Morgunblaðið - 02.05.2006, Síða 26

26 ÞRIÐJUDAGUR 2. MAÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Kristín ÁstaÓlafsdóttir
fæddist á Reykhól-
um 15. september
1922. Hún lést í
Seljahlíð 20. apríl
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Ólafur Bjarnleifs-
son, verkamaður í
Reykjavík, f. 28.
maí 1899, d. 28.
desember 1946, og
Brandís Árnadóttir
húsfreyja, f. 4.
ágúst 1900, d. 14.
júlí 1973. Kristín var elst 10
systkina. Hin eru: Sigurður, f.
23. nóvember 1923, d. 2. mars
1998; Þórhallur, f. 13. nóvember
1926; Jón, f. 14. febrúar 1929, d.
17. maí 1997; Leifur, f. 29. jan-
úar 1931, d. 6. janúar 2001; Odd-
ur, f. 29. ágúst 1932; Sigurbjörn,
f. 26. mars 1934; Ingibjörg, f. 11.
maí 1936; Guðjón, f. 2. júlí 1937,
d. 4. nóvember 1998, og Arndís,
f. 16. ágúst 1939.
30. maí 1946 gekk Kristín að
eiga Óskar Pálmarsson, línu-
mann hjá Rafmagnsveitu Reykja-
víkur, f. 3. september 1922, d.
18. janúar 1989. Foreldrar hans
voru Jón Pálmar Sigurðsson, f. 7.
apríl 1895, 18. maí 1978, og
Anna Guðbjörg Helgadóttir, f.
þaðan ársgömul til Straumfjarð-
ar, þar sem Sigurður bróðir
hennar fæddist 1923. Þaðan fer
fjölskyldan til Vestmannaeyja
þar sem þau eru í nokkur ár. Frá
Eyjum fara þau út í Viðey þar
sem Þórhallur fæðist og eru þar
í einhvern tíma. Fjölskyldan flyt-
ur síðan til Reykjavíkur og flytur
oft milli staða þar. Kristín klárar
barnaskóla og fer 1 ár í Kvenna-
skólann, en eftir það fer hún að
vinna fyrir sér og er í vist hjá
ýmsum fjölskyldum í Reykjavík
þar til hún hittir Óskar á Gríms-
staðaholtinu og þau stofna sitt
heimili. Þau hittust á Fálkagöt-
unni og þar á nr. 28 hófu þau
sinn búskap og þar bjuggu þau
til ársins 1988 með öll sín börn,
fyrst í bakhúsinu en síðan á 1.
hæð í stóra húsinu sem Óskar og
bræður hans ásamt föður
byggðu. 1988 ákváðu þau að
minnka við sig og fluttu í Klyfj-
asel í Breiðholti ásamt dóttur
sinni. Stuttu seinna lést Óskar en
Kristín bjó þar áfram til ársins
1994 að hún fékk sér litla íbúð í
Aðalstræti 9 þar sem hún bjó þar
til hún flutti á Seljahlíð í janúar
á þessu ári. Kristín helgaði sig
uppeldi barna sinna og heimilinu
en fór að vinna sem vökukona
1974 á Borgarspítalanum, eftir
að yngstu börnin urðu sjálf-
bjarga og vann þar til ársins
1989 þegar hún hætti vegna ald-
urs.
Útför Kristínar verður gerð
frá Dómkirkjunni í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
11. september 1898,
d. 11. október 1969.
Börn Kristínar og
Óskars eru: 1) Krist-
ján, f. 1942, maki
Ragnheiður Guð-
mundsdóttir, þau
eiga fjögur börn og
níu barnabörn; 2)
Sigurður, f. 1945,
maki Ólöf Húnfjörð,
látin. Vinur Hulda
Þórólfsdóttir; 3)
Brandur, f. 25. jan-
úar 1947, d. 27. jan-
úar 1947; 4) Lárus,
f. 1948, maki Svala G. Sigurjóns-
dóttir, þau eiga eitt barn og þrjú
barnabörn; 5) Anna Hulda, f.
1949, maki Sigurður Kjartan
Lúðvíksson, þau eiga fjögur börn
og fjögur barnabörn; 6) Guð-
finna, f. 1952, maki Jóhann B.
Garðarsson, þau eiga fjögur börn
og fimm barnabörn. 7) Ásdís, f.
1954, maki Jón G. Bergsson, þau
eiga þrjú börn og tvö barnabörn;
8) Ólafur Óskar, f. 1958, maki
Aðalbjörg Hafsteinsdóttir, þau
eiga eitt barn; 9) Ingibjörg, f.
1959, maki Ómar Árnason, þau
eiga fjögur börn og 10) Halldóra,
f. 1962, maki Ólafur Kristmunds-
son, þau eiga tvö börn.
Kristín fæðist að Reykhólum,
en flyst með foreldrum sínum
Elsku amma Stína, nú ert þú
farin frá okkur og það er svo sárt
að hafa ekki náð að kveðja þig.
Mér finnst svo ósköp stutt síðan
ég fékk að kynnast þér. Ég var
orðin sextán ára þegar ég kom
fyrst til þín í heimsókn og þú tókst
svo vel á móti mér, eins og þú
hefðir þekkt mig vel alla tíð.
Þó að oft væri langt á milli heim-
sókna og samviskubitið hjá mér
mikið vegna þess fann ég aðeins
fyrir gleði og væntumþykju frá þér
þegar við komum, það var eins og
þú fyndir það hvernig mér leið.
Það var svo gaman að fá að hlusta
á þig segja frá okkar stóru fjöl-
skyldu og gömlu tímunum. Þegar
þú kvaddir okkur var það alltaf
með svo hlýjum orðum og þú lést
okkur alltaf vita hvað þér þætti
yndislegt að fá að sjá okkur.
Elsku amma, mikið hefði ég vilj-
að kynnast þér betur, við ætluðum
sko aldeilis að venja komur okkar
til þín mun oftar í framtíðinni þar
sem þú varst flutt svo nálægt okk-
ur. Ég náði ekki að heimsækja þig
í Seljahlíðina en var glöð að heyra
að þér líkaði vel, þann stutta tíma
sem þú áttir þar. Ég veit að þér
líður vel á nýja staðnum þínum
með afa.
Hvíldu í friði, amma mín, og guð
geymi þig.
Þín
Kristjana Þórdís.
Systir mín, Kristín Ásta Ólafs-
dóttir, lést í Seljahlíð 20. apríl sl.
Hún fæddist á Reykhólum vestra
15. september 1922, fyrsta barn
foreldra okkar, Brandísar Árna-
dóttur og Ólafs Bjarnleifssonar.
Fyrstu fjögur til fimm árin fylgdi
hún foreldrum sínum úr einum
stað í annan. Þannig var hún að-
eins ársgömul með þeim í Straum-
firði á Mýrum, en næstu árin voru
þau í Vestmannaeyjum. Ég hygg,
að hún hafi fylgt móður sinni í
kaupavinnu undir Eyjafjöllum
sumarið 1926, en um haustið var
öll fjölskyldan komin til búsetu í
Viðey. Þaðan átti hún minningar,
aðeins tæplega fjögurra ára; mundi
hún þá eftir því, þegar hún fór með
frænku sinni að sækja mjólk til
Viðeyjarbúsins. Fljótlega var flutt
búferlum til Reykjavíkur, þar sem
Stína var búsett æ síðan.
Oft er það svo, að leiðir systkina
á fullorðinsárum liggja ekki mikið
saman, ef aðstæður eru með þeim
hætti, að vík sé á milli. En í byrjun
búskapar Stínu og Óskars í litla
bakhúsinu á Fálkagötunni, átti ég
systur minni og mági mikið upp að
unna fyrstu árin mín í háskólanum
fyrir að taka mig í fæði, sem svo
var kallað. Það var ekki alltaf, að
sumarhýran dygði út allan vetur-
inn. Sannaðist það fornkveðna, að
þeir eru örlátastir, sem minnst
eiga. En fólkið var ungt og bjart-
sýnt, og jafnan var maður manns
gaman í litla eldhúsinu hennar
systur minnar í þá daga. Mörgum
árum síðar, og ég betur staðsettur,
fluttur aftur til heimabyggðarinn-
ar, vorum við nær hvort öðru. Þá
voru heimsóknir, barnaafmæli og
jafnvel fermingar og ættarmót. Og
svo var farið í ferðalög um landið
undir yfirskini veiðimennsku, eða
bara til skoða þetta fallega land.
Í tímans stöðugu framrás fennir
alltaf að einhverju leyti yfir gömul
spor og fólk verður viðskila hvert
við annað, hittist kannske bara við
jarðarfarir. Eftir að systir mín
varð ekkja, bjó hún vel að sínu. Af
miklum höfðingsskap léði hún sum-
arbústað sinn í Lækjarbotnum
undir niðjamót foreldra okkar. Það
var vel heppnað og sólríkt.
Stína var fríð sýnum og grann-
vaxin. Hún sór sig mjög í föðurætt-
ina, bæði í útliti og atferli ; var
jafnvel svolítið útskeif eins og
pabbi okkar var. Úr sömu átt hafði
hún einnig glaðlyndi og hispurs-
leysi. Þar með er ekki sagt, að hú
hafi ekki fengið eitthvað frá móður
sinni í vöggugjöf; hún var bæði vel
gerð og vel gefin.
Það er stór hópur barna, sem nú
kveður móður sína með söknuði, og
minnkandi hópur systkina sér á
bak stóru systur sinni.
Þórhallur B. Ólafsson.
Stína frænka er ein af mörgum
Kristínum sem skipa sess í lífi
mínu og ég hef tengst sterkum
böndum, haft mætur á, elskað og
virt, stundum allt þetta í senn.
Hún var elsta systir hans pabba
heitins. Við fórum til þeirra Óskars
á Fálkagötuna þegar við fórum í
bæinn, eins og það heitir þegar
maður fer ofan af Skaga til höf-
uðborgarinnar. Brandís amma,
Stína og Óskar, Maddý og Leifur,
Bjössi og Fjóla, Jón og Ella. Þetta
voru viðkomustaðirnir í Reykjavík-
urdeild föðurfjölskyldunnar þegar
við Skagafólkið skruppum suður.
Það var eitthvað örlagaríkt og
öðruvísi við þetta borgarfólk í aug-
um drengs úr fásinninu.
Maður fékk mjólk og kökur og
lék sér á meðan fullorðna fólkið
sötraði kaffi, reykti og talaði um
lífsins gagn og nauðsynjar, mest
frá sósíalískum útgangspunkti.
Maður kynntist fullorðna fólkinu
ekki beint. Það var búið að eiga
svo mörg börn að maður hvarf í
fjöldann. En ég fékk ungur tilfinn-
ingu fyrir Stínu frænku. Hún var
sterk, hrjúf og kvenleg í senn,
hefðarfrú og alþýðukona. Lífs-
reynd og hló ekki alltaf við manni
en á hinn bóginn glaðleg, kímin og
heillandi.
Þegar Kristín kona mín frétti
andlát nöfnu sinnar minntist hún
fyrstu kynna sinna af henni. Við
vorum bara kynþroska börn en
mér fannst að ég þyrfti endilega að
kynna hana fyrir Stínu frænku.
Hún var í hvassara lagi þennan
dag, sem kona mín man enn sem
hann hefði verið í gær, en kvaddi
hana með kossi og hlýju. Og konan
hefur æ síðan haft mætur á þessari
einlægu konu úr reykvískri verka-
mannafjölskyldu. Hún var odd-
hvassari en konurnar sem við átt-
um að venjast. En fölskvalaus og
maður hafði ekkert að óttast í
hennar návist.
Löngu síðar áttum við Stína löng
og einlæg samtöl um fortíðina. Ég
geymi þau. Ég vildi vita um föð-
urfjölskylduna mína og hún sagði
frá, stundum frjálst og fúslega en
stundum treglega og var jafnvel
ekki laust við að dimmdi yfir. Það
voru dýrmætar stundir. Ég hringdi
hjá henni bjöllunni niðri í sundinu
og það leið dágóð stund áður en ég
heyrði mjúkráma röddina í dyra-
símanum. „Blessuð Stína, þetta er
Gæi, við ætluðum að hittast núna.“
Hún hleypti mér inn og lyftan ætl-
aði að vera allan daginn á leiðinni
upp á hæðina hennar. „Ég var að
lesa,“ sagði hún afsakandi og bauð
mér inn, „og svo steinsofnaði ég.
Maður hefur ekkert betra að gera
núorðið. Má ekki bjóða þér kaffi?“
Svo hvarf hún inn í eldhús en kom
von bráðar aftur með kaffið og
með því.
Og við töluðum saman. Um for-
eldra og systkin, erfiði, ósætti, ár-
ans brennivínið, að vera síflytjandi
af einum stað á annan, að þurfa að
sækja kaupið fyrir fullorðna menn
svo þeir færu ekki sér og öðrum að
voða, góðar stundir og slæmar.
Það voru frek örlög og ekki fyrir
alla að vera stóra systir í svona
fjölskyldu.
Þegar við Stína hittumst síðast
vorum við bæði að fylgja góðri
konu síðasta spölinn. Ég minntist
við hana á kapellutröppunum en
hún treysti sér ekki í erfikaffið svo
við náðum ekki að tala saman að
KRISTÍN ÁSTA
ÓLAFSDÓTTIR
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ELÍSABET BENEDIKTSDÓTTIR
frá Erpsstöðum, Dalasýslu,
Álfheimum 36,
Reykjavík,
sem lést föstudaginn 21. apríl á Landspítalanum
í Fossvogi, verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 3. maí kl. 15.00.
Anna Margrét Albertsdóttir, Hildiþór Kr. Ólafsson,
Guðrún Albertsdóttir, Páll Björnsson,
Svanhildur Albertsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg fóstursystir mín,
ALDA STEINA TÓMASDÓTTIR ANDERSEN
andaðist á heimili sínu á Lollandi, Danmörku, föstudaginn 28. apríl.
Pálína Magnúsdóttir
(Palla).
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN S. ALEXANDERSSON
Aðalstræti 9,
lést á Landspítalanum í Fossvogi 1. maí.
Aðstandendur.
Ástkær eiginmaður minn, tengdasonur, faðir,
tengdafaðir og afi,
RÚNAR JÓN ÓLAFSSON,
Vogatungu 105,
Kópavogi,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi 27.
apríl.
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju laugardaginn
6. maí. Jarðsett verður í Hvalsneskirkjugarði sama dag.
Margrét Guðmundsdóttir,
Guðrún Guðjónsdóttir,
Þuríður Ólöf Rúnarsdóttir, Róbert Ingi Guðmundsson,
Guðmundur Rúnar Rúnarsson, Kolbrún Fjóla Kristensen,
Hjördís Úlla Rúnarsdóttir, Einar Birgisson,
Helena Rúnarsdóttir, Kjartan Andrésson
og barnabörn.
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og
amma,
MARGRÉT HERMANNSDÓTTIR
frá Bíldudal,
er látin.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug.
Jón Hannesson,
Björn Jónsson, Hallfríður Kristinsdóttir,
Hlynur Þór Björnsson,
Kristín Birna Björnsdóttir,
Margrét Ásdís Björnsdóttir.
Elskuleg móðir okkar og tengdamóðir,
GUÐRÚN ÁGÚSTA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Kleppsvegi 24,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ 26.
apríl.
Ólöf Soffía Jónsdóttir,
Guðríður Eyrún Jónsdóttir, Viggó Þorsteinsson.