Morgunblaðið - 02.05.2006, Blaðsíða 24

24 ÞRIÐJUDAGUR 2. MAÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Regína Thor-arensen fæddist
á Stuðlum í Reyð-
arfirði 29.4. 1917.
Hún lést í Huldu-
hlíð, dvalarheimili
aldraðra á Eski-
firði, 22. apríl síð-
astliðinn. Foreldr-
ar hennar voru
hjónin Hildur Þur-
íður Bóasdóttir,
húsfreyja, f. 24.8.
1886, d. 11.12.
1933, og Emil
Tómasson bóndi og
búfræðingur, f. 8.8. 1881, d.
11.9. 1967. Systkini Regínu voru:
a) Sigurbjörg, f. apríl 1912, d.
11. mars 2001, b) Guðrún, f. 20.
apríl 1913, d. 15. júní 1997, c)
Kristjana Elín, f. 7. júlí 1914, d.
15. janúar 1963, d) Borghildur, f.
2. ágúst 1915, d. 9. janúar 1929,
e) Tómas, f. 14. maí 1918, d. 6.
desember 2002, f) Bóas Arn-
björn, f. 17. júní 1920, d. 27. maí
1997, g) Jón Pálmi, f. 23. okt.
1923, d. 16. október 1978, i)
drengur f. á Stuðlum 20. apríl
1926, d. samdægurs.
ilía, gift Rúnari Kristinssyni.
Börn þeirra: a) Ragna Krist-
björg, gift Sigurði Þór Þórssyni.
Þeirra börn: Bjarni Rúnar, Silvía
Sara og Bjarki Þór. b) Katrín
Regína, hennar maður Guð-
mundur Einarsson. Þeirra börn:
Andri Brynjar, Marinó og Garð-
ar. c) Hildur Þuríður, gift Finn-
boga Sigurgeir Sumarliðasyni.
Börn þeirra Emma Kamilla og
Gabríel Tumi. d) Alma Rún. 4)
Emil, kvæntur Báru Rut Sigurð-
ardóttur. Börn þeirra: a) Aron,
b) Regína, unnusti Arnór Friðrik
Sigurðsson, c) Emil.
Regína og Karl bjuggu í
Skerjafirði á árunum 1939–1942,
í Djúpuvík á Ströndum 1942–
1947, á Gjögri 1947–1962, á
Eskifirði 1962 til 1981 og á Sel-
fossi frá 1981 til 1996, þegar
Karl lést. Síðan hefur Regína al-
ið sinn aldur í Hulduhlíð, dval-
arheimili aldraðra á Eskifirði.
Regína var fréttaritari Morgun-
blaðsins frá 1954 til 1963 og
Dagblaðsins frá stofnun þess og
síðar DV á Eskifirði, Gjögri og
Selfossi. Regína var afar áhuga-
söm um almannaheill og fé-
lagsmál og lét mikið til sín taka
á opinberum vettvangi á mann-
fundum og með skrifum í blöð.
Útför Regínu verður gerð frá
Eskifjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Hinn 24. ágúst
1939 giftist Regína
Karli Ferdinand
Thorarensen, ján-
smíðameistara, f.
8.10. 1909, d. 28.2.
1996. Foreldrar
hans voru hjónin Jó-
hanna Sigrún Guð-
mundsdóttir, hús-
freyja, f. 4.2. 1884,
d. 12.1. 1931, og
Jakob Jens Jakobs-
son Thorarensen,
bóndi, vitavörður,
hákarlaformaður,
símstöðvarstjóri, bréfhirðinga-
maður og úrsmiður, f. 24.10.
1861, d. 5.10. 1943. Börn Regínu
og Karls eru: 1) Hilmar Friðrik,
kvæntur Ingigerði Þorsteins-
dóttur. Börn þeirra: a) Sigurrós,
hennar dóttir er Karen Hilma, b)
Karl Ferdinand, kvæntur Natal-
íu Jukhnovskaju, c) Ingi Hilmar.
2) Guðbjörg Karólína, gift Búa
Þór Birgissyni. Börn þeirra: a)
Birgir Heiðar, kvæntur Ásu Kar-
itas Arnmundsdóttur. Synir
þeirra Búi Þór og Konráð Ingi,
b) Karl Heimir. 3) Guðrún Em-
Elsku amma, nú er komið að
kveðjustund. Við vitum að það er
vel tekið á móti þér. Nú færðu að
hitta hann Kalla þinn aftur, þú varst
búin að segja okkur hvað þú sakn-
aðir hans mikið.
Við eigum margar góðar minn-
ingar um þig, eins og t.d. þegar við
vorum lítil og þið Kalli afi komuð
austur, þá lést þú okkur svo oft lesa
nokkrar setningar upp úr Mogg-
anum til að þjálfa okkur í lestri og
fengum við í verðlaun ,,5 kall“ eins
og þú kallaðir 500 króna seðilinn, ef
vel gekk hjá okkur. Ennfremur var
gaman að heimsækja ykkur á Sel-
foss. Ein jólin, sem við vorum fyrir
sunnan var sko gaman að heim-
sækja ykkur og dansa í kringum
jólatréð og syngja jólalög. Þú áttir
stórt koffort sem var fullt af brjóst-
sykri, karamellum, súkkulaði og
negrakossum. Og fengum við oft
kærkomið bland í poka.
Þessar minningar og allar hinar
sem við eigum um þig munum við
varðveita í hjarta okkar.
Þótt ég sé látinn, harmið mig
ekki með tárum, hugsið ekki um
dauðann með harmi eða ótta. Ég er
svo nærri, að hvert eitt tár ykkar
snertir mig og kvelur, þótt látinn
mig haldið. En þegar þið hlæið og
syngið með glöðum hug, lyftist sál
mín upp í mót til ljóssins. Verið glöð
og þakklát fyrir allt sem lífið gefur
og ég, þótt látinn sé, tek þátt í gleði
ykkar yfir lífinu.
(Kahlil Gibran.)
Takk fyrir allt, elsku amma. Guð
blessi minningu þína.
Aron, Regína og Emil.
Höfðingi heim að sækja, góð vin-
kona og leikfélagi er það fyrsta sem
okkur systrum dettur í hug þegar
við hugsum til þín, elsku besta
amma okkar. Við minnumst með
gleði í hjarta hvað þú varst viljug að
fara með okkur í skollaleik þegar
við vorum litlar stelpur. Þá varst þú
í hlutverki skolla og við máttum
snúa þér eins mikið og við lifandi
gátum. Þú stökkst svo á eftir okkur
með bundið fyrir augun og við hlóg-
um eins og hross á meðan við
reyndum að koma okkur undan.
Alla snúningana og svitadropana
lagðir þú á þig í þeim einlæga til-
gangi að skemmta okkur. Eins víl-
aðir þú ekki fyrir þér að bregða þér
í fótbolta með okkur krökkunum og
fætur þína prýddu stórir röndóttir
innitréklossar sem svifu um loftin
blá í öllum hasarnum.
Nammiskálarnar þínar sitja okk-
ur í fersku minni. Hvað okkur
fannst við lánsamar þegar þú leidd-
ir okkur inn í herbergi þar sem stóð
smekkfull kista af karamellum, Opal
brjóstsykri, rjóma-toffý og negra-
kossum.
Okkur þykir sú tilhugsun svo
fjarlæg að við eigum ekki eftir að
taka aftur í hlýju og traustu hönd-
ina þína sem leitt hefur okkur í
gegnum árin. Við vitum að þið afi
leiðist nú hönd í hönd sæl og glöð.
Við kveðjum þig í bili, elsku hjart-
ans amma, með erindi úr ljóði sem
samið var til þín á sjötugsafmælinu
þínu og lýsir þér vel:
Ef fannstu beygðan, á bröttum vegi
bugaðan þreytu... það um segi
hughreystir, og hans gladdir geð.
Göfuglynd tókstu sviða úr sárum
sóma kona... á liðnum árum
gæsku þinni og góðleik með.
(Bergþóra Pálsdóttir
frá Veturhúsum.)
Þínar
Ragna Kristbjörg, Katrín
Regína, Hildur Þuríður og
Alma Rún Rúnarsdætur.
Aldin og ellimóð kona er gengin
fyrir ætternisstapann. Fyrir því
vekur brottför hennar ekki sorg, en
þeim, sem þekktu Regínu á Gjögri
meðan hún var og hét, þykir mikill
sjónarsviptir að henni.
Sá, sem hér heldur á penna,
kynntist Regínu vorið 1963. Auðvit-
að vissi hann á henni deili miklu
fyrr, enda vandvirkur lesandi Morg-
unblaðsins frá unglingsárum, en
Regína atkvæðamikill fréttamaður
blaðsins á ættarslóðum hans á
Ströndum norður frá því um miðja
síðustu öld og í allmörg ár. Það var
þó ekki fyrr en vorið 1963 að fund-
um okkar bar fyrst saman, þegar
undirritaður hafði verið kvaddur til
pólitískra hernaðarumsvifa um
Austurland. Regína var þá flutt bú-
ferlum til Eskifjarðar og lagði strax
lykkju á leið sína og bauð frambjóð-
andanum í heimsókn upp á siginn
fisk og selspik. Það var Matur með
stórum staf. En aðaláhugi Regínu
var ekki stjórnmálalegs eðlis heldur
vegna þess að í hlut átti Vestfirð-
ingur og einkum og sér í lagi
Strandamaður í ættir fram, en kon-
an var ákaflega spurul um menn og
málefni.
Regína gekk ung að eiga Karl
Thorarensen, járnsmíðameistara frá
Gjögri, bróður sægarpsins Axels,
sem þjóðfrægur varð m.a. af ljós-
myndum RAX. Karl var hinn mesti
ljúflingur og skapfellilegur svo af
bar. Þau Karl bjuggu um fimmtán
ára skeið á Gjögri, en fluttust þá
búferlum til Eskifjarðar. Meðan
beggja heilsa leyfði munu þau þó
ávallt hafa dvalið á Gjögri á sumr-
um um lengri eða skemmri tíma.
Regína var röskleika kvenmaður
til orðs og æðis. Hún fór ekki í laun-
kofa með skoðanir sínar á mönnum
og málefnum. Tannhvöss og dóm-
hörð ef svo bar undir, en hjartað
gott, sem undir sló. Hún fór ekki í
manngreinarálit, enda voru engir í
hennar augum, sem æðri gátu talizt.
En meðaumkvunarsöm og góðgjörn
við þá, sem minna máttu sín. Og
sínu fólki sinnti hún af hinum mesta
myndarskap.
Að leiðarlokum þökkum við Greta
góð og skemmtileg kynni og send-
um ástvinum hennar samúðarkveðj-
ur.
Sverrir Hermannsson.
Kynni okkar fjölskyldunnar og
frú Regínu Thorarensen hófust eftir
að þau hjónin fluttu á Selfoss en þar
höfðu þau búið sér notalegt heimili.
En hugurinn var mikið á Gjögri þar
áttu þau sitt hús og sinn sælustað
og þangað var farið á hverju sumri
meðan heilsan leyfði. Oft litu þau
við hjá okkur hér í Hveragerði, ef
þau áttu leið um og þá fyrst í Kjörís
að hitta framkvæmdastjórann eins
og Regína sagði. Þá voru stjórn-
málin rædd og önnur þau mál er
efst voru á baugi í það sinnið. Ekk-
ert var Regínu óviðkomandi og
hafði hún ákveðnar skoðanir á
mönnum og málefnum og var ófeim-
in að tjá sig hvort sem var í frétta-
pistlum eða töluðu orði.
Eftir sviplegt fráfall eiginmanns
míns sýndu þau hjón okkur sér-
staka vináttu og ræktarsemi. Ein-
hverju sinni trúði Regína mér fyrir
því að hún færi með bænirnar sínar
á hverju kvöldi og hefði alltaf gert
en eftir lát manns míns hóf hún
einnig að biðja fyrir okkur fjöl-
skyldunni og Kjörís, fyrirtæki okk-
ar. Það er ekki ónýtt að eiga slíka
að og trúi ég því að gæfa okkar og
velgengni sé ekki síst bænum Reg-
ínu að þakka.
Er Regína hafði ákveðið að flytja
á Eskifjörð eftir fráfall manns síns
hafði hún opið hús og bauð til sölu
ýmislegt af dóti sínu því ekki gat
hún haft nema lítinn hluta með sér.
Sat hún þá í eldhúsinu og bauð þeim
er komu í staupinu ásamt kaffi og
meðlæti og kvaddi alla með virkt-
um. Hafði hún mikla ánægju af hve
margir komu, minna skipti hvað
seldist eða fyrir hvað.
Það er dýrmætt að hafa kynnst
þeim hjónum Regínu og Karli og vil
ég nú að leiðarlokum þakka vináttu
og tryggð við mig og fjölskyldu
mína í gegnum árin.
Með þessum fátæklegu línum
kveð ég þessa stórbrotnu merkis-
konu og bið henni fararheilla inn í
sumardýrðina fyrir handan.
Aðstandendum öllum sendi ég
samúðarkveðjur.
Laufey S. Valdimarsdóttir,
Hveragerði.
Látin er á Eskifirði frú Regína
Thorarensen. Regína fæddist á
Stuðlum í Reyðarfirði, dóttir sæmd-
arhjónanna Hildar Þuríðar Bóas-
dóttur og Emils Tómassonar bú-
fræðings. Hún ólst upp í
fjölmennum systkinahópi. Regína
giftist Karli Thorarensen frá
Ströndum. Þau hjón stofnuðu heim-
ili á Gjögri. Karli var margt til lista
lagt, stundaði hann jöfnum höndum
sjósókn, sem og vélavörslu og við-
gerðir í landi. Um tíma vann Karl
ýmis störf í hinni þáverandi risa-
vöxnu og fullkomnu síldarbræðslu í
Djúpuvík.
Þeim hjónum varð fjögurra barna
auðið. Þeirra elstur er Hilmar, bú-
settur í Reykjavík, önnur í röðinni
er Guðbjörg, búsett á Drangsnesi,
þá kemur Guðrún sem búsett er í
Mosfellsbæ, yngstur er Emil bú-
settur á Eskifirði. Þau hjón fluttu á
sjöunda áratugnum til Eskifjarðar
eftir að atvinnuástand á Ströndum
hafði versnað til mikilla muna. Karl
byggði stórt hús yfir fjölskyldu sína
innarlega í bænum Eskifirði, eins
og hann var þá. Síðar fluttu þau
hjón sig til Selfoss.
Þau hjón voru höfðingjar heim að
sækja. Karl og Regína voru um
margt ólík en virtu skoðanir hvort
annars. Ekki fóru alltaf saman
skoðanir þeirra hjóna á mönnum og
málefnum. Karl var yfirvegaður og
rólegur, en Regína hikaði ekki við
að setja fram sínar skoðanir ef
henni fannst þess þurfa án þess að
skeyta um hvað öðrum fyndist um
þær.
Eftir að til Eskifjarðar var komið
fluttu þau hjón sig að Gjögri yfir
sumartímann, þar sem Karl stund-
aði sjóinn á trillunni sinni henni
Hönnu, auk þess sem hann hélt við
eignum sínum á Gjögri.
Eitt sumarið var ég að keyra um
á Ströndum og kom við hjá þeim
hjónum. Ekki var við annað kom-
andi en að gista þar eina nótt. Dag-
inn eftir keyrði ég Karl í verslun
norður á Norðurfjörð. Á leiðinni var
Karl óþrjótandi viskubrunnur við að
segja okkur mömmu, og Ásgeiri,
systursyni mínum, frá hinum ýmsu
örnefnum sem á vegi okkar urðu.
Karl lést árið 1996.
Regína var um langt skeið af-
kastamikill fréttaritari fyrir hin
ýmsu fréttablöð. Oft gustaði af
henni í því starfi, þar sem hún var
ófeimin í að viðra skoðanir sínar.
Mörgum líkaði vel þessi ferski stíll
hennar, enda var það forgangsverk-
efni hjá Jónasi Kristjánssyni við
stofnun Dagblaðsins að fá hana til
starfa við fréttaöflun. Í eitt skiptið
olli frétt í Morgunblaðinu um síld-
arsöltun smá uppnámi á Eskifirði.
Þar greindi frá því að háttsettir
embættismenn staðarins hefðu haft
nóg að gera við að passa börn á
sama tíma og mikið barst af síld að
landi og allir sem vettlingi gátu
valdið unnu við síldarsöltun og þar
með björgun verðmæta. En viðkom-
andi skildu ekki húmorinn á bak við
fréttina.
Fjölskyldu og vinum Regínu
votta ég samúð mína.
Júlíus.
REGÍNA
THORARENSEN
✝ Páll Gísli Stef-ánsson fæddist á
Vatnsenda í Ólafs-
firði 28. febrúar
1946. Hann lést á
LSH við Hringbraut
20. apríl síðastlið-
inn. Hann var sonur
hjónanna Önnu Jó-
hönnu Sveinsdóttur,
f. 21. febrúar 1919,
d. 21. ágúst 1994 og
Stefáns Sveinssonar
Stefánssonar bónda
á Vatnsenda í Ólafs-
firði, f. 29. septem-
ber 1902, d. 4. september 1974.
Systkini Páls eru Sveinn Sigurjón,
f. 25. apríl 1940, d. 29. nóv. 1989,
Stefanía, f. 12. jan-
úar 1942, Anna
Lilja, f. 2. ágúst
1944, Guðlaug Sig-
ríður, f. 5. maí 1947,
d. 11. ágúst 2003,
Jóhanna Lovísa, f.
13. júlí 1948 og Sig-
urrós Þórleif, f. 30.
nóvember 1950. Páll
átti tvö uppeldis-
systkini, þau Svein-
björn, f. 13. febrúar
1935 og Emelíu, f.
12. september 1939,
Sigurðarbörn. Páll
verður jarðsunginn frá Ólafs-
fjarðarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Þegar ég kynntist Palla þá var
ég fyrir margt löngu síðan að stíga
mín fyrstu skref sem gæslumaður
á deild 2 á Kleppsspítala. Ég var á
algjörum brauðfótum og með þum-
alputta á öllum eins og sagt er. Ég
var þá nýkominn úr öðrum og alls
óskyldum geira í atvinnulífinu og
þurfti sjálfur á mikilli leiðbeiningu
að halda.
Sú aðstoð og aðhlynning sem
Palli þurfti höfðaði svo vel til mín
að það leiddi til að ég fór í sjúkra-
liðanám. Ég hef ennþá sömu
ánægju af þessu og fyrstu hand-
tökin leiddu til.
Hans erfiði andlegi sjúkdómur
setti sín stífu mörk á hann og geir-
negldi þá vitund að bera virðingu
fyrir heilsunni.
Sá tími rann þó upp að heilsa
hans náði sér eitthvað á strik og
hann útskrifaðist og fékk inni í
góðu umhverfi á Reykjalundi. Við
það tækifæri samdi ég smávís-
ukorn:
Kyrrð er komin yfir
Kleppsspítalanum á.
Vonin lengi lifir
ljúflingunum hjá.
Mörgum árum seinna komst ég
aftur í samband við hann og mundi
hann þá vel eftir mér.
Ég vil að endingu þakka Palla
innilega fyrir að hafa stuðlað að
mjög ánægjulegri U-beygju í mínu
lífi. Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Ég sendi ættingjum hans mínar
hjartans samúðarkveðjur.
Valdimar Elíasson.
Elsku Palli minn, síðast þegar
við hittumst áttum við góða stund
saman yfir kaffi og meðlæti. Okk-
ur grunaði hvorugan þá að það
yrði okkar síðasta samverustund,
við töldum okkur eiga eftir að hitt-
ast oft í sumar. Við vinirnir fórum
margar skemmtilegar bílferðir
saman, austur á Selfoss, Flúðir,
Stykkishólm og marga fleiri staði
heimsóttum við saman. Ég mun
sakna þess mikið að geta nú ekki
lengur farið í svona ferðir með
þér, Palli minn.
Oft er sagt að það sé sælla að
gefa en þiggja. Palli minn, þú
gafst mér mikið bara með því að
vera til, þú gafst mér það að vera
þakklátur fyrir þá sæmilegu heilsu
sem ég hef, þín var verri. Nokkr-
um dögum áður en þú kvaddir fór
ég í hjartaskurð og í þeirri aðgerð
var skipt um fjórar æðar og tókst
þessi aðgerð vel. Í hjarta mínu
geymi ég ennþá minningar um þig
og við þeim verður aldrei hróflað
eins og æðunum. „Út á sæinn, út á
sæinn, öll mín bestu ár“ hljómar
oft í eyrum mínum, þetta lag
ásamt mörgum öðrum söngst þú
þegar við lékum okkur á Úlfljóts-
vatni í fyrrasumar, þeirri stund
gleymi ég aldrei. Hugur minn
verður hjá þér þegar þú verður
borinn til grafar, elsku Palli minn,
Guð varðveiti þig systkini þín og
ættingja, innilegar kveðjur frá
konu minni og börnum, það sakna
þín margir.
Björn Birgisson.
PÁLL GÍSLI
STEFÁNSSON