Réttur - 01.01.1975, Blaðsíða 38

andi vanrækslu og áhugaleysi hægri stjórna.
Ahrif Alþýðubandalagsins taka að segja til
sín við nýja stjórnarstefnu, þau eru forsenda
stefnunnar í landhelgismálinu og yfirstjórn
sjávarútvegsmála í báðum vinstri stjórnun-
um í höndum sama mannsins, ráðherra Al-
þýðubandalagsins Lúðvíks Jósepssonar.
III. Við íslendingar vitum, að landhelgis-
baráttan er barátta fyrir lífshagsmunum þjóð-
arinnar, vegna þess að efnahagslíf hennar
og þar með sjálfstæði hennar er háð fiski-
miðunum í kringum landið. Sjósókn og fisk-
iðnaður er undirstaða þjóðarbúsins og verður
svo um ókomin ár. Þjóðir heimsins þarfnast
nú mjög aukinnar matvælaframleiðslu, ekki
síst eggjahvíturíkrar fæðu. A því sviði kunn-
um við Islendingar til verka. Starfsvettvang-
ur okkar er kannske þýðingarmeiri nú en
nokkru sinni áður.
IV. Það var því eitt af grundvallarstefnu-
málum vinstri stjórnarinnar, að hefja þegar
í stað samhliða útfærslu landhelginnar í 50
mílur, alhliða endurreisn í sjávarútvegi undir
forysm ríkisvaldsins. Heitið var stórfelldri
uppbyggingu allra frystihúsa landsmanna og
flota nýtísku skuttogara, sem dreift yrði um
landið til að tryggja jafnframt öllum lands-
hlumm nægt hráefni til vinnslu. Þörfin var
vissulega brýn.
V. Þegar litið er um öxl til undanfarinna
3ja ára, hefi ég ríka tilhneygingu til að slíta
ekki landhelgisbarátm þessara ára úr tengsl-
um við hina miklu endurreisn sjávarútvegs-
ins, sem þá var framkvæmd. A þessum allt-
of skamma tíma vinstri stjórnarinnar, héld-
ust í hendur barátta og sigrar landhelgis-
málsins og nýsköpun sjávarútvegs, sem líkja
má við byltingu, sem gerbreytti á skömmum
tíma öllu atvinnuástandi landsbyggðarinnar,
hvert sem litið var, og færði þessa atvinnu-
grein upp á nýtt og hærra framleiðslustig.
38
NÝSKÖPUN SJÁVARÚTVEGS
I. Það er lærdómsrík staðreynd og tákn-
ræn, að uppbygging fiskiskipaflota lands-
manna, einkanlega togaraflota, hefur ekki
farið fram með jafnri og stöðugri þróun,
einsog eðlilegast er og hagsmunir þjóðarinn-
ar standa til. Uppbygging togaraflotans hef-
ur farið fram með undra sveiflukenndum
hætti í tengslum við ákveðin pólitísk straum-
hvörf. Enn er það fyrir áhrif róttækra um-
bótaafla að skilningur þessara mála vaknar
og langvarandi kyrrstöðu- og vanrækslu
svefni stjórnarvalda er snúið upp í tímabil
snöggra framfara.
II. Einsog kunnugt er, hafa sósíalistar
jafnan barist fyrir eflingu undirstöðuatvinnu-
vega landsmanna, og grundvallað þá stefnu
sína á baráttu fyrir frjálsu og óháðu Islandi.
Geta þjóðarinnar til að standa á eigin fótum
ræður því hvernig henni vegnar í samfélagi
við aðrar þjóðir og stærri. Það hefur því
komið í þeirra hlut að beita sér fyrir upp-
byggingu togaraflotans.
III. Skömmu fyrir síðari heimsstyrjöld var
togarafloti okkar og sjávarútvegur yfirleitt
úr sér genginn. Nýsköpunarstjórnin, með
þátttöku sósíalista, bar þá gæfu til þess, að
beina verulegum hluta gjaldeyristekna stríðs-
áranna til uppbyggingar sjávarútvegsins.
A árinu 1960 voru hér gerðir út 46 tog-
arar.
En einsog kunnugt er var það eitt af af-
rekum 12 ára „viðreisnar" að láta flota þenn-
an ganga fullkomlega úr sér á ný. Aðeins
voru eftir örfá skip, sem ekki voru farin að
nálgast 25 ára aldurinn og gátu talist nýleg.
Skömmu áður en „viðreisnin" fór frá völd-
um, höfðu þó verið samþykkt kaup á 8
stórum skuttogurum.
Það er hinsvegar með valdatöku vinstri
stjórnarinnar 1971, að verulegur skriður