Morgunblaðið - 26.03.2006, Síða 53

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 26. MARS 2006 53
MINNINGAR
✝ HólmfríðurJónsdóttir
fæddist á Mjóabóli í
Haukadalshreppi í
Dalasýslu 5. sept-
ember 1920. Hún
lést á Landspítalan-
um 21. mars síðast-
liðinn eftir langvar-
andi veikindi.
Foreldrar hennar
voru Jakobína
Guðný Ólafsdóttir,
f. 26.12. 1886, d.
6.8. 1974, og Jón
Jónasson, f. 26.4
1887, d. 1.7.1944. Hólmfríður var
númer þrjú í röðinni af sjö systk-
inum er komust á legg. Þau voru:
Jónas Kristinn, f. 26.4. 1918, d.
20.12. 1959, Ólafur Kristján, f.
23.5. 1919, d. 15.12. 1999, Karl, f.
14.4. 1923, d. 13.11. 1987, Guð-
mundur, f. 26.4. 1926, Ingibjörg
Aðalheiður, f. 27.9. 1927, og Jens
Arinbjörn, f. 6.6. 1929.
Hólmfríður giftist fyrri manni
sínum Jakobi Jónassyni 1944.
Þau bjuggu um
skeið á Núpi í
Haukadalshreppi
og síðar í Keflavík.
Þau eignuðust ein
dreng, Jón Guð-
mund að nafni, 6.7.
1945. Hólmfríður
giftist seinni manni
sínum, Kristjáni
Björnssyni, 5.9.
1959 og bjuggu þau
lengst af á Hjalla-
vegi 14 í Reykjavík.
Þau eignuðust fimm
syni og fjórir þeirra
komust á fullorðinsár. Þeir eru
Kristján Þverdal, f. 29.12. 1957,
Björn Þverdal, f. 24.3. 1959, Jón-
as Kristinn Þverdal, f. 23.4. 1960,
sonur andvana fæddur 1961, og
Hólmar Ingi Þverdal, f. 4.4. 1964,
d. 18.11. 2001. Barnabörn eru
orðin 11 og barnabarnabörn eru
sex.
Útför Hólmfríðar var gerð frá
Grensáskirkju 24. mars. Jarðsett
var í Fossvogskirkjugarði.
Elsku mamma mín.
Hér að hinstu leiðarlokum
ljúf og fögur minning skín.
Elskulega mamma góða
um hin mörgu gæði þín.
Allt frá fyrstu æskudögum
áttum skjól í faðmi þér.
Hjörtun ungu ástúð vafðir
okkur gjöf sú dýrmæt er.
Hvar sem okkar leiðir liggja
lýsa göfug áhrif þín.
Eins og geisli á okkar brautum
mamma góð, þótt hverfir sýn.
Athvarf hlýtt við áttum hjá þér
ástrík skildir bros og tár.
Í samleik björt, sem sólskinsdagur
samfylgd þín um horfin ár.
Fyrir allt sem okkur varstu
ástarþakkir færum þér.
Gæði og tryggð er gafstu í verki
góðri konu vitni ber.
Aðalsmerkið: elska og fórna
yfir þínum sporum skín.
Hlý og björt í hugum okkar
hjartkær lifir minning þín.
Hvíldu í friði, elsku mamma mín,
Þinn sonur og tengdadóttir
Jón og Jóna.
Hólmfríði hitti ég í fyrsta sinn sitj-
andi í eldhúsinu heima á Hjalló í
október 1974. Var hún þá nýkomin
úr erfiðri aðgerð og gat sig lítið
hreyft. Þrátt fyrir lélegt líkamlegt
ástand tók hún á móti mér ókunn-
ugri unglingskindinni opnum örmum
og bauð mér strax að borða með
strákunum.
Upp úr því varð ég fastagestur við
matarborðið og fékk með réttu mat-
arást á þessari ljúfu og góðu konu.
En ævisaga Hólmfríðar Jónsdótt-
ur byrjaði ekki við matarboðið þenn-
an vetrardag 1974, heldur fæddist
hún á Mjóabóli í Haukadal 15. sept-
ember 1920, þriðja barn hjónanna
Jakobínu Guðný Ólafsdóttur og Jóns
Jónassonar.
Þær eru ófáar stundirnar í gegn-
um árin þar sem ég hef setið og
hlustaði á Fríðu – eins og hún helst
var kölluð – segja frá æskuárum sín-
um í Haukadal.
Alltaf fannst henni jafn gaman að
lýsa torfbænum sem hún ólst upp í.
Hvernig hún lítill stelpuhnokkinn
lærði að sauma skinnskó á sjálfa sig
og systkini sín. Skelfinguna þegar
pabbi hennar slasaðist á auga.
Gleðina yfir að vera létt á fæti og
skokka upp í Villingadal með nesti
fyrir fólkið sem var við heyskapinn.
Hvað hún varð undrandi þegar hún
sá fyrstu bifreiðina, og hversu góð
henni þótti fyrsta appelsínan sem
hún borðaði.
Og aldrei var hún iðjulaus. Þeir
eru óteljandi lopametrarnir sem orð-
ið hafa að dýrindis peysum gegnum
hendurnar hennar Hólmfríðar, og
væn búbót til heimilisins þeir aur-
arnir sem hún fékk fyrir lobburnar
sem hún seldi.
Hún var fjölhæf kona og kunni
margt til verka. Að prjóna peysur og
sauma föt féll henni vel úr hendi. En
skemmtilegast þótti henni þó að
sauma út myndir, og bar heimili
hennar þess glöggt vitni.
Þær voru henni oft erfiðar örlaga-
nornirnar, en sjálfri fannst henni
hún þó vera mesta auðnukona, og fáa
hef ég hitt sem horft hafa lífið jafn
jákvæðum augum og Hólmfríður.
Hún giftist tvisvar og voru báðir
Dalamenn. Ung giftist hún Jakobi
Jónssyni frá Leikskálum og eignuð-
ust þau soninn Jón Guðmund 1945.
Eftir nokkur ár á Núpi í Haukadal
fluttu þau til Keflavíkur til að freista
gæfunnar. Þar veiktist Jakob alvar-
lega og náði sér aldrei eftir þau veik-
indi.
Hólmfríður kynntist síðar seinni
manni sínum, Kristjáni Björnssyni
frá Skógsmúla í Þverdal. Þau hjónin
bjuggu alla sína búskapartíð í
Reykjavík og eignuðust fimm syni:
Kristján Þverdal, f. 1957, Björn
Þverdal, f. 1959, Jónas Kristin Þver-
dal, f. 1960, ónefndan son sem dó í
fæðingu 1962, og Hólmar Inga Þver-
dal, f. 1964, sem dó á heimili sínu í
Danmörku árið 2001.
Kristján Björnsson lést árið 1990
og þótti Fríðu sárt að missa hann svo
snemma.
Henni þótti gaman að ferðast, og
eftir að hún fór í sína fyrstu utan-
landsferð til Austurríkis árið sem
hún varð sextug var hún á sífelldu
flakki úti í löndum. Synir hennar
hafa búið ýmist í Noregi, Svíþjóð eða
Danmörku og þótti henni afskaplega
gaman að fara til þeirra í heimsókn.
Síðustu ferðina fór hún til Noregs og
Danmerkur árið eftir að Hólmar dó.
Þótti henni vænt um að sjá heimilið
hans Hólmars aftur, þó svo að hann
væri allur.
Síðustu árin fór heilsu Hólmfríðar
ört hrakandi, en aldrei heyrði ég
hana kvarta. Hún var heldur undr-
andi yfir því hversu lengi hún fékk
að lifa hér í þessari veröld á meðan
yngra fólk féll í valinn.
Með þessum orðum kveð ég mikla
heiðurskonu og bið Guð að blessa
minningu hennar.
Þorbjörg Kristjánsdóttir,
Noregi.
Árin og dagarnir í lífi okkar allra
líða alltof fljótt. Hugur minn reikar á
þessari stundu 25 ár aftur í tímann.
Þegar ég varð þeirrar ánægju að-
njótandi að kynnast Fríðu eins og
hún var alltaf kölluð af fjölskyldu og
vinum. Ég og Hólmar yngsti sonur
hennar höfðum kynnst fyrr um sum-
arið í sumarvinnu og upp frá þeim
tíma tengdumst við órjúfanlegum
vinaböndum. Fríða tók mér mjög vel
og heimili hennar stóð mér alla tíð
opið. Það er svo margt sem kemur
upp í huga minn, skemmtileg samtöl
og góðar stundir sem við áttum sam-
an. Enda á ég margar ánægjulegar
minningar frá Hjallaveginum og
Hvassaleitinu.
Elsku Fríða, takk fyrir samfylgd-
ina á liðnum árum.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson.)
Ég votta fjölskyldu þinni og ætt-
ingjum þínum dýpstu samúð.
Guð veri með ykkur.
Júlíana Þorvaldsdóttir.
Elsku amma. Nú ertu komin á
betri stað. Þó að við söknum þín mik-
ið þá vitum við að nú líður þér betur
og þú ert komin til Stjána afa, Hólm-
ars frænda og litla barnsins þíns sem
dó í fæðingu. Sú hugsun að nú séuð
þið öll saman á ný gefur okkur hugg-
un á þessum erfiða tíma. Við munum
sakna þess að geta aldrei kíkt í heim-
sókn til þín í Hvassaleiti og talað
saman um allt milli himins og jarðar.
Þér fannst mikið gaman að segja
okkur systrunum frá því hvernig líf-
ið var hjá þér í gamla daga og hvað
við hefðum það gott í dag. Svo var
svo gaman þegar þið afi fluttuð af
Hjallaveginum í íbúðir fyrir eldri
borgara í Hvassaleiti. Þetta var svo
stórt hús á mörgum hæðum og okk-
ur systrunum þótti svo gaman að
leika okkur í lyftunni og fara niður í
kjallara og alveg upp á efstu hæð. Og
svo fórum við í kapp við lyftuna alveg
frá 1. hæð og upp á þá fimmtu til
ömmu. Og svo skipti engu máli á
hvaða tíma við komum í heimsókn,
alltaf varstu fljót að reiða fram á
borð kleinur, smákökur og lagatert-
ur. Alveg sama hvort við vorum að
kíkja í smá stund, alltaf var eitthvert
góðgæti komið á borðið hjá ömmu.
Svo varstu alltaf svo dugleg að
sauma, hekla, prjóna og föndra og
eigum við systurnar margt fallegt
frá ömmu sem hún hefur búið til
handa okkur í gegnum tíðina. T.d.
bjóstu til handa mér og Drífu systur
nælur. Önnur var mús og hin var
köttur og átti þetta að tákna Magga
mús og Kristínu kött. En eitthvað
ruglaðist þetta þegar þú gafst okkur
gjafirnar því að ég fékk köttinn og
Kristín músina. En það leiðréttist þó
að lokum.
En elsku amma, við söknum þín
sárt, það verður erfitt að fá aldrei að
faðma þig framar og finna ömmu-
lykt. Við elskum þig og vitum að þú
fylgist með okkur af himnum og við
geymum minningu þína í hjarta okk-
ar.
Þínar sonardætur,
Kristín Drífa og Jóna Margrét.
Elsku amma. Nú ertu farin frá
okkur í faðm afa, Hólmars og litla
drengsins þíns sem að þú fékkst
aldrei að umvefja ást þinni og hlýju.
Veit ég að þú hefur lifað erfiða tíma í
lífi þínu hér á jörð en aldrei kvartaðir
þú og þó þú værir mikið veik síðustu
mánuði og fyndir til þá þótti þér það
lítið í samanburði við missi þinn og
söknuð eftir ástvinum þínum sem
farnir voru.
Þó ég muni sakna þín mikið og
þess að fá aldrei meir ömmukossa,
finna ömmufaðm með sína einsstöku
hlýju og ilmi á ég yndislegar minn-
ingar frá því ég var lítil skotta og
fékk að vera hjá ömmu og afa á
Hjallaveginum, kúra í afabóli er
hann var á næturvöktum, trítla eftir
þér úr búðinni, skoppandi í kringum
þig við húsverkin, fara með ömmu og
afa upp í Múla, sumarhús ykkar við
Hólmsá og margar aðrar ljúfar
minningar frá barnæsku minni er
þið bjugguð á Hjallaveginum og til
dagsins í dag.
Elsku amma, það er enginn eins
og þú. Þú kenndir mér svo margt og
gafst mér svo mikið. Takk fyrir að
vera amma mín og langamma sonar
míns, Guðmundar Róberts.
Þín elskandi sonardóttir
Hólmfríður Þórdís.
Elsku amma.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þótt svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Kveðja frá Rósý og börnunum.
Þinn sonarsonur
Guðmundur.
HÓLMFRÍÐUR
JÓNSDÓTTIR
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
ÓLAFUR AÐALSTEINN JÓNSSON
tollvörður,
Asparfelli 10,
Reykjavík,
lést laugardaginn 18. mars.
Útför hans fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudag-
inn 30. mars kl. 13.00.
Sigrún Bjarnadóttir,
Jón Kristinn Ólafsson, Sóley Sverrisdóttir,
Bjarni Þór Ólafsson, Maureen Hindrichs,
Karl Arnar Bjarnason,
Viktor Árni Bjarnason, Margrét Ruth Sigurðardóttir,
Jóhanna Sigrún Bjarnadóttir,
Sigríður G. Halldórsdóttir,
Ólöf María Jónsdóttir,
Ólafur Aðalsteinn Jónsson,
Sara Björk Karlsdóttir.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir og afi,
VALDEMAR KONRÁÐSSON,
Stigahlíð 32,
Reykjavík,
andaðist á Landspítala Fossvogi mánudaginn
13. mars.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Magnea Benía Bjarnadóttir,
Guðrún Valdemarsdóttir,
Ásta Benía Ólafsdóttir,
Magnea Ingibjörg Ólafsdóttir,
Kristján Konráð Haraldsson, Margrét Einarsdóttir,
Valdemar Örn Haraldsson, Sigrún Guðný Erlingsdóttir,
langafabörn og langalangafabörn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
INGVI ELÍAS VALDIMARSSON
húsasmíðameistari,
Álfaheiði 8a,
Kópavogi,
lést á Landakotsspítala mánudaginn 20. mars.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju miðvikudaginn
29. mars kl. 15.00.
Arnþrúður Ingvadóttir, Sigurjón Skúlason,
Valdimar Ingvason, Guðbjörg Jóna Sigurðardóttir,
Aðalheiður Ingvadóttir, Kolbeinn Sigurðsson,
Unnur Ingvadóttir, Ævar Már Axelsson,
Erlingur Ingvason, Birna Róbertsdóttir
Sveinn Ingvason, Guðlaug Jónsdóttir,
Rannveig Ingvadóttir, Ian Wilkinson,
Viðar Ingvason, Linda Villariasa,
afabörn og langafabörn.Vönduð og persónuleg þjónusta
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj.,
s. 691 0919