Réttur - 01.10.1975, Qupperneq 18

nema þegar móðir leggur barni sínu heilræði. I
gegnum soninn hefur móðirin alltaf sagt til nafns
sins, hvatt hann til dáða.
En hin vaxandi samtök alþýðunnar í landinu
veita konunni fyrirheit um fegurri dag og krefjast
þess um leið af henni að hún skilji ábyrgð sína
sem þjóðfélagsþegn og hlutgengur aðili í baráttu
hinna vinnandi stétta." (Siðan er minnt á „móður-
réttinn" forna, sagt ,,l upphafi tímans var vegur
konunnar mikill" o. s. frv. Siðan segir):
„Þessvegna kemur Melkorka til ykkar fyrsta
maí og mælir „þvi hún fær ekki dulist lengur".
Hún stendur „undir rauða merkinu, sem táknar
lifandi blóð mannkynsins".
Skáldið hefur séð hana og kveðið:
„En i kvöld lýkur vetri
sérhvers vinnandi manns
og á morgun skín maísól
það er maísólin hans,
það er maísólin okkar,
okkar einingarbands,
fyrir þér ber ég fána
þessa framtiðarlands."
„Barátta konunnar gegn karlmanninum er ekki
lengur til, heldur aðeins barátta hennar við hlið
hans, fyrir réttlátara þjóðskipulagi. Á þann hátt
öðlast hún fyrst frelsi og fullt jafnrétti."
Það var breið fylking kvenna er stóð að
hinu nýja tímariti, og efnið var hið fjölskrúð-
ugasta. Þóra Vigfúsdóttir reit greinina „Ein-
huga þjóð" um lýðveldisstofnunina, Katrín
Thoroddsen læknir um „Aróður og ofnæmi",
um þann ótta, er reynt væri að skapa hjá
fólki við sósíalismann. Þarna voru fréttir frá
verkakvennahreyfingunni, greinar eftir Her-
dísi Jakobsdóttur, AÖalbjörgn SigurÖardóttur,
Dýrleifu Arnadóttur, Svövu Þorleifsdóttur,
Laufeyju Valdimarsdóttur; viðtal við Ingi-
björgu Benediktsdóttur skáldkonu, er Rann-
veig tók, o. s. frv. Eftir Oddnýju Guðmunds-
dóttur birtist ástarsagan „Hulda og Hjálmar".
— Alls var heftið 34 síður.
Síðan kom 2. hefti í desember 1944 og
nýir kraftar bættust í hópinn: Halldóra Guð-
226
mundsdóttir (viðtal), Svava Stefánsdóttir,
María Þorsteinsdóttir, Asta Jósefsdóttir og
svo skrifaði Ingibjörg Benediktsdóttir um
„Melkorku" hið nýja leikrit Kristínar Sigftís-
dóttur. Kvæði birtist þar eftir Fríðu Einars-
dóttnr og fylgdu fleiri á eftir síðar.
I 2. árgangi komu og tvö hefti og enn
bættust nýir höfundar í hópinn: Katrín Páls-
dóttir, Olöf Arnadóttir, Helga Rafnsdóttir,
Petrína Jakobsson, Gnðrún Briem og Guðrún
Jónasdóttir, er tók viðtal við Aslaugu Sig-
urðardóttur, forstöðukonu barnaheimilisins í
Suðurborg. Sjálf skrifar Rannveig í 1. heftið
um „Konuna og nýsköpunina". I 2. hefti rita
svo til viðbótar Nanna Olafsdóttir, Olafur
Jóh. Sigurðsson, Valborg Bents, Rannveig
Schmidt o. fl. — Þóra Vigfúsdóttir sér fyrir
efninu um alþjóðamálin, ritar um þær Gerdu
LinderoM þingmann á sænska þinginu, og
Kirsten Hansleenf) fyrsta kvenráðherra
Noregs.
Með hverju hefti og hverjum árg., er við
bætist kemur æ betur í ljós hvílíkir kraftar
leysast nú úr læðingi og láta til sín taka um
þá stefnu er þjóðin tók. Ritstjórinn ritar sjálf-
ur mikið og alltaf sérstakar forustugreinar
um (irlagaríkustu viðburði ársins. I 1. hefti
1946 (maí) ber grein Rannveigar fyrirsögn-
ina „Um hvað er kosið?" og í desember-
heftinu (60 síður) „Hryggilegar hliðstæður"
— um Keflavíkursamninginn. Fjölbreytnin
vex enn: Inga Þórarinson, Sonja Branting,H)
Drífa Viðar, Anna Sigurðardóttir, Sigríður
Björnsdóttir (frá Hesti) bætast í hópinn.
Undirtónninn verður nú enn alvarlegri:
„Var gleðin sönn?" heitir grein Onnu, er hún
hugleiðir tveggja ára lýðveldi. Og Elísabet
Eiríksdóttir birtir í 2. heftinu ágætt viðtal við
Sigrúnu Jónsdóttur (Friðfinnss.) um „Kjör
alþýðukvenna á Akureyri um aldamótin".
En jafnframt tekur nú hópur brautryðjend-
j