Morgunblaðið - 08.06.2006, Blaðsíða 38

38 FIMMTUDAGUR 8. JÚNÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Gróa Eyjólfs-dóttir fæddist á
Melum í Fljótsdal
22. september 1922.
Hún andaðist á
Landspítalanum 31.
maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Eyjólf-
ur Þorsteinsson og
Ásgerður Pálsdótt-
ir. Systkini Gróu
eru Páll, f. 1919, d.
1966, maki Sigríður
Einarsdóttir, f.
1922, d. 2001;
Helga, f. 1921, d. 2003, maki
Ingvi Ingólfsson, f. 1924, d. 1995;
Þorsteinn, f. 1923, d. 1928; Anna,
f. 1925, maki Helgi Oddsson, f.
1923, d. 1999; Þuríður, f. 1926,
maki Sigurður Björnsson, f. 1924;
Margrét, f. 1927, d. 2002, maki
Axel Jónsson, f. 1916, d. 1966;
Einar, f. 1931, d. 1944; og Sigríð-
ur, f. 1935, maki Gísli Ísleifsson,
f. 1927.
Eiginmaður Gróu var Örn Ing-
ólfsson, f. á Þorbrandsstöðum í
Vopnafirði 1. febrúar 1919, d. 18.
apríl 1982. Börn Gróu og Arnar
eru: 1) Ingólfur, f. 1944, maki
Sigurborg Gísladóttir, f. 1943.
Þau eiga þrjár dætur. Þær eru:
Elva, f. 1966, maki Jóhann Elíe-
serson, f. 1968, þau eiga tvö börn.
Álfheiður, f. 1968, maki Guð-
bjartur Árnason, f. 1967, þau
eiga þrjú börn. Védís f. 1974,
maki Tómas Pálsson, f. 1976, þau
eiga tvö börn. 2) Ásgerður, f.
1946, maki Gunnar Ásgeirsson, f.
1943, þeirra börn eru: Arnþór, f.
1965, maki Erla Hulda Halldórs-
dóttir, f. 1966, þau eiga tvö börn.
Ásgeir, f. 1967, maki Eygló Ill-
ugadóttir, f. 1965, þau eiga þrjú
börn. Elín Arna, f.
1969, maki Kristinn
Pétursson, f. 1968,
þau eiga þrjár dæt-
ur. 3) Örn. f. 1949,
maki 1 Stefanía
Gústafsdóttir, f.
1949, þau áttu son-
inn Örn, f. 1970, d.
1990, maki 2 Guð-
laug Hestnes, f.
1951, dóttir þeirra
er Svanfríður
Eygló, f. 1976, maki
Albert Nobel Getc-
hell, f. 1968, þau
eiga einn son. 4) Reynir, f. 1956,
maki Svandís Guðný Bogadóttir,
f. 1954, þau eiga þrjá syni. Þeir
eru: Hafþór Bogi, f. 1976, Gunnar
Örn, f. 1979, unnusta Ólöf Garð-
arsdóttir, f. 1980; Birgir Fannar,
f. 1985. 5) Elín, f. 1958, maki
Lúðvík Matthíasson, f. 1954, þau
eiga fjögur börn. Þau eru: Lovísa
Dröfn, f. 1976, maki Magnús Lár-
usson, f. 1972, þau eiga tvö börn.
Karen, f. 1979, maki Arnar Már
Eiríksson, f. 1979, þau eiga tvö
börn. Örn, f. 1985, Kristjana, f.
1995.
Gróa ólst upp á Melum og hóf
þar búskap 1944 ásamt Erni, sem
hafði verið ráðsmaður á Skriðu-
klaustri um tíma, eftir að hann
lauk búfræðinámi á Hvanneyri.
Þar bjuggu þau til 1949 en fluttu
þá til Vopnafjarðar, þar sem þau
störfuðu bæði hjá kaupfélaginu á
staðnum. Þar bjuggu þau til árs-
ins 1959 er þau fluttu til Hafnar í
Hornafirði. Á Höfn stundaði
Gróa lengst af verslunarstörf
samhliða heimilisstörfunum.
Útför Gróu verður gerð frá
Hafnarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Í dag er til moldar borin mæt
kona sem mig langar að minnast.
Kynni okkar Gróu hófust árið 1973
og var hún mér allar götur síðan af-
ar góð tengdamóðir, og lét sér annt
um velferð mína og minnar fljöl-
skyldu. Það er ekki sjálfgefið að svo
sé, en víst er það að við áttum vel
saman þótt ólíkar værum. Gróa var
mörgum kostum búin sem féll vel
að mínum áhugamálum og starfi,
hún var hafsjór af fróðleik þegar
kom að söngtextum og lögum, þar
lærði ég margt. Árið 1982 missti
Gróa eiginmann sinn, Örn Ingólfs-
son, langt fyrir aldur fram. Þá
sýndi hún vel hvers hún var megn-
ug. Gróa varð að takast á við maka-
missi og standa sjálfstæð. Hún
lærði á bíl, tók tveggja manna
vinnu á sig, og gaf sig hvergi. Litli
guli sumarbústaðurinn sem þau
Örn byggðu í Lóninu hélt sínu að-
dráttarafli fyrir börnin fimm og
fjölskyldur þeirra í mörg ár, þökk
sé dugnaði og natni Gróu. Steina-
söfnun var mikið áhugamál Gróu,
og var hún iðin við þá iðju. Arkaði
fram á síðasta ár um aurana með-
fram Jökulsá í leit að góðum stein-
um. Kunni öll nöfn á þessu grjóti
sem tengdadóttirin kunni engin skil
á. En nú prýðir garðinn minn af-
rakstur steinaleitar hennar, og þyk-
ir mér vænt um hvern einasta stein.
Það er margt sem kemur upp í
hugann á stundu sem þessari, og
margt ber að þakka á langri leið.
Allar bílferðirnar okkar í gegnum
árin voru skemmtilegar. Við sung-
um gjarnan, hún kunni textana og
ég lærði þá smám saman. Það kom
fyrir að við þurftum að stoppa til að
kenna hvor annarri dansspor, og
var Berufjarðarströndin best til
þess fallin, innan um vegakindur,
anda- og gæsahópa sem töldu sig
eiga veginn eins og við. Þegar við
Brói keyptum húsið okkar við Hóla-
brautina fylgdi rósaskáli með, en ég
vissi lítið hvað átti að gera við svo
viðkvæman gróður. Þar kom að
grænum fingrum tengdamóður
minnar. „Þú gerir svona, svo gerir
þú þetta, og þá kemur þetta allt.“
Ég gerði það, og nú standa þær í
blóma, örugglega Gróu til heiðurs,
því sjaldan hafa þær blómstrað eins
snemma. Kæra tengdamamma,
hafðu þökk fyrir allt sem þú gafst
mér ungri stúlku, ókunnugri hér á
þessum stað. Það var ekki síst fyrir
tilstilli þitt að mér hefur vegnað vel
og átt hér mikil hamingjuár. Þú átt-
ir þinn þátt í því. Einnig skal þér
þakkað fyrir þann hlýhug sem þú
sýndir báðum barnabörnum þínum,
þótt lífið hagaði því svo að annað
lést af slysförum, en hitt búsett í
Ameríku. Bið ég góðan Guð að
geyma Gróu, og hef ég þá einlægu
trú að tengdafaðir minn hafi tekið
vel á móti henni. Minningin lifir.
Guðlaug Hestnes.
Jæja, elsku amma. Þá er komið
að kveðjustund, að minnsta kosti
um sinn.
Þú trúðir því að lífið væri hring-
rás. Mér finnst gott að trúa því
líka. Að gamla kunningja og fjöl-
skyldu muni maður hitta aftur þeg-
ar yfir er komið, það er gott að
hugsa til þess.
Hugurinn reikar til baka og það
eru svo margar góðar minningar að
ylja sér við.
Þegar ég var ung stelpa og kom
til ykkar afa út í Víðines. Ég man
mest eftir andrúmsloftinu, það var
eitthvað svo notalegt að koma til
ykkar. Rólóinn var rétt hjá. Afi sat
í hægindastólnum sínum með píp-
una og amma að stússa í eldhúsinu.
Síðan byggðuð þið ykkur lítið og
sætt hús á Kirkjubrautinni, þá var
enn styttra að fara til ykkar. Þið
bjugguð ekki lengi þar því afi dó
eftir stutt veikindi.
Þér leið ekki vel einni. Þér þótti
svo gott að vera innan um fólk. Þú
varst mikil félagsvera og vinmörg.
Dans og tónlist höfðuðu til þín. Á
ættarmótum skemmtum við okkur
vel. Þar var mikið dansað og sung-
ið. Við töluðum um að þú yrðir orð-
in hress fyrir ættarmótið í sumar
og myndir dansa þar manna mest.
Ég efast ekki um að þú verðir þar
með okkur og við munum skemmta
okkur vel alveg eins og þú hefðir
viljað.
Ég þakka þér svo innilega fyrir
allt, elsku amma mín.
Þín,
Elín Arna.
Kæra Gróa. Þá ertu búin að
kveðja og mig langar að þakka þér
samfylgdina gegnum árin. Þegar
við Hermann fluttum hingað til
Hafnar fyrir rúmum 40 árum
þekktum við enga hér, en ég vissi
um marga Vopnfirðinga sem
byggju hérna. Þar á meðal voruð
þið Örn. Við fórum svo að vinna á
skrifstofu kaupfélagsins við hlið
hans og hann leiðbeindi mér fyrstu
vikurnar að læra á símaskiptiborðið
o.fl. Alltaf þolinmóður við stelpuna
sem lítið kunni. Blessuð sé minning
hans.
Mörgum árum áður höfðuð þið
leigt á Jaðri hjá pabba og mikil vin-
átta myndast sem aldrei dvínaði og
hann segir enn að þið hafið verið
sínir bestu vinir. Fyrir það vill hann
þakka.
Á þessum árum fannst mér þú
vera „gömul“ kona, sem ósköp gott
var að koma til og við Ása kynnt-
umst strax fyrsta sumarið og þann-
ig hófust okkar góðu kynni, sem
aldrei hefur borið skugga á. Núna
seinni árin er eins og árunum 20
sem skildu okkur að hafi fækkað og
við áttum góðar stundir saman með
prjóna og spjall, ferðir upp í Lón í
sumarbústaðinn ykkar og samveru
á skemmtunum, því þú varst alltaf
tilbúin að taka þátt í því sem í boði
var. Mikill framsóknarmaður varstu
og lást ekkert á skoðunum þínum,
hafðir brennandi áhuga á kosninga-
undirbúningi og í vetur þegar þér
fannst þú vera eitthvað þreytt og
lasin sagðist þú allavega ætla að
tóra fram yfir kosningar. Þegar við
Hermann komum til þín á Land-
spítalann í vikunni fyrir kosning-
arnar var búið að ákveða hjartaað-
gerð næsta mánudag og fannst þér
ganga hægt að fá utankjörstaðar-
kosningu, en það tókst. Þessi stund
var okkar síðasta samvera. Þú náð-
ir þessu markmiði, fórst í aðgerð-
ina, en komst ekki til baka. Þinn
tími var kominn.
Þakka þér fyrir vináttu og tryggð
við okkar fjölskyldu. Ég votta öllum
aðstandendum samúð okkar.
Blessuð sé minnig þín.
Heiðrún Þorsteinsdóttir.
Amma Gróa sat sjaldan aðgerð-
arlaus. Hún var mikið á ferðinni og
keyrði allt sem hún fór. Í hvert
skipti sem ég sá litla gráa bílinn
hennar nálgast gerði ég mig klára
til að veifa henni. Í mörg ár veifaði
ég henni, en aldrei veifaði hún á
móti. Þegar ég minntist á það við
hana, að hún hefði ekki séð mig,
brosti hún bara og sagði að augun
ættu að vera á veginum, ekki á
fólkinu á gangstéttunum. Amma
bar ekki tilfinningar sínar á torg,
en ákveðin gat hún verið og hrein-
skilin. Hún hafði yndi af fallegum
hlutum og fötum. Hún var nátt-
úruunnandi og litli guli sumarbú-
staðurinn hennar bar þess merki
með úrvali af blómum og trjágróðri
sem og miklu magni af steinum og
grjóti sem hún valdi af natni þegar
farið var í grjótleiðangur. Áhuga-
málin voru mörg og var hún mætt á
nánast hvert ball sem haldið var á
Hornafirði. Fannst mér gaman að
horfa á hana dansa því alltaf fannst
mér ég sjá skemmtilegt blik í aug-
um hennar, þar sem hún dansaði
full af æskuljóma.
Amma var stolt kona og sýndi
það einnig þegar kom að fjölskyld-
unni. Hún var stolt af börnum sín-
um, ömmu- og langömmubörnum.
Ég hafði gaman af því þegar hún
bað mig um að eignast fleiri en eitt
barn því hún væri að safna afkom-
endum. Amma var ánægð með mitt
lífsval þó svo að Bandaríkin hefðu
orðið fyrir valinu. Henni fannst sár-
ast að geta ekki fylgst með syni
mínum vaxa úr grasi og var því
dugleg að koma í heimsókn þegar
við komum heim til Hafnar. Ég sá
ömmu tvisvar á síðasta ári, við
brúðkaup okkar hjóna og svo aftur
að hausti. Þegar við kvöddumst tók
hún utan um mig og sagði að sér
þætti vænt um mig. Það var góð
kveðjustund.
Svanfríður Eygló Arnardóttir.
Elsku amma Gróa. Það er erfitt
að þurfa að kveðja þig en það kem-
ur að lokum hjá okkur öllum einn
daginn, þinn dagur er kominn en
við hin munum halda áfram.
Okkur langar að þakka þér fyrir
að hafa alltaf verið yndisleg amma
sem okkur þótti mjög vænt um.
Þú varst alltaf tilbúin að hugga
og faðma og gefa af þér með ást og
hlýju. Þér fannst gaman að líta vel
út og kaupa föt og skó og fara í
lagningu. Það var alltaf fínt í kring-
um þig, blóm úti og inni. Þú áttir
orðið stóra fjölskyldu sem mun
taka þig til fyrirmyndar og líta upp
til þín.
Elsku amma, við munum sakna
þín óskaplega mikið og vonum að
nú sértu komin á fallegan stað þar
sem afi og Örn frændi taka á móti
þér opnum örmum.
Lovísa Dröfn og Kristjana.
Amma er dáin. Þessi hressa, káta
og lífsglaða kona sem kunni að lifa
lífinu er dáin eftir stutta sjúkra-
legu.
Hver hefði trúað því þegar ég og
mín litla fjölskylda hittum þig um
páskana að ræða ættarmótið sem á
að vera í sumar, þú ætlaðir sko að
koma eins og þú hafðir alltaf gert,
og hlakkaðir mikið til, eins og okk-
ur öll, þó ekki yrði það haldið í
Fljótsdalnum að þessu sinni.
Alltaf var gott og gaman að koma
til þín. Það var alveg sama hvenær
við komum, alltaf var skapið gott
og tekið á móti okkur með kossum
og faðmlögum. Og ekki spillti kaffið
og kakóið, ásamt pönnsum með
sultu og rjóma, þótt þú ættir aldrei
neitt með kaffinu eins og þú orðaðir
það. Heimsmálin voru tekin fyrir
ásamt öðrum málum í gríni og al-
vöru og mikið er nú búið að hlæja.
Þú fylgdist vel með mér og minni
fjölskyldu. Hringdir oft, vildir ekk-
ert sérstakt, bara að athuga hvern-
ig við hefðum það. Tryggð þín við
okkur er ómetanleg og áttu hjart-
ans þakkir skilið fyrir það.
Við áttum því láni að fagna að
eignast tvíbura í desember 1998. Í
janúar 1999 í miklum snjó gerðir þú
þér lítið fyrir, tókst þér far með
syni þínum, og heimsóttir okkur,
bara til að líta á börnin. Það var
skemmtileg og góð heimsókn,
ásamt öllum hinum heimsóknunum.
Einhverju sinni sem oftar varstu
stödd í heimsókn hjá foreldrum
mínum, þau voru að fara út eina
kvöldstund, og vantaði að koma þér
fyrir einhvers staðar svo þér leidd-
ist ekki, og það varð úr að þú
komst til okkar í mat. Mikið var nú
skrafað og hlegið.
Svona stundir verða því miður
ekki fleiri. Þín verður sárt saknað
af mér og minni fjölskyldu. Skrýtið
verður að koma á Höfn og eiga ekki
eftir að drekka kaffisopann með þér
og ræða heimsmálin.
Yndislega amma okkar, hafðu
þökk fyrir allt og allt.
Elfa, Jóhann, Ingólfur
Örn og Jónína Ósk.
Það var í júní 1994 sem hálfkvíð-
inn ungur maður mætti á ættarmót
ykkar Melasystra, sem Elfa kynnti
mig fyrir þér þessari glæsilegu og
virðulegu konu, henni ömmu Gróu.
Síðan þetta var eru liðin tvö ætt-
armót með þér og mörg viðburðarík
og skemmtileg ár, bæði hjá okkur
og þér.
Það lýsir best þeirri tryggð og
umhyggju hjá þér gagnvart okkur,
þegar við eignuðumst tvíburana á
aðfangadag 1998, þegar þú komst í
janúar með Reyni í miklum snjó og
ófærð til að skoða þau.
Vandvirkni, áreiðanleiki og ná-
kvæmni var þitt aðalsmerki.
Ekki varstu mikið fyrir að flíka
þínum tilfinningum, hafðir gaman
af að tala um góðu gömlu sveita-
böllin, en dansinn var þitt líf og
yndi.
Innst í hjarta okkar geymum við
fjölskyldan allar góðu samveru-
stundirnar með þér, ræðandi lands-
málin, þiggjandi veitingar og stund-
um ráðleggingar.
Við minnumst þó sérstaklega
þeirrar stundar sem við áttum með
þér um síðastliðna páska, en það
var síðasta stundin sem við áttum
með þér.
Stundin líður, tíminn tekur,
toll af öllu hér,
sviplegt brotthvarf söknuð vekur
sorg í hjarta mér.
Þó veitir yl í veröld kaldri
vermir ætíð mig,
að hafa þó á unga aldri
eignast vin sem þig.
(Hákon Aðalsteinsson)
Við kveðjum þig hinsta sinni með
hjartans þökk fyrir allt. Megi minn-
ingin um yndislega konu lifa.
Jóhann Elíesersson.
Elsku Gróa. Ég kynntist þér
fyrst fyrir tuttugu árum þegar við
Ásgeir byrjuðum saman. Þú tókst
mér strax vel og bauðst mig vel-
komna. Margar góðar stundir höf-
um við átt saman og ýmislegt tekið
okkur fyrir hendur eins og þegar
við skelltum okkur saman í útilegu í
Skaftafell ásamt samstarfsfólki í
KASK og einnig þegar við fórum
saman með Gunnar lítinn í sum-
arbústað við Flúðir.
Algengt var nú líka að líta í Lón-
ið þegar þú áttir bústað þinn þar og
ófáar ferðirnar höfum við farið á
aurana til að finna fallega steina.
Ekki má nú gleyma ferðalögunum
austur á land og aldeilis höfðum við
góðan leiðsögumann með okkur þá í
för.
Þú þekktir hverja þúfu og hverja
laut og ekki komið að tómum kof-
unum hjá þér varðandi ýmsan fróð-
leik um Héraðið þitt góða. En eng-
inn staður var eins góður
veðurfarslega og Héraðið í þínum
huga. Enda upplifðum við það nú
einnig með þér hvað veðrið getur
verið gott þar.
Það á eftir að vera tómlegt hjá
okkur nú þegar þú kemur ekki
lengur og færð þér kaffisopa og
fylgist með í lífi okkar á Aust-
urbrautinni. Við Margrét hittum
þig í síðasta skipti seinni part dags
og þá sagðir þú okkur að þú ætlaðir
á Djúpavog daginn eftir með öldr-
uðum. En hlutskipti þitt varð ann-
að. Þín leið lá suður.
Nú er komið að leiðarlokum og
gengin er glæsileg kona og dugleg.
Það sópaði að þér hvar sem þú
fórst og eftir þér var tekið.
Ég þakka þér kærlega fyrir sam-
fylgdina.
Þín
Eygló.
GRÓA
EYJÓLFSDÓTTIR
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
KÅRE J. ÅSMO,
dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund,
Hringbraut 50,
Reykjavík,
andaðist miðvikudaginn 24. maí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Þökkum öllum sem sýnt hafa okkur samúð og vinarhug.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki Grundar.
Sigurborg Valdimarsdóttir Åsmo,
Lillian Åsmo, Halldór Gíslason,
Aðalheiður Halldórsdóttir, Sigurjón Kristjánsson,
Kári J. Halldórsson,
Egill Sigurjónsson,
Kári Sigurjónsson.