér sem tekin var í ferm-
ingunni hennar Hörpu í vor. Þar
ertu brosandi, það finnst mér gott.
Elsku Finnur minn, við munum
reyna að hlúa eins vel og við getum
að börnunum þínum. Þau eru í mik-
illi sorg að missa eins góðan föður
sem þú varst þeim.
Viljum við fjölskyldan þakka öll-
um þeim sem stutt hafa okkur á
þessum erfiðu tímum. Þó sérstak-
lega Ingibjörgu í Garpsdal, séra
Sjöfn Þór og einnig Lionsklúbbi
Reykhóla fyrir ómetanlegan stuðn-
ing.
Elsku, elsku Finnur minn, nú
veit ég að þér líður betur og að
hann Halli frændi hefur tekið þig í
faðm sinn. Guð veri með þér.
Agnes og Pálmi.
Elsku frændi. Í þau skipti sem
stórfjölskyldan kemur saman, er
mér alltaf sagt að ég sé svo lík þér í
útliti þegar þú varst yngri. Ég
skildi það ekki þá og sá ekkert sem
við gætum hugsanlega átt sameig-
inlegt. Nú þegar þú ert farinn frá
okkur, sé ég það betur og betur
með hverjum deginum sem líður.
Þú varst móður minni alltaf góð-
ur bróðir og var hláturinn og grínið
alltaf haft við hönd þegar þið hitt-
ust. Hláturinn þinn er eitthvað sem
ég mun seint gleyma. Nú þegar ég
hugsa um þig, heyri ég alltaf hlát-
urinn þinn sem fékk fólk alltaf til
að brosa og hlæja með þér. Ég man
þegar þið systkini mömmu gáfuð
mér farsíma í fermingargjöf og þú
fékkst þá sniðugu hugmynd að vera
búinn að hlaða símann áður en hon-
um var pakkað inn og hringja svo í
hann á meðan á veislunni stóð. Þið
létuð þó ekki verða af því en þetta
er eitthvað sem ég mun aldrei
gleyma og mun geyma í hjartanu
svo lengi sem ég lifi.
Elsku besti Finnur frændi, ég
mun aldrei gleyma þér eða öllum
þeim góðu stundum sem við áttum
saman. Ég veit að nú ertu á góðum
stað og að þér líður vel. Megi Guð
geyma þig.
Þín frænka,
Særún Ósk.
Elsku Finnur frændi. Núna þeg-
ar þú ert farinn þá koma upp í huga
minn margar góðar minningar um
þig. Mér fannst alltaf svo gaman
þegar þú komst með hundana og
hvolpana þína til ömmu og afa þeg-
ar ég var þar. Þú varst alltaf svo
góður við mig og eitt sem ég man
sérstaklega eftir var þegar þú
komst í ferminguna mína í vor þótt
þú hafir verið með gubbupest. Þú
komst af því að þú vissir að margir
komust ekki og þú vissir að mér
þætti það mjög leitt. Þetta sýnir
hvað þú varst góður maður.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um réttan veg
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt því þú ert hjá mér.
Sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi drottins bý ég langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Guð blessi þig, elsku frændi.
Þín litla frænka,
Harpa Rán.
Þegar ég fékk þær hörmulegu
fréttir að Finnur frændi minn væri
látinn, setti mig hljóða og ég fann
hvernig ég fylltist doða inni í mér.
En þegar ég fór svo að hugsa til
baka um Finn var það fyrsta sem
ég sá fyrir mér, sposki svipurinn á
honum og annað augað örlítið dreg-
ið í pung og oftast kom glettin eða
stríðin athugasemd á eftir og síðan
skellihlátur sem var svo smitandi
að það var erfitt að halda svipnum
og vera reið, maður hló ósjálfrátt
með, hann gat gert grín að öðrum
án þess að særa, en jafnoft var
hann að gera grín að sjálfum sér og
segja brandara á eigin kostnað og
hló þá ekki minna.
Þegar ég, átta ára gömul, kom
vestur að Skerðingsstöðum í sveit
tókst strax mikil vinátta með okkur
Finni og undum við okkur vel sam-
an. Uppátæki okkar féllu þó ekki
alltaf í góðan jarðveg og ósjaldan
fengum við bágt fyrir. Var okkur
meðal annars kennt um að hænsnin
hættu að verpa. Við vorum hins
vegar bara að athuga hvort þau
gætu flogið, höfðum þó vit á að
gera það í skjóli hænsnakofans þar
sem ekki sást til okkar frá bænum.
Okkur var stranglega bannað að
blóta en við Finnur tvinnuðum og
tefldum hvort væri betra þegar
enginn heyrði til okkar og oftast
vann hann. Einnig mönuðum við
Karlottu systur hans til að gera það
fyrir framan Dædu (eins og ég
kalla hana) móður þeirra og lágum
svo skellihlæjandi á glugganum
þegar hún var sett í stofufangelsi.
Seinna kom svo Finnur suður til
náms og vinnu og varð þá einn af
setuliðinu í Drápuhlíðinni hjá for-
eldrum mínum ásamt Karlottu
systur sinni.
Systkinin öll voru einstaklega
samrýnd og þá sérstaklega Finnur
og Karlotta enda ekki nema eitt ár
á milli þeirra. Oft þegar maður tal-
aði um Finn var Karlotta nefnd
líka.
Ég fór ung utan og þegar ég níu
árum seinna kom heim, dottin úr
sambandi við gömlu félagana,
fannst þeim systkinum alveg sjálf-
sagt að „ættleiða“ mig inn í þeirra
vinahóp og ég yrði ein af þeim.
Síðast þegar við Finnur hittumst
vorum við að grínast með að núorð-
ið hittumst við bara við fermingar
og jarðarfarir en ekki grunaði mig
að næsta jarðarför yrði Finns.
Elsku Finnur minn, það rifjast
upp margar góðar og skemmtilegar
minningar um þig þennan ljúfa og
góða dreng sem þú alla tíð varst.
Er það mín hjartans von að þú haf-
ir öðlast þá ró og frið sem þú leit-
aðir eftir.
Hvíl í friði.
Þín frænka
Jóhanna.
Kæri mágur og vinur. Nú
skilja leiðir um stund. Hafðu
bestu þakkir fyrir samfylgd-
ina, tryggðina og einlægnina
alla tíð.
Farðu í friði, vinur minn kær,
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér
nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni,
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi)
Ásgeir Þór Árnason.
HINSTA KVEÐJA
Innilegar þakkir færum við ættingjum, vinum og öllu
því góða fólki sem sýndi okkur samúð, vináttu og
hlýhug við andlát og útför elskulegrar systur okkar
og frænku,
HJÖRDÍSAR INGVARSDÓTTUR
fyrrv. kaupkonu.
Sérstakar þakkir færum við hjúkrunarfólki á deild
L5, Landspítala, Landakoti, fyrir einstaka um-
hyggju og hlýju í veikindum hennar.
Systkini og aðrir aðstandendur.
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og jarðarför
JÓNS VALGARÐS GUÐJÓNSSONAR,
Hvítingavegi 12,
Vestmannaeyjum.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Guðlaug Sigríður Gunnarsdóttir.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og vináttu við andlát og útför elskulegs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður, afa
og langafa,
ELÍASAR ÍVARSSONAR,
Suðurengi 7,
Selfossi.
Guð blessi ykkur öll.
Guðrún Sveinsdóttir,
börn, tengdabörn,
afa- og langafabörn.
Hugheilar þakkir til allra þeirra sem sýndu mér og
öðrum aðstandendum samúð og hlýhug við and-
lát og útför elskulegs eiginmanns míns,
BENEDIKTS BJÖRNSSONAR
vélstjóra,
Gnoðarvogi 72,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks á
deild L1, Landspítala, Landakoti, fyrir einstaka umönnun og hlýju.
Guð blessi ykkur öll.
Sigrún Hólmgeirsdóttir.
Hjartans þakkir fyrir samúð, hlýhug og vinsemd
okkur sýnda vegna andláts og útfarar ástkærs
eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa,
BJÖRNS VIGNIS SÆMUNDSSONAR,
Ránarbraut 9,
Vík í Mýrdal.
Kolbrún Matthíasdóttir,
Matthías Jón Björnsson, Hafdís Þorvaldsdóttir,
Ingi Már Björnsson, Hjördís Rut Jónsdóttir,
Kristín G. Ólafsdóttir
og barnabörn.
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is
(smellt á reitinn Morgunblaðið í fliparöndinni – þá birtist valkosturinn „Senda
inn minningar/afmæli“ ásamt frekari upplýsingum).
Skilafrestur Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast fyr-
ir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða
þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins tiltekna
skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er tak-
markað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur renn-
ur út.
Lengd Minningargreinar séu ekki lengri en 2.000 slög (stafir með bilum -
mælt í Tools/Word Count). Ekki er unnt að senda lengri grein. Hægt er að
senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim sem kvadd-
ur er virðingu sína án þess að það sé gert með langri grein. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Minningargreinar