Fréttablaðið - 20.12.2003, Síða 36

Ertu frá þér? Hvernig átti mérað detta þetta í hug? Eiginlega
má heita fáránlegt að einhver
gamlingi úti á landi sé að ná svona
langt með plötu sína,“ segir Óskar
Pétursson, tenórinn snjalli að
norðan, aðspurður hvort hann hafi
búist við þessari velgengni. Plata
hans ‘Aldrei einn á ferð’ hefur nú
náð platínusölu, sem er 10 þúsund
seld eintök. Skífan er útgefandi og
kynnir plötuna sem tenór-dægur-
laga plötu. Óskar er yngstur hinna
fræknu og söngglöðu Álftagerðis-
bræðra þannig að ekki getur þetta
hafa komið algerlega flatt upp á
hann. Bræðurnir saman hafa selt
upp undir 30 þúsund plötur. Þetta
er hins vegar í fyrsta skipti sem
Óskar er einn á ferð í plötuútgáfu.
Reyndar ekki alveg einn því
Diddú og Jón Jósep syngja með
honum dúetta á plötunni.
Bræðurnir gráta kannski í
hljóði
Þegar Fréttablaðið náði tali af
Óskari var hann að koma frá því
að syngja við jarðarför á Dalvík
og á leið heim á Akureyri.
„Júbbsss, ég veð hérna krapa og
elg. Hvenær viltu taka þetta við-
tal? Núna? Jæja, það er þá best
að ég slái úr niður í 140,“ segir
Óskar og hlær. Hann er búinn að
týna handfrjálsa búnaðinum sín-
um og leggur því mitt milli Akur-
eyrar og Dalvíkur, hallar sér aft-
ur í sætinu og svarar spurningum
blaðamanns. Hann hafnar því al-
veg að hann finni fyrir öfund hjá
bræðrum sínum.
„Neinei... jahh, þeir fara þá af-
skaplega vel með það. Gráta
kannski í hljóði. Við bræðurnir
vorum náttúrlega saman búnir að
ryðja brautina. Þetta er náttúr-
lega ekki alveg nýtt. En ég hef
aldrei verið einn áður og það
virðist vera að virka.“
Óskar er fjölskyldumaður, á
konu og þrjá krakka og starfar
sem bifvélavirki. „Við eigum ég
og félagi minn saman bílaverk-
stæði sem heitir því lítilláta nafni
Erró bílar.“ Þarna er ekki verið
að vísa til þess að þeir séu svona
frammúrskarandi listfengir við
sínar bílaréttingar heldur er
þarna stuðst við upphafsstafi fé-
laganna og þeim fannst fremur
snubbótt að láta fyrirtækið heita
RÓ bílar. En Óskar hefur lítinn
tíma nú um stundir að sinna
verkstæðinu því hann er um allar
koppagrundir að syngja og fylgja
plötu sinni eftir.
Ég er frægur kallinn minn!
„Já, það má heita að þetta sé
full vinna núna. Annars hef ég
alltaf unnið með þessu. En það
eru miklir snúningar í kringum
sönginn núna og fer lítið fyrir
jólaundirbúningi hjá mér,“ segir
Óskar, sem er þrátt fyrir það
jólabarn. „Já, ég verð 50 ára á
jóladag. Þannig að ég hef nú svo
sem slitið barnskónum. Við eig-
um sameiginlegan þennan af-
mælisdag félagarnir, ég og Jesú.“
Óskar segir sönginn stundum
fara illa saman við bílastússið.
„Allavega var ég ekki orðinn í
húsum hæfur í vinnu hjá öðrum.
Maður hefur svo sem fengið þá í
hárið atvinnurekendurna í gegn-
um tíðina vegna þessa gauls. Nú
þarf ég hins vegar ekki að spyrja
kóng né prest, er eigin herra,
enda var ég búinn að fá nóg af
því eins og svo margir aðrir.“
Tenórinn hefur verið lengi að
og segist hafa byrjað á öfugum
enda. Hann hóf feril sinn í kórum
en þangað liggur yfirleitt leiðin
þegar menn byrja að eldast. Hann
var starfandi með Karlakór Akur-
eyrar allt frá því í upphafi 8. ára-
tugarins og í Karlakór Reykjavík-
ur var Óskar meðan hann var bú-
settur syðra til nokkurra ára. „Ég
var meira að segja einsöngvari
hjá þeim, þannig að ég er frægur,
kallinn minn. Og svo er það nátt-
úrlega karlakórinn Heimir.“
Æfir sig aldrei
Tenórinn glaðbeitti er búinn
að syngja bókstaflega allt, frá
messum og óratóríum, einsöng
með kórum og nú eru það dægur-
lögin. „Ég hef alltaf haft mest
gaman að því að hlusta á góða
dægurlagatónlist. Ég hlusta ekki
á klassíska tónlist heima hjá mér
þó ég hafi alla tíð fengist við þá
tegund tónlistar. Það er nú svo
skrítið sem það er. Hlusta fremur
lítið á tónlist nema bara í bílnum.
Jájá, ég má svo sem heita ólík-
indatól.“
Óskar segist hafa áður fyrr
sungið við bílaviðgerðirnar en
það sé nánast liðin tíð. Hann
syngur orðið ekkert nema opin-
berlega. Og æfir sig ekkert sem
heitið getur. „Já, ég laug því að
kerlingu á tónleikum um daginn
að ég væri svo hjátrúarfullur að
ég æfði mig aldrei. Ég held hún
hafi trúað mér, svei mér þá.“
Ekki vantar tenórana fyrir
norðan. Álftagerðisbræður eru
ekkert skyldir Kristjáni Jóhanns-
syni, það er annar leggur. „Ég
held að það séu fleiri tenórar í
Skagafirðinum en á öllu Reykja-
víkursvæðinu. Þetta er í genun-
um. Þarna eru nokkrar söngættir
sem ná langt aftur, bæði hjá
Konnurunum og hjá okkur
bræðrum. Þetta liggur í bæði
móður- og föðurætt okkar
bræðra. Við vorum að rekja þetta
að gamni okkar í Heimi og þessi
sönggleði er mikið til komin út af
tveimur körlum aftur í rassi.
Kári þarf að fara í þetta mál.“
Tenórar í stórum stíl
Óskar segir svo frá að Mart-
einn H. Friðriksson dómkirkju-
organisti hafi brugðist svo við
þegar verið var að jarða móður-
systur bræðranna í Hafnarfiðri
og þeir sungu yfir henni að „...
þetta væri ótrúlegt helv***. Mað-
ur getur ekki fengið tenóra í einn
kór hér fyrir sunnan og svo koma
bara fjórir á einu bretti og það úr
einu sveitafélagi.“
Álftagerðisbræður sem fyrir-
bæri urðu einmitt til við svipað
tækifæri. „Við pússuðum okkur
saman þegar pabbi dó 1987. Okk-
ur þótti við hæfi að syngja yfir
honum og gerðum það. Mönnum
þótti þetta stórmerkilegt og við
gengumst upp í þessari vitleysu
og höfum vart stoppað síðan. Það
þurfti þann gamla til að fá vængi
svo við gerðum þetta.“
Óskar syngur mikið í kirkjum
við jarðarfarir. „Séra Pétur Þór-
arinsson í Laufaási, sá frægi
prestur, hafði orð á því í fertugs-
afmælisveislu minni að ég væri
orðinn meira ómissandi en líkin
við jarðarfarirnar.“
Tenórnum líkar vel að syngja
við jarðarfarir. „Það á vel við
mig. Kirkjurnar eru yndislegar
og andrúmsloftið, þar eru sungin
þannig lög með fallegum textum.
Þetta er svo mikilsverð stund í
lífi hvers manns þegar verið er
að kveðja sína nánustu. Ég verð
afskaplega hamingjusamur innra
með mér þegar vel tekst til á
þeim vettvangi. Þá finnst mér
þetta þjóna einhverjum tilgangi.
Gefur mér meira en að syngja á
árshátíðum og slíku. Ég reyni að
32 20. desember 2003 LAUGARDAGUR
Svissnesk
gæðaúr
Candino Titan, 100 m.
Safir glas
Verð kr. 14.500
Fæst hjá
flestum úrsmiðum
Óskar Pétursson, tenórsöngvari að norðan,
hefur gersamlega slegið í gegn með fyrstu
sólóplötu sína sem komin er í platínusölu
sem þýðir 10 þúsund eintök seld.
VIÐ BÍLINN SINN
Óskar er sannfærður um að í Skagfirðingum einum séu fleiri góðar tenórar en á
Reykjavíkursvæðinu öllu.
Á BIFVÉLAVERKSTÆÐINU
Óskar æfir sig nánast aldrei, að eigin sögn, og hlustar sáralítið á tónlist... það er þá helst
dægurlagatónlist í bílnum.
Dreifbýlislegur
til orðs og æðis
M
YN
D
IR
/D
AG
SL
JÓ
S
AK
U
R
EY
R
I
Annars er það afar
tvíbent, sjáðu til,
því þegar við tenórarnir för-
um sem hæst upp þannig
að helst minnir á raddir
geldinga... þá fara menn
sko að efast um hversu vel
vaxnir niður við erum.
,,