Réttur - 01.04.1987, Blaðsíða 55

Keynes hafnaði grundvallarforsendum
þessara kenninga sem gera ráð fyrir að
auðvaldskerfið leiti ávallt í jafnvægisátt ef
markaðsöflin fá óheft að ráða ferðinni,
þannig komist á jafnvægi á öllum mörk-
uðum, þar með töldum vinnumarkaðn-
um, og framleiðslan í hagkerfinu er í há-
marki um leið og full atvinna ríkir, eða
eins og „lögmál“ Says segir: „framboð
skapar ávallt sína eigin eftirspurn". Sam-
kvæmt þessu er atvinnuleysi alltaf „sjálf-
viljugt“ eða m.ö.o. launþegar skapa sér
sjálfir atvinnuleysi með því að halda
laununum of háum og koma þannig í veg
fyrir að jafnvægi komist á.
Samkvæmt Keynes er þetta jafnvægis-
hugtak óraunsætt því annars vegar ræðst
verð launa ekki með sama hætti af völd-
um framboðs og eftirspurnar og á öðrum
mörkuðum, þ.e. laun hækka mun auð-
veldar en þau lækka vegna hugmynda
•launþega um réttláta tekjudreifingu —
hins vegar stafar atvinnuleysi af ónógum
fjárfestingum af völdum svartsýni varð-
andi framtíðina á óvissutímum.
Keynes leit svo á að hinar ríkjandi
103