Réttur - 01.05.1932, Qupperneq 61

illa var farið, að verkalýðsfjöldinn sjálfur tók ekki
skipulegan, daglegan þátt í deilunni, heldur aðeins á
fundum. Kauplækkunin í ríkisbræðslunni og á Kveld-
úlfstogurunum komst í gegn með harðfylgi krata-
broddanna. Fyrsta skarðið var brotið í múrinn. Réðist
nú auðvaldið sameinað á verkalýðinn sundraðan, og
tókst all-víða að lækka kaupið, því sakir skorts á fag-
legum landssamtökum, var ekki samtakamætti verka-
lýðsins sem heild beitt gegn árásinni í mynd allsherj-
arstöðvunar á þeim fyrirtækjum, er auðvaldinu kom
verst. —
Auðvaldsárás hrundið.
Enn á einum stað tókst þó að hindra frekara und-
anhald með því að beita þessari aðferð. Það var á
Siglufirði við síldarsöltunina, þegar saltendur ætluðu
að ganga á lagið með að koma á launalækkun þar.
Undir forustu kommúnistiskra og nokkurra einlægra
sósíaldemokratiskra verkamanna var öll síldarvinn-
an stöðvuð, unz atvinnurekendur létu gersamlega und-
an síga. Var það annað dæmið um möguleikana á að
hindra kauplækkun í kreppunni.
Vegið aftan að.
Eftir „rauða daginn“ í Reykjavík urðu burgeisa-
blöðin óð af æsingu gegn Kommúnistaflokknum. Var
nú heimtað að jafnað yrði um „forsprakkana", og hin-
ar ógurlegustu sögur breiddar út til að æsa lýðinn
gegn þeim. Átti verkalýðurinn þá illa afstöðu með
eitt vikublað gegn 2 stórum dagblöðum, fullum lyga-
sagna og óhróðursgreina. Og þá einmitt er mest á reið,
vóg „Alþýðublaðið“ aftan að, tók undir lygar bur-
geisablaðanna um að skella allri skuld á kommúnista
og níddi þá niður eftir mætti. Var nú auðséð, að bur-
geisarnir vildu gefa kratabroddunum tækifæri til að
ná aftur tökum á verkalýðnum, og að kratabroddarn-
ir ætluðu að nota sér tækifærið sem bezt þeir gátu.
Unnu þeir svo vel að þessu, að hver lofsgreinin eftir
aðra tók nú að birtast um Ólaf Friðriksson og Co. í
,.Vísi“ og „Morgunblaðinu". Hlutverkin frá 1921 voru
orðin breytt.
Fangelsanir og tugthúsdómar í nafni Kristjáns 7.
Verkfæri burgeisastéttarinnar, dómsmálaráðherra
125