Morgunblaðið - 24.10.2006, Blaðsíða 34

34 ÞRIÐJUDAGUR 24. OKTÓBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Svava Guð-mundsdóttir
fæddist í Reykjavík
23. febrúar 1930.
Hún lést á líkn-
ardeild LSH í
Landakoti 14. októ-
ber sl. Foreldrar
hennar voru Ólína
Hróbjartsdóttir, f.
29. ágúst 1884 á
Raufarfelli undir
Eyjafjöllum, d. 31.
mars 1949 í Reykja-
vík og Guðmundur
Jónsson, f. 9. ágúst
1863 á Leirum undir Eyjafjöllum,
d. 25. sept. 1937. Fyrst af systk-
inum Svövu var Hulda tvíbura-
systir hennar. Síðan eru Guð-
mundína Sigurveig, Guðlaugur
Magnús, Árni Kristján, Sólveig
Jósefína, Stefanía Sæbjörg, Guð-
mundur, Karólína, Jóhanna Helga
og Margrét Stefánsbörn. Systkin
samfeðra: Sigurbjörg, Karólína og
Guðjón Einar. Eftirlifandi systur
eru Jóhanna Helga og Margrét.
Svava giftist 28. apríl 1951 Har-
aldi Ragnarssyni , f. í
Vestmannaeyjum 15.
október 1929. Þau
hófu búskap sinn í
Vestmannaeyjum en
fluttust til Reykjavík-
ur 1953 og hafa búið
þar síðan. Börn þeirra
eru: 1) Hulda, f. 15.
mars 1951, gift Pétri
Hans Baldurssyni, f.
18. apríl 1945. 2)
Ragnar, f. 11. sept.
1953, í sambúð með
Birnu Garðarsdóttur,
f. 5. febr. 1955
3) Ingibjörg, f. 9. ágúst 1961,
gift Hallgrími Sigurðssyni, f. 24.
febr. 1959. Barnabörnin eru 11 og
barnabarnabörnin eru 6.
Svava stundaði ýmis störf um
ævina, er þá einna helst að nefna
Lídó, Hótel Sögu, kaffistofu Morg-
unblaðsins og Sláturfélag Suður-
lands í Austurveri, ásamt því að
sinna heimili sínu af mikilli natni.
Útför Svövu verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Elsku mamma, þá er komið að
kveðjustund. Það er margs að minn-
ast þegar kemur að þessari stundu.
Alla tíð studdir þú við bakið á mér
og hvattir mig áfram í því sem ég var
að gera og mikið varstu stolt,
mamma, þegar ég kom og sýndi þér
útskriftarplaggið úr skólanum í vor.
Þó lífið væri ekki alltaf dans á rósum
hjá þér þá varstu alltaf einstaklega já-
kvæð og sást alltaf jákvæðu hliðina á
öllum hlutum. Þú varst líka alltaf svo
þakklát og gjafmild. Þú kenndir mér
snemma að nota Pollýönnu-leikinn ef
eitthvað bjátaði á hjá mér og hefur
það reynst mér gott veganesti í lífinu.
Þegar ég eignaðist Elsu og þurfti að
fara að vinna frá henni snemma vildir
þú endilega hætta að vinna úti og fá
að passa hana fyrir mig og fyrir það
er ég óendanlega þakklát, á milli ykk-
ar tveggja mynduðust órjúfanleg
tengsl og átti hún alltaf skjól hjá ykk-
ur pabba þegar hún var orðin þreytt á
látunum í bræðrum sínum.
Elsku mamma, ég þakka þér fyrir
að hafa verið eins og þú varst, alltaf
opin, hreinskilin, jákvæð og glöð. Ég
veit að vel hefur verið tekið á móti þér
hinumegin þar sem Hulda frænka
beið eftir þér.
Kveðja,
Ingibjörg.
Elsku amma mín, það er svo margs
að minnast þegar ég hugsa um þig.
Þær eru ófáar stundirnar sem við höf-
um átt saman. Þegar ég var lítil stelpa
þá passaðir þú okkur systkinin ansi
oft og þá var alltaf svo notalegt að vita
af þér þegar ég kom heim úr skól-
anum, þá varst þú alltaf tilbúin með
mat og hafðir alltaf nægan tíma til að
spila „olsen olsen“ og „veiðimann“.
Alltaf þegar við komum til ykkar
afa í Stóragerðið þá ilmaði stigagang-
urinn af pönnukökulykt eða þá að
hann fór að ilma stuttu seinna því allt-
af varstu með deig tilbúið í skál inni í
ísskáp og dældir í okkur bestu pönnu-
kökum í heimi og ef við borðuðum
ekki nógu mikið eða hratt þá varstu
byrjuð að segja „svona borðið þið nú“.
Ósjaldan bauðstu okkur líka í kjöt-
súpu og slátur sem mér fannst svo
æðislegt og ég man að ég hlakkaði til
allan daginn ef við vorum að fara í
mat til þín. Alltaf var bollukaffi hjá
þér á bolludaginn og skötuveisla í há-
deginu á Þorláksmessu og sú stund
þegar fjölskyldan kom saman á Þor-
láksmessu í skötu fékk mig alltaf til að
finna að jólin væru að koma.
Amma, þú varst svo stór hlekkur í
fjölskyldunni, þú naust þess alltaf svo
vel að kalla alla saman og fannst svo
gaman að stjana við fólkið þitt. Alltaf
varstu að hugsa um alla aðra en sjálfa
þig. Þú hefur alltaf verið svo ástrík og
félagslynd og viljað hafa alla sem þér
þykir vænt um saman. Alltaf hefur þú
verið tilbúin að rétta hjálparhönd, þú
máttir aldrei vita af neinu boði eða
saumaklúbbi öðruvísi en að vera búin
að baka pönnukökur og kókosmjöl-
stertu. Þú hefur alltaf verið hrókur
alls fagnaðar, sagðir alltaf skemmti-
lega frá, svo hress og skemmtileg, það
var aldrei lognmolla í kringum þig. Þú
hefur alltaf verið svo hrein og bein og
komið til dyra eins og þú ert klædd.
Ég hef heyrt í þér nánast upp á
hvern einasta dag og ef við vorum
ekki búnar að sjást í þrjá daga þá
sagðir þú alltaf „Mikið agalega er
langt síðan ég hef séð þig“, þú sagðir
alltaf sæl ljúfust og stundum hringdir
þú eða ég í þig eingöngu til að segja
góða nótt og guð geymi þig. Það verð-
ur skrýtið að fá ekki símtal frá þér
framar en ég held samt áfram að
hringja í Stóragerðið og heyra í afa.
Þú spurðir líka alltaf um Val og peyj-
ana og hvort ekki væru allir hressir.
Og sagðir svo alltaf „þú ert nú ekki
ein með hann Val hann er alveg ein-
stakur“. Alltaf sagði ég þér líka að ég
vissi hversu heppin ég væri.
Lífið hjá ykkur afa hefur snúist að
miklu leyti um börn ykkar og barna-
börn og ég vona að ég geti sýnt strák-
unum mínum eins mikla ástúð og um-
hyggju og þú hefur sýnt okkur öllum.
Það var alltaf yndislegt að vera vitni
að þeirri ást sem var á milli ykkar
frænku. Ykkar samband var alveg
einstakt og nú ert þú aftur komin til
hennar og veit ég að það hafa verið
fagnaðarfundir því þið hafið aldrei
getað verið án hvor annarrar í langan
tíma en nú eru tæpir fjórir mánuðir
síðan hún kvaddi.
Elsku afi, missir þinn og okkar
allra er mikill. Megi góður guð
styrkja þig í sorginni.
Elsku amma mín, nú kveð ég þig
með söknuð í hjarta.
Þín,
Sylvía (Silla).
Þegar ég hef verið að halda fyrir-
lestra um mannleg samskipti og kem
að því að tala um „viðmót“ hugsa ég
alltaf til þín, amma. Viðmót þitt var al-
veg sérstakt, þú vannst hug og hjörtu
fólks, hafðir mikið skopskyn og varst
ávallt hrókur alls fagnaðar hvert sem
þú fórst. Amma, þú máttir ekkert
aumt sjá og varst alltaf tilbúin til að
hjálpa þeim sem áttu um sárt að
binda.
Strax eftir fyrstu heimsókn mína
með Herdísi konu mína til þín og afa
heillaðist hún af ykkur og fann ávallt
fyrir mikilli hlýju þegar hún kom í
Stóragerðið.
Þegar ég var strákur fór ég víða
með þér og afa. Þú og frænka, Hulda
tvíburasystir þín, voruð ótrúlega sam-
rýndar og var samband ykkar alveg
sérstakt og ég man að þú sagðir við
mig eftir að frænka dó að þér fyndist
eins og helmingurinn af þér væri
horfinn. Oftar en ekki vorum við og
afi á ferðalagi með þeim, Halla Jens
og frænku og auðvitað var Bjarni Óli
sonur þeirrra með. Með okkur Bjarna
tókst mikil vinátta sem hefur haldist.
Ég man sérstaklega vel eftir öllum
sumarbústaðaferðunum, bæði upp í
Munaðarnes og auðvitað í Hulduland
þar sem við áttum frábærar stundir.
Eftirminnilegust er þó ferðin til Belg-
íu þar sem við heimsóttum Ernu og
Kalla en það var í fyrsta skipti sem ég
fór til útlanda.
Amma, þú varst hornsteinn fjöl-
skyldunnar og heima hjá þér og afa
hitti maður ættingja sem maður sá
sjaldan og þar voru á borðum þínar
frægu pönnukökur. Þú þurftir að
glíma við mikil veikindi síðustu ár og
þar undirstrikaðir þú hversu hörð þú
varst af þér, amma, þú varst hörkutól.
Þegar ég kveð þig nú er mér efst í
huga þakklæti fyrir samfylgdina með
þér og það sem ég hef lært af þér, því
það nýtist mér á hverjum degi og er
ómetanlegt.
En nú þarft þú ekki lengur að
glíma við veikindi þín sem voru orðin
þér svo þungbær og við tekur að þú
hittir Huldu systur þína aftur. Ég trúi
því ekki að það sé tilviljun hversu
stuttur tími leið á milli þess að þú og
frænka kvödduð þennan heim og nú
er ég viss um að það verða fagnaðar-
fundir þegar þið hittist að nýju.
Hvíldu í friði, elsku amma.
Haraldur Pétursson og
Herdís Jónsdóttir.
Hún amma Svava var mjög glöð og
góð persóna. Manni hlýnaði alltaf og
glaðnaði við návist hennar. Helsta
minning mín um hana er þegar ég var
í pössun hjá henni og við fórum niður í
bæ (Það var fyrsta strætóferðin mín).
Niðri í bæ keypti hún lítinn ponyhest
handa mér. Mér finnst að amma
Svava sé nálægt mér þegar ég er með
hestinn og nú er ég alltaf með hann
hvert sem ég fer. Sama hvað verður
mikið grín gert að mér, ég vil alltaf
hafa þessa frábæru persónu hjá mér.
Hún amma Svava var svo glöð, góð,
skemmtileg og hjálpsöm, öllum líkaði
vel við hana enda átti hún marga,
marga vini. Hún hafði sína eigin frá-
bæru persónu og ég sakna þessarar
persónu mjög mikið.
Elsku amma, ég samdi texta við
mjög fallegt lag og ég ætla að syngja
lagið við textann sem ég bjó til í jarð-
arförinni þinni. En textinn er svona:
Elsku amma ég elskaði þig svo mikið,
en eilífðarenglarnir tóku þig burt frá mér.
Viðlag: Já, þetta varð svona, ég sakna þín mik-
ið, en nú veit ég að þú ert hjá guði og ert þar
voða, já, voða hamingjusöm. Hamingjusöm.
Elsku amma þú varðst svo veik að þetta var
best fyrir þig.
Ég sakna svo þessarar glöðu persónu, þú
smitaðir aðra svo þeir urðu glaðir með þér.
Við elskuðum þig öll. Elsku amma, láttu þér
líða vel uppí himnaríki.
Elsku amma ég elskaði þig svo mikið,
en eilífðarenglarnir tóku þig burt frá mér.
Ástarkveðja.
Hulda Haraldsdóttir yngri.
Á síðustu vikunum í lífi ömmu vissi
maður hvert stefndi en einhvern veg-
inn, á barnalegan hátt, vonaði maður
innst inni að hún væri ódauðleg. En
það virtist vera alveg sama hversu
veik hún var orðin, alltaf hafði hún
orku í að grínast og segja brandara og
finnst mér það lýsa henni svo ótrúlega
vel. Allir þeir sem voru svo heppnir að
fá að kynnast ömmu bókstaflega
dýrkuðu hana. Í eldhúsinu hjá ömmu
og afa er mynd sem á stendur: „Guð
getur ekki verið alls staðar, þess
vegna skapaði hann ömmu og afa.“
Alltaf þegar ég les þessa setningu
finnst mér hún eiga sérstaklega vel
við þau. Það eru algjör forréttindi fyr-
ir okkur systkinin að hafa fengið að
vera barnabörn ömmu og afa. Fjöl-
skyldan hefur alltaf verið númer eitt,
tvö og þrjú hjá þeim og höfum við svo
sannarlega fengið að njóta þess.
Þegar ég var yngri var ég svo
heppinn að fá að vera hjá ömmu á
morgnana áður en ég fór í skólann.
Það var án efa besti tími dagsins, því
mér leið alltaf vel hjá henni. Við bröll-
uðum ýmislegt saman og ég á frábær-
ar minningar frá þessum tíma.
Elsku amma mín, nú þegar þú ert
horfin á braut langar mig að þakka
þér kærlega fyrir allar góðu minning-
arnar sem ég á um þig og hvað þú
varst góð og elskuleg við mig og mína.
Þú munt alltaf vera í hjörtum okkar
sem eftir lifum.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
Höndin þín, Drottinn, hlífi mér,
þá heims ég aðstoð missi,
en nær sem þú mig hirtir hér,
hönd þína ég glaður kyssi.
Dauðans stríð af þín heilög hönd
hjálpi mér vel að þreyja,
meðtak þá, faðir mína önd,
mun ég svo glaður deyja.
Minn Jesús, andlátsorðið þitt
í mínu hjarta ég geymi,
sé það og líka síðast mitt,
þá sofna ég burt úr heimi.
(Höf. Hallgr. Pét.)
Pétur Pétursson.
Elsku amma Svava, við kveðjum
þig með söknuði. Frá upphafi vorum
við, ég og Garðar bróðir, sem þín eigin
barnabörn og viljum við þakka þér
fyrir það. Þú varst jákvæðasta per-
sónan sem við höfum kynnst, og dáð-
umst við að því hvernig þú gast allaf
fundið jákvæðu punktana í öllu. Ég
man eftir krossinum sem þú lánaðir
mér meðan ég var í prófunum í fjöl-
braut, þú sagðir að hann myndi veita
mér styrk í prófunum sem hann svo
sannarlega gerði. Það var alltaf svo
gott að koma í heimsókn í Stóragerði,
og ekki var verra að fá smá „ömmu
Svövu-köku“ sem okkur systkinunum
finnst svo góð.
Ásgerði fannst svo gaman að vera í
pössun hjá þér, þú spilaðir mikið við
hana lottóspilið og fórst oft með hana
að gefa öndunum. Það er henni svo
minnisstætt eitt skiptið um vetur þeg-
ar þið voruð að gefa öndunum og hún
ætlaði að klappa svani sem stóð innan
við girðingu. Hún var með lúffur á
höndunum en svanurinn náði annarri
þeirra af henni og þú fórst og náðir í
hana fyrir hana.
Ég er svo ánægð að Andri Fannar
fékk að hitta þig áður en þú fórst.
Við kveðjum þig elsku amma og
geymum allar góðu minningarnar um
þig.
Signý, Garðar og Ásgerður.
Til minnar yndislegu ömmu:
Amma mín þú ert skínandi stjarnan mín
þú varst svo falleg og munt ávallt vera það
fyrir mér
Amma mín orð þín voru svo yndisleg
orð þín munu ávallt búa innra með mér
Amma mín þú varst og ert verndarengillinn
minn
Þú hefur alltaf verið hugulsöm og hjálpsöm
gagnvart öllum sem þú kynntist
Og þín mun alltaf verða minnst fyrir það.
Nálægt þér var maður elskaður og verndaður
Guð mun bjóða þig velkomna til himna
yndislega amma mín
Því Guð veit hversu góð kona þú ert og varst
Amma mín það er kominn tími til að frelsa sál
þína
Ég mun hugsa til þín á hverjum degi
Þangað til ég sé þig seinna í himnaríki
Ég mun ávallt elska þig
Þitt barnabarn,
Elsa.
Guð sá, þær voru þreyttar
og þrótt var ekki að fá.
Þá tók hann þær í faðm sér
og sagði: „dvel mér hjá.“
(Lausl. þýð. úr ensku)
Sjaldan er ein báran stök. Það
sannast nú eins og svo oft áður að
skammt er stórra högga á milli í okk-
ar fjölskyldu. Það skyldi engan undra
að ekki yrði langt á milli Huldu og
Svövu. Þær komu samferða í heiminn
eins og tvær perlur í sömu skel og það
hefur aldrei verið langt á milli þeirra.
Þær máttu helst aldrei hvor af ann-
arri sjá. Reyndar var Svava orðin
mjög veik þegar Hulda andaðist hinn
20. júní síðastliðinn. Með sárum sökn-
uði kveð ég þær því báðar nú.
Þær fæddust í febrúar með hækk-
andi sól og alla tíð hafa þær borið með
sér birtu og hlýju. Þær misstu föður
sinn ungar en ólust upp í stórum og
glöðum systkinahópi á Bergþórugötu
6 hér í borg. Þar ríkti einstök sam-
heldni og kærleikur, hjá okkar ást-
kæru móður sem alltaf stóð sem klett-
ur og annaðist okkur sem faðir og
móðir í senn.
Ég var ákaflega stolt af þessum fal-
legu tvíburasystrum mínum. Þegar
við eldri systurnar vorum með þær
ungar, vöktu þær mikla athygli. Alltaf
eins, fallega klæddar og ævinlega
brosandi með geislandi bláu augun
sín. Enginn þekkti þær í sundur enda
alltaf talað um þær í einu, Huldu og
Svövu.
En tíminn líður og margt breytist,
lífið hefur fært okkur bæði gleði og
sorgir og hefur ekki alltaf verið dans á
rósum. Systkinin og makarnir fóru að
falla frá eitt af öðru þegar aldurinn
færðist yfir. Sárast var þó þegar syst-
urbörn okkar þrjú dóu með stuttu
millibili. Á þeim tíma var gott að eiga
góða stórfjölskyldu til að styðja hvert
annað. Trúin og kærleikurinn hefur
fylgt okkur allt frá bernsku.
En allar yndislegu minningarnar
lifa. Um tíma hittumst við einu sinni í
mánuði og borðuðum saman í hádeg-
inu hver hjá annarri. Við áttum
ánægjulegar stundir í sumarbústaða-
ferðum okkar, bara við stelpurnar. Þó
við ættum góða maka og börn þá urð-
um við ungar aftur og minntumst
æskuáranna fram á gamalsaldur. Þá
var gott að hlæja og gráta saman.
Nú eru breyttir tímar. Svava og
Haraldur mágur minn koma ekki
lengur og sækja mig og keyra í hár-
greiðslu til Huldu eins og við gerðum í
mörg ár. Nú erum við aðeins tvær
systur eftir af systkinahópnum.
Ég bið Guð að blessa Harald mág
minn sem sannarlega hefur annast
Svövu af ást og kærleika til hinstu
stundar og styrkja hann í sorginni
ásamt börnum þeirra systra. Ég veit
að Huldu og Svövu líður nú vel saman
í faðmi þeirra sem farnir eru á undan.
Hjartkæru systur, hniginn er
hinsti ævidagur, hugljúf minning lifir
um liðnar stundir. Með ástarþökk og
trega kveð ég í hinsta sinn. Guð blessi
og geymi ykkur báðar.
Margrét systir.
„Einstakur“ er orð
sem notað er þegar lýsa á
því sem engu öðru er líkt,
faðmlagi eða sólarlagi
eða manni sem veitir ástúð
með brosi eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki
sem stjórnast af rödd síns hjarta
og hefur í huga hjörtu annarra.
„Einstakur“ á við þá
sem eru dáðir og dýrmætir
og hverra skarð verður aldrei fyllt.
„Einstakur“ er orð sem best lýsir þér.
(Terri Fernandez)
Þessi orð Terri Fernandez lýsa þér
svo ótrúlega vel, elsku Svava mín.
Alltaf til staðar og alltaf með opinn
faðminn þegar ég þurfti á þér að
halda. Takk fyrir allt.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
Svava Guðmundsdóttir
Helluhrauni 10, 220 Hf.,
sími 565 2566,
www.englasteinar.is
Englasteinar
Fallegir legsteinar
á góðu verði