Réttur - 01.01.1957, Qupperneq 161

BÉTTUB
161
ur stjórnarsamstarfsins væri úr sögunni. Hvað vakir þá
fyrir forustumönnum Alþýðuflokksins, þegar þeir leggja
sig alla fram til þess að koma stjórn verkalýðsfélaga í
hendur stjórnarandstöðunnar ? Sú spurning er nú á allra
vörum.
Afstaða verkalýðsfélaganna til samningsuppsagna.
Samningar flestra verkalýðsfélaga voru uppsegjanlegir
1. maí. Kom þá til álita hvort rétt væri að mæla með al-
mennum uppsögnum á kjarasamningum þeirra. Á vegum
Alþýðusambandsins voru gerðar nokkrar athuganir á
breytingum á kaupmætti launa. Kom í ljós, að miðað við
vísitöluvörur yrði kaupmáttur launa hinn sami eftir
fyrsta júní og hann var 1. ágúst 1956. Hinsvegar hafa
verðhækkanir orðið mestar á vörur þeim, sem ekki hafa
áhrif á vísitöluna. Kaupmáttur launanna hefur því tví-
mælalaust minkað, þótt ekki hafi enn fengizt hagfræðileg-
ar heimildir um hverju sú rýrnun nemur. Við þetta bætist
að nokkuð hefur kveðið að atvinnuleysi um skeið og launa-
tekjur verkamanna t. d. í Reykjavík rýrnað af þeim sök-
um. Olli þar mestu um að togaramir sigldu með aflann
óunninn, og svo skortur á fé til íbúðabygginga, auk þess
sem tregur afli átti drjúgan þátt í því. Töldu forustumenn
verkalýðssamtakanna að afstaða þeirra til samningsupp-
sagna færi eftir því hverjar horfur væru í þróun verðlags-
mála og hvort líkur væri fyrir því að næg atvinna yrði á
næsta samningstímabili.
19 manna nefndin, er áður getur, og kosin var á síðasta
þingi Alþýðusambandsins, gekk á fund ríkisstjórnarinnar
og bar fram kröfur og fyrirspurnir um þessi efni, fyrir
hönd verkalýðssamtakanna. Tilkynntu nefndarmenn ríkis-
stjórninni að afstaða þeirra til samningsuppsagnar mundi
að verulegu leyti fara eftir því hver svör ríkisstjórnarinn-
ar yrðu. Var þeim sagt, að ekki mundu verða frekari verð-