Réttur


Réttur - 01.05.1932, Blaðsíða 22

Réttur - 01.05.1932, Blaðsíða 22
inni. Neðarlega á stofn trésins er fest eirplata og á hana er skráð saga staðarins, í aðal-atriðum. Það var árið 1920, er hvítliða árásirnar á verka- mannaríkið voru sem ákafastar, að 27 manna deild úr „Rauða hernum“ var sett til að halda vö.rð um göngin gegnum f jallið, því að búist var við að hvítliðar myndu reyna að brjótast þar suður yfir, en það var eina leiðin sem þekktist, yfir fjallið. Þegar hvítliðar fréttu að her- vakt væri við göngin, urðu þeir að hverfa frá áformi sínu, en af einhverjum ástæðum hittu þeir ábóta klaust- ursins áður nefnda, og sögðu honum vandamál sín. Þessi gamli guðsmaður kvað lítinn vanda að komast að baki varðmönnum og króa þá inni. Hvað þeim hefir farið meira á milli getur sagan ekki um, en eitt er víst að hvítliðum var vísað á leynistíg einn yfir fjallið. Hversu miklu verði þeir hafa keypt leiðsögnina er ekki gott að segja, en trúlegt er að hinn æruverði faðir hafi fengið nokkra skildinga hjá þeim. Hermennirnir voru allir drepnir upp við fyrnefnt tré. Sagt er að þeir hafi verið skotnir, en skotfæri voru dýr og bjargið er ískyggilega hátt. Líkunum var hrundið niður í gljúfrið fyrir neðan. Það lítur svo út sem níðingsverkið hafi hrunið á trénu, því á því vaxa engin blöð, heldur er það þakið grænni mosaslepju, sem er aðseturstaður orma og skor- kvikinda. Það minnir á kapitalismann í andarslitrun- um“. Er nefndin hafði þannig fengið nokkra hugmynd um hina furðulegu náttúru Kaukasus, þjóðfélagsleg skilyrði hinna mörgu þjóðflokka þar fyrr og nú og skygnst nokkuð aftur í tímann til að sannfærast um hina stór- fenglegu breytingu og alla þá fórn, er hún hafði kostað, — var nú haldið norður á bóginn aftur, yfir námuhér- aðið mikla Don-Bass í Ukraine, gegnum stórborgina Charkov og til Moskva. Lýsir ritari nefndarinnar útsýn- inu í Donhéraðinu þannig: „Með fram brautinni, svo langt sem augað eygir, rísa margskonar stórvaxin iðjuver. Fjallháir kolahaugar, sem grafnir hafa verið upp úr iðrum jarðar eru ótelj- andi. Hinn eilífi eldur háofnanna sendir rauðlitan bjarma út yfir slétturnar. 1 ofnum þessum sloknar 86
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.