Réttur


Réttur - 01.06.1915, Side 28

Réttur - 01.06.1915, Side 28
- 34 - sumar stéttir vilja ekki að sannindi, sem eru þeim í óhag, verði viðurkend, því að af þeirri viðurkenningu mundi leiða takmörkun gamalla forréttinda. F*ar sem þarf að vernda því- líka stéttahagsmuni er ekki sparað að hafa á ferli nokkurs- konar vísindalega kolkrabba til að grugga leiðina og villa sýn. En einmitt þessi staðreynd, að nú þykjast vinna að rannsókn félagsmálanna mjög margir þeir menn, sem í raun og veru leita ekki sannleikans, heldur reyna að fela hann til að bjarga fornu misrétti frá bráðum bana, gefur von um að smátt og smátt takist að greina úlfana frá hjörðinni og starfa að sannleiksleit í félagsmálum með sömu óhlutdrægni og nú er gert í þeim vísindum, er snerta dauðu náttúruna. Pá mun heldur ekki þurfa að kvíða því, að félagsfræðín verði hálli undir fæti heldur en aðrar fræðigreinar. Pað efni, sem hér er tekið til meðferðar, er eitt hið mesta þrætuepli meðal auðfræðinga og hefir verið það um langa hríð. Viðfangsefnið er að útskýra verð hlutanna, af hverju verð þeirra stafar, og hverjum lögum það er háð. Og út- skýringarnar eru aðallega tvær. Annarsvegar eru auðmenn og þeirra fylgifiskar. Peir segja, að mannlegur vilji gefi hlutunum verð og hafa myndað hina alkunnu setningu um framboð og eftirspurn. Hinsvegar eru jafnaðarmenn. Peir segja, að það sé vinnan, sem skapar verð hlutanna. Og þeir neita því þverlega, að kenningin um framboð og eft- irspurn sé frambærileg fullnaðarskýring á verðgildi hluta. Hér er því verkefnið, það að skýra frá báðum þessum kenningum, og síðan að leitast við að meta þær og að greina sannindin frá umbúðum stéttahleypidómanna. Skal þá fyrst tekin kenning auðvaldssinna. Hún er kend við flestalla háskóla um víða veröld, og gegnsýrir þess vegna meginþorra allra auðfræðisrita, sem til eru. Á íslensku má best fræðast um þessa kenningu í Viðskiftafræði Jóns Ól- afssonar, sem kend hefir verið í Verslunarskólanum und- anfarin ár. Hr. Jón Ólafsson byggir bók sína á kenningum nafnkends erlends auðfræðings, er uppi var á öldinni sem ]eið. Peirri hlið málsins er þvi best komið með að tilfæra hér skýring hr. Jóns Ólafssonar. Hann segir, að það sé
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106

x

Réttur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.