Réttur - 01.10.1982, Side 11

er hann lauk hinstu ræðu ævinnar með,
en hana flutti hann á samkomu íslendinga
í Osló 1. des. 1975. Hún nefndist „Krepp-
an og valdið“ og orðunum var beint til
þeirra, er þar voru, og þjóðar vorrar
allrar.:
„Góðir landar! Þið, sem hér eruð stödd
í kvöld eigið eftir að taka við föðurleifð
ykkar, Islandi, sem við minnumst sérstak-
lega vegna minningarinnar um 1. desem-
ber. Ég segi föðurleifð af gömlum vana.
En gleymið því ekki að þessi arfahlutur
hefur verið gefinn, seldur, leigður og
veðsettur að ekki litlum hluta og það er
ykkar hlutverk að leysa ísland úr veð-
böndunum, sem á það hefur verið lagt af
óprúttnum valdamönnum, hvort sem þau
eru af toga hernaðar, fjármála eða stjórn-
mála. Veri það ósk mín á þessu kvöldi.“
Sverrir hélt síðustu ræðu sína á samkomu íslendinga,
stúdenta og annarra í Osló 1975. — í samsæti íslenskra
stúdenta í Höfn sumardaginn fyrsta 1888 var kvæði
Þorsteins Erlingssonar: „Island“ sungið, en síðasta vers
hljóðar svo:
„Og ryðjirðu öllu þvi illþýði braut
og ólyfjan fjarlendra þjóða,
þói færir þér hamingjan framtíð í skaut
og frjálslynda sonu og góða.
En gefirðu upp þína vasklegu vörn,
og vanti þig dáðrakkar mundir,
þá verðurðu drottinn að biðja um börn,
sem bæna sig kjaftshöggum undir.