Morgunblaðið - 08.06.2006, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 8. JÚNÍ 2006 39
MINNINGAR
✝ Guðfinnur IngiHannesson
fæddist í Reykjavík
25. maí 1940. Hann
andaðist á Land-
spítalanum við
Hringbraut
fimmtudaginn 25.
maí síðastliðinn.
Móðir hans var
Theodóra Þor-
steinsdóttir frá Ytri
Þorsteinsstöðum í
Haukadal í Dala-
sýslu, f. 25. október
1904, d. 27. nóvem-
ber 1992. Fósturfaðir hans var
Friðþjófur Karlsson frá Noregi,
f. 29. júní 1917, d. 16. febrúar
1986.
Guðfinnur Ingi ólst upp í
sveitasælunni í Dölunum fyrstu
þrjú ár ævi sinnar en frá fjögurra
ára aldri bjó hann fyrst í Reykja-
vík og síðan í Kópavoginum þar
sem hann bjó á Háveginum allt
fram til þess dags er hann lést.
Guðfinnur Ingi var 16 ára gam-
all er hann kynntist verðandi eig-
inkonu sinni, Halldóru Guðjóns-
dóttur frá Hafnarfirði, en 17 ára
gömul fóru þau að búa saman á
Háveginum í foreldrahúsum Guð-
finns Inga. Þau giftu sig hinn 28.
janúar 1961. Foreldrar Halldóru
voru Guðjón Gíslason og Olga
Þorbjörnsdóttir. Guðfinnur Ingi
og Halldóra eignuðust tvö börn.
Þau eru: 1) Theodór
Guðfinnsson, f. 20.
september 1958,
maki Ragnheiður
Snorradóttir, f. 29.
maí 1960. Saman
eiga þau dæturnar
Bryndísi Maríu, f.
10. september 1986,
og Thelmu Björk, f.
29. apríl 1992. Fyrir
átti Ragnheiður
dótturina Þóreyju
Heiðdal, f. 19. nóv-
ember 1979, sam-
býlismaður Magnús
Einarsson. Barn þeirra er Alex-
andra. 2) Hildur Guðfinnsdóttir,
f. 28. febrúar 1961, maki Magnús
Flygenring, f. 25. apríl 1952.
Saman eiga þau soninn Ágúst
Inga, f. 30. desember 1990. Fyrir
átti Magnús dæturnar a)Kristínu
Björgu, f. 18. júní 1983, sambýlis-
maður Eyjólfur Pálsson, þau eiga
óskírða dóttur; b)Rakel, f. 23.
apríl 1987.
Guðfinnur Ingi starfaði lengst
af hjá Kópavogsbæ, fyrst hjá
Strætisvögnum Kópavogs og síð-
an hjá Sundlaug Kópavogs. Síð-
ustu mánuði starfsævi sinnar
starfaði hann sem forstöðumaður
í Íþróttahúsinu við Kársnesskóla.
Útför Guðfinns Inga var gerð
frá Digraneskirkju 2. júní. Hann
hvílir nú í Hafnarfjarðarkirkju-
garði.
Þegar dauðinn kveður dyra fer
ekki hjá því að maður staldri við og
íhugi lífið og tilveruna. Hver er til-
gangurinn, hví eru sumir hrifsaðir
á brott frá okkur á morgni lífs-
starfsins og aðrir mitt í önnum
þess?
Margar spurningar vakna í huga
okkar, en enginn veit réttu svörin
við lífsgátunni. Við getum aðeins
beygt okkur í auðmýkt fyrir því
sem orðið er og reynt að halda
áfram eftir mætti.
Kær vinur okkar hjóna til
margra ára, Ingi Hannesson, lést
að morgni afmælisdags síns 25. maí
eftir stutta en snarpa sjúkdóms-
legu. Minningarnar hrannast upp
hver af annarri og ekkert nema fal-
legar minningar. Ingi var hrókur
alls fagnaðar í góðra vina hópi. Við
minnumst sérstaklega allra ferða-
laganna sem við fórum með
„Broncoklúbbnum“ sem við stofn-
uðum með mágkonum og svilum
Inga. Það leið ekki sú helgi allt
sumarið að ekki væri brunað af
stað á fjórum til fimm Broncoum á
vit ævintýranna upp um fjöll og
firnindi og auðvitað var Ingi á best
bónaða bílnum en hann var einstakt
snyrtimenni. Oftar en ekki var
kveiktur varðeldur og sungið og
spjallað þar til morgunsólin kíkti
upp fyrir fjallatoppana. Við minn-
umst þorrablótanna okkar og allra
góðu stundanna sem við áttum í
sumarbústöðunum á Laugarvatni.
Við minnumst Inga með Dódó
sína á dansgólfinu ýmist í svífandi
tangó eða tjúttandi rock’n roll. Þau
voru fallegt par.
Að leiðarlokum viljum við hjónin
þakka Inga allt það sem hann var
okkur. Við biðjum góðan Guð að
styrkja Dódó, börnin og barnabörn-
in, því söknuður þeirra er mikill, en
minningin um góðan, heiðvirðan og
fallegan dreng mun ætíð lifa meðal
okkar og milda söknuðinn.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja,
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem)
Blessuð sé minning Inga Hann-
essonar.
Elín og Konráð.
Ég græt þig, elsku pabbi minn,
græt þig vegna þess saknaðar sem
berst í brjósti mínu, vitandi að þú
hafir verið tekinn frá okkur að ei-
lífu, græt þig vegna þeirra ynd-
islegu minninga sem þú skilur eftir
þig, græt þig þegar ég hugsa um
allt það sem þú gerðir fyrir mig,
græt þig þegar ég hugsa um allt
sem við áttum eftir að gera saman,
græt þig hugsandi um þau veikindi
sem þú þurftir að þola næstum
helming ævi þinnar. Hjarta- og
æðasjúkdóm þurftir þú að bera
með þér frá 37 ára aldri og síðan
illvígan sjúkdóm í meltingarvegi.
Ég græt þig því ég veit að þetta
hefði ekki þurft að ganga svona
langt. Vitandi það að ekkert er ei-
líft var ég þrátt fyrir það viss um
að þú myndir klára þig af þeim
veikindum sem þú þurftir að takast
á við síðustu vikur ævi þinnar. Í
mínum huga var þetta bara eitt af
þeim verkefnum sem þér var falið
að leysa. Í þetta sinn var mátturinn
of lítill fyrir of stórt verkefni.
Hetjuleg barátta þín dugði ekki til,
glampinn í augunum sagði mér allt
– þú vissir að þetta var þér um
megn. Þú kvaddir okkur á sextug-
asta og sjötta afmælisdegi þínum,
nákvæmt skyldi það vera eins og
hvert það verk sem þú tókst þér
fyrir hendur.
Elsku pabbi, þú hefur ætíð verið
mín fyrirmynd og ég á þér svo
margt að þakka. Þó ekki hafi mér
tekist að feta hvert þitt fótspor
mun minningin um þig áfram verða
mitt leiðarljós allt til æviloka. Þú
varst ekki nema rétt 18 ára þegar
alvara lífsins byrjaði. Ég var mætt-
ur á staðinn og brauðstritið byrjaði.
Tæplega þremur árum síðar varstu
giftur – ástinni þinni til æviloka –
henni mömmu og litla systir kom í
heiminn mánuði síðar. Fjölskyldan
var þar með komin. Fjölskyldan
ekki stór en þeim mun samhentari
og þú varst stoltur eiginmaður og
faðir og síðar afi allt til enda. Við
bjuggum öll í faðmi ömmu og afa
meðan þeirra naut við, þar sem ég
naut ástar og alúðar ykkar allra.
Það voru sérréttindi að fá að alast
upp við slíka umhyggju. Ég minnist
langra vinnudaga þinna mín upp-
vaxtarár en minningarnar um þær
stundir sem þú varst heima standa
þó upp úr því þær stundir voru
fylltar ást og umhyggju. Þú kunnir
að nota tímann með fjölskyldunni
og þar standa öll ferðalögin upp úr.
Um árabil var hver helgi sumartím-
ans notuð til útilegu, farartækin
búin undir stutta sem langa túra
áður en haldið var af stað, allt pott-
þétt, þú hugsaðir fyrir öllu. Að
þessu bý ég í dag og reyni að til-
einka mér sem og svo margt annað
sem þú hefur markað í líf mitt.
Þegar ég tek mér eitthvað fyrir
hendur hugsa ég alltaf um það
hvernig þú hefðir leyst og skilað af
þér verkefninu. Ég man daginn
sem þú keyptir handa mér fyrsta
reiðhjólið og þú kenndir mér að
hjóla. Það tók ekki langan tíma –
þú fórst aldrei frá ókláruðu verki.
Ég man einnig þegar þú gafst mér
fyrstu skíðin (tréskíði með leðuról-
um og bambusstafi) og við fórum í
Jósepsdalinn og þar lærði ég að
skíða á nokkrum klukkustundum.
Natni þín hafði engin takmörk.
Þú kenndir mér allt um bíla þegar
kom að því að taka bílpróf og ég
eignaðist minn fyrsta bíl, Falcon
árg. ‘65. Þú vildir tryggja að ef eitt-
hvað kæmi upp á þá gæti ég bjarg-
að mér, þannig varst þú og þannig
kenndir þú mér. Námið og íþrótt-
irnar voru ykkur mömmu ofarlega í
huga þar sem þið lögðuð allt ykkar
undir til að ég gæti klárað fram-
haldsnám og stundað íþróttir af
kappi. Að ég tæki námslán hugnað-
ist ykkur ekki. Framtíð okkar
systkina skipti ykkur meira máli en
lífsins gæði, afgangurinn var ykkar.
Þegar að gagnstæða kyninu kom
lagðir þú mér línurnar með skyn-
semina og reynsluna að leiðarljósi,
klára skyldi ég námið fyrst. Ég
man alltaf eftir því þegar þú sagðir
við mig, ég var rétt kominn yfir tví-
tugsaldurinn, að 26 ára aldur væri
ágætis aldur til að eignast barn.
Námi lokið og ég búinn að koma
þaki yfir höfuðið. Ég svaraði því þá
til að þú værir bara að tryggja að
þú yrðir ekki afi fyrir fertugt. Þeg-
ar loks að því kom voruð þið
mamma farin að örvænta enda ég
orðinn tæplega 28 ára. Hafi ég ein-
hvern tímann efast um hlutverk
ömmu og afa þá hvarf sá efi að ei-
lífu eftir fæðingu fyrsta barna-
barnsins. Þvílíkar sogskálar sem
þið hafið verið á barnabörnin. Ástin
og umhyggjan hafa aldrei átt sér
nein takmörk í ykkar lífi. Nærveru
þinni, elsku pabbi minn, er ekki
lokið, því ég veit að þú vakir yfir
okkur. Ég get bara ekki snert þig.
Ég horfi gegnum tárin þegar ég
kveð þig með þessum orðum:
En þó ég gráti, geta engin tár
mér gefið framar stund á jörð með þér,
því þú ert farinn – heim í himininn.
Með það í huga þerra ég votar brár
og þakka vissu, er býr í hjarta mér,
að eilífðin er okkar pabbi minn.
Hafðu ekki áhyggjur af mömmu
því ég mun hugsa um hana eins og
þú hugsaðir um mig.
Þinn elskandi sonur,
Theodór.
Kæri vinur, komið er að kveðju-
stund. Þú þurftir að fara í upp-
skurð og vonuðumst við öll til að þú
myndir ná þér fljótt. En það fór á
annan veg. Guð tók þig til sín.
Hann hefur þurft einhvern til að
laga til hjá sér. Þú varst sá sem
alltaf varst með hallamálið, hvort
sem þú varst við smíðar eða að
tjalda í öllum útilegum okkar. Við
fórum í margar ferðir innlands og
líka utanlands, því það var stór
vinahópur í kringum þig og Dódó.
Það voru fjórar mágkonur og eig-
inmenn þeirra og Ella og Konni og
hópurinn sem kallaði sig F.M.K.
eða Frænkumannaklúbbur. Þú
reyndir að taka þátt í öllu með okk-
ur, en hjartað þitt var orðið svo
veikt að þú varðst stundum að
hægja á þér.
Við byggðum báðir sumarbústaði
á Laugarvatni með eiginkonum
okkar sem eru systur.
Það var mikill samgangur þar á
milli og oft glatt á hjalla. Þú varst
góður vinur barnanna okkar og líka
barnabarnanna okkar, sem voru
mikið í kringum þig og Dódó. Þau
gátu alltaf heimsótt Dódó og Inga,
sem tóku alltaf vel á móti þeim.
Við erum mörg sem minnust þín
með mikilli hlýju og vildum svo
gjarnan að samverustundirnar
hefðu orðið fleiri.
Þín er sárt saknað.
Elsku Dódó, Teddi, Hildur og
fjölskyldur, við og fjölskyldur okk-
ar vottum ykkur innilega samúð.
Guð blessi ykkur öll.
Aðalsteinn og Ólöf.
GUÐFINNUR INGI
HANNESSON



  

  


  !  



 "# $ Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
UNNUR AGNARSDÓTTIR,
Sóltúni 5,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni laugardaginn
3. júní.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju, Reykjavík,
föstudaginn 9. júní kl. 15.00.
Óskar H. Gunnarsson,
Gunnhildur Óskarsdóttir, Arnór Þ. Sigfússon,
Agnar Óskarsson, Margrét Ásgeirsdóttir
og barnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
EINAR MAGNÚSSON
frá Hvítarhlíð
í Strandasýslu,
lést þriðjudaginn 23. maí síðastliðinn.
Jarðarförin hefur farið fram.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Hersilía Þórðardóttir.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, dóttir, systir
og mágkona,
SÓLEY HILDUR ODDSDÓTTIR MANGAL,
13 Allé des Noireaux,
78290 Croissy sur Seine,
Frakklandi,
lést af slysförum sunnudaginn 4. júní.
Lars N. Mangal,
Hjörtur, Soffia Jonna, Sole Andrea,
Soffía Ágústsdóttir, Oddur R. Hjartarson,
Ágúst Oddsson, Elizabeth H. Einarsdóttir,
Kristján Oddsson, Berglind Steffensen.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
BÁRA STEINDÓRSDÓTTIR,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands þriðjudaginn
6. júní.
Útförin fer fram frá Selfosskirkju laugardaginn
10. júní kl. 13:30.
Jón Hallgrímsson,
Guðbjörg Dóra Sverrisdóttir, Magnús Baldur Bergsson,
Steindór Sverrisson, Hjördís Ásgeirsdóttir,
Ríkharður Sverrisson, Valgerður Hansdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar og tengdamóðir,
INGIBJÖRG GUÐNADÓTTIR
frá Siglufirði,
Krummahólum 2,
andaðist þriðjudaginn 6. júní.
Fyrir hönd aðstandenda,
Brynja Böðvarsdóttir, Snorri Þórðarson,
Hjördís Böðvarsdóttir, Bergur Guðnason.