Réttur - 01.01.1957, Qupperneq 32

32
RÉTTUR
efla ríkisvald sitt ægilega, til þess að vera fær um að standast fjand-
skap alls auðvalds heims, — fyrir þau var löngum spurningin að
duga, — það er berjast, — eða drepast.
Ríkisvaldið er ekki frelsið, ríkisvald yfirséttanna er sjálft tákn
kúgunarinnar, en ríkisvald alþýðunnar er heldur ekki frelsið. En
það getur verið og er lengstum vopn alþýðunnar til þess að skapa
sér og öllum mönnum þjóðfélag, er flytji mönnunum varanlegt
frelsi. Og jafnvel þó þetta mikla tæki kunni um tíma að vera
misnotað af handhöfum þess, þá mun alþýðan í krafti félags-
samtaka sinna ætíð sjá um að lokum að binda endi á slíkt. Rík-
isvald alþýðunnar er vopn hennar í stéttastríði, — og stríð og
frelsi eru ósamrýmanleg hugtök, því stríðið heimtar aga og hlýðni,
— en jafnvel frelsið, frelsi þeirra, er fyrrum voru kúgaðir, verður
að þola slík bönd um skeið, meðan sjálf frelsisbaráttan krefst
þess, —en heldur aldrei lengur en þörf er.
Ríkisvaldið og frelsið eru andstæður. „Meðan verklýðurinn
enn þá þarfnast ríkisvalds þarfnast hann þess ekki til þess að halda
uppi frelsi, heldur til þess að halda andstæðingum sínum í skefj-
um og undir eins og svo langt er komið, að um frelsi geti verið
að ræða, hættir ríkisvaldið sem slíkt að vera til," — segir Engels
í kunnu bréfi til Bebels. (Tilvitnun hjá Lenín í „Ríki og bylting"
bls. 120).
40 ára saga ríkisvalds alþýðunnar í Sovétríkjunum — stórfeng-
leg í afrekum sínum, hrífandi í hetjuskap sínum, hrikaleg og
ógnþrungin í mistökum sínum og harmleik, — sýnir oss og sann-
ar hve vel vér sósíalistar þurfum að læra að beita því vopni sem
ríkisvaldið er og muna hverjar hættur því fylgja og hver takmörk
notkun þess eru sett í okkar eigin fræðum.
Á þessum 40 árum er sósíalisminn, — á sínu frumskeiði —
orðið sterkasta valdið í veröldinni, og verður ekki bortinn á bak
aftur, nema öllu mannkyni og menningu verði eytt.
Hin ægilegu átök milli alþýðunnar og auðvaldsins í heimin-
um hafa magnað ríkisvald alþýðunnar í Sovétríkjunum, jafnvel