Morgunblaðið - 07.02.2006, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 7. FEBRÚAR 2006 33
MINNINGAR
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
LAUFEY SÍMONARDÓTTIR,
Flétturima 27,
lést á Landspítalanum Fossvogi mánudaginn
30. janúar.
Jarðarförin verður gerð frá Garðakirkju, Álftanesi,
miðvikudaginn 8. febrúar kl. 13.00.
Magnús Jónsson,
Ágústa Magnúsdóttir, Kristján Sigfússon,
Evert Sveinbjörn Magnússon, Hugrún Stefánsdóttir,
Sigrún Magnúsdóttir,
Hildur Kolbrún Magnúsdóttir,
Berglind Agnes Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
BÖÐVAR INGI ÞORSTEINSSON
bóndi á Þyrli,
Hvalfjarðarstrandarhreppi,
lést á Sjúkrahúsi Akraness fimmtudaginn 2. febrúar.
Hann verður jarðsunginn frá Hallgrímskirkju í Saur-
bæ miðvikudaginn 8. febrúar kl. 14:00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir en þeim, sem vilja minnast hans,
er bent á Hallgrímskirkju í Saurbæ á Hvalfjarðarströnd.
Ásrún Jóhannesdóttir,
Jóhannes Ingi Böðvarsson, Helga Hallbjörnsdóttir,
Sólrún Jóna Böðvarsdóttir, Reynir Garðar Brynjarsson,
Þorsteinn Böðvarsson, María Guðrún Nolan,
Guðlaugur Hrafnsson
og barnabörn.
Ástkær eiginkona, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
KATRÍN S. JÓNSDÓTTIR,
lést á Hrafnistu, Reykjavík, aðfaranótt sunnu-
dagsins 5. febrúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Hlöðver Helgason,
Sævar Hlöðversson, María Pétursdóttir,
Guðjón H. Hlöðversson, Björg Ragnarsdóttir,
Hafdís Hlöðversdóttir, Sigmar Teitsson,
Gunnar Hlöðversson, Sigurlaug M. Ólafsdóttir,
Valgerður O. Hlöðversdóttir, Pétur Andrésson.
Elskulegur sonur minn og bróðir okkar,
GRÉTAR JÓNSSON,
er látinn.
Jarðarför auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ragnheiður Hannesdóttir.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÞÓRA MARÍA EMILÍA BJÖRNSDÓTTIR,
andaðist á Heilbrigðisstofnun Siglufjarðar mið-
vikudaginn 1. febrúar.
Útförin verður gerð frá Siglufjarðarkirkju fimmtu-
daginn 9. febrúar kl. 14.00.
Jóhann Stefánsson,
María Jóhannsdóttir, Björn Sigurður Ólafsson,
Ólína Sigríður Jóhannsdóttir, Steinar Ingi Eiríksson,
Stefán Jóhannsson,
Svanfríður Jóhannsdóttir, Sigurbjörn Egilsson,
ömmu- og langömmubörn.
Ástkær móðir mín,
HRAFNHILDUR SIGURÐARDÓTTIR,
Stekkjarbergi 12,
Hafnarfirði,
lést á líknardeild Landspítala Landakoti aðfaranótt þriðjudagsins
1. febrúar.
Útförin fer fram frá kapellu kirkjugarðanna í Hafnarfirði fimmtudaginn
9. febrúar kl. 15.00.
Herbert J. Hólm,
Björk Rögnvaldsdóttir, Ragnar Jónsson,
Guðlaug Ragnarsdóttir, Hrafnhildur Ragnarsdóttir.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
GUÐMUNDUR KRISTJÁN HÁKONARSON,
Kleifahrauni 2a,
Vestmannaeyjum,
áður Kirkjuvegi 88,
Vestmannaeyjum,
andaðist laugardaginn 4. febrúar síðastliðinn.
Aðstandendur þakka starfsfólki Sjúkrahúss Vestmannaeyja frábæra
umönnun og hlýhug.
Fyrir hönd aðstandenda,
Halldóra Kristín Björnsdóttir,
Björn Bjarnar Guðmundsson, Guðrún Erna Björnsdóttir,
Halldór Ingi Guðmundsson, Anna Þóra Einarsdóttir,
Guðmundur Guðmundsson, Sigríður Stefánsdóttir,
Ólafur Guðmundsson, Valgerður Karlsdóttir,
Eygló Guðmundsdóttir, Heimir Freyr Geirsson,
Bjarni Ólafur Guðmundsson, Guðrún Mary Ólafsdóttir,
Þröstur Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir okkar og fósturmóðir,
INGUNN ELÍN ANGANTÝSDÓTTIR,
Þingeyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Ísafirði laugar-
daginn 4. febrúar.
Nanna Magnúsdóttir,
Halldóra Magnúsdóttir,
Anton Haukur Gunnarsson.
Englasteinar
Helluhrauni 10
Sími 565 2566 – www.englasteinar.is
15% afsláttur af öllum
legsteinum og fylgihlutum
Sendum
myndalista
Fimleikasambandi Svíþjóðar um
að senda fimleikaflokk á svo-
nefnda Lingviku í Gautaborg. Ár-
mannsstúlkunum var gefinn kost-
ur á ferðinni og hófst því löng og
ströng þjálfun.
Á þessum tíma var ekki auð-
hlaupið að fá far milli landa, því að
Íslendingar höfðu misst mörg sín
bestu farþegaskip í styrjöldinni og
flugsamgöngur við útlönd ekki
hafnar. Það þótti því hálfgerður
óþarfi „að senda stelpur út til að
sýna sig hálfstrípaðar á þverbita“
eins og komist var að orði í les-
endabréfi í Morgunblaðinu. En út
fór flokkurinn og hlaut lofsamlega
dóma í sænsku og íslensku blöð-
unum.
Í Gautaborg urðum við fyrir
því, að fánaberinn okkar, ein
reyndasta stúlkan í hópnum,
veiktist alvarlega. Jón Þorsteins-
son valdi þá Þóru, þessa fallegu og
tignarlegu stúlku í hennar stað.
Þóra mín skilaði því hlutverki með
miklum sóma.
Árið l947 var haldin fjölsótt
íþróttahátíð í Helsinki í Finnlandi.
Fjölmennur hópur íþróttamanna
úr Ármanni tók þátt í þessari há-
tíð og fékk Íslenski kvennaflokk-
urinn þau ummæli, að hann væri
fremstur flokka Norðurlanda í
jafnvægisæfingum á hárri slá.
Þóra átti eftir að tengjast Finn-
um og Finnlandi síðar á ævinni,
þar sem eiginmaður hennar
gegndi embætti ræðismanns
Finna um árabil.
Þóra var glæsileg fimleikakona
og vakti athygli og aðdáun hvar
sem sýnt var. Eftir sýningu í
Stokkhólmi kom amerískur blaða-
maður frá tímaritinu LIFE og
óskaði eftir að fá að taka myndir
af henni til birtingar í tímaritinu
og í sænsku blaði var talað um hve
íslenski fánaberinn væri fallegur.
Eftir þessa fimleikaför dvöldum
við Þóra um tveggja mánaða skeið
í Svíþjóð, Noregi og Danmörku.
Þetta voru dýrlegir dagar. Við
vorum ungar og glaðar og nutum
alls þess sem fyrir augu og eyru
bar.
Ég man hversu hrifnar við vor-
um á Skansinum í Stokkhólmi, þar
sem við sáum í fyrsta skipti úti-
leikhús. Sýningin fór fram við sól-
setur svo að allt var hjúpað rauð-
um bjarma, sem samhljómaði vel
við hug okkar á þessum tíma.
Á æskudögum myndast oft
traustasta vináttan. Þóra og syst-
ur hennar Sigrún og Áslaug og við
vinkonurnar Halla Lilja og Þur-
íður höfum myndað traustan vin-
kvennahóp, sem fyrst hét sauma-
klúbbur, en breyttist síðan í
vináttuklúbb. Margs er að minn-
ast og ótaldar þær ánægjustundir,
sem við höfum átt saman og sem
munu ylja okkur um ókomin ár.
Þóra átti miklu lífsláni að fagna.
Hún átti ástríka foreldra og sam-
heldin systkini. Móðir hennar, hún
Júníana, var okkur vinkonum
systranna einkar kær.
Hjónaband Þóru var afar far-
sælt. Hún eignaðist traustan og
umhyggjusaman eiginmann, sem
mat hana og dáði að verðleikum
og þau eignuðust indæl og mann-
vænleg börn.
Þóra var frábær húsmóðir og
allt sem hún gerði bar svip mik-
illar smekkvísi og vandvirkni. Í
framkomu bjó hún yfir hógværð
og hlýju og mikilli reisn. Sterkasti
þátturinn var þó tryggð hennar og
umhyggja fyrir öllum, sem henni
þótti vænt um. Þar áttu barna-
börnin sérstakan sess.
Það er með miklum trega, sem
kær vinkona er kvödd. Við í vin-
áttuklúbbnum og eiginmaður
minn, Þórhallur, þökkum allar
góðar samverustundir á liðnum
árum.
Samúð okkar og hugur dvelur
hjá Haraldi, börnum, tengdabörn-
um, barnabörnum og systkinum
hinnar látnu.
Megi minningin um líf hennar
og mannkosti sefa sárustu sorg-
ina.
Katrín Ármann.
Árin 1944–1950 var vor hins ís-
lenska lýðveldis. Bjartsýni, gleði
og áhyggjuleysi ríkti meðal æsku
þessa lands. Unga fólkið átti sér
stóra drauma. Í draumi þessum
leyndist stúlkan hans Haraldar.
Ég fer á fund við ástina
– í fylgd með þér
og er aldrei síðan
– með sjálfum mér.
(Þ. Sv.)
Þóra var glæsileg stúlka, hrafn-
svart þykkt hárið myndaði sterk-
an bakgrunn fyrir fagurt andlit og
dökk tindrandi augu.
Hún var framarlega í þekktum
fimleikaflokki sem sýndi listir sín-
ar hérlendis sem erlendis.
Haraldur íþróttamaður af guðs
náð, m.a. sigurvegari í víðavangs-
hlaupinu lýðveldisárið 1944.
Heillandi viðmót unga fólksins var
innsiglað með hárnákvæmri
sveiflu hennar beint af fimleik-
aránni inn í stórfjölskyldu Har-
aldar.
Þau áttu það sameiginlegt að
koma bæði úr sjómannafjölskyld-
um. Feður beggja farsælir og
þekktir skipstjórar.
Eftir brúðkaup þeirra tóku við
annasöm störf, en Haraldur var
eigandi og framkvæmdastjóri í
stóru fyrirtæki, það kallaði á
breytta lífshætti. Starf Haraldar
leiddi af sér mikil ferðalög bæði
innanlands sem erlendis, Þóra tók
mikinn þátt í þeim störfum með
honum og hlúði jafnframt að heim-
ilinu.
Síðar tók við erilsamt starf þeg-
ar Haraldur varð konsúll Finn-
lands. Þetta þýddi aukið álag á
heimilið sem hún tók sem sjálf-
sögðum hlut.
Þóra stóð vörð um velferð
stækkandi fjölskyldu, börn og
barnabörn áttu þar endalaust
skjól. Hún var sem björkin í skóg-
inum sem aldrei bifast. Um leið og
hún hlúir að lággróðrinum teygir
hún greinar og blöð sín í ljósið sem
síðan veita flögrandi fuglum og
ungviði öryggi og skjól.
Hún unni íþróttum og studdi
dyggilega við bakið á fjölskyld-
unni, sem öll lifði og hrærðist með
íþróttunum.
Þóra var mjög listræn í hvers-
dagslegum störfum, hélt heimili
með reisn þannig að eftir var tek-
ið. Það var árviss ánægja þegar
hún gladdi vini sína með fallega
föndruðum jólakortunum sem
skreytt voru gullnu letri með fag-
urri rithendi hennar.
Við fráfall Þóru kemur tími
sorgar. Á slíkri stundu eru allir
vitrari en sá er ritar og þögnin
áhrifamest. Með djúpstæðum
söknuði sendir litli hópurinn okkar
Haraldi og öðrum ástvinum inni-
legustu samúðarkveðjur.
Þórir Jónsson.
 Fleiri minningargreinar
um Þóru Stefánsdóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga. Höfundar eru: Elín G.
Magnúsdóttir.