Morgunblaðið - 11.03.2006, Blaðsíða 54

54 LAUGARDAGUR 11. MARS 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Elín SigríðurGústafsdóttir
fæddist á Horna-
firði 2. júní 1936.
Hún lést á lungna-
deild Landspítalans
í Landakoti 2. mars
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Gústaf B. Gíslason
frá Papey, f. 5. júlí
1904, d. 10.febrúar
1993, og Þórlaug
Bjarnadóttir frá
Hraunkoti í Lóni, f.
28. september 1906,
d. 22. mars 1960. Systkini Elínar
voru Þorvarður, f. 1935, Sigrún,
f. 1934, d. 2004, Margrét, f. 1943
og Auður, f. 1946.
Hinn 26. desember 1963 giftist
Elín Svavari Björgvinssyni, f. 13.
ágúst 1931. Foreldrar hans voru
Dagmar Snjólfsdóttir frá Vetur-
húsum í Hamarsdal, f. 21. maí
1907, d. 6. febrúar 1994, og
Björgvin Björnsson frá Djúpa-
vogi, f. 4. apríl
1904, d. 23. október
1993. Dætur Elínar
og Svavars eru: 1)
Sigrún Elín, f.
15.febrúar 1956,
maki Jón Arilíus
Ingólfsson, f. 12.
júlí 1954. Barn:
Nökkvi Fannar. 2)
Svava Hugrún, f.
11. apríl 1957, maki
Sigursteinn Stein-
þórsson, f. 29. mars
1954. Börn: Heið-
björt og Svavar. 3)
Gústa Þórlaug, f. 24. september
1960, maki Stefán Guðmundsson,
f. 18. febrúar 1957. Börn: Þröstur
Leó og Elín Eik. Einnig ólu þau
upp dótturson sinn Nökkva Fann-
ar, f. 25. nóvember 1974. Barna-
börnin eru tvö, Kolbeinn Þór og
Urður Elín.
Útför Elínar verður gerð frá
Djúpavogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Elsku mamma mín. Nú er komið
að skilnaðarstundu hjá okkur í bili.
Það var mikið á þig lagt í þínum
erfiðu og löngu veikindum en nú er
þeim lokið og þú hefur fengið hvíld-
ina sem ég held að þú hafir verið
farin að þrá.
Þegar ég kom og kvaddi þig í
hinsta sinn, var friður og ró yfir
þér. Þegar ég horfði á þig og hélt í
höndina þína í hinsta skipti sá ég að
nú varst þú komin á betri stað.
Ég sit hér á fallegum vetrardegi
og sólin skín inn um gluggann og
hugurinn reikar aftur í tímann. Ég
hugsa að ef þú værir hér núna
mundir þú segja að það væri nú
ekkert vit í að nota ekki góða veðrið
í að gera eitthvað því aldrei gastu
iðjulaus verið. Það var sama hvað
þú tókst þér fyrir hendur, það var
allt gert af krafti og alúð. Nú síð-
ustu árin skildi ég ekki hvaðan þú
hafðir þennan kraft og lífsvilja,
sennilega var það Papeyjarþrjósk-
an. Það komu frá þér mörg lista-
verkin þegar þú varst að sauma,
t.d. fallegir blúndukjólar á okkur
systurnar og fleira. Ég man að ég
var 13 ára þegar ég fékk fyrstu
„búðarfötin“ eins og sagt var.
Heimilið okkar var fallegt, þú
varst húsmóðir af lífi og sál og allt-
af var veisluborð hjá þér og enginn
fór svangur í burtu. Þú teiknaðir
fallegar myndir, sérstaklega man
ég eftir fuglamyndunum þínum en
þú dáðir alla fugla. Mörg ævintýrin
sagðir þú í gegnum myndir þínar
og þú sagðir einnig sögur af fólkinu
í Papey og Höfn sem þér þótti svo
vænt um. Þetta er mér dýrmæt
minning. Þú klæddir okkur alltaf
upp á sunnudögum þegar við vorum
litlar, í fína kjóla og hvíta hanska.
Oft var ég óstýrilát og uppátækja-
söm í æsku og reyndist stundum
þrautin þyngri að láta mig tolla í
fötunum og í a.m.k. eitt skipti kom
ég nakin heim og fötin horfin. Þau
fundust seinna falin í heysátu á
túninu. Mamma, einu skal ég lofa
þér, að nakin hleyp ég ekki um
lengur.
Nú er komið að kveðjustund hjá
okkur. Ég votta pabba samúð mína.
Svavar minn biður að heilsa ömmu
sinni og saknar hennar. Minning
þín lifir með afkomendum þínum.
Megir þú hvíla í friði.
Þín dóttir
Hugrún.
Nú hefir lífs þín sól í æginn sigið
oss setur hljóð og klökkvi döggvar brár,
en andi þinn til æðri heima stigið
með öllu frjáls og laus við mannleg sár.
(Ingibj. Sumarliðad.)
Elsku mamma. Þá er þessari
löngu þrautagöngu þinni lokið. Þú
sýndir ótrúlegt æðruleysi í þessum
veikindum þínum öll þessi ár og
aldrei var kvartað. „Það eiga svo
margir bágt og eru svo miklu veik-
ari en ég,“ sagðir þú alltaf.
Það varst þú sem stappaðir í okk-
ur stálinu en ekki öfugt þegar vonir
um bata eða lækningu brustu.
Þú varst meira en mamma, þú
varst góð vinkona, klettur í hafinu,
sem gott var að leita til og vera hjá.
Takk, elsku mamma, fyrir allt
sem þú hefur gert og verið fyrir
okkur.
Oss vantar orð að þakka samfylgd þína
og það sem okkur varstu fyrr og síð.
En góður guð þér lætur ljós sitt skína
og launar þér við sælukjörin blíð.
(Ingibj. Sumarliðad.)
Kveðja
Sigrún og Gústa.
Það er mér bæði ljúft og skylt að
rita kveðju til hennar Ellu tengda-
móður minnar sem nú er búin að fá
hvíldina eftir langvarandi og erfið
veikindi. Það er margt sem leitar
upp í hugann þegar maður lítur yfir
farinn veg og margt sem setur
þessa konu á sérstakan stall. Ella
var einstök kona og sterkur per-
sónuleiki sem sýndi sig vel í veik-
indum hennar. Alveg fram undir
það síðasta tókst henni alltaf að
snúa allri athygli frá sínu ástandi
og vanlíðan í mannbætandi sam-
skipti þar sem húmorinn var ekki
langt undan.
Það hefur áður þótt viðeigandi í
rituðu máli að líkja persónum við
„stórveldi“ til marks um skörung-
skap þeirra og leitar þetta orð fast
upp í huga minn þegar ég hugsa um
Ellu. Rausnarskapur, sanngirni,
dugnaður, sköpunarhæfni, hand-
lagni, áræði, húmor og snyrti-
mennska voru hennar manngildi
sem ekki verða af henni tekin. Hún
var mikill mannþekkjari og ótrú-
legt hvað hún tók vel eftir litlu at-
riðunum í fari annarra. Fyrir mér
var þetta ákveðin snilligáfa. Ella
kunni að koma orðum að hlutunum
og var mjög hreinskilin. Hún hikaði
ekki við að koma meiningu sinni
beint til viðeigandi aðila og var ekki
að fara í kringum hlutina þótt það
væri oft auðveldasta leiðin. Þetta
eru mannkostir sem því miður eru
oft vanmetnir.
Elsku Ella, það er ljóst að nær-
veru þinnar verður sárt saknað en
það væri eigingirni að vilja eiga þig
enn að við óbreyttar aðstæður.
Minning þín mun lifa áfram og ég
er mjög þakklátur fyrir hana.
Elsku Svavar, Sigrún, Hugrún,
Gústa og Nökkvi, ég votta ykkur og
fjölskyldum ykkar mína dýpstu
samúð.
Jón Arilíus Ingólfsson.
Elsku amma, nú hefur þú fengið
hvíldina sem þú þráðir lengi. Þrátt
fyrir að ég viti að þér líði betur þar
sem þú ert núna þá er svo erfitt að
horfa á eftir þér.
Ég efast um að ég eigi eftir að
kynnast konu eins og þér aftur. Þú
varst einstök. Glaðlyndi, þolinmæði,
þrautseigja og kraftur eru orð sem
mér finnst lýsa þér vel. Þú varst
fyrirmyndar húsmóðir, móðir og
amma. En umfram allt varstu
traust og góð vinkona sem alltaf
var hægt að leita til.
Takk fyrir allt, elsku amma.
Ó, hve heitt ég unni þér –
allt hið bezta í hjarta mér
vaktir þú og vermdir þinni ást.
Æskubjart um öll mín spor
aftur glóði sól og vor,
og traust þitt var það athvarf,
sem mér aldrei brást.
(Tómas Guðm.)
Heiðbjört.
ELÍN SIGRÍÐUR
GÚSTAFSDÓTTIR
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝ Halldór Guð-mundsson fædd-
ist á Kleifum á Sel-
strönd í Stranda-
sýslu 20. maí 1935.
Hann lést á Land-
spítala – háskóla-
sjúkrahúsi við
Hringbraut 26. febr-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Guðmundur
Jóhannsson, f. 17.
júní 1903, d. 26.
október 1977, frá
Kleifum á Selströnd,
og Ingimunda Gestsdóttir, f. 23.
júlí 1904, d. 13. júlí 1998, frá Hafn-
arhólmi á Selströnd. Systkini Hall-
dórs eru þau Jóhann Guðmunds-
son, f. 4. janúar 1929, Ingimundur
Guðmundsson, f. 17. ágúst 1930, og
Guðrún Guðmundsdóttir, f. 13.
nóvember 1946, d. 22. desember
1995. Halldór ólst upp á Kleifum til
átta ára aldurs, en þá flutti hann
með fjölskyldu sinni til Hólmavík-
ur og bjó þar til 13 ára aldurs. Hall-
dór lærði til rafvélavirkjunar hjá
Jóhanni Rönning hf. og tók sveins-
próf þaðan 1958 og fékk réttindi
rafvirkja um leið. Halldór starfaði
hjá Rönning hf. og Ljósvirkja hf.
um stutt skeið eða þar til hann
fékk meistarabréf sitt, en varð
þaðan í frá rafvirkjameistari Pósts
og síma allt til
starfsloka.
Hinn 29. júní 1957
kvænist Halldór Sól-
eyju Gunnvöru Tóm-
asdóttur, f. 6. mars
1935 frá Reykjavík.
Halldór og Sóley
bjuggu fyrstu ár sín
á Hlíðavegi og síðar
Háaleitisbraut, en
flest ár sín bjuggu
þau á Víkurbakka í
Breiðholti, þótt þau
hafi flutt á síðari ár-
um á Selfoss. Þau
hjón eignuðust fjögur börn. Þau
eru: 1) Þórunn Elín, f. 23. apríl
1957, maki Finnbogi Birgisson, f.
1955, og eiga þau þrjú börn og þrjú
barnabörn. 2) Hrafnhildur, f. 19.
júlí 1958, á hún eina dóttur af fyrra
hjónabandi og tvö barnabörn,
maki Hersir Freyr Albertsson, f.
1961, og eiga þau tvær dætur. 3)
Þorbjörg Hjaltalín, f. 5. apríl 1960,
maki Jón Lúðvíksson, f. 1957, og
eiga þau þrjú börn og eitt barna-
barn, en eitt barna þeirra lést á
fjórða aldursári. 4) Halldór, f. 21.
júní 1965, maki Jóhanna Hákonar-
dóttir, f. 1966, og eiga þau tvær
dætur.
Útför Halldórs verður gerð frá
Selfosskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
Elsku afi. Það var alltaf svo gaman
á Selfossi, við fórum að labba út á
róló og hjóla. Einu sinni hjóluðum við
alla leið niður í Byko og til baka, það
var sko gaman, en amma var svo
hrædd um að hún væri búin að týna
okkur og kom að sækja okkur. Þegar
hjólið var bilað þá fórst þú að laga
það. Afi, þú spurðir alltaf: „Hver á
þig?“
Við söknum þín, afi, og þú átt okk-
ur.
Þínar „vinnukonur“
Aníta og Katrín.
Samstarfsfélagi okkar til margra
ára Halldór Guðmundsson rafvirkja-
meistari, eða Dóri raf eins og hann
var oft kallaður, er nú fallinn frá.
Halldór hóf að vinna að verkefnum
fyrir Póst- og símamálastofnun upp
úr 1960, fyrst sem starfsmaður Rönn-
ing, svo sem starfsmaður Ljósvirkj-
ans allt fram til ársins 1974 er hann
tók við starfi deildarstjóra Rafmagns-
verkstæðis Póst- og símamálastofn-
unar. Verkstæðið hafði aðsetur að
Jörfa við Vesturlandsveg allan þann
tíma sem Halldór veitti því forstöðu.
Starfsmenn verkstæðisins voru í upp-
hafi fjórir en flestir urðu starfsmenn
verkstæðisins tíu þegar mest var um
að vera.
Verkefni Halldórs lutu að öllum
þáttum afldreifimála um allt land. Þar
má nefna samskipti við veitur og
hönnuði, umsjón og eftirlit með raf-
dreifikerfum, öryggiskerfum og vara-
rafstöðvum auk ráðgjafar, svo eitt-
hvað sé nefnt.
Við skipingu Pósts og síma hf. í
byrjun árs 1998 varð Halldór starfs-
maður Símans og starfaði þar uns
hann lét af störfum 31. desember
2001.
Halldór var traustur, heiðarlegur,
ráðagóður og gott til hans að leita.
Hann var góður stjórnandi og einkar
vinsæll meðal sinna samstarfsmanna.
Dóri var léttur í lund, hafði góðan
húmor, og sá ævinlega ljósu hliðarnar
á málum. Þær eru t.d. skemmtilegar
ferðasögurnar sem lifa eftir vinnu-
ferðir að Brú í Hrútafirði þar sem
Síminn átti vatnsaflsstöð.
Við fyrrverandi samstarfsmenn
Halldórs sendum eiginkonu hans,
Sóleyju, og fjölskyldunni allri innileg-
ar samúðarkveðjur.
F.h. fyrrverandi samstarfsmanna
hjá Símanum,
Gunnar Þórólfsson,
Valdimar Jónsson,
Broddi Þorsteinsson.
Þau ár sem ég hafði með höndum
afgreiðslu heimtauga hjá Rafmagns-
veitu Reykjavíkur átti ég þess kost að
kynnast flestum rafverktökum á okk-
ar svæði. Reyndar hafði ég lítillega
áður haft samband við Halldór hjá
símanum meðan ég vann hjá þeirri
stofnun um árin og þekkti vel að þar
fór maður vandaður sem mátti í flestu
treysta á.
Þessu annars mjög erfiða starfi raf-
verktaka, lá hins vegar ekki við að all-
ir þeir sem tóku að sér gætu valdið,
þar má vera fyrir vandaður, starfsam-
ur og fyrst og fremst agaður maður
sem alla hluti passar vandlega.
Hins vegar voru og eru þeir fjöl-
margir sem fóru og fara af stað í
þessu en aldrei þess að vænta að þeir
komist fram úr því sem til þarf.
Alla þá kosti sem til var ætlast virt-
ist Halldór Guðmundsson hafa til að
bera og aldrei mér vitanlega komu
upp þau mál sem tengdust hans störf-
um sem ekki reyndust auðleyst og
mátti næstum segja að kæmu aldrei
nein.
Við vorum alloft búnir að kastast á
um ýmsa þætti mála, allt frá því að ég
þurfti einhvers við meðan ég var fyrir
vestan að einhver af yfirmönnum
okkar benti mér á að þarna væri sá
sem við gætum stólað á ef eitthvers
þyrfti með.
Og síðan allan tímann hjá RR að við
áttumst oft við og þóttumst stundum í
stríðni eiga eitthvað hvor á annan,
sem allt að sjálfsögðu leystist strax.
Og Halldór var svo góður prívat-
maður, það var einhvern veginn svo
gott og indælt í öllu hans fari, hvenær
sem maður rakst á hann í daglegu
amstri og seinast fyrir ekki löngu hér
í Mjóddinni, alltaf jafn hress og vina-
legur.
Minning hans lifir með okkur sem
enn hjörum.
Afkomendum er vottuð samúð við
fráfall hans.
Helgi Ormsson.
„Sælir eru hógværir, þeir munu
landið erfa.“
Félagsstarf aldraðra er með fjöl-
breyttu móti á hverjum stað. Fyrir
tveimur árum hófust æfingar fyrir
eldri borgara á Selfossi í leikjum, liðk-
andi æfingum og hreyfingu innan-
húss.
Strax á fyrsta degi barst okkur
góður liðsmaður, leiðtogi sem hafði
kynnst þeirri heilsueflingu sem þess-
ar æfingar og iðkun gætu veitt fólki á
þessum aldri. Halldór kom inn í hóp-
inn og veitti honum leiðsögn og ljúf-
mannlega forystu.
Á næstsíðustu æfingu okkar í febr-
úar kom hann með æfingaseðilinn og
bað okkur að halda áfram þótt hann
treysti sér ekki til að fylgja okkur eft-
ir. Með stóískri ró og hugljúfu fasi
kvaddi hann hópinn sinn. Reyndar
höfðu örlögin áður borið hann fram á
fremstu nöf lífshlaupsins. Það gerðist
nokkru eftir að við hófum æfingar
saman. Hann jafnaði sig vel eftir það
atvik. Samt fann hann að næsta til-
kynning um brottfarartíma gæti
komið með stuttum fyrirvara.
Hið óumflýjanlega en oft á tíðum
óvænta útkall til æðri stiga ræddum
við Halldór okkar á milli. Viðbúnaður
og viðbrögð manna eru misjöfn.
Hann hafði undirbúið sig til þess-
arar æðstu stigtöku og lagt til hliðar
það stiggjald sem við öll þurfum að
greiða.
Hæverska og hlýleiki einkenndi
allt hans fas. Síðasta sprettinn með
keflið að lokamarki í boðhlaupi lífsins
flutti hann æðrulaust og beið þolin-
móður þeirrar umbreytingar sem
blasti við honum.
Við liðsfólk hans úr leikæfingunum
þökkum samveruna, alúðina og
hlýjuna sem hann veitti okkur til síð-
ustu stundar.
Innilegar samúðarkveðjur færum
við fjölskyldu hans.
Blessuð sé hans minning.
Hjörtur Þórarinsson.
HALLDÓR
GUÐMUNDSSON
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Skilafrestur Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er
á mánudegi eða þriðjudegi). Ef út-
för hefur farið fram eða grein
berst ekki innan hins tiltekna skila-
frests er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar sem
pláss er takmarkað getur birting
dregist, enda þótt grein berist áð-
ur en skilafrestur rennur út.
Lengd Minningargreinar séu ekki
lengri en 2.000 slög (stafir með
bilum - mælt í Tools/Word Count).
Ekki er unnt að senda lengri grein.
Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og
votta þeim sem kvaddur er virð-
ingu sína án þess að það sé gert
með langri grein. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Minningargreinar