Réttur - 01.07.1917, Qupperneq 5

Trygging búfjár
7
aðferð með tryggingar á búfé eins og á öðrum arðstofni,
með því að kaupa því tryggingu hjá einhverri trygginga-
stofnun gegn ákveðnu iðgjaldi. En miklir annmarkar
mundu verða á þessu. Til þess er meðal annars sú or-
sök, að þessi arðstofn, búféð, er nokkuð annars eðlis og
að ymsu lausari fyrir en annar arðstofn og áfallahættan
þvi svo mikil, að trygging yrði ófáatileg, nema gegn afar
háu gjaldi. En megingallinn á slíkri aðferð væri þó sá,
að með slíkri tryggingu yrði alls ekki komið í veg fyrir
áföllin ■sjálf. En krafan hlýtur að vera sú frá þjóðhags-
legu sjónarniiði, að meinið hœtti að vera til. Á því er t.
d. mikill munur, þegar menn tryggja hús sín og eignir
gegn eldsvoða. Eldur verður oftast laus án þess að unt
sé með nokkrum ráðum að afstýra því. En arðmissir og
hordauði búfjár kemur af því, að vetrarfóður vantar.
Auðsætt er því, að hægt er að afstýra þessum meinum,
ef svo er um hnútana búið, að .vetrarfóður búfjár sé
œvinlega nóg. F*á er háskinn bundinn traustari böndum
en nokkru sinni væri hægt að binda eldinn. Auk þess
mundi slík tryggingaraðferð freista ýmsra manna til enn-
þá meira tvíhættutafls og valda með því bæði siðspillingu
og þjóðhagstjóni. Pví ef slík trygging yrði til þess að auka
hordauðann í landinu, væri verr farið en heima setið.
Og þessvegna er hætt við, að stofnun Bjargráðasjóðsins,
sem á að vera spor í þessa átt, komi ekki að tilætluð-
um notum.
Sumstaðar hafa menn'reynt að koma upp heyforða-
búrum með samvinnu og félagsskap til þess að grípa til,
þegar harður vetur kemur og nienn lenda í heyþroti.
Jafnvel hefir sumum hugsast að koma á einskonar þegn-
skylduvinnu árlegri — sveitum til heyöflunar handa forða-
búrunum. Reynsla manna um heyforðabúrin er ennþá
lítt ábyggileg; hún er ekki nógu almenn til þess. En
grunur minn er sá, að vandfarið verði rneð þann væna
grip. Til þess að heyforðabúrin nái tilgangi sínum og
freisti manna ekki til ásetnings á þau, þarf mjög stranga