Réttur - 01.07.1917, Blaðsíða 1

Trygging búfjár.
Nutíminn er mikil tryggingaöld. Vátrygging á allskon-
ar eignum gerist æ víðtækari,-eftir því sem umsýsla vex
og viðskiftalífið verður fjölbreyttara. Hús og húsmunir,
. skip og vörur eru trygðar gegn eldi og sjó og ýmsu öðru
grandi. Menn tryggja sjálfa sig, þ. e. fjárhagslegt verð-
mæti sjálfra sín, gegrr allskonar slysum, sóttum og dauða.
Með 'þessu varðveitast hagsmunir einstaklinganna og
standa á tryggari fótum en ella. Og til þess að kaupa
þessa varðveizlu hjá þéim stofnunum, sem láta hana í
té —tryggingastofnunum, greiða menn tiltölulega lágt ið-
gjald á hverju ári eða skemmra millibili. Ojaldkvöð þessi
er ekki þyngri en svo, að hverjum, sem þekkir hana og
reynir, þykir sjálfsagt að taka hana á herðar sér og los-
ast þannig við áhættuótta og óbætanlegt fjármunatjón,
ef illa fer. Ahar þessar tryggingar byggjast á reyndum
þagfræðisathugununi um tilfelli þau, er valda tjóni, og
árlegar tekjur slíkra stofnana eru jafnan ríflega það,
sem þær þurfa að greiða í skaðabætur. En hygginn mað-
ur telur það ekki eftir, því í þessu er fólgið skilyrði
til þess, að eígnir hans séu, trygðar fyrir hættum. Og
hann veit, að tryggingarnar eru einnig mikilvæg framför í
skipulagsefnum. Því í rauninni bera menn hér byrðina
hver með öðrum.
Að vísu er ekki langt síðan, að þessi hagstefna ruddi
sér til rúms hér á landi (þó hún væri reyndar til í Torn-
t*