Réttur - 01.07.1930, Qupperneq 13

Itjettur]
STRAUMHVÖRF
229
fjötur á þróun atvinnulífsins og alls mannfjelagsins —
fjötur, sem annaðhvort kyrkir athafnalífið eins og
framleiðsluhindrunin þegar ber vott um, eða verður að
sprengjast — og verkalýðurinn mun sprengja hann.
Úrræði wuðvaldsins ocj stríðshættan.
Hver ráð reynir nú auðvaldsstjettin til að bjarga
sjer úr þessum vanda?
Frá sjónarmiði hvers einstaks auðmanns virðist
kreppan stafa af því, að rekstur hans sje of dýr, stand-
ist ekki samkepnina við þá, sem framleiða í stærri stíl
og þessvegna ódýrar. Hver einstakur auðmaður eykur
því framleiðsluna eins og hann frekast getur, — ein-
mitt þegar hagsmunir auðvaldsstjettarinnar sem heild-
ar eru þeir að minka framleiðsluna. Þetta úrræði hvers
einstaks atvinnurekanda verður því einmitt til að auka
kreppuna, herða á verðfallinu, fullkomna öngþveitið,
sem auðvaldsskipulagið hjer kemur sjálfum »drotnur-
um« sínum, auðmönnunum, í.
Frá sjónarmiði auðmannastjettar hvers lands virð-
ist kreppan stafa af því, að markaðurinn sje of lítill.
»Ráðið« verður því að auka útflutninginn, vinna nýja
markaði. Og einmitt þetta ráð er nú lofsungið sem eina
bjargræði auðvaldsins, jafnt í Ameríku, Þýskalandi,
sem Englandi. Bandaríkin búa sig undir miskunnar-
lausa árás á alla erlenda markaði, stórframleiðslan og
penmgamagnið á nú að ryðja vörum þeirra alstaðar
braut. Þýskaland verður að herða alt hvað af tekur á
útflutningnum, til að geta greitt upphæðir þær, sem
Young-samþyktin leggur þeim á herðar. England knýr
jafnvel með lögum hina sundruðu kolasala, til samein-
nigar í hring, til að geta hert á markaðssamkepninni
uni kolin — og eins er farið að í öðrum framleiðslu-
SíTeinum. '
Afleiðingin er sú, að samkepnin á heimsmarkaðinum