Réttur - 01.07.1917, Blaðsíða 33

Abúð og leiguliðaréttur.
i.
Ari bóndi á Skuggabjörgum kemur til fundar við forn-
vin sinn, Bjarna á Vegamótum. Pegar þeir eru komnir
inn í baðstofu og hafa spurzt almæltra tíðinda, fellur
tal þeirra á þessa leið:
Ari: Ég ætla ekki að hafa langan formála fyrir erindi
mínu, kunningi. En ég er kominn til þess að leita ráða
hjá þér í miklu vandræðamáli.
Bjarni: Ég vildi óska, að þú færir þar ekki í geitar-
hús að leita ullar. Hvað er þá þetta, sem gerir þig
hnugginn og áhyggjufullan?
Ari: Eins og þú manst ef til vill, hefi ég núna í vor
búið á Skuggabjörgum allan minn búskap, eða í 20 ár.
Ég hefi varið öllum mínum litlu kröftum og viti til þess
að bæta jörðina, bæði að túni og engjuni, enda hefir
hún batnað mikið í mínum höndum, þó ég segi sjálfur
frá. Ég tók við henni í aumustu niðurníðslu. Túnið var
ógirt og opið fyrir ágangi úr öllum áttum, og kargaþýft
var það með óræktarflákum hér og þar fyrir ábúrðar-
leysi, enda fékk ég ekki af því fyrsta árið meira en 40
hesta af töðu. Nú hefi ég fyrir löngu algirt túnið, slétt-
að í því sjálfu 7 dagsláttur og bætt við það með ný-
ræktun úr óræktarmóum 4 dagsláttum, sem nú eru renn-
slétt tún í fullri rækt. Af öllu þessu fást nú í meðalári
170 hestar af töðu. Mýrarnar niður með ánni vóru, þegar
3*