Réttur - 01.05.1932, Blaðsíða 2

»
Ung kona, komin fast að því að fæða barn, kemur
inn á skrifstofu hins alþekkta guðsmanns, borgarstjór-
ans í Reykjavík, og hittir hina landskunnu guðskonu,.
Guðrúnu Lárusdóttir, og biður um nokkrar krónur til
ao fá sér herbergi og hjálp, meðan hún ali barnið. Mað-
ur hennar, sem hún býr með, hefir verið atvinnulaus,
aðeins haft vinnu í 3 vikur í ár. Þau eru húsnæðis-
laus og á vonarvöl. Guðskonan huggar hana með því,.
að hún geti enga peninga fengið nema „skoðað“ verði
hjá þeim fyrst og tilkynnir jafnframt að taka eigi frá
henni dóttur hennar, 7 ára gamla, því faðir stúlkunnar,
sem búi út á landi, sé hættur að gefa með henni, svo
sveitin borgi meðlagið. Sveitin heimti því stú.lkuna
senda til sín og presturinn er gerður út til að koma því
í gegn að svifta móðurina dótturinni.
Gamall maður heilsuveill þiggur af sveit í Hafnar-
firði, en er ættaður frá Norðfirði. Milli þessara bæja
tveggja, sem báðum er stjórnað af sósialdemokrötum,
er sífeldur hnotabítingur um „sveitarómagana" — eins
og á milli allra annara bæja á landinu. í apríl 1932 finn-
ur bæjarstjórn Hafnarfjarðar upp það ráð, að neita
gamla manninum um allan styrk, — til þess að reyna
að knýja Norðfjörð til að taka hann að sér! Svelta
af sér fátæklinginn. Það þurfti úrskurð frá stjórnar-
ráðinu til þess að knýja fram útborgun styrksins. Og
síðan er sífellt verið að klípa af lélegum styrknum til
mannsins. Jafnframt hugsar svo bæjarstjórnin til
„sparnaðar“ með því að neyða fátæklingana til að
borða á almenningsmötuneyti. Það er verndun og við-
reisn alþýðuheimilanna í framkvæmd kratabrodd-
anna! Það er viðhald og þróun hinna helgu f jölskyldu-
banda, sem borgararnir þykjast vera að vernda!
Verkamaður á bezta aldri, sem dvalið hefir erlendis,
er heimtaður heim til Islands af ríkisstjórninni, vegna
þess, að hann neyddist til að leita til sveitarinnar sök-
um langvarandi atvinnuleysis.
Sama atvinnuleysið tók við, þegar heim kom. Heimili
66