Réttur - 01.01.1957, Síða 44

44
RÉTTUR
unum og áætlunarbúskapur í þágu alþjóðar, — þá ætti ríkisvald-
ið að deyja fljótar og auðveldar út á íslandi en víðast hvar ann-
arsstaðar.
Að sama skapi og ríkisvaldið veslast upp, mun þjóðfélagið
sjálft og hin frjálsu samtök mannanna, og þá fyrst og fremst
stjórnmálaflokkar verkalýðsins og hagsmuna- og menningarsam-
tök hans, eflast í krafti þess álits, er þau öðlast fyrir að ieiða
alþjóð til vaxandi velmegunar og frelsis. Slík frjáls samtök munu
meir og meir leysa ríkisvaldið af hólmi og öðlast það trúnaðar-
traust, eigi ósvipað því, er beztu lögsögumenn þjóðveldisins nutu,
að geta sett niður deilur og jafnað mál manna í krafti trúnað-
artrausts en eigi valds. — Og þessi þróun gerist samtímis því
sem stjórn mannanna á þjóðfélaginu verður meir og meir sú að
stjórna framleiðslunni, ráða rekstri framleiðslutækjanna, sem
mennirnir starfa saman við og eiga saman í stærri og smærri
heildum.
Vér skulum minnast þess að frelsi og friður er óaðskiljanlegt,
að raunverulegt frelsi verður ekki til meðan hervald, þetta há-
mark kúgunarkerfis þess, er nefnist ríkisvald, er til. Og kunni
verkalýðshreyfing Islands fótum sínum forráð, þá hefur land vort
þessa sérstöðu til þess að feta flestum fyrr brautina að því marki
að gera ríkisvaldið óþarft, láta það deyja út:
1) Ríkisvald sem kúgunartæki er nú þegar veikt, innlent her-
vald ekki til, en verkalýðshreyfing og almenn samtök þjóðar-
innar óvenju sterk.
2) Þjóðin andvíg vopnaburði, öll þjóðarerfð einkennist af frið-
arvilja, hlutleysi landsins æfaforn erfð og þjóðin hefur ekkert að
vinna við stríð en sjálfri sér að tapa. Friðarvilji hennar ætti því
að vera jafn öruggur og frelsisástin, þegar henni verður ekki leng-
ur villt sýn.
Þessi sérstaða íslands er í hættu. Verkalýðshreyfingin þarf í
senn að varðveita hana og efla. Sterk verkalýðshreyfing og þrosk-
aður félagsandi þjóðar vorrar byggist á mati hennar á manngildi,