Morgunblaðið - 07.02.2006, Blaðsíða 36

36 ÞRIÐJUDAGUR 7. FEBRÚAR 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Anna PálínaJónsdóttir
fæddist í Stykkis-
hólmi 14. júlí 1922.
Hún andaðist að
kvöldi 30. janúar
síðastliðins á Dval-
arheimili aldraðra í
Borgarnesi. For-
eldrar hennar voru
Jón Rósmann Jóns-
son, f. 11. sept.
1884, d. 31. des.
1965, og Magdalena
Svanhvít Pálsdótt-
ir, f. 25. nóv. 1894,
d. 4. sept. 1964.
Eiginmaður Önnu var Halldór
Kristinn Sigurbjörnsson, f. 17.
des. 1920, d. 7. des. 1979. Þau
giftust 26. september 1942. Anna
og Halldór áttu fjórar dætur.
Þær eru: 1) Inga Björk, giftist
Markúsi Benja-
mínssyni. Þau
skildu. Börn þeirra
eru Anna Dóra,
Benjamín og Krist-
ín. 2) Jenný, gift
Guðmundi Finns-
syni. Börn þeirra
eru Halldór, Finn-
ur, Elín og Sigur-
björn Ingi. 3) Ása
Helga, gift Ingva
Árnasyni. Dætur
þeirra eru Lilja og
Fjóla. 3) Sigur-
björg, giftist Ívari
D. Webster. Þau skildu. Börn
þeirra eru: Pálmi Ívar og Hall-
dóra Janet. Barnabarnabörn
Önnu eru 15.
Útför Önnu verður gerð frá
Borgarneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Hún mamma mín var einstaklega
geðgóð kona, mikil félagsvera, hafði
yndi af ferðalögum, var alltaf vel til
höfð, skemmtileg og hláturmild. Það
var oft gaman og mikið hlegið á Böðv-
arsgötunni, þegar við sátum oft allar
systurnar með henni og fífluðumst og
hlógum svo mikið að maður fékk verk
í kinnarnar. Svo var almennt komið
mikið við hjá henni, jafnt við sem aðr-
ir, og tala nú ekki um barnabörnin
sem hún hafði nú gaman af.
Alltaf var mamma boðin og búin að
hjálpa mér ef eitthvað vantaði, ekki
stóð nú á því. Og ekki þótti henni nú
leiðinlegt að gefa. Ef eitthvað var not-
hæft af fötum sem ekki voru notuð á
heimilinu þá var það tekið og gefið
þeim sem voru í erfiðleikum. Svona
var hún mamma.
Það er svo margt sem rifjast upp í
huga manns en ég vildi nú með þess-
um fáu orðum fá að þakka þér allt
sem þú gerðir fyrir mig og börnin
mín.
Guð geymi þig og verndi á nýja
staðnum.
Við systur og fjölskyldur okkar
viljum koma á framfæri innilegu
þakklæti til allra starfsmanna á Dval-
arheimili aldraðra í Borgarnesi fyrir
dásamlegt starf þeirra og umönnun
móður okkar í öll þau ár sem hún bjó
þar – einnig þessa síðustu daga er við
fengum að vera með móður okkar.
Minningin um þig, elsku mamma,
verður geymd í hjörtum okkar.
Ég elska þig.
Þín dóttir
Sigurbjörg (Sibba).
Það var sumarið 1963 sem ég
kynntist fyrst elskulegri tengdamóð-
ur minni Önnu Pálínu Jónsdóttur sem
nú er fallin frá eftir langvarandi veik-
indi. Ég var ungur maður, aðeins tví-
tugur, að feta mín fyrstu spor fjarri
mínu æskuheimili er ég kynntist
Jenný dóttur hennar. Tók hún mér
strax vel ásamt eiginmanni sínum
Halldóri Sigurbjörnssyni sem lést
langt um aldur fram aðeins 58 ára að
aldri, og varð ég fljótt eins og einn úr
fjölskyldunni. Árið 1972 hófust þau
handa við að byggja sumarbústað hér
skammt fyrir ofan Borgarnes og að-
stoðaði ég þau við það. Hugðust þau
njóta efri áranna þar á sumrin, en eft-
ir að Halldór féll frá var bústaðurinn
seldur.
Anna var heilsteypt og góð kona,
og hún var mikill vinur vina sinna.
Hún var félagslynd og hafði gaman af
að skemmta sér í góðra vina hópi. Þá
hafði hún mikla ánægju af að ferðast
og fóru hún og Halli nokkrar ferðir til
Kanada að heimsækja frændfólk
hans þar og einnig fóru þau í hina
frægu Baltikaferð með Karlakór
Reykjavíkur, en sú ferð var þeim
ógleymanleg. Þegar Lionessuklúbb-
urinn Agla var stofnaður var hún einn
af stofnfélögum hans, en Halldór var
félagi í Lionsklúbbi Borgarness til
dauðadags. Anna var glæsileg kona
og hafði gaman af að klæða sig vel.
Þær voru margar ánægjustundirn-
ar sem við Jenný áttum hjá tengda-
foreldrum mínum á Böðvarsgötunni,
alltaf frábærar móttökur, alltaf mat-
ur, kaffi og sérstakar „Önnu-pönnu-
kökur“, svo ekki sé minnst á sherrýið
sem alltaf var til staðar fyrir tengda-
soninn (en það fengu kannski ekki
aðrir). Alltaf var Anna tilbúin að rétta
hjálparhönd, hvort sem var að gæta
barnanna okkar eða hvað eina sem
við þurftum hjálp við. Þá mun ég aldr-
ei gleyma þeirri tryggð og vináttu
sem hún og Halli sýndu foreldrum
mínum alla tíð.
Anna mín, ég er þess fullviss að þú
sért hvíldinni fegin eftir erfið veikindi
þessi síðustu löngu ár. Megi góður
Guð geyma þig og einnig Halla þinn
sem þú ert nú komin til.
Þinn tengdasonur
Guðmundur.
Mig langar að minnast ömmu
minnar, hennar Önnu Pálínu, með
nokkrum orðum. Ég var fyrsta
barnabarn ömmu og afa og er skírð í
höfuð þeirra beggja. Er ég hugsa aft-
ur í tímann þá eru bara sólskindagar í
minningunni um þau. Ég fékk oft að
sofa á milli þeirra, þá var nú mikið
gantast og lesnar fyrir mig sögur.
Fór í sumarfrí með þeim í sumarbú-
stað í Ölfusborgum. Fór ótal ferðir
með þeim að Gufá þar sem þau áttu
sumarbústaðarland, alltaf var tekið
með nesti og var gaman þegar það
var borðað því mikið var hlegið og
spjallað. Ég fór alltaf í kirkju á að-
fangadag með ömmu og afa, yfirleitt í
nýrri jólakápu sem amma hafði keypt
á mig fyrir jólin. Þá sat ég við hliðina
á ömmu en afi söng með kirkjukórn-
um og ég man hvað ég var montin að
vera með þeim þar. Amma og afi
störfuðu bæði í Lions. Ég og Halli
sem kom næst mér af barnabörnun-
um fórum með þeim á Lions jólaböllin
og ég man að við fengum að horfa á
teiknimyndir á stóru breiðtjaldi áður
en jólaballið byrjaði.
Það var alltaf opið hús hjá ömmu
og afa fyrir öll barnabörnin sem urðu
alls 11. Heima hjá þeim á Böðvars-
götu 2 og síðan hjá ömmu eftir að afi
dó alltof snemma, aðeins 59 ára að
aldri. Þar kynntumst við frændsystk-
inin það vel að mér finnst þau öll vera
eins og mín eigin systkini. Amma
saumaði fullt af öskudagspokum
handa okkur á öskudaginn og bjó til
bolluvendi handa okkur öllum sem
voru svo flottir að fólk vildi kaupa þá
af ömmu. Seinna fór amma að búa til
bolluvendi sem voru seldir í búðum í
Borgarnesi. Svo á bolludagsmorgun
fórum við barnabörnin snemma af
stað til þess að ná ömmu og afa í rúm-
inu og bolla þau með bolluvendinum
og fórum svo heim með jafn margar
bollur og við náðum að bolla þau á
rassinn. Ég get haldið endalaust
áfram að skrifa um þessar minningar
sem eru svo bjartar og skemmtilegar.
Það var mikið áfall fyrir alla fjöl-
skylduna og sérstaklega ömmu þegar
afi féll frá 7. desember 1979 á afmæl-
isdegi mínum er ég varð 14 ára. í mín-
um huga varð amma aldrei söm eftir
það. Árið 1983 fórum ég og amma
saman í 3 vikur til Mallorca og áttum
þar margar góðar stundir saman. Þar
kynntumst við mörgu góðu fólki, fór-
um saman á diskó, í grillveislur, skoð-
unarferðir og o.fl.
Amma var alltaf svo glæsileg og
smart klædd og ég leitaði ráða til
hennar oft er ég var að kaupa föt.
Amma var mjög flink í höndunum og
listræn, glaðleg og sérstaklega um-
hyggjusöm, alltaf tilbúin að hjálpa við
allar aðstæður. Ég er í rauninni búin
að syrgja þig í nokkur ár því þú fórst
frá okkur inn í þinn heim fyrir nokkr-
um árum. Það var sérstaklega vel
hugsað um þig á dvalarheimili aldr-
aða í Borgarnesi og er ég mjög þakk-
lát starfsfólkinu þar. Ég er þakklát að
hafa náð að kveðja þig á dánardaginn
þinn. Í söknuðinum er ég líka glöð yf-
ir því að þú fáir að hitta afa aftur. Þið
voruð fyrirmyndir mínar. Ég þakka
fyrir allar þessar björtu minningar
sem þú og afi gáfuð mér.
Þín dótturdóttir,
Anna Dóra Markúsdóttir.
Elsku Anna amma mín er fallin frá.
Á svona stundu fljúga í gegnum hug-
ann skemmtilegar æskuminningar
sem tengjast henni ömmu minni og
Böðvarsgötu 2 þar sem hún og afi
bjuggu lengst af í minni æsku.
Alltaf vorum við barnabörnin vel-
komin til ömmu og afa og þangað var
alltaf gaman að koma. Við barnabörn-
in sóttum mikið í að fara þangað til að
leika okkur, hjálpa þeim, skreppa út í
búð og tala nú ekki um að vinna með
þeim við þeirra litla einkaframtak að
poppa fyrir bíó, sjoppurnar o.fl. Það
var alltaf gaman.
Árið 1979 féll afi frá og þá átti
amma að sjálfsögðu erfiða tíma eins
og allir í fjölskyldunni. Eftir það
breyttist kannski margt á Böðvars-
götu 2, það var náttúrulega enginn
Halli afi lengur, en alltaf var gott að
koma til ömmu og vera hjá henni,
hjálpa til, spila og spjalla. Ég minnist
þess að hafa oft komið við hjá ömmu á
leið minni heim úr skólanum, bara til
að spjalla, kannski fá kakó og ristað
brauð og kannski smá súkkulaði úr ís-
skápnum. Amma var alltaf lífsglöð og
með bros á vör og alltaf fullt af lífi og
fjöri í kringum hana. Hún var gjaf-
mild, hjartahlý og alltaf góð við okkur
barnabörnin.
Hún Anna amma mín var mikil
reglumanneskja og hvorki reykti né
drakk, fyrir utan kannski eitt og eitt
sherrystaup af og til.
Nú er Anna amma mín komin í
faðm Halla afa aftur og þau sameinuð
á ný og ég veit að núna líður henni vel
eftir erfiða baráttu við veikindi und-
anfarin ár. Ég mun alltaf geyma
minningarnar um þig, elsku amma,
og þig í hjarta mér.
Þinn dóttursonur,
Halldór Guðmundsson.
Það eru margar minningarnar sem
ég á frá Böðvarsgötu 2, heimili ömmu
minnar Önnu Pálínu.
Þegar ég hugsa um ömmu nú og
allar þær ljósmyndir sem ég hef séð
af henni nýlega stendur það upp úr
hvað hún var alltaf glæsileg. Hún var
mjög falleg kona og það var svo mikill
stíll yfir henni. Hún hugsaði líka um
smáatriðin hvort sem það var klútur
sem hún hafði um hálsinn eða næla í
barmi sér. Amma var alltaf flott.
Heimili hennar var ávallt opið fyrir
mig þegar ég var krakki, hvort sem
var til að kíkja í heimsókn, gista eina
nótt eða til að dvelja lengur eins og
þegar ég fékk lungnabólgu.
Ég fór oft og iðulega til ömmu á
daginn, þá var eldhúsið í miklu uppá-
haldi því þar sat ég við endann á eld-
húsborðinu og drakk besta kakóið í
heimi og fékk bragðbestu pönnukök-
ur sem hægt var að fá. Oft hef ég nú
reynt að búa til þessar pönnukökur
eftir uppskriftinni hennar ömmu
minnar, en ekki tekist að ná töfrunum
hennar fram í bragðinu. Ég mun
sennilega aldrei smakka svona góðar
pönnukökur aftur, því hún amma mín
er ekki lengur á Böðvarsgötunni bak-
andi pönnukökurnar sínar.
Amma var dugleg að bjóða okkur
öllum í kaffi eða mat, enda listakokk-
ur. Við komum oft öll fjölskyldan,
dæturnar hennar fjórar, eiginmenn
þeirra og börn og áttum saman ynd-
islegar samverustundir, alltaf gaman
og mikið hlegið. Enda amma og dæt-
ur hennar einstaklega hláturmildar.
Að fleiru var hugað við eldhúsborð-
ið hjá ömmu en matar eða drykkjar
því amma var mikil handverkskona
og allt sem hún bjó til var listavel
gert. Hún seldi t.d. bolluvendi sem við
krakkarnir hjálpuðum henni að búa
til, einnig bjó hún til ýmiskonar stytt-
ur og skraut sem hún síðan málaði.
Amma prjónaði líka brúður, bjó til
ýmislegt skemmtilegt úr íspinna-
stöngum og margt fleira. Vinkonurn-
ar kíktu líka oft í heimsókn því amma
var góður gestgjafi og hún kunni líka
að spá í bolla. Margt af því sem hún
spáði fyrir rættist og komu þær alltaf
aftur og aftur til að fá að vita meira.
Einu sinni spáði hún fyrir mér að ég
mundi eiga eftir að standa á verð-
launapalli sem ég svo gerði oft á yngri
árum.
Þetta var ekki það eina sem amma
gerði. Til að afla sér smá aukatekna
seldi hún t.d. tertubotna og poppaði
sitt fræga popp fyrir bíóið og gömlu
Essósjoppuna. Man ég vel eftir
gömlu hitavélinni sem ég vann við til
að loka öllum popppokunum, það var
alltaf jafn gaman að fá að hjálpa
ömmu með poppið. Svo hljóp maður
niður í sjoppu og í Neskjör með popp-
ið og bolluvendina fyrir hana.
Einu sinni langaði mig rosalega í
ET dúkku sem fékkst í Jónsbúð og
var það amma sem keypti hana fyrir
mig í afmælisgjöf. Ég man að við fór-
um saman til að kaupa dúkkuna. Ég
hélt alltaf mikið uppá þessa dúkku og
átti hana langt fram eftir aldri eins og
flest allt sem hún gaf mér.
Ég er afar þakklát fyrir að hafa átt
svona frábæra og góða ömmu sem
kenndi mér mikið og hugsaði svo oft
um mig. Ég sé það nú hversu dýr-
mætt það var að eiga svona ömmu
sem ég átti alltaf athvarf hjá. Ég mun
varðveita allar þær góðu minningar
sem ég á af ömmu minni. Amma mín
er nú farin en ég veit að hún er komin
á betri stað og ég veit að afi er feginn
að hafa fengið hana aftur til sín.
Guð geymi þig, amma mín. Þín
Kristín.
Elsku amma. Nú þegar stundin þín
er komin og þú farin á góðan stað að
hitta afa, þá fer maður að rifja upp
gamlar og góðar minningar. Og þegar
maður rifjar upp, þá koma fleiri og
fleiri skemmtilegar minningar.
Þú, þessi glæsilega kona, varst allt-
af svo fín og flott og áttir helling af
flottum kjólum, fyrir utan alla skóna
með hælunum og skartið. Þetta var
alger fjársjóður fyrir svona litlar
stelpur að fá að komast í og okkur
systrum þótti svo rosalega gaman að
koma til þín og leika okkur – klæða
okkur í kjólana þína, vefja okkur
flotta skartinu þínu og fara í alla pels-
ana sem þú keyptir erlendis. Þú varst
sú flottasta í bænum og sú allra glæsi-
legasta. Og þegar þú varst að koma
frá útlöndum þá fengu allir í fjöl-
skyldunni gjafir og gersemar. Þú
varst svo gjafmild og góð við þá sem í
kringum þig voru, enda var gesta-
gangur mikill á Böðvarsgötunni. Við
munum þegar þú kenndir okkur
barnabörnunum þínum fugladansinn
þegar þú komst frá Mallorca eitt sinn
og öll fengum við Mallorca-indíána-
boli með kögri. Það var algert æði. Og
alltaf gat maður doblað þig í hvað sem
var, ef mamma og pabbi sögðu nei …
þá var alltaf hlaupið til ömmu. Alltaf
varst þú tilbúin að láta allt eftir okkur
barnabörnunum.
Þær voru ófáar næturnar sem við
gistum heima hjá þér á sólstólum sem
þú varst búinn að búa svo flott um að
það var hið flottasta rúm, fengum
kakó og kringlur og horfðum á sjón-
varpið eða spiluðum á píanóið Allt í
grænum sjó eða Litlu andarungarnir.
Stundum voru öll barnabörnin komin
þangað til þín að gista og þá var sko
mikið fjör.
Ekki var nú slæmt að fá poppið
sem þú poppaðir, en þú varst lengi vel
sú eina í Borgarnesi með alvöru popp-
vél og poppaðir fyrir bíóið og seldir í
sjoppurnar. Þá var maður að hjálpa
þér að poppa, setja í poka og loka
þeim í pokavélinni. Ég held að við höf-
um ekki einu sinni gleymt því enn
þann dag í dag hvernig maður átti að
blanda saman olíunni, saltinu og
maísnum. Uppskriftin er föst í koll-
inum. Og krakkarnir í götunni og í
bænum komu oft til þín og bönkuðu
til að fá popp, og oftar en ekki gafstu
þeim bara poppið og tókst ekki neina
greiðslu fyrir.
Nú spádómshæfileikar þínir voru
heldur betur góðir, spáðir fyrir okkur
í bolla og stundum var mikið rétt sem
fram kom þar, en stundum hlógum
við agalega þegar þú fórst að leika
þér að því að bulla við okkur. Þegar
árin liðu og við stækkuðum þá komst
þú oftar en ekki til okkar á Berugöt-
unni, horfðir alltaf á Santa Barbara
eða Nágranna, hjálpaðir Lilju oft við
að passa Ásu Lind litlu eða alveg
þangað til hún var orðin 6 ára gömul.
Börnum þótti alveg einstaklega gam-
an að vera nálægt þér, þú söngst fyrir
krakkana og varst stundum svolítið
stríðin sem þeim þótti alveg ofsalega
gaman að.
Það voru ófá skipti sem Lilja fékk
að lita á þér hárið, klippa eða setja í
þig permanent. Henni fannst það svo
gaman og spennandi og gott hafa ein-
hvern til að æfa sig á. Enda varst þú
þessi flotta kona sem leist alltaf svo
vel út og hafðir þennan gráa flotta
lokk í toppnum. Við vorum að horfa
núna um daginn á upptöku síðan um
jólin 1990, þá varstu svo glöð, söngst
og varst að stríða Fjólu með að hún
væri núna farin að kyssa stráka …
Ofsalega var að gott að sjá þetta vídeó
og gott að vita af því að maður á þess-
ar minningar á myndbandi frá þér áð-
ur en þessi erfiðu veikindi byrjuðu að
herja á þig.
Lífsglöð manneskja, í bláu glitr-
andi dressi, flott skart og hárið alveg
fullkomið, hlæjandi og syngjandi.
Þetta er sú minning sem stendur
hæst hjá okkur sem lýsir þér alveg
fullkomlega. Það hefði verið ósk okk-
ar að Ingvi Björn, Yasmine Liliana og
Sóley Ananda hefðu fengið að kynn-
ast þér betur og þú þeim. Þú varst
með eindæmum barngóð og eru elstu
barnabarnabörnin heppin að fengið
að njóta þíns félagsskapar, ömmunn-
ar sem vildi allt fyrir börnin gera.
Síðustu árin hafa verið erfið hjá
þér, elsku amma, í rauninni kvaddir
þú okkur fyrir löngu, en ofsalega
sterkt hjarta hafðir þú og sýndir það
með þessari baráttu þinni núna síð-
ustu árin. Við vitum það að þú ert
komin á góðan stað og ert hamingju-
söm með afa. Það er gott að vita að nú
líður þér vel og ekkert angrar þig
lengur. Við vitum að þú vakir yfir
okkur og verndar sem eftir erum
hérna á jarðríkinu. Við finnum fyrir
því.
Megi Guð blessa þig, elsku amma,
og takk fyrir allar góðu stundirnar
sem við áttum saman. Það var mikil
gleði að hafa þig nálægt og við værum
ekki þær manneskjur sem við erum í
dag ef þú hefðir ekki verið í okkar lífi.
Ástar- og saknaðarkveðjur
Lilja og Fjóla.
Jæja amma mín, þá ertu farin. Ég
gleymi aldrei þeim stundum sem ég
eyddi hjá þér á Böðvarsgötunni. Það
voru orðnir fastir liðir að ég rölti til
þín eftir skóla og heimsótti þig. Það
var alltaf gaman að koma í heimsókn.
Þú varst amma sem hafðir alla þá eig-
inleika sem amma getur haft. Þú
varst alltaf svo hress og kát en samt
ákveðin. Þú varst alltaf tilbúin að
gera eitthvað með manni, hvort sem
það var að spila eða leyfa manni að
hjálpa þér að poppa fyrir bíóið í stóru
poppvélinni. Þar sem aðalsportið var
náttúrulega að fá að loka popppok-
unum í hitavélinni. Ekki var það
verra að fá smáhjúpsúkkulaði á með-
an og þú klikkaðir aldrei á því að eiga
það til í ísskápnum. Í mínum augum
var alltaf hálfgert ævintýri að koma
til þín þar sem ég og Pálmi gátum
leikið okkur tímunum saman hjá þér.
Þú áttir svo mikið af skemmtilegum
hlutum sem svona litlum gutta eins
mér fannst gaman að skoða.
Elsku amma, ég mun geyma allar
okkar góðu stundir saman í mínu
hjarta.
Þinn
Sigurbjörn.
ANNA PÁLÍNA
JÓNSDÓTTIR
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800