Morgunblaðið - 17.12.2005, Síða 74

74 LAUGARDAGUR 17. DESEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Þorsteinn Þor-steinsson fædd-
ist í Vestmannaeyj-
um 13. júní 1947.
Hann lést á Land-
spítalanum 9. des-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Þorsteinn Þor-
steinsson, f. 17.1.
1927, og Laufey Ei-
ríksdóttir, f. 5.6.
1926, d. 14.12. 1992.
Systkini hans eru
Kolbrún, f. 1948,
Kristín, f. 1950, Ei-
ríkur, f. 1954, og Gunnar, f. 1959.
Hinn 11. desember 1976 kvænt-
ist Þorsteinn Brynju Friðþórs-
dóttur, f. 3.9. 1956. Foreldrar
hennar eru Friðþór Guðlaugsson,
f. 11.10. 1926, d. 19.6. 2004, og
Margrét Karlsdóttir, f. 8.1. 1930.
Börn Þorsteins og Brynju eru:
Margrét, f. 15.4. 1977, og Þor-
steinn Ívar, f. 20.7. 1987.
Að loknu skyldu-
námi við Gagn-
fræðaskóla Vest-
mannaeyja hóf
Þorsteinn störf hjá
Raftækjaverslun
Haraldar Eiríksson-
ar hf. og starfaði
þar fram að ársbyj-
un 1973. Meðan á
Vestmannaeyjagosi
stóð vann hann í
fataverslun Ander-
sen & Lauth við
Vesturgötu í
Reykjavík. Hinn 1.
febrúar 1974 opnaði hann fata-
verslunina Steina & Stjána í Vest-
mannaeyjum sem hann rak til
ársins 1990. Síðustu árin starfaði
hann við skrifstofu- og sölustörf
hjá kertaverksmiðjunni Heimaey.
Útför Þorsteins verður gerð
frá Landakirkju í Vestmannaeyj-
um í dag og hefst athöfnin klukk-
an 14.
Elsku hjartans pabbi minn, ég á
svo bágt með að trúa þessu. Ég sem
hélt að þú kæmir heim um jólin og að
við yrðum öll saman, en ég verð að
reyna að sætta mig við það sem ég
fæ ekki breytt. Ég trúi því að þú sért
kominn á betri stað þar sem Guð er
búinn að ráða þig í æðra hlutverk.
Ég er svo tóm og það er svo margt
sem mig langar til að segja en ég
ætla ekki að gera hér vegna þess að
ég vil eiga það á milli mín og þín.
Mér finnst lífið ósanngjarnt núna,
loksins þegar fór að birta til í þínu lífi
vegna þess að lífið hefur ekki farið
mjúkum höndum um þig, elsku
pabbi minn. Þið mamma búin að
gera húsið ykkar svo fallegt og þú
færð ekki að njóta þess. Ég sakna
þín svo sárt, sakna þess að geta ekki
leitað til þín, vegna þess að þú varst
alltaf til staðar fyrir mig og vildir allt
fyrir mig gera. Það eru forréttindi að
hafa átt pabba eins og þig. Það var
ekki vandamálið þegar heimasætan
ákvað að fara í skóla að ég flytti aftur
til ykkar mömmu, vegna þess að þér
var mikið í mun að ég færi í nám. Ó,
þú varst svo stoltur af mér og ég skal
lofa þér því að ég á eftir að gera þig
enn stoltari.
Síðustu vikur voru okkur erfiðar
en ég verð ævinlega þakklát fyrir
þann tíma sem við áttum saman. Þú
tókst veikindum þínum af æðruleysi
og talaðir um þau af skynsemi, þú
hafðir meiri áhyggjur af mömmu,
mér og Þorsteini Ívari, en sjálfum
þér. Við lofum þér því að við stönd-
um saman og verðum dugleg að taka
utan um hvert annað.
Nú ert þú kominn á góðan og fal-
legan stað þar sem þrautir og þján-
ingar eru ekki til. Ég veit að þú færð
góða heimkomu, amma Laufey, afi
Friðþór og Ólöf umfaðma þig.
Minningin um þig lifir, elsku
hjartans pabbi minn, og yljar mér
um hjartarætur.
Guð blessi elsku mömmu mína og
okkur öll sem elskuðum þig.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Hvíl þú í friði, elsku hjartans
pabbi minn. Guð geymi þig.
Þín
Margrét.
Elsku pabbi minn. Þá er komið að
kveðjustund, baráttan var erfið. Þú
varst staðráðinn í að vera kominn
heim fyrir jól og eiga góðan tíma
með fjölskyldunni á Skólaveginum.
Þetta tók nú ekki langan tíma, frá
því þú veiktist og þar til þú fékkst að
hvíla þig. Aðeins tvær vikur og þess-
ar tvær vikur voru mér sem margir
mánuðir. Ég veit það að þú ert kom-
inn á góðan stað og vakir yfir okkur.
Tíminn sem framundan er verður
erfiður, en eins og þú varst nú vanur
að segja manni bara að bíta á jaxlinn
og standa sig, sama hvað bjátar á. Þú
varst frábær í því sem þú tókst þér
fyrir hendur, ég gat alltaf leitað til
þín ef eitthvað bjátaði á. Þú fórst
með mér í feðgaferðir og ég gleymi
því aldrei þegar við fórum upp í
Hvammsvík í Kjós með tjald og
veiðistangir. Þetta voru án efa stór-
kostlegustu tímar sem ég hef upp-
lifað. Það lá við að maður hefði þurft
að standa frívaktina vegna þess að
það var svo mikið fiskerí. Hreint út
sagt frábær ferð með frábærum
manni og ferð sem gleymist seint
eins og allt það sem við gerðum sam-
an.
Takk fyrir allt, elsku pabbi minn.
Góðar minningar
skal varðveita.
Allir ættu að eiga sérstaka
manneskju sem þeir
virða og dá,
einhverja sem þeir læra af,
einhverja sem þeir elska.
Þessa vegna ættu
allir að eiga
pabba eins og þig.
Þinn
Þorsteinn Ívar.
Mig langar að segja nokkur orð
um hann afa Steina.
Elsku afi Steini, þú varst alltaf svo
góður við mig. Þú og amma Brynja
gerðuð alltaf allt fyrir mig. Mér
fannst svo gaman þegar við fórum
saman í skýlið og keyptum nammi,
og fórum síðan upp á spítala að
sækja afa Dodda og buðum honum í
bíltúr. Fórum við oftast að gefa önd-
unum og hestunum og einn morg-
uninn vildi ég gefa öllum dýrum sem
ég sá og auðvitað leyfðir þú mér það.
Ég á margar minningar um þig,
afi Steini, sem ég mun alltaf geyma í
mínu hjarta.
Elsku afi Steini, það verður skrítið
að koma í húsið ykkar ömmu og eng-
inn afi Steini, en ég mun alltaf muna
eftir þér því þú varst alveg einstak-
ur.
Guð geymi þig, elsku afi minn, ég
skal passa ömmu Brynju, Margréti
og Þorstein Ívar fyrir þig. Góða nótt
og sofðu rótt um allar nætur og Guð
geymi þig.
Ég elska þig.
Þinn afastrákur
Hafþór Logi.
Mig langar með örfáum orðum að
minnast Þorsteins Þorsteinssonar,
sem lést hinn 9. des. eftir stutta en
erfiða viðureign við krabbamein. Ég
kynntist Steina eins og hann var allt-
af kallaður, þegar ég fluttist til Vest-
mannaeyja aðeins 18 ára gömul og
nýbúin að kynnast bróður Steina
sem síðan varð eiginmaður minn.
Steini var þá mikið í félagslífinu hér í
Eyjum en hann vann mikið fyrir
Íþróttafélagið Tý sem þá var í mikl-
um blóma. Mannsefnið mitt var hins
vegar í Hjálparsveit Vestmannaeyja
á þessum árum og var oft mikið rök-
rætt þegar þeir tveir bræður hittust
á góðum stundum. Alltaf var Steini
tilbúinn að aðstoða okkur unga kær-
ustuparið þegar við þurftum ráð hjá
eldri og reyndari mönnum. Þegar við
byrjuðum að búa lánaði hann okkur
sófasettið sitt. Ekki löngu eftir að
hann lánaði okkur forláta sófasettið
kom hann að máli við okkur frekar
vandræðalegur og spurði hvort hann
gæti nokkuð fengið sófasettið sitt
aftur, því hann væri nú búinn að
finna sér konu og ætlaði líka að byrja
að búa. Þá hafði hann kynnst Brynju
sem síðan varð konan hans. Við
Brynja eignuðumst síðan stelpurnar
okkar á svipuðum tíma og man ég að
þegar kom að því að ég færi heim af
fæðingardeildinni var minn maður
fjarverandi. Ekki tóku þau Steini og
Brynja það í mál að ég færi ein heim
með stelpuna og buðu mér að dvelja
hjá þeim á meðan. Var ég þeim æv-
inlega þakklát fyrir það. Steini rak á
þessum árum verslunina Steina og
Stjána sem var herrafataverslun,
ásamt vini sínum Stjána. Það var
fastur liður að koma við í búðinni og
skoða og fá smáspjall í leiðinni. Fyrr
á árum var samgangurinn milli fjöl-
skyldna okkar mikill. Sunnudags-
máltíðir hjá Dodda og Laufeyju, for-
eldrum þeirra, sáu til þess. Stór-
fjölskyldan hittist líka á jólunum og
Laufey og Doddi elduðu af miklum
myndarskap. Þegar við misstum
Laufeyju, misstum við mikið. Og
samgangurinn minnkaði aðeins. En
núna hafa bræðurnir náð saman aft-
ur vegna veikinda Dodda pabba og
þegar Eiki maður minn hjálpaði
Steina að setja upp innréttingu.
Steini og Brynja voru að gera upp
húsið sitt á Skólaveginum og er gam-
an að sjá hve vel tókst til. Sáu þau
hjónin fram á bjartari daga, húsið
klárt og lífið farið að brosa við þeim.
Áttum við ekki von á öðru en að við
ættum samleið nokkur ár enn. En
vegir guðs eru órannsakanlegir.
Fyrir sex vikum skemmti Steini sér í
brúðkaupi dóttur minnar. Heill að
því er við héldum. Núna er hann far-
inn.
Orð megna lítils. Við sem eftir er-
um sitjum hljóð og getum ekki ann-
að.
Elsku Brynja, Margrét og Þor-
steinn Ívar. Missir ykkar er mikill og
sorgin stór. Ég votta þér og börnum
þínum tveim, Dodda tengdapabba,
og systkinum alla mína samúð.
Guð blessi ykkur öll.
Karen.
Svo er því farið:
Sá er eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
(Hannes Pét.)
Bessastaðir á Álftanesi voru einn
af uppáhaldsstöðum Steina bróður
okkar enda var hann þar í sveit á
yngri árum.
Steini gekk okkur við hlið í rúma
hálfa öld og því teljum við okkur full-
bær að votta það að þar fór hetja,
heiðursmaður og ljúflingur. Við er-
um stolt af því hvað okkar einlægi
bróðir elskaði og bar mikla um-
hyggju fyrir foreldrum okkar og sín-
um yngri systkinum.
Í eðli sínu vildi Steini gera enn
betur og var svo lán- og hamingju-
samur að hitta konu sína Brynju
Friðþórsdóttur. Börnin, Margrét og
Þorsteinn Ívar, sverja sig í báðar
ættir og eru því gjörvuleg, hlýleg og
aldeilis skemmtileg börn.
Ein af mörgum fleygum setning-
um Abrahams Lincolns, fyrsta for-
seta Bandaríkjanna, er sú þar sem
hann segir að það megi láta sig deyja
– en bara að þeir sem best þekktu
mig segi að ég hafi ætíð plantað
blómi þar sem ég hélt að blóm gæti
vaxið. Steini er eitt af þessum blóm-
um í fjölskyldunni.
Blómlegar minningar um Steina
eru ótalmargar og gætu fyllt heila
bráðskemmtilega sögubók sem föð-
urbróðir okkar og alkunnur sögu-
maður og grínari – Tóti í turninum –
yrði fullsæmdur af.
Fyrst ber að nefna hvað Steini var
duglegur og gekk glaður til verka við
að létta foreldrum okkar lífið. Fyrst
og fremst með því að vera þægilegt
barn en síðar tæknivæddi hann
heimilið sem starfsmaður Raftækja-
verslunar Haraldar Eiríkssonar.
Ekki kom svo nýtt rafmagnstæki til
Eyja að það væri ekki fljótlega kom-
ið inn á gólf heima hjá okkur á Vest-
urvegi 4. Eitt fyrsta sjónvarpið í
bænum, ein fyrsta sjálfvirka þvotta-
vélin, eins fyrsta rafmagnspannan
og svo framvegis. Og í anda Steina –
allt það fínasta og flottasta fyrir sitt
fólk. Af öllum þessum tækniundrum
síns tíma var þó sambyggða steríó-
tækið það sem heillaði mest. Pabbi
og mamma dönsuðu oft heima í stofu
við ljúfu Eyjalögin hans Oddgeirs
Kristjánssonar úr viðtækinu góða.
Eins og gengur og gerist á öllum
heimilum var lífið ekki bara dans á
rósum. Pabbi lenti í alvarlegu slysi
og var vart hugað líf þegar Steini var
unglingur. Þá dreif hann sig, með að-
stoð Kollu systur, og keypti tvö stór
og falleg málverk sem enn prýða
stofuveggina á æskuheimilinu og
voru okkur öllum augnayndi. Þetta
frumkvæði unglingsins í þágu for-
eldra okkar á erfiðum tímum segir
meira en mörg orð.
Heimilið okkar var í alfaraleið í
Eyjum og var þar af leiðandi móts-
staður fyrir unga og spræka Eyja-
peyja áður en haldið var á ball í Höll-
inni eða í Alþýðuhúsinu. Þá var oft
glatt á hjalla og stjanað við þessa
sjarmöra sem á ballið voru að fara.
Hægt er að nefna marga af þessum
peyjum úr vinahópnum sem Steina
þótti svo vænt um en þeir taka það til
sín sem nutu gestrisninnar. Peyjar
úr þessum hópi voru virkir í Knatt-
spyrnufélaginu Tý og voru ætíð með
uppbrettar ermar fyrir þann málstað
eins og að breyta gömlum sjúkrabíl í
sjoppu til að afla fjár til félagsstarfs-
ins. Með uppbrettar ermar var líka
mikill metnaður lagður í undirbún-
ing fyrir þjóðhátíðina – dalurinn
varð að vera betur skreyttur og
brennan stærri en á síðustu þjóðhá-
tíð hjá Þór. Þetta var heilbrigður
metnaður hjá heilbrigðum strákum.
Fremstur meðal jafningja úr þess-
um vinahópi var án efa Kristján
Eggertsson, betur þekktur sem
Stjáni á Flötunum í Eyjum. Hann
hefur ætíð staðið við bakið á Steina
eins og klettur. Hámarki náði sam-
starf þeirra vina er stofnað var til at-
vinnurekstrar undir nafninu Steini
og Stjáni og sýslað með karlmanna-
föt og íþróttavörur. Við systkinin er-
um þakklát Stjána fyrir væntum-
þykjuna fyrir bróður okkar.
Steini var alltaf að stússast eitt-
hvað. Ef það var ekki vinnan þá var
eitthvað búið til sem hægt var að
bardúsa við. Þannig má nefna æv-
intýrið þegar hann var einn fremstur
í flokki við að setja upp endurvarps-
stöð í Eyjum fyrir Kanasjónvarpið.
Þá var nú bróðir flottur með aðild að
sjónvarpssendi og við heima með eitt
fyrsta sjónvarpstækið á Eyjum. Þá
var nú heimilið enn vinsælla. Og aft-
ur skömmu síðar þegar Steini og fé-
lagar sáu um rekstur Alþýðuhússins
fyrir Tý er þeir héldu dansleik með
Rúnari Júlíussyni og Hljómum.
Poppgoðunum var auðvitað boðið
heim til Steina og fyrir utan var
mannfjöldi eins og hjá páfanum á
Péturstorginu í Róm.
Undir lokin verður hér eitt að
koma fram – Steini bróðir hefði aldr-
ei samþykkt neina lofræðu um sig –
þótt hún sé hér því miður í formi
minningargreinar um piltinn nema
það yrði skýrt tekið fram að Þor-
steinn Þorsteinsson, sonur Dodda og
Laufeyjar og bróðir okkar, hefði ver-
ið Týrari með stórum staf af Guðs
náð.
Sína síðustu ferð hér fer hann
bróðir okkur úr Landakirkju til sinn-
ar hinstu grafar. Á leiðinni verður
hann borinn undir hið heimsfræga
kirkjugarðshlið þar sem skrifað
stendur „Ég lifi og þér munuð lifa“.
Við vottum Brynju og börnunum
dýpstu samúð okkar.
Minning Steina mun sannarlega
lifa á meðan við lifum.
Systkinin,
Kolbrún, Kristín, Eiríkur
og Gunnar.
Nú skil ég stráin, sem fönnin felur
og fann þeirra vetrarkvíða.
Þeir vita það best, sem vin sinn þrá,
hve vorsins er langt að bíða.
Að haustnóttum sá ég þig sigla burtu,
og svo komi hinn langi vetur.
Þótt vald hans sé mikið, veit ég þó,
að vorið, það má sín betur.
Minningin talar máli hins liðna,
og margt hefur hrunið til grunna...
Þeir vita það best, hvað vetur er,
sem vorinu heitast unna.
(Davíð Stef.)
Elsku Steini frændi, lífið er hverf-
ult og það upplifðum við svo sann-
arlega fyrir nokkrum dögum síðan.
Illvígur sjúkdómur felldi þig á örfá-
um dögum og á örskotsstundu
breyttist þessi stutta barátta úr jöfn-
um leik í tapaðan.
Ég veit að vel hefur verið tekið á
móti þér fyrir handan en ég harma
samt ótímabært fráfall þitt.
Ein af mínum fyrstu minningum
um þig er líklega frá því þegar ég var
fjögurra ára gamall leikskólapeyi í
Vestmannaeyjum og í einhverju
„skyndibrjálæði“ ákvað ég að nú
skyldi ég halda með íþróttafélaginu
Þór, líklega hefur blái liturinn heillað
ungan dreng. Þú, þessi harði Týrari,
varst nú ekki á þeim buxunum að
missa litla frænda yfir til erkifjend-
anna og næst þegar ég kom með
mömmu í búðina til þín sagðirðu við
mig að ég fengi ekki að fara inn í
búðina fyrr en ég héldi aftur með Tý.
Það þurfti ekki meira og var þá
græni Týs-liturinn kominn í uppá-
hald hjá litlum frænda á ný. Og er ég
þess fullviss nú í dag að ef Guð var
ekki Týrari fyrir, þá er það alveg
öruggt að hann er harður Týrari í
dag eftir komu þína. Minningarnar
um þig eru margar elsku frændi en
það sem upp úr stendur er hversu
góður drengur þú varst og vel inn-
rættur. Alltaf varstu tilbúinn að gera
allt fyrir alla, sama hvernig stóð á
hjá þér.
Elsku Brynja, Margrét og Þor-
steinn Ívar, ég sendi ykkur mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Sofðu rótt, elsku frændi.
Kveðja.
Sigurður Jóhann.
Elsku Steini, þetta kom svo
snöggt að maður er ekki enn farinn
að ná því að þú sért farinn. Minning-
arnar streyma í huga mér en samt er
svo erfitt að koma þeim frá sér. Oft
talar mamma um það hvað þú og
Brynja voruð góð við okkur mömmu
þegar ég fæddist. Pabbi þurfti að
fara til Reykjavíkur og ekki tókuð
þið í mál að mamma færi ein heim
með mig af spítalanum heldur kom-
um við og vorum hjá ykkur á Skóla-
veginum.
Steini og Stjáni er ógleymanleg
minning. Oft þegar við Margrét vor-
um búnar í skólanum lá leiðin niður í
Steina og Stjána og var frábært að fá
að vera bak við búðarborðið og af-
greiða á meðan þú fórst í bankann og
pósthólfið.
Minningarnar af Vesturveginum
hjá ömmu og afa á aðfangadag eru
enn til staðar, öll fjölskyldan saman
að borða og opna pakkana, og svo
jólaboðin hjá Kollu frænku. Þetta
eru ógleymanlegar minningar og ég
varðveiti þær og oft skal ég hugsa til
þín.
Elsku Steini frændi, nú ertu kom-
inn til ömmu Laufeyjar og þið passið
hvort annað. Ég sendi Brynju, Mar-
gréti og Þorsteini Ívari innilegar
samúðarkveðjur.
Þín frænka
Bergey Edda.
Ég minnist ennþá okkar fornu kynna,
og ennþá man ég ljómann drauma þinna,
er bernskan móti báðum okkur hló.
Hver dagur nýrri frægð og frama spáði,
og fögur, mikil verk þinn hugur þráði.
Á köllun þína engum efa sló.
(Tómas Guðm.)
Á kveðjustundu reikar hugurinn
til liðinnar tíðar. Lautin við Vestur-
ÞORSTEINN
ÞORSTEINSSON