Réttur - 01.04.1987, Blaðsíða 22

samstarf. En hvað er þessi friðsama þjóð
að vilja inn í slíkt kompaní? Hvernig gat
hún flækt sig jafnrækilega og raun ber
vitni í kjarnorkuvígbúnaðarneti Banda-
ríkjanna? Ég efast ekki um að íslending-
ar séu friðsamir flestir hverjir. Hinsvegar
er friðsemin áreiðanlega ekki efst á vin-
sældalista þeirra sem með völdin hafa
lengstaf farið í þessu Iandi, þar munu ofar
á blaði fégræðgi og undirlægjuháttur.
Hlutskipti íslendinga í þessu svokall-
aða vestræna varnarsamstarfi er farið að
minna ískyggilega á hlutskipti smáborgar-
ans Biedermanns í leikriti Max Frisch
sem hér var sýnt fyrir mörgum árum, Bi-
edermann og brennuvörgunum. Bieder-
mann þessi hleypti inn á sig skúrkum án
þess að mögla og svo fóru þeir að safna
bensíntunnum á risloftið hjá honum og
leggja kveikiþræði út um allt, og hann
sem var svo kurteis og mátti ekki vamm
sitt vita kunni ekki við að gera neinar at-
hugasemdir, og svo endaði það meira að
segja'með því að hann lánaði þeim eld-
spýtu til að kveikja í húsinu með.
Við skulum ekki vera svo kurteis. Við
skulum reka þá öfuga út úr húsinu okkar
með allar sínar bensíntunnur áður en þeir
koma að biðja okkur um eldspýtu. Látum
þá ekki villa okkur sýn með fagurgala um
lýðræði og frelsi eða grýlusögum um til-
búna óvini. Eini óvinurinn sem við ís-
lendingar eigum er þessi her sem við sitj-
um uppi með illu heilli og löngu er orðið
tímabært að senda heim til föðurhúsanna.
Göngunni er ekki lokið. Gangan held-
ur áfram þar til markinu er náð og markið
er friður, friðlýst land, kjarnorkuvopna-
laus Norðurlönd, friðlýstur heimur. Lát-
um aldrei deigan síga í þeirri baráttu, og
byrjum á því sem nærtækast er: að sópa
okkar eigið hús og fleygja burt drasli sem
þar á ekki heima.
ísland úr Natál Herinn burtl
70