Réttur


Réttur - 01.06.1915, Síða 18

Réttur - 01.06.1915, Síða 18
- 24 - irborði mannlífsins, þá hafa þær ætíð, er þær hafa náð vissu stigi, hjaðnað og þurkast út í dýrslegum ofbeldis- umbrotum út á við, en siðlegri hnignum og úrættun inn á við. Þessi mishepnuðu átök mannkynsins til þess að lyfta sér á hærra farsældar- og fullkomnunarstig sýna og sanna, að það hefir ekki bygt menningu sína og farsældarleit á réttum lífsreglum og skipulagi, á rétturn skilningi lífsskil- yrðanna, heldur á mannasetningum, sem hlutu að leiða til hnignunar og falls, af því þær höfðu sína eigin mótsetn- ingu í sér fólgna, voru ekki í samræmi við hin náttúrlegu lögmál og lífsskilyrði, og hlutu því, fyr eða síðar, að sýkja menninguna, og leiða þjóðirnar til eymdar og úrættunar. En í stað þess að leita orsakanna til þessa sorglega á- rangurs í sjálfum mannasetningunum, í þeim lífsreglum, sem mönnunum eru sjálfráðar, hafa menn altaf leitað þeirra í náttúrulögunum og manneðlinu, í sjálfum gúðs verkum, og þótst þar finna eðlilegar orsakir til allrar þeirrar eymd- ar og spillingar, sem ásótt hefir mannlífið, spilt því og saurgað það, en lokað augunum fyrir sjálfskaparvítunum, eins og manninum er svo gjarnt til í öllum greinum, enda handhægast að velta allri skuldinni á hið breiða bak guðs almáttugs. Hitt hafa mennirnir hvorki viljað sjá né viður- kenna, að þeir sjálfir hafa sett sér þær lífsreglur, og fylgt þeim, sem hlotið hafa að knýja fram og egna allar hinar verstu og óhollustu hvatir og ástríður manneðlisins, en kæfa og svæfa hinar betri hvatir. Menn hafa talið sjálfum sér trú um, að lífsskilyrðin, náttúrugæðin, væru af svo skorn- um skamti, að þeir yrðu að berjast um þau. Petta gæti verið satt, ef ekki væri hitt, sém nú er margsýnt og sann- að, að mannlegt hugvit getur — líklega óendanlega og tak- markalaust — margfaldað náttúrugæðin og þar með iífs- skilyrðin. Vegna þessa mikla misskilnings hefir mannkynið rekið hinn heimskulegasta útpíningsbúskap á jörðunni, í stað þess að endurbæta hana í bróðerni og samhjálp. — Pjóðirnar hafa hegðað sér eins og heimskir og illlyntir ná- búar, sem aitaf liggja í illdeilum um smámuni, og spilla öllu hver fyrir öðrum, í stað þess að styðja hver annan í sam-
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106

x

Réttur

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.