Réttur - 01.11.1965, Side 12

220
RÉTTUR
íslands, og hvernig sú þjóðfrelsisbarátta, sem hér er háð, beinist
öllsömul gegn þeim og þeirra ítökum hér. Allir þekkja tilraunir
þeirra til að ná fótfestu á íslenzku landi. Fyrst var það krafan um
herstöðvar til 99 ára, sem reyndist of stór biti til að kyngja í einu.
Siðan kom smáskammtur númer eitt: Keflavíkursamningurinn.
Smáskammtur númer tvö: utanstefna Bjarna Benediktssonar og inn-
gangan í NATO. Svo er smáskammtur númer þrjú, þegar Hallvarður
gullskór þeirra Bandaríkjamanna brá sér hingað 1951 og fékk vini
sína, „lýðræðissinnana“ til að lána sér Miðnesheiðina, af því það
var stríð austur í Kóreu. En tilraunir þeirra til að gera sér bústað
í íslenzkri þjóðarsál eru i senn djarfasta og hættulegasta árás
þeirra á sjálfstæði íslands. Bandaríkjamenn hafa alla tíð síðan
þeir komu hingað 1951 lagt sig í líma við að hernema hugar-
far íslendinga, fá þá til að líta á hersetu sína sem eðlilega og
jafnvel æskilega. Þeir hafa leyft íslendingum að annast ýmsar fram-
kvæmdir á herstöðinni svo það hefur orðið ýmsum íslendingum
hagsmunamál að Bandaríkjaher yrði sem umsvifamestur á íslandi.
Þeir bjóða til sín börnum og unglingum og gefa þeim gott og sýna
þeim hin margbreytilegu morðtól sín. Þeir bjóða meðlimum ýmissa
félagasamtaka að heimsækja reglubræður sína á Vellinum og tengja
þannig bræðrabönd milli Islendinga og herliðsins. Þeir eru hjálp-
samir og greiðviknir, þegar svo ber undir, hver hefur ekki heyrt í
útvarpsfréttum „þyrla frá varnarliðinu“ eða „íþróttahúsið á Kefla-
víkurflugvelli.“ Varla mun það sjúkrahús eða elliheimili hér á Suð-
vesturlandi, sem ekki hefur fengið að gjöf sjónvarp frá herliðinu,
og nú allra síðast er eitt slikt komið á Klepp í þeirri von að þar muni
allténd einhverjir sem skilji hvaðan gott kemur. Bandaríkjamenn
vilja gjarnan að íslendingum finnist þeir vera miklir karlar og hús-
bændur á sínu heimili og hermennirnir aðfengnir vinnumenn og
góðir strákar. Bandaríkjamenn hafa þolað íslendingum að girða
utan um sig eins og óargadýr. Þeir hafa rokið upp til handa og fóta
með afsakanir og yfirmannaskipti, þegar árekstrar hafa orðið milli
þjóðanna á Miðnesheiði, annaðhvort af misgáningi eða eðlilegri
fyrirlitningu herraþjóðar á leppþjóð.
En öflugasta sókn þeirra beinist gegn sjálfum grundvelli sjálf-
stæðisins, íslenzkr.i tungu og menningu, og vopnið er sjónvarps-
stöðin á Keflavíkurflugvelli. Bandaríkjamenn reikna dæmið þannig:
íslendingum þykir gaman að horfa á sjónvarp eins og öðrum þjóð-
um, en það er vonlaust fyrir þá að koma sér upp eigin sjónvarpi.
Þessvegna skulum við koma upp öflugri sjónvarpsstöð fyrir her-