Réttur - 01.08.1968, Blaðsíða 4

hugsjón og stefnu sósíalismans var bjargað
frá þeirri smán, er sósíaldemókratar höfðu
gert henni, — og síðan leidd fram til sigurs
með byltingunni í Rússlandi 1917. En þess
má minnast, svo menn geri sér Ijóst, hve
flokksaginn í sósíalistiskum flokkum er sterk-
ur — og hafi þá um leið hliðsjón af mögu-
leikunum til baráttu innan Kommúnista-
flokks Sovétríkjanna gegn þeim svívirðilegu
afglöpum, er framin voru 21. ágúst, — að
4. ágúst 1914 greiddi einnig Karl Liebknecht
atkvæði með fjárveitingu til stríðsins, þótt
hann hefði barizt gegn því í þingflokknum
og risi síðan upp til innanflokksbaráttu gegn
svikunum.
Svo rækilega bognuðu foringjar sósíaldemo-
krata og flokkstæki þeirra fyrir auðmanna-
stétdnni og ríkisvaldi hennar, að síðan hafa
þeir ekki reynt í hálfa öld að framkvæma
sósíalisma, þótt völd í landi væru þeirra. I
bezta falli hafa þeir komið á ýmsum skyn-
samlegum endurbótum, sem þó í engu raska
yfirráðum auðmannastéttar, („velferðarþjóð-
félagið"), en í versta falli unnið skítverkin
fyrir auðmannastéttina, sem hún sjálf hefði
eigi haft afl til í andstöðu við þá. Því er það
svo að jafnvel í því ríki, sem einn óspilltasti
og sterkasti sósíaldemókrataflokkur heims
hefur stjórnað í 30 ár, Svíþjóð, þá er auð-
magnið á færri höndum en víðast hvar ann-
arsstaðar að undanteknum Bandaríkjunum,
örfáar auðmannaættir drottna yfir mestöllu
atvinnulífi Svíþjóðar. — En því má ekki
gleyma, að sá verkalýður, er sósíaldemókröt-
um fylgir, hefur sömu hagsmuna að gæta
gegn auðvaldi og allir aðrir launþegar, og
elur sömu von um sósíalisma í brjósti. Þess-
vegna má aldrei þreytast á að skapa samstarf
milli þess hægri arms verklýðshreyfingarinn-
ar, sem sósíaldemókratar stjórna, og þess
vinstri arms, sem er undir forystu kommún-
ista eða annarra vinstri-sósíalista.
21. ágúst 1968
og valddýrkendur
Þau afglöp og sú smán, sem sósíalisman-
um er gerð 21. ágúst 1968, eru af allt öðrum
toga, en 4. ágúst 1914. Þá bognaði flokkur
sósíalista fyrir burgeisastéttinni og ríkisvaldi
hennar og brotnaði síðan. Nú er það einn
voldugasti aðili sósíalistískra flokka, Komm-
únistaflokkur Sovétríkjanna, fyrir tilstilli
meirihluta framkvæmdanefndar sinnar og í
krafti stórveldis, er hann stjórnar, sem beitir
„bræðraflokk" sinn hervaldi til þess að reyna
að knýja hann til að láta að vilja sínum.
Það er eðlilegt að sósíalistar heimsins spyrji
sjálfa sig, — um leið og þeir mótmæla siíku
framferði, slíku þverbroti allrar sósíalistískrar
breytni, — hvað er það, sem veldur slíkum
umskiptum, gerir hinn forna brautryðjenda-
flokk sósíalismans að valdbeitanda í hópi
bræðraflokka sinna?
Marxistar verða að svara þessari spurningu,
skilgreina hvað hér hefur gerzt, finna hvar
meinið liggur, grafast fyrir rætur þess og út-
rýma því.
Það er að mínu áliti langur aðdragandi
að þeim harmleik, er hér hefur gerzt. Hann
er samfléttaður ríkisvaldi því, sem Komm-
únistaflokkur Sovétríkjanna hefur haft í
höndum sér í hálfa öld. En flokkurinn hefur
ekki staðið vel á verði gag'nvart þeim hætt-
um, sem hugsjón hans stafa af ríkisvaldinu.
Hið mikla vald hefur nú stigið vissum hand-
höfum þess svo til höfuðs, að þeir hugðu sig
geta breytt að vild, án þess að taka nokkurt
tillit til siðferðilegra hugsjóna sósíalismans,
alþjóðlegra skoðanabræðra eða verklýðs-
hreyfingar heimsins hvað þá til almennra
reglna um hegðun þjóða. Það er hroki valds-
ins, sem birtist í þessum verknaði. Þeim öfl-
um, sem gert hafa sig sek um þetta, þarf að
hnekkja.
128