Fréttablaðið - 16.12.2006, Blaðsíða 30

Í Dagbók Þráins Bertelssonar er fjall
að um
einfalda aðferð til að útrýma fátækt. E
innig er
fjallað um Faðirvorið og fyrirhugaða l
ækkun á
verði matvæla, sagt frá lífshættulegri t
ilrauna-
starfsemi, farið á markað í Reykjavík o
g ferðast
á ódýran hátt til Frakklands og Kína.
Einfalt ráð til að útrýma fátækt
Kæra
Dagbók
Þráinn Bertelsson skrifar
Keypti mér loksins
myndavél til að
ganga með í vasan-
um og hugsanlega
nota mynd og mynd
til að skreyta dag-
bókina mína.
Sagt er að ein mynd segi meira
en þúsund orð. En einhvern veginn
hef ég samt á tilfinningunni að
höfundur þessarar staðhæfingar
hefði verið varkárari í orðavali ef
hann/hún hefði
séð fyrir
þróun staf-
rænna
myndavéla
og notkun
gsm-síma
við mynda-
tökur.
Fór með Sólveigu og
vinafólki út að borða.
Það var ekki skemmti-
legt. Ég valdi nefni-
lega veitingastaðinn
og maturinn var
vægast sagt þriðja
flokks. Mér þykir kínverskur
matur góður og hafði lesið afskap-
lega jákvæða umsögn um þennan
stað. Sem sýnir og sannar að
maður á ekki
að taka mark á
gagnrýnend-
um. Ég hef mér
þó það til afsök-
unar að ég tek
einungis mark
á gagnrýni ef
hún er verulega
góð.
Burtséð frá
matnum var
þetta ánægju-
leg kvöldstund.
Nú verður
maður að vera
vel á verði, ef svo má að orði kom-
ast, varðandi matarprísa, ekki
síst á veitingahúsum.
Lítill fugl sagði mér að ófrómir
verslunar- og veitingamenn séu
vísir til að laumast til að hækka
prísana hjá sér til að geta svo
stungið þeirri verðlækkun í eigin
vasa sem á að koma 1.
mars nk.
Eigi leið þú oss í
freistni, stendur í Faðir-
vorinu, og það er fádæma
heimskulegt hjá stjórn-
völdum að tilkynna
svona verðlagsaðgerðir
með margra mánaða fyr-
irvara.
Í morgun var ég að fikta
með efni
sem heitir
resin. Það
var heldur
meiri lykt af
því en ég
gerði ráð
fyrir svo að það varð ólíft í
húsinu. Sólveig segir að
þetta valdi krabbameini og
fleiri sjúkdómum.
Ég var bara að prófa mig
áfram og athuga hvort ég
gæti notað þetta efni til að
búa til mynd. Myndlist er
sennilega miklu hættulegri
en ritstörf sem í versta
falli valda vöðva-
bólgu, hryggskekkju
og gyllinæð hjá ein-
staka höfundi. Ég
vona samt að mér
takist að finna ein-
hvern vökva sem
storknar og
verður
glær eins og gler áður en eitur-
gufurnar drepa mig.
Eins og í öllum góðum borgum
er gaman að fara á markað í
Reykjavík um helgar. Í Kolaport-
inu fann Sólveig flunkunýtt vesti
sem smellpassaði á mig og kostaði
500 kall.
Smáfólkið, Andri og litla Sól,
voru í helgarfríi hjá Dagnýju í
Hafnarfirði. Við sóttum þau um
sexleytið og gerðum okkur svo
glaðan dag á Hamborgarabúllunni.
Ekki beinlínis hin sígilda íslenska
sunnudagssteik, en gott samt.
Bækur eru dásamlegar.
Maður opnar bók
og ferðast með
hraða ljóssins í tíma
og rúmi. Ég er
nýkominn úr kynnis-
ferð frá Frakklandi
á tímum
ógnarstjórnarinnar; The Terror,
Civil War in the French Revolution
eftir David Andress heitir bókin
sem ég ferðaðist með. Frábær bók,
ekki síst vegna þess að höfundur
leggur sig í líma við skilja tíðar-
andann svo að lesandinn sjái
atburði í réttu samhengi í stað þess
að leggja þá eingöngu á mæli-
kvarða nútímans.
Einu
sinni sá ég frábæra mynd um Dan-
ton eftir Pólverjann Wajda og
síðan sé ég alltaf franska
leikarann Gérard Depardieu fyrir
mér þegar minnst er á Danton.
Til að losna við þessa mynd úr
huganum setti ég íslenska leikara í
hlutverkin.
Geir Haarde var Lúðvík 16., Sól-
veig Pétursdóttir Marie
Antoinette, Steingrímur Sig-
fússon auðvitað Robespi-
erre, Lúðvík Bergvins-
son Marat og Össur
Skarphéðinsson var
Danton. Þetta var ljóm-
andi skemmtilegt þang-
að til fall- öx-
in
kom til sögu, þá stungu leikararnir
af.
Eftir að hafa komist lifandi úr
frönsku stjórnarbyltingunni hef
ég verið í Kína að undanförnu,
nánar tiltekið í Sjanghæ í upphafi
síðasta áratugar síðustu aldar. En
þar gerast þrír prýðilegir reyfarar
eftir Qiu Xiaolong sem ég var að
lesa. Löggan hans heitir Chen og
er ljóðskáld og lögreglumaður.
Kosturinn við glæpasöguna er
að hún er afar vel til þess fallin að
lýsa lífi fólks og þjóðfélagsaðstæð-
um. Þessir reyfarar eru frábærir,
ekki æsispennandi og hröð
atburðarás, heldur meiri áhersla
lögð á persónusköpun og fram-
vindu mála.
Ég er ekkert farinn að glugga
enn þá í jólabækurnar og á eigin-
lega alveg eftir að ákveða hvað
mig langar í. Af félögum mínum
hjá JPV veit ég að mig langar til að
lesa Stefán Mána. Skipið, heitir
bókin. Ég hef það sterklega
á tilfinningunni að núna sé hann
búinn að skrifa þá bók sem ég hef
lengi vitað að hann gæti skrifað.
Svo ætla ég að lesa Hugleik Dags-
son. Mér finnst hann frábær.
Óskalistinn minn fyrir þessi jól
verður býsna langur.
Ég sá mér til mikillar ánægju að
málverk eftir Chur-
chill sáluga fór á
áttatíu millur. Þetta
er mjög hvetjandi
fyrir okkur tóm-
stundamálarana.
Það var reyndar tak-
mörkuð eftirspurn eftir myndun-
um hans meðan hann lifði. Ef eft-
irspurnin hefði verið meiri hefði
hann sjálfsagt málað miklu meira.
Hann var mikil eyðslukló, karl-
inn, og oftar en ekki í einhverjum
kröggum. Þess vegna var hann
sískrifandi. Ef þeir Hitler hefðu
keppt í myndlist er ég ekki í
nokkrum vafa um að Churchill
hefði unnið.
Vinafólk okkar kom í mat.
Litla Sól hegðaði sér eins og
hefðardama við matborðið og
gerði ábætinum sérlega góð skil.
Ég tók myndir af frökeninni og
hún var í svo mikilli sykurvímu
að hún veitti flassinu ekki
athygli fyrr en eftir dúk og
disk.
Góður dagur.
Héraðsdómur
Reykjavíkur
dæmdi í
dag olíu-
félögin í
sektir
fyrir ólög-
legt verð-
samráð – fyrir
síðustu aldamót.
Og ekki nóg
með
það
heldur hefur ákæra verið gefin
út á hendur núverandi og
fyrrverandi forstjórum stóru
olíufélaganna vegna ólöglegs
samráðs um olíuverð. Þetta
eru þeir Einar Benediktsson,
núverandi forstjóri Olís, Geir
Magnússon,
fyrrverandi
forstjóri Essó,
og Kristinn
Björnsson,
fyrrverandi
forstjóri Skeljungs.
Betra er seint en aldrei.
Enn er rætt um
fátækt. Ég kann ráð til
að útrýma henni:
Í þessu landi vísitölu-
trygginga og verðteng-
inga væri upplagt að setja
það í lög að laun þingmanna
geti aldrei orðið hærri en
ákveðið margfeldi af lág-
markslaunum, venjulegum
ellilífeyri eða örorkubótum.
Það mætti segja mér að
ástandið færi að lagast ef
alþingismenn fengju áhuga á
því að vera tengdir við kjör
fólksins í landinu.
Líka mætti tengja
laun þeirra við
rekstrarafkomu
ríkisins. Þeir gætu
fengið jólabónus ef
kaupmáttur launa
hækkaði umfram verð-
bólgu.
Í ræktinni í
morgun sá ég í
sjónvarpinu
þegar Eiður
Smári skoraði
mark í heims-
meistara-
keppni félags-
liða í
knattspyrnu.
Mér hljóp kapp
í kinn og setti persónulegt
met í bekkpressu.
Það er furðulegt að Björn
Ingi skuli vera eini stjórn-
málamaðurinn sem talar fyrir
því að líkamsræktarkort verði
frádráttarbær frá skatti. Ef
ég stundaði ekki líkams-
rækt að staðaldri væri ég
búinn að valda heilbrigðis-
kerfinu ómældum
fjárútlátum.
Í dag fann ég fína mynda-
vél í stofunni. Hélt að jóla-
sveinninn hefði komið með
hana handa mér til að bæta
fyrir að hafa lítið sinnt mér í
æsku. Þetta hefði verið upp-
lögð jólagjöf handa Sólveigu –
en áður en ég
náði að
pakka
græjunni
inn
hringdu
vinir
okkar
sem voru
hjá okkur
í mat í
fyrrakvöld
og sögðust
hafa gleymt
myndavél.
Svona
fór um
sjóferð
þá.