Réttur


Réttur - 01.07.1917, Blaðsíða 37

Réttur - 01.07.1917, Blaðsíða 37
Ábúð og leiguliðaréttur 39 Ari: Ég get svo sem búizt við því. En mér datt svona í hug, að þú kynnir að þekkja einhvern lagastaf, sem stutt gæti rétt minn í þessu efni. Því ég get ekki varizt þeirri skoðun, að réttur minn sé hér fyrir borð borinn. Bjarni: Já, meir en svo, — það er ekkert vafamál. — En hinu er álíka fljótsvarað. Ábúðatiög okkar eru þann- ig úr garði gerð, að þar kemur fram furðulegt misrétti og réttleysi hreint og beint gagnvart leiguliða, ef. sýnd er óhlífni. — Ég get ekki stillt mig um að taka þetta dæmi' um þig og leggja það fyrir á dálítið Ijósari hátt. . Jörðin, sem þú hefir búið á, er eign Davíðs á Sól- heimum, og þessa eign hans hefir þú haft á leigu. Eign- in var arðstofn, og arðurinn var: árleg landskuld af henni. Landskuldin var leiga af höfuðstól. Jörðin, sem eigandinn seldi þér á leigu, var höfuðstóllinn. F*ú hefir goldið skilvíslega leiguna af höfuðstólnum á hverju ári. Af því leiðir, að höfuðstóllinn hefir ekki sem leigufé get- að vaxið. F’ví af hverju átti hann að geta vaxið, þegar vextirnir (leigan) vóru aldrei lagðir við hann. Reyndar heldur eigandi því sjálfsagt fram, að höfuðstóll þessi hafi í sjálfu sér vaxið í verði á 20 árum, — með öðrum orðum, að fyrir ýmsa rás viðburðanna sé nú meira fé boðið fyrir þennan höfuðstól eins og hann var, heldur en þá var gert. Látum nú vera, að eitthvað geti stund- um verið hæft í þessu. En hér getur það naumast kom- ið til greina. í fyrsta lagi af því, að jörðin var í aumasta ástandi, þegar þú tókst við henni, og væri hún í sama ástandinu nú, mundu fæstir bjóða mikið fé í hana, þó nú sé það gert, af því að hún hefir gerbreyzt. Og í öðru lagi af því, að með síhækkandi afgjaldi er fyllilega tekið tillit til þessarar hugsanlegu verðgildishækkunar jarðar- innar (höfuðstólsins), og þess vegna útilokuð öll deila um það atriði. Pessum höfuðstól, sem þú veittir við- töku, átt þú nú að skila eiganda samkvæmt löglegum fyrirvara. Engu öðru ber þér að skila samkvæmt náttúr- Jegvim viðskiftavenjum. F’að, sem eftir réttu og afdráttar-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.