Réttur


Réttur - 01.06.1915, Page 50

Réttur - 01.06.1915, Page 50
- 56 - að óþörfu, og gjalda vexti af nafnverði hans, og ef menn svo þar á ofan eru máske hræddir um, að útgefandi verði gjaldþrota, verður afleiðingin sú, að menn fara að gefa minna af vörum fyrir seðlana en áður og minna fyrir seðla en fyrir gull með sama nafnverði, og það getur rekið svo langt, að seðlarnir verði sama sem einskis virði. Það er þessi hætta, sem menn óttast, og vilja þvi geta fengið hjá útgefanda gull fyrir seðlana með fullu nafnverði, hvenær sem vera skal, því að gullið er altaf í nokkuð háu verði, þótt verðgildi þess sé ekki óumbreytanlegt. Nú hefir »Landsbanki íslands« gefið út seðla, sem hann er ekki skyldur að innleysa með gulli, og þeir ganga ó- hikað sem gjaldmiðill meðal landsmanna í fullu trausti þess, að ekki verði gefið út meira af seðlum en nauðsynlegt er að hafa sem gjaldmiðil og að Landsbankinn — Landsjóð- ur, landið, þjóðin — geti.ávalt goldið þá nafnverði sínu í sannri eign, og verði þeir því jafnan fullvægir í viðskiftum. Landsbankinn hefir nú vitanlega haft stórmikinn hag af seðlaútgáfunni og landið um leið, þar eð það á bankann. Hefði seðlafúlgan verið gulltrygð að hálfu, hefði ágóðinn aðeins orðið hálfur og þó minni, því að annar kostnaðiy hefði orðið svipaður, en hefði Landsbankinn gefið út í ó- gulltrygðum seðlum alla þá peninga, sem landsmenn þurftu til innanlandsviðskifta, hefði ágóðinn orðið drjúgum meiri. Þetta getur nú líklega gengið þannig, meðan Landsbank- inn bregst ekki trausti landsmanna, og það er á ábyrgð Iandsins — þingsins —, að hann geri það ekki. Pannig gæti og ætti hvert ríki að gefa út ógulltrygða seðla, og láta þá ganga sem gjaldmiðil í innanlandsvið- skiftum og gefa aldrei né selja seðlaútgáfuréttinn. Pá nyti ríkissjóður — ríkið — vaxtanna af mestum þeim pening- um, sem landsmenn vilja hafa í veltunni. Pá mætti að mestu spara þann feikna kostnað, sem af peningasláttu og gull- tryggingu leiðir. En þess yrði ávalt að gæta, að gefa ekki út meira af seðlum, en landsmenn vildu borga nafnverði. Nú viljum við hafa viðskifti við aðrar þjóðir, og höfum þá fulla þörf fyrir gjaldmiðil, sem þær taka gildan. Fremur
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106

x

Réttur

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.