Réttur - 01.10.1988, Qupperneq 17

f
y jy s • HMf flk 1

íslcnski hópurinn ásamt kúbönsku samstarfsfólki. Ljósm. M.S.
og minni sykri cn Kúbanir eiga aö venjast,
te og kaffi, nægt sturtuvatn, mjúksæta
rútur og bjór og kók ávallt innan seiling-
ar, að ógleymdum Mojito-kokteilum.
Viö dvöldum á Kúbu á vegum ICAP,
sem er sú stofnun Kúbana sem sér um er-
lcnd samskipti önnur en stuðning við
þróunarlönd.
Vinnubúðirnar „Julio Antonio Mella“,
eru nefndar eftir manni sem stofnaði
Kommúnistaflokk Kúbu árið 1925, og var
myrtur skömmu síðar. Búðirnar starfa
u.þ.b. hálft árið. Þar vinna vinnuhópar
sem styðja byltinguna og vilja kynnast
landinu af eigin raun. Ýmist er unnið við
að hreinsa illgresi, tína ávexti eða í bygg-
ingavinnu. Það eru hópar Evrópubúa,
Ný-Sjálendinga, Kanadamenn og banda-
rískir afkomendur kúbanskra flótta-
manna. Hópar frá Nicaragua koma líka
til að vinna, og þeir fá greitt kaup fyrir,
auk uppihaldsins.
Ég ætla ekki að leiða þig lesandi góður
út á akra í 35°C hita, í tíðar rútuferðir
með tilheyrandi söng, á 10 fundi, vinnu-
staði, samyrkjubú, heilsugæslustöðvar,
né heldur í saltan sjóinn í Karíbahafinu,
rjómaís í miðborg Havana, því síður í
trumbuslátt og romm í Mangólundi. Ég
læt mér nægja frásögn af því hvernig land
og þjóð komu mér fyrir sjónir á yfirreið,
sem hefði betur sómt sér sem upphafið að
fræðandi og notalegri dvöl í landi vinnu,
bjartsýni og sósíalisma.
Efnahagur og velmegun
Það fyrsta, og nánst það eina, sem kom
mér verulega á óvart á Kúbu var veruleg-
161