Réttur - 01.11.1965, Qupperneq 14

222
RÉTTUR
inga til að gera athuganir á því hversu hátt loftnet þyrfti að
byggja til að ná sjónvarpinu niður. Niðurstaðan var sú að loftnet
þyrfti að vera hærra en svo að Bandaríkjamenn legðu í slíkt
mannvirki af þessu tilefni.
Nokkrir þeir, sem bera stjórnskipulega ábyrgð á Keflavíkursjón-
varpinu hafa að undanförnu viðhaft hinar merkilegustu játningar.
Þeir segjast aldrei hefðu veitt leyfi til stækkunar sjónvarpsstöðvar-
.innar á Keflavíkurflugvelli, ef þeir hefðu séð afleiðingarnar íyrir.
Þannig hljómar sú áskorun þeirra til þjóðarinnar að fela sér nú
ekki lengur að fara með völd, svo þeir geri ekki fleiri og alvarlegri
glappaskot. Þessi kattarþvottur dugir þó ekki til að leysa þá undan
ábyrgð. Astæða er til að ætla, að ýmsum ráðandi öflum sé allsendis
ósárt um, þótt dæmið gang.i upp eins og Bandaríkjamenn reikna það,
og telji það jafnvel samræmast hagsmunum sínum prýðilega. Stækk-
un stöðvarinnar var á sínum tíma rædd í útvarpsumræðum á Al-
þingi, þar sem margsinnis var bent á, við hverju væri eðlilegt að
búast, ef Keflavíkursjónvarpið næði til Reykjavíkur. Matthías Á.
Mathiesen svaraði með gagnsókn á heimskommúnismann, en Bene-
dikt Gröndal færði tölulegar líkur fyrir því, að stöðin næði alls
ekki til Reykjavíkur, þótt hann gæti sannreynt hið gagnstæða í sýn-
ingarglugga næstu raftækjabúðar. Gleggsta og áta'kanlegasta sönnun
þess, að a. m. k. sumir ráðamenn íslenzkir gerðu sér grein fyrir af-
leiðingunum af stækkun söðvarinnar og réttlættu þær fyrir sjálfum
sér og öðrum, er ræða Bjarna Benediktssonar forsætisráðherra á
tuttugu ára afmæli lýðveldisins, þegar hann líkti Keflavíkursjón-
varpinu við erlendar menntalindir, er íslenzkir námsmenn dveldust
við langdvölum og sæktu sér í dýrmæta reynslu og þekkingu.
Keflavíkursjónvarpið teflir ekki aðeins í tvísýnu öllum þeim
verðmætum, sem hingað til hafa verið sérkennd með lýsingarorð-
■inu íslenzkur, heldur skiptir þjóðinni í tvo hluta og er líklegt til að
valda æ illvígari flokkadrátlum sem það á lengur griðland í íslenzkri
menningarhelgi. Sá hluti þjóðarinnar, sem réttlætir Keflavíkursjón-
varpið heldur því ekki opinberlega fram, að íslendingum beri að
stefna að því að verða Ameríkanar í áföngum, en svarar röksemd-
um sjónvarpsandstæðinga með almennum fullyrðingum um styrk
íslenzkrar menningar, og telur jafnvel vegið að helgustu mannrétt-
indum, ef Bandaríkjamenn fái ekki að reka eftirlitslaust sjónvarp á
íslandi. Hér virðast því vera á ferðinni menn, sem af óvitaskap eða
kæruleysi vilja gera þá tilraun á íslenzkri menningu, hvort hún
standist þá-eldraun, sem er einokun eins voldugasta stórveldis jarð-