Réttur - 01.10.1975, Qupperneq 20

Guðlaugsdóttir. í þessum árgangi birtist og
saga eftir Vilborgn Auðunsdóttur: „A vest-
urleið.
En í allri fjölbreytni Melkorku í næstu
árgöngum á eftir birtast æ fleiri minn-
ingárgreinar um þær forustukonur, er falla
nú frá. Rannveig Kristjánsdóttir deyr 14.
sept. 1952, aðeins 35 ára og síðan Katrín
Pálsdóttir 26. des. 1952, 63 ára að aldri.
Þeirra Ingibjargar Benediktsdóttur (1885—
1953), Theódóru Thoroddsen (dáin 1954),
og Þuríðar Friðriksdóttur (dáin 1955), er
minnst í næstu árgöngum sem og fl. kvenna.
Tímaritið kemur nú reglulega í þrem heft-
um á ári, alls 70—100 síður. Fjölbreytnin
heldur áfram. Gott viðtal birtist við Sigríði
Sœland í Hafnarfirði, er hún hefur verið ljós-
móðir í 40 ár og í 2. hefti 1954 minnist Þóra
sérstaklega 10 ára afmælisins og þar birtast
afmæliskveðjur til Melkorku frá Þórunni
Elfií Magnúsdóttur, Viktoríu Halldórsdóttur,
Elísabetu Eiríksdóttur, Halldóru Guðmunds-
dóttur og Onnu Sigurðardótmr.
Enn bætast nýir ungir kraftar: Adda Bára
Sigfúsdóttir og Alfheiður Kjartansdóttir. Og
í 2. hefti 1955 (maí) kemur Jakobína Sigurð-
ardóttir fram á þessu sviði með kvæðið:
„Heimsókn gyðjunnar". 1957 birtast tvö
kvæði eftir Maríu Bjamardóttur. En 1956
hafði brautryðjandans Brietar Bjarnhéðins-
dótrnr verið rækilega minnst á aldarafmæli
hennar 27. september.
„Melkorka" kemur nú alveg reglulega út,
3 hefti á ári allt til 1962 að yfir lýkur. Alltaf
bætast nýir höfundar við: Margrét Sigurðar-
dóttir, Sólveig Einarsdóttir, Guðrún Guð-
varðardóttir, Vilborg Dagbjartsdóttir, Kristín
Agústsdóttir, Valgerður Briem. Og á sviði
skáldskaparins var fjölbreytnin mikil: —
Jakobína, Halldóra B. Björnson, Sigríður frá
Munaðarnesi og Líney Jóhannsdóttir, birta
mörg kvæði og Oddný birtir 1961 leikrit í
þrem þáttum „Vellygni Bjarni". En alveg
sérstaklega skal geta meðal greinanna ýtar-
legrar frásagnar Asu Ottesen um „Réttinda-
baráttu íslenskra kvenna".
Sagan af útgáfu „Melkorku" er einn þátt-
ur í sögunni af áhuga, fórnfýsi og baráttu
íslenskra sósíalista. Aldrei var eyrir greiddur
fyrir skrif í blaðið. Þær Rannveig, Þóra og
Nanna, — oft með hjálp Asu og fleiri, —
pökkuðu tímaritinu inn til útsendingar lengst
af. Eintakafjöldinn var í upphafi 2000, en
komst upp í 3000, er best lét. Eftir að „kalda
stríðið" hófst var unnið að því af kappi af
ofstækisfullum afturhaldsmönnum að fá kon-
ur til þess að segja tímaritinu upp. I einu upp-
sagnarbréfi komst húsmóðir svo að orði að
„vegna heimilisfriðarins verð ég að segja upp
þessu ágæta blaði." „Upplagið" minnkaði,
fór niður í 1 500 og að lokum varð að hætta
útgáfunni.
o*o
En sú brautryðjendabaráttu, sem konur úr
röðum sósíalista hófu með útgáfu „Nýju
konunnar" og „Melkorku", er nú að komast
á nýtt og hærra stig, verða voldug fjölda-
hreyfing vinnándi kvenna, er krefjast fulls
jafnréttis, eigi aðeins að lögum heldur og í
reynd. Það eru ekki hvað síst „Rauðsokkarn-
ir" sem eiga sinn þátt í þeirri vakningu. En
þegar miklir atburðir gerast í frelsisbaráttu
vinnandi kvenna eins og nú, þá er hollt að
minnast þeirra, er brautina ruddu, þá erfið-
ast var.
SKÝRINGAR:
Miðstjórn K.F.I. kaus allmargar nefndir, er starfa
skyldu á hinum ýmsu sviðum, svo sem: Pólitíska
nefndin (siðar framkvæmdanefndin), „faglega"
228