Réttur - 01.07.1917, Side 16

Re'ttur
Í8
Sveitaborgir þurfa víðáttumikið landrými, því hverju
húsi á að fylgja nokkuð land til ræktunar. Siðan raf-
magnssporvagnar og bifreiðar fóru að tíðkast, eru vega-
lengdir hættar að vaxa mönnum í augum. Nú getur verka-
maður komizt í tæka tíð til vinnunnar, þó hann búi nokkr-
ar mílur frá vinnustöð sinni — máske fyrir 12 — 20 aura
gjald með eimreiðar- eða bifreiðarlest. En til þess að auð-
kýfingar komizt ekki upp með að gjöra húsaleigukostn-
aðinn ókleyfan fátæklingum, kaupir sveitafélagið eða bær-
inn allt landið og leigir mönnum á erfðafestu lóðir og
hús. það er Henry Georges kenningin sem hér er að
komast í framkvæmd, og það sem af er lánast þetta á-
gætlega.
Bæjarfélagið byggir húsin og ræður öllu skipulagi.
Húsin eru flest einbýlishús, sem eru af vandaðri gjörð,
önnur tilkomuminni, en öll holl til íbúðar. Landið um-
hverfis hvert hús er afgirt, og þar er grasblettur fyrir
börnin. En auk þess eru hingað og þangað vellir og
torg, stórir leikvellir fyrir börn og unglinga, íþróttavellir
og skrautleg torg.
Jafnvel í fábreyttustu húsunum, sem ætluð eru þeim
efnaminstu, eru laglegar íbúðir, bjartar og loptgóðar. Og
ekki má gleyma íbúðareldhúsunum. F*að eru íveruherbergi,
þar sem jafnframt er hægt að elda matinn. Venjulegar
eldavélar rjúka og herbergin fyllast af matargufu, steikar-
brælu og ýmsu ólofti. þess vegna hefur það til skamms
tíma þótt mikill ókostur' að hafa eldavélar í íbúðarher-
bergjum. En í íbúðareldhúsunum er sneitt hjá þessum
göllum. Eldavélarnar eru svo vandaðar, og þeim svo vel
fyrir komið með góðri loptræstingu, að ekkert ólopt fylg-
ir þeim og þær eru fremur til prýðis enn trafala í stof-
unum. Svona eldavélar þurfum vér að fá í baðstofurnar
í sveitinni! og vonandi verður það hægt, þegar styrjöld-
inni linnir. — Til þess að menn fái hugmynd um, hve
íbúðareldhúsin geta yerið snotur, hefur höf. sett tvær