Réttur - 01.10.1977, Blaðsíða 30

var þetta samþykkt gegn mótmælum
sósíalista. Síðar lýstu svo ráðherrar
„helmingaskiptastjórnarinnar" yfir því
að þetta hlutafélag ætti verksmiðjuna,
en hún kostaði þá hátt í 200 miljónir kr.
Við sósíalistar mótmæltum samstundis
þessari yfirlýsingu. I þá tvo áratugi, sem
ég sat á Alþingi eftir þetta flutti ég að
staðaldri irumvarp, er felldi niður 13.
greinina og gerði eign ríkisins á áburðar-
verksmiðjunni tvímælalausa. Og loksins
á árinu 1968-9 fékkst sú breyting í gegn
að gera verksmiðjuna tvímælalausa eign
ríkisins.
En slík var frekjan og yfirgangurinn 1
einkabraskinu og amerísku erindrekun-
um, að Framkvæmdabankanum var
heimilað jneð lögum að selja hlutabréf
ríkisins 1 þessu 13. greinar-hlutafélagi -
en ríkið átti 6 miljón króna í hlutafé af
10 miljónum - á nafnvirði til einstakl-
inga! Þannig hefðu eigendur hlutabréfa,
er hljóðuðu upp á 10 miljónir króna,
eignast fyrirtæki, er kostað hafði í bygg-
ingu tæpar 200 miljónir og varð auðvit-
að enn dýrmætara! Það tókst að hindra
að slík heimild væri notuð, en samþykkt
hennar sýnir hvernig harðsvíruðustu
lulltrúar einkabrasksins á Alþingi og í
ríkisstjórn ætla sér að fara að jjví að kom-
ast á ódýran máta yfir eigur ríkisins.
Sementsverksmiðjan
Þegar ákvörðun var tekin um stofnun
sementsverksmiðjunnar árið áður, vildu
fulltrúar ameríska auðvaldsins hafa sama
hátt á: einkarekstur. En það má sú mjög
svo borgaralega ríkisstjórn eiga, sem þá
sat að völdum, að hún lét ekki undan
þessari kröfu. Sementsverksmiðjan varð
ríkiseign og hefur verið það síðan.
Baráttan um að varðveita eignir Jrjóð-
arinnar, svo sem háhitasvæðin o. 11. lyrir
ásælni hins gráðuga einkavalds, hefur
staðið lengi - og jalnvel svo sterkir borg-
aralegir fulltrúar sem Bjarni Benedikts-
son og Hermann Jónasson, sem báðir
fluttu sem ráðherrar frumvörp um að
tryggja eignarrétt þjóðarinnar á auðliird
þessari, hafa ekki fengið þati fram vegna
andstöðu sérhagsmunabraskara.
En þau mál og skyld skulu ekki rakin
hér að sinni - en að lokum minnst á nýj-
ustu ránsherferð braskaranna.
Síðasta ránsherferðin og aðferðin við
skuldina
Nú er J)að Gutenbeig, Landssmiðjan,
síldarverksmiðjurnar o.s.frv. sem eiga að
komast í einkaeigu - m. ö. orðum ræna
þeim af Jrjóðinni og gel'a nokkrum brösk-
urum.
Og hvernig á að fara að því?
Hvernig ætla þessir siblönku, en stór-
ríku braskarar að borga þessi fyrirtæki,
ef þeim tækist að láta leppa sína á Al-
þingi samþykkja að stela þeim handa sér
- auðvitað á löglegan hátt. (Þessir herrar
stela ekki ólöglega, það gera bara smá-
kallar og fara í tugthúsið fyrir - hinir í
stjórnarráðið samkvæmt íornri vísu - og
hefð.) Að líkindum myndu Jteir, ef
dæma má eftir fornri hefð frá Marshall-
tímanum og sumum aðferðunum við
togarakaupin nú, hafa Jrað eittlivað á
þessa leið:
Ríkisfyrirtæki, t. d. prentsmiðju eða
síldarverksmiðju, er breytt í hlutafélag
með 100 miljón kr. hlutafé. Segjum lyr-
irtækið 1000 miljón króna eign. Hluta-
bréfin eru síðan seld hinum valinkunnu
fulltrúum einkaframtaksins á nafnverði
238