Réttur - 01.05.1932, Qupperneq 57

Og „Alþýðublaðið“ þegir um þetta, því nú ríður auð-
valdinu á, að því takist að ginna fleiri sjómenn til sam-
vinnuútgerðar, beinna og óbeinna launalækkana.
Auðvaldið og skósveinar þess ætla sér að svelta verka-
lýðinn til launalækkunar. Sífellt sverfur meira að at-
vinnuleysingjunum í Reykjavík; þeir eru sviknir um
auknar atvinnubætur, bærinn hefir sagt upp fasta-
mönnum í bæjarvinnunni, fækkað í atvinnubótavinn-
unni, og viðbúið að henni verði hætt. Þetta er einn lið-
urinn í launalækkunarherferð auðvaldsins. En þetta
sýnir hinum vinnandi verkalýð og atvinnuleysingjun-
um, að þeir hafa sameiginlega hagsmuni að verja, að
árás á atvinnuleysingjana, er urn leið árás á launakjör
hins vinnandi verlcalýðs, að samfylking þeirra í yfir-
standandi baráttu er knýjandi nauðsyn.
Aðal-þröskuldurinn í vegi samfylkingar verkalýðs-
ins í hagsmunabaráttu hans eru krataforingjarnir, sem
sitja í stjórnum verklýðsfélaganna, og eru erindrekar
auðvaldsins þar. Hlutverk þeirra er, að hindra samtök
og santfylkingu verkalýðsins í dægurbaráttunni með
öllum ráðum.
Atvinnurekendur í Reykjavík hafa fyrir nokkru skrif-
að Sjómannafélaginu, „Dagsbrún" og Verkakvennafé-
laginu, og óskað eftir nýjum kaupsamningum. Leikur
ekki nokkur vafi á, að frá atvinnurekenda hálfu er
þetta krafa um launalækkanir.
Kratabroddarnir segja nú eins og endranær, „að kaup-
ið megi ekki lækka“, en jafnframt er undirbúningur
þeirra um að ginna verkamenn og sjómenn til kaup-
lækkunar í fullum gangi. Með því að fela stjórnum fé-
laganna „að tala við atvinnurekendur“, í stað þess að
samþykkja og auglýsa kauptaxta félaganna, er fyrsta
spor kratabroddanna stigið í launalækkunarstarfi þeirra.
Á sama tíma agítera þeir í verkalýðsfélögunum fyrir
„bæjarrekstri togaranna", enda þótt þeir viti, að slíkt
er sem stendur óframkvæmanlegt. Þessi vaðall krata-
foringjanna hefir þess vegna allt annan tilgang. Með
121